Σε περιόδους κρίσεως, αποκαλύπτονται αδυναμίες και αναδεικνύονται κρυμμένες αρετές. Διανύουμε μία τέτοια και βιώνουμε αφενός το δράμα των θιγομένων αλλά μας δίδεται η ευκαιρία να εκτιμήσουμε την αρετή και την προσφορά γνωστών και πολύ περισσοτέρων αγνώστων, αφανών μαχητών της αρετής και του καθήκοντος.

Προ πολλών ετών, σε μεγάλο ερευνητικό και θεραπευτικό Νοσοκομείο των ΗΠΑ, ένας μετεκπαιδευόμενος εξέφραζε τον θαυμασμό και το δέος του για τα επιτεύγματα και την προσφορά συγκεκριμένου Καρδιοχειρουργού.

Ένα άλλος, τον αποπήρε και υπεστήριζε με στόμφο πως, αν κι αυτός μεγάλωνε εκεί, με ανάλογες παροχές και ευκαιρίες, θα έκανε πολύ περισσότερα πράγματα.

Με προβλημάτιζε αυτό το χάσμα προσεγγίσεως έκτοτε, αλλά αυτές οι μέρες μοιάζει να βοήθησαν στο να ξεδιαλύνω τα πράγματα.

Όλοι αυτοί που με αυτοθυσία, υπέρβαση εαυτού και καθήκοντος σώζουν ζωές, μάλλον ποτέ δεν θα γίνουν γνωστοί και σίγουρα δεν θα ανταμειφθούν αναλόγως.

Η ηθική δικαίωση και η ευγνωμοσύνη που νιώθουν γιατί τάχτηκαν σ’ αυτό το ρόλο καθώς και η εσωτερική ικανοποίηση για την προσφορά ζωής και υγείας στους άλλους, σίγουρα είναι ανεκτίμητα.

Προσέτι, ακούμε κάποιος απ’ αυτούς, τους δεινά δοκιμαζόμενους μαχητές της πρώτης γραμμής, να θαυμάζουν και να χειροκροτούν τους ασθενείς τους που πάλεψαν και νίκησαν…

Είναι ομολογουμένως τυχεροί κι ευλογημένοι όσοι νιώθουν επάρκεια κι ευγνωμοσύνη γι’ αυτά που έχουν και ταυτόχρονα μπορούν αβίαστα να θαυμάζουν τα επιτεύγματα άλλων.

Ίσως να ήταν χρήσιμο να παραδειγματιστούν κάποιοι που δεν ικανοποιούνται με τίποτε, νιώθουν αδικημένοι και μονίμως απαξιώνουν τα έργα, την προσφορά και την δημιουργική ικανότητα των συνανθρώπων τους.

Δρ. Νίκος Ερρ. Ιωάννου

Καρδιολόγος

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ