ΘΕΟΔΩΡΟΣ Β’
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ
ΤΟΥ ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Πιστεύομε «εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦ Χριστόν… παθόντα καὶ ταφέντα καὶ ἀναστάντα».
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ἑορτάζομε μέ ἀγαλλίαση καί πνευματική χαρά τό ζωηφόρο Ἅγιον Πάσχα! «Πάσχα τὸ τερπνόν, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα, Πάσχα πανσεβάσμιον ἡμῖν ἀνέτειλε, Πάσχα, ἐν χαρᾷ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα, ὦ Πάσχα λύτρον λύπης». Δεν ἀγνοοῦμε ὅμως τήν ὀδυνηρή πραγματικότητα τῆς καθημερινότητάς μας, τόν πόνο, τήν ἀδικία, τήν ἀρρώστια. Τό Πάσχα είναι γεγονός μοναδικό, δυναμικό. Τό πένθος καί ὁ θρῆνος ὑποχωροῦν στή λαμπρότητα τοῦ θείου Φωτός καί στόν θρίαμβο τῆς ζωηφόρου Ἀναστάσεως.
Γνωρίζομε ὅτι πολλοί ἀδελφοί μας ἀσφυκτιοῦν στήν ἐποχή μας οἰκονομικῶς καί ὅτι ἄλλοι εὑρίσκονται στά ὅρια τῆς ἔνδειας. Ἡ ἀνασφάλεια καί τά παντός εἴδους ἀδιέξοδα, μέ τίς καταλυτικές ἐπιπτώσεις τους στή βιοτή τοῦ λαοῦ μας, ἀφοροῦν σέ ὅλη τήν κοινωνία, ἀφοῦ δέν πίπτουν ἀπό τή μία πλευρά τοῦ δρόμου τά θύματα καί ἀπό τήν ἄλλη δέν εὑρίσκονται οἱ θεαταί τοῦ δράματος ἐκείνων, ἀλλά ὅλοι συνοδοιποροῦντες ὑφιστάμεθα συνέπειες μέ κοινό ἀντίκτυπο. Πρωτίστως τά φαινόμενα αὐτά καλοῦν τούς πάντες σέ αυτοκριτική, σέ συνειδητοποίηση τοῦ ἐλλείμματος καί τῆς ἀνεπαρκείας πρός ἀγαπητική συμπόρευση καί συνεργασία. Γύρω μας μαίνονται πόλεμοι και καταστροφές. Περιοχές πλησίον μας κατακλύσθηκαν ἀπό πρόσφυγες καί μετανάστες, οἱ ὁποῖοι βιώνουν τά ἀδιέξοδα τῶν πολιτικῶν καί οἰκονομικῶν σκοπιμοτήτων τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσμου τούτου.
Ἐν μέσῳ τοῦ ζόφου τόν ὁποῖον ἐπιφέρουν τά ανθρώπινα πάθη, προβάλλει λαμπροφόρο τό ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος. Γιά τήν Ὀρθοδοξία μας κάθε ἄνθρωπος εἶναι μοναδική καί ἀνεπανάληπτη προσωπικότητα, εἰκόνα Θεοῦ, ἀσχέτως χρώματος, γλώσσας, θρησκείας και πολιτισμικῶν καταβολῶν. Τοῦτο ἐπιτάσσει τήν εἰλικρινή διακονία τοῦ ἀνθρώπου, καί μάλιστα τοῦ «ἐν ἀνάγκαις», σέ πλήρη ἀναφορά πρός τίς σωτήριες ἐντολές τοῦ Δημιουργοῦ του. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἐντός αὐτῆς «εἴτε πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη», ἐφ’ ὅσον «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ».
Η Πίστη στόν «παθόντα καί ταφέντα καί ἀναστάντα» Κύριο καί ἡ μετ’ Αὐτοῦ ὑπαρξιακή σχέση παροχετεύουν στήν ψυχή καρτερία και ἀντοχή, δύναμη πνευματική καί γαλήνη ἐσωτερική. Συγχρόνως, αὐτή ἡ Πίστη μᾶς ἐμπνέει νά παριστάμεθα στοργικά στό πλευρό ὅσων ὑποφέρουν. Ὁ σεβασμός καί ἡ φροντίδα στούς καταπονουμένους ἐκφράζει μέ τόν πλέον οὐσιαστικό τρόπο τή λατρεία μας πρός τόν ἀναστάντα «διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν» Χριστόν. Πολύ περισσότερο ἡ συναντίληψη τῶν θλίψεων τῶν πλησίον μας καί ἡ φροντίδα γιά τήν ἀνακούφισή τους διατρανώνει τήν ἀναστάσιμη πίστη καί τήν ἔμπρακτη ἀγάπη μας.
Παιδιά μου,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! «Μέρα εἶναι ἀγάπης. Ἄδης ἐνικήθη[…]Κάθε πρόσωπο λάμπει ἀπ’ τό ἁγιοκέρι, ὅπου κρατοῦνε οἱ χριστιανοί στό χέρι», κατά τόν ἐθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό. Ἄς μᾶς χαρίζει ὁ Ἀναστάς Κύριος, ὁ Ἀρχηγός τῆς Ζωῆς, τήν ἐλπίδα, τήν ἀγάπη, τή δύναμη καί τή χαρά μέσα στό ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του.Παρέχοντας σέ ὅλους τήν εὐλογία του Ἀναστάντος Χριστοῦ, τοῦ Νικητῆ τοῦ θανάτου, τῆς φθορᾶς καί τοῦ πόνου, χαιρετίζω μέ ἀναστάσιμη χαρά κάθε ἕνα καί κάθε μία ἀπό Σᾶς προσωπικά μέ τόν ἀναστάσιμο παιᾶνα: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ! εὐχόμενος κάθε ἀγαθόν καί εὐάρεστον «τῷ Κυρίῳ ἐν οἷς πράττομεν».
Μέ ἀναστάσιμες εὐχές
† Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β΄

Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ