Μ’ αγαπάς, μπαμπά;
Συγγραφέας: Βασίλης Κουτσιαρής
Εικονογράφηση: Κατερίνα Βερούτσου
Εκδόσεις: Ελληνοεκδοτική, 2017
Ηλικία: από 5 ετών
Σε έναν τόπο, μακριά από το θόρυβο της πόλης, ο κυρ Σταύρου φύτεψε κάμποσες λεύκες σε σειρά. Όλες καμάρωναν σαν στρατιώτες εκτός από μία. Αν και λεύκα και αυτή, ήταν διαφορετική. Δεν έμοιαζε με καμία άλλη. Παρόλο που είχαν την ίδια φροντίδα, την ίδια ανατροφή, αυτή βγήκε ‘αλλιώς’. Μόνο με λεύκα δεν έμοιαζε.
– Τι λάθος έκανα με σένα; αναρωτιόταν ο κυρ Σταύρου σαν την έβλεπε να μεγαλώνει.
Μόλις άκουσαν τα υπόλοιπα δέντρα να ξεστομίζει ο κυρ Σταύρου τέτοια λόγια, άρχισαν την καζούρα και αμέσως έστειλαν τους λευκούς τους σπόρους σαν βαμβάκι να ταξιδέψουν από τη μία άκρη στην άλλη σκορπίζοντας την είδηση.
Δεν τελείωσε όμως εκεί το μαρτύριο της λεύκας. Σε μια στιγμή απελπισίας ο κυρ Σταύρου αποφάσισε, με τον πιο βίαιο τρόπο, να τη ‘συμμορφώσει’. Να την κάνει όμοια σαν τις άλλες λεύκες ή, έστω, να προσπαθήσει. Και θα λέγαμε, σχεδόν, τα κατάφερε να της αλλάξει όψη αλλά και αυτό ήταν μόνο για λίγο. Γιατί η φύση δεν αλλάζει όσο και αν προσπαθούμε να την αλλάξουμε.
Ο συγγραφέας μας χαρίζει μια υπέροχη ιστορία. Με μεστό και γεμάτο τρυφερότητα λόγο, ο Βασίλης Κουτσιαρής γράφει για την αποδοχή του διαφορετικού με τρόπο μοναδικό. Η αγωνία της αποδοχής, οι δυσκολίες της απόρριψης και οι συνέπειες της διαφορετικότητας μπορούν να έχουν συντριπτικό αποτέλεσμα. Και εν τέλει, ποιος ορίζει το τι είναι διαφορετικό; Είναι καιρός να αποδεχτούμε πως η διαφορετικότητα είναι η φύση, η ίδια η ζωή.
Η εικονογράφηση της Κατερίνας Βερούτσου αγκαλιάζει το κείμενο με απόλυτη αρμονία. Κάθε εικόνα μοναδική. Μια δεύτερη αφήγηση της ιστορίας.

Ο Αγησίλαος στη δημοτική βιβλιοθήκη
Συγγραφέας: Γιάννης Διακομανώλης
Εικονογράφηση: Χρήστος Δήμος
Εκδόσεις: Κόκκινη κλωστή δεμένη, 2017
Ηλικία: από 6 ετών
Η κυρία Ευτέρπη, η βιβλιοθηκονόμος, ξεκίνησε να περνά τις επιστροφές στη Δημοτική βιβλιοθήκη. Ξαφνικά, συνειδητοποίησε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Το πάτωμα ήταν γεμάτο βιβλία με ολόλευκες σελίδες. Τα γράμματα, οι λέξεις και οι προτάσεις είχαν εξαφανιστεί. Εκεί που προσπαθούσε να καταλάβει την αιτία άκουσε ένα βροντοφώναχτο «πεινάω».

Μία πεντάμετρη φάλαινα από μελάνη, ο Αγησίλαος, γλιστρούσε από τοίχο σε τοίχο αναζητώντας κι’ άλλα βιβλία για να καταβροχθίσει γράμματα και λέξεις για να σβήσει την πείνα του.
Αλλά η κυρία Ευτέρπη δεν θα το επέτρεπε αυτό. Έπρεπε να σταματήσει τον Αγησίλαο πριν να είναι αργά. Η Δημοτική βιβλιοθήκη βρισκόταν σε κατάσταση έκτατης ανάγκης. Η λογοτεχνία, η ιστορία, πολιτισμοί ολόκληροι κινδύνευαν από τα σαγόνια του Αγησίλαου.
Ευτυχώς, τρεις φίλοι της βιβλιοθήκης, ο Ιάσονας, η Μυρτώ και ο Γρηγόρης, που βρέθηκαν εκεί την κατάλληλη στιγμή βρήκαν τη λύση. Όχι μόνο θα έσωζαν τη βιβλιοθήκη αλλά θα βοηθούσαν και στο να διασωθεί και το περιβάλλον. Η επιχείρηση ξεκίνησε άμεσα και όλα έγιναν ακριβώς όπως έπρεπε. Η βιβλιοθήκη σώθηκε και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για την ανακύκλωση του χαρτιού τέθηκε σε εφαρμογή.
Ο Γιάννης Διακομανώλης μας ταξιδεύει στη Δημοτική βιβλιοθήκη επισημαίνοντας τη σπουδαιότητά και τη σημαντικότητα της ύπαρξής της. Ο συγγραφέας δεν αγγίζει μόνο το θέμα της πολιτιστικής κληρονομιάς σε αυτό στο βιβλίο του. Συναντάμε και μια πρωτότυπη προσέγγιση σχετικά με το θέμα της ανακύκλωσης και την προστασία των ειδών υπό εξαφάνιση .
«Ο Αγησίλαος στην βιβλιοθήκη» είναι ένα βιβλίο που θα ευαισθητοποιήσει και θα πυροδοτήσει περεταίρω έρευνα και συζήτηση σε θέματα μείζονος σημασίας.
Η εικονογράφηση του Χρήστου Δήμου ντύνει όμορφα την ιστορία δίνοντας χρώμα στις λέξεις.
Από την Τζένη Κουτσοδημητροπούλου

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ