Θεοτίμητε καί πιστέ λαέ,
τῆς Ὀρθοδόξου Μητροπόλεως Ἰταλίας καί Μελίτης!
Ἄς εὐχαριστήσωμεν καί ἄς δοξολογήσωμεν τόν ἐν Τριάδι Θεόν, ὁ Ὁποῖος ἠξίωσεν ἡμᾶς νά φθάσωμεν καί ἐφέτος εἰς τήν μεγάλην καί χαρμόσυνον ἡμέραν, εἰς τήν «Μητρόπολιν τῶν ἑορτῶν», εἰς τήν κατά σάρκαν Γέννησιν τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ.
Συμμετέχοντες ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι εἰς τήν ἀνέκφραστον ταύτην χαράν τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία σκιρτᾷ ἀπό ἀγαλλίασιν, καθόσον «τά σύμπαντα σήμερον χαρᾶς πληροῦνται· Χριστοῦ τεχθέντος ἐκ τῆς Παρθένου», ἄς προσέλθωμεν εἰς τό ἱερώτατον καί ταπεινότατον Σπήλαιον τῆς μικρᾶς Βηθλεέμ, διά νά μάθωμεν τί εἶναι ἀγάπη καί ταπείνωσις, διά νά διδαχθῶμεν τήν εἰρήνην καί τήν εὐδοκίαν τοῦ Θεοῦ.
Συνεορτάζοντες ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι τῆς Μητροπόλεως μετά κατανύξεως καί εὐπρεπείας, ἄς πορευθῶμεν εἰς τό μέγα μυστήριον τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους, καί «ἐνδυναμούμενοι ἐν τῇ Χάριτι» Αὐτοῦ, ἄς πλησιάσωμεν τήν μοναδικήν ἐλπίδα τοῦ κόσμου, τόν Χριστόν, τόν Σωτῆρα τῆς ἀνθρωπότητος, ὁ Ὁποῖος θά προσφέρῃ εἰς ἡμᾶς τήν ἀγάπην Του διά μίαν νέαν ζωήν, ἀληθινήν καί σωτήριαν. Πράγματι, ὁ Ἄναρχος καί Ὑπέρχρονος Θεός ἔρχεται εἰς τόν κόσμον διά νά ἱδρύσῃ τήν Ἐκκλησίαν Του, ἡ ὁποία δέν ἀποβλέπει «εἰς τό νά κρίνῃ καί νά καταδικάσῃ τόν κόσμον», ἀλλά εἰς τό νά προσφέρῃ εἰς τόν κόσμον τό εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τήν ἐλπίδα, καί τήν ἀγάπην Του μέ τήν ἐνανθρώπησίν Του.
Τό ὑπερφυσικόν τοῦτο μυστήριον τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ περιλαμβάνει τό ὑπέροχον καί μελωδικόν Κοντάκιον τῆς ὑπερλάμπρου ταύτης ἑορτῆς: «Δι’ ἡμᾶς γάρ ἐγεννήθη παιδίον νέον, ὁ πρό αἰώνων Θεός…».
Οἱ Ὕμνοι τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας μας, ἄξιοι τῆς Πίστεώς μας Ἀδελφοί, πεπληρωμένοι ἀπό Θεῖον Πνεῦμα καί σκέψιν ὑπεράνθρωπον, φωτίζουν καί ἐξηγοῦν μέ καθαρότατας καρδίας, ἀλλά καί ἀποκαλύπτουν εἰς τούς ἀνθρώπους, ἀφ’ ἑνός μέν τόν Θεόν Λόγον ὡς παιδίον καί τό παιδίον ὡς Θεόν. Ἰδού διατί τό παιδίον εἶναι θησυρός, ἰδού διατί τό παιδίον εἶναι ἀλήθεια, ἰδού διατί τό παιδίον εἶναι εὐλογία καί δῶρον Θεοῦ. Κατά τόν Εὐαγγελιστήν Ματθαῖον «ἐάν μή στραφῆτε καί γένησθε ὡς τά παιδία, οὐ μή εἰσέλθητε εἰς τήν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (18,3-4).
Τό μέγα καί ἀνερμήνευτον τοῦτο γεγονός, τό ὁποῖον στεφανοῦται μέ τόν ἀγγελικόν ὕμνον: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,14), ἀντιλαλεῖ εἰς τά ὕψιστα δώματα τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλά καί εἰς ὁλόκληρον τήν γῆν, ἡ ὁποία εἶναι ταραγμένη, βασανισμένη, ἀπελπισμένη καί δυστυχής, χαμένη καί ἀδιάφορη, βουτηγμένη μέσα εἰς τήν διαφθοράν καί τήν κακίαν.
Ὅμως, ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἡ Ὁποία εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον, συντελεῖται διά νά γίνῃ οὗτος «υἱός καί συγκληρονόμος τῆς Βασιλείας αὐτοῦ», καί, μάλιστα, μέ ἕτερα δρώμενα καί γεγονότα, τά ὁποῖα φράσουν τά στόματα τῶν αἱρετικῶν.
Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἀναφέρει: «Ἐάν δέν ἔφευγεν ὁ Κύριος καί ἐφονεύετο ὑπό τοῦ Ἠρώδου, θά εἶχεν ἐμποδισθῇ ὁπωσδήποτε ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Ἐάν πάλιν συνελαμβάνετο καί δέν ἐφονεύετο, τότε θά ἔλεγον οἱ αἱρετικοί ὅτι δέν ἐφόρεσεν ἀνθρωπίνην σάρκα, ἀλλά μόνον κατά φαντασίαν. Ἑπομένως, τά σχέδια τοῦ Θεοῦ, οὐδείς δύναται νά τά ματαιώσῃ, καί, ἀρκεῖ, ὁ περίτρανος λόγος τῆς Κεφαλῆς τῆς Ἐκκλησίας: «Καί πύλαι ᾂδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», διότι ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία Του εἶναι αἰώνια καί ἀθάνατη.
Ἡ ἀκατάλυτος χρυσή ἀλυσίδα τῶν Πατέρων καί Διδασκάλων τῆς ἀμωμήτου Πίστεώς μας, τοῦτο, ἀκριβῶς, διδάσκουν, ἀλλά καί φωτίζουν καί ἀποκαλύπτουν εἰς ὅλους ἡμᾶς μέ τό τεράστιον πνευματικόν καί θεολογικόν αὐτῶν ἔργον, τό ὁποῖον εἰς τήν οὐσίαν ἀποδεικνύει τάς ὑπερφυσικάς καί ἀναλοιώτους αὐτάς ἀξίας καί ἀληθείας τῆς Μητρός ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
«Τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες», ὅπως περίτρανα γράφῃ ὁ τῶν Ἐθνῶν Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολήν του (12,12), ἡ ἀκλόνητος Πίστις μας ἄς ὁδηγήσῃ ἡμᾶς εἰς τήν μοναδικήν ἐλπίδα τοῦ κόσμου, τόν Χριστόν, τό Παιδίον, τό ὁποῖον ἔσωσε τήν ἀνθρωπότητα, καί ἄς γεμίσῃ τήν ζωήν μας ἀπό χαράν, ἐνίσχυσιν, ὑπομονήν, ἀλλά καί ἐπιμονήν εἰς τήν προσευχήν, ἡ ὁποία εἶναι ἡ σπουδαιοτέρα βοήθεια εἰς τάς δυσκόλους περιστάσεις. Τά ὑπέροχα αὐτά ἀγαθά, τά ὁποῖα προϋποθέτουν τήν ἀγάπην καί τήν εἰρήνην, ἄς συνοδεύουν τήν πορείαν μας μέσα εἰς τήν Στρατευομένην Ἐκκλησίαν, ἔνθα ζῶμεν, κινούμεθα, δρῶμεν καί πορευόμεθα πρός τήν Θριαμβεύουσαν τοιαύτην.
«Εὐλογημένος παρά Κυρίου, εἰρηνικός καί ὄλβιος κατά πάντα ὁ Νέος Χρόνος 2017»!
Ἐν Βενετίᾳ τῇ 25ῃ Δεκεμβρίου 2016
† Ὁ Μητροπολίτης
Ὁ Ἰταλίας καί Μελίτης Γεννάδιος
——————————————–
Ἀναγνωσθήτω ἐπ’ ἐκκλησίας πρὸ τῆς Ἀπολύσεως, κατὰ τήν Θείαν Λειτουργίαν τῶν Χριστουγέννων, τοῦ Νέου Ἔτους καί τῶν Φώτων.
