(c)ellinikignomi

-Είναι ένα μοναδικό και θαυμαστό, διαχρονικό δημιούργημα έκφρασης του ανθρώπου!

-Η μαθηματικότητα και η μουσικότητά της, αλλά και το γεγονός, ότι κρύβει μέσα της μια τεράστια γνώση, κλειδωμένη και κωδικοποιημένη μέσα σε λέξεις, την καθιστούν απαραίτητη στην υψηλή Τεχνολογία και σε  σύγχρονες επιστήμες, όπως είναι η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική!

Γράφει ο δημοσιογράφος-ερευνητής Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.xatzi11

Τα τελευταία χρόνια αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των κορυφαίων ειδικών επιστημόνων σε όλο τον κόσμο, που τεκμηριώνουν με νεότερα και αδιάψευστα στοιχεία, αυτό, που γνώριζαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι, δηλαδή, ότι η Ελληνική Γλώσσα δεν είναι μια απλή και τυχαία γλώσσα και ότι δεν μοιάζει με καμία άλλη γλώσσα της Υφηλίου!

Γι’ αυτό και έχει δημιουργηθεί η τάση για την επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο Πνεύμα, αλλά και στην Γλώσσα των Ελλήνων, που, μεταξύ άλλων, ενισχύει την λογική και τονώνει τις πνευματικές ικανότητες του ανθρώπου, βοηθώντας τον ιδιαίτερα στον τομέα της οργάνωσης και της διοίκησης. Η τάση αυτή ενισχύεται συνεχώς, επειδή πολλοί αρχίζουν να βλέπουν στην Ελληνική Γλώσσα ένα απαραίτητο εργαλείο, που θα τους επιτρέψει ν’ αναπτύξουν τις ικανότητες και την δημιουργικότητά τους. Άλλωστε, φαίνεται, ότι η Γλώσσα μας βοηθά την ανθρώπινη κοινωνία, όσο καμία άλλη, στο να υιοθετεί καινούριες ιδέες και να αποκτά γνώσεις, περισσότερες απ’ όσες ο άνθρωπος μπορούσε έως τώρα να ανακαλύψει.

Οι σημερινοι ηλεκτρονικοί υπολογιστές προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται ως νοηματική γλώσσα μόνον την Ελληνική, την οποία θεωρούν, μάλιστα, «μη οριακή», δηλαδή, ότι μόνον σ’ αυτήν δεν υπάρχουν όρια. Λόγω της μαθηματικότητας και της μουσικότητας, όχι μόνον του Αλφαβήτου και των λέξεων, αλλά και των μαθηματικών εννοιών, που γεννώνται, η Ελληνική Γλώσσα είναι η μοναδική, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί στους σύγχρονους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

 

Μόνον στην Ελληνική Γλώσσα μπορούν να βρουν τις νοητικές εκφράσεις, που χρειάζονται, η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες σύγχρονες επιστήμες

 

Και γι’ αυτό η Ελληνική Γλώσσα είναι αναγκαία στην υψηλή Τεχνολογία και στις νέες επιστήμες, όπως είναι η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες. Αυτές οι επιστήμες μόνον στην Ελληνική Γλώσσα μπορούν να βρουν τις νοητικές εκφράσεις, που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη αδυνατεί να προχωρήσει.

Η Ελληνική Γλώσσα κτίσθηκε επάνω στα μαθηματικά, και η κάθε λέξη στην Ελληνική Γλώσσα έχει συγκεκριμένο μαθηματικό υπόβαθρο. Τα γράμματα στην Ελληνική Γλώσσα δεν είναι στείρα σύμβολα, όπως συμβαίνει σε άλλες γλώσσες. Τα γράμματα της ελληνικής Αλφαβήτου, όρθια, ή ανάποδα, ή με ειδικό τονισμό, αποτελούσαν το σύνολο των 1620 συμβόλων, που χρησιμοποιούνταν από τους προγόνους μας στην Αρμονία, δηλαδή στην Μουσική. Η πιο σημαντική τους ιδιότητα είναι, ότι κάθε γράμμα είναι και ένας αριθμός, οπότε και κάθε λέξη είναι, επίσης, ένας αριθμός.

Αυτό δείχνει, ότι η Ελληνική Γλώσσα κρύβει μέσα της μια τεράστια γνώση, κλειδωμένη-κωδικοποιημένη μέσα σε λέξεις, λόγω των μαθηματικών τιμών, που έχουν. Ένας από τους αρχαίους μύστες της Ελληνικής Γλώσσας και πρωτοπόρος στο θέμα αυτό, ήταν ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Πυθαγόρας.

Κατά τον Πυθαγόρα, οι αριθμοί, τα σχήματα, η αρμονία και τα άστρα έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους. Έτσι, αντίστοιχα, τα Μαθηματικά (αριθμοί), η Γεωμετρία (σχήματα), η Αρμονία (μουσική) και η Αστρονομία ήταν αδελφές επιστήμες, που με την συγκεκριμένη σειρά, που αναφέραμε, ήταν η σκάλα για την εξέλιξη-ανέλιξη του νου-ψυχής προς τον Δημιουργό, που δημιούργησε τον κόσμο, με βάση τα στοιχεία, που προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν οι τέσσερις αυτές επιστήμες.

 

Ή Ελληνική Γλώσσα είναι διαχρονικά η μόνη γλώσσα, της οποίας οι λέξεις έχουν πρωτογένεια, ενώ σε όλες τις άλλες γλώσσες, οι λέξεις είναι συμβατικές!

 

Οι τέσσερις αυτές επιστήμες είναι αλληλένδετες και βρίσκονται η μια μέσα στην άλλη, όπως συμβαίνει με τις γνωστές ρωσικές μπαμπούσκες

Ή Ελληνική Γλώσσα είναι, επίσης, διαχρονικά, η μόνη γλώσσα, της οποίας οι λέξεις έχουν πρωτογένεια, ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμβατικές. Δηλαδή, η αρχαία Ελληνική Γλώσσα είναι η μοναδική, η οποία δεν είναι βασισμένη, στο ότι κάποιοι απλά συμφώνησαν να ονομάζουν ένα αντικείμενο «χ» ή «ψ», όπως έγινε σε όλες οι υπόλοιπες στείρες γλώσσες του κόσμου. Είναι, επίσης, ένα μαθηματικό αριστούργημα, το οποίο, κατά τα τελευταία χρόνια, γίνεται προσπάθεια να το προσεγγίσουν πολλοί άνθρωποι, ειδικοί και μη, σε όλο τον κόσμο

Η αρχή των πάντων είναι το ίδιο το Ελληνικό Αλφάβητο, το οποίο, βέβαια, δεν το πήραν οι αρχαίοι Έλληνες από κάποιον άλλον λαό, όπως εσκεμμένα και αβάσιμα υποστηρίζουν κάποιοι. Αυτό, εκ των πραγμάτων, όπως είναι δομημένη η Ελληνική Γλώσσα, δεν μπορούσε να γίνει. Αντιθέτως, μάλιστα, πολλοί είναι οι λαοί, που πήραν στις γλώσσες τους στοιχεία του Ελληνικού Αλφαβήτου, όπως και πολλές αυτούσιες ελληνικές λέξεις, τις οποίες υιοθέτησαν και χρησιμοποιούν εδώ και αιώνες.

Και βέβαια, τίποτε δεν ήταν τυχαίο στο Ελληνικό Αλφάβητο.Χαρακτηριστικά αναφέρουμε, ότι τα γράμματα του Ελληνικού Αλφαβήτου στο σύνολο τους ήταν 33, όσοι είναι, δηλαδή, και οι σπόνδυλοι το ανθρώπου, ενώ οι 5 τελευταίοι σπόνδυλοι, που παίζουν τον ρόλο της κεραίας, έχουν άμεση σχέση με τον εγκέφαλο και αντιστοιχούν στα 5 τελευταία άρρητα γράμματα, τα οποία γνώριζαν με την σημασία τους μόνον οι ιερείς.

 

Τα τρία επίπεδα της Ελληνικής Γλώσσας κατά τον Πυθαγόρα και η σημασία τους

 

Ένα από αυτά τα άρρητα γράμματα ήταν η Σώστικα (ή Γαμμάδιον), η οποία στα λατινικά έγινε swstika και οι Ναζί την υιοθέτησαν ως έμβλημά τους και την ονομάσανε Σβάστικα. Το σύμβολο αυτό στην αρχαιότητα ήταν το σύμβολο του ζωογόνου Ηλίου, δηλαδη του θεού Απόλλωνα, αλλά αργότερα οι Ναζί το αντέστρεψαν για να συμβολίσουν το αντίθετο του ζωογόνου Ηλίου, κάνοντάς το σύμβολο του Σκοτεινού Θανάτου.

Κατά τον Πυθαγόρα υπήρχαν τα τρία επίπεδα της Ελληνικής Γλώσσας, τα οποία είναι τα εξής:

  1. ομιλών, 2. Σημαίνον (α. σήμα, β. σημαινόμενο) και
  2. Κρύπτον (α. διαστήματα β. κραδασμός γ. λεξάριθμος δ. τονάριθμος)

Το πρώτο είναι η ομιλία και το δεύτερο είναι η σχέση του σήματος με το σημαινόμενο. Το «Σημαίνον» είναι, δηλαδή, η σύνδεση των λέξεων με τις έννοιες αυτών.

Η ίδια η λέξη είναι δημιουργημένη με τέτοιον τρόπο, που περιγράφει την έννοια, που εσωκλείνει μέσα της. Τέλος, το

«Κρύπτον» είναι το διάστημα (απόσταση και χρόνος), ο κραδασμός (που αφυπνίζει τον εγκέφαλο μέσω ιδιοσυχνοτήτων από τους δημιουργηθέντες παλμούς) ο λεξάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με αριθμούς) και ο τονάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με μουσικούς τόνους)

Το κάθε γράμμα αντιστοιχούσε σε έναν αριθμό, αλλά και σε έναν μουσικό τόνο. Δηλαδή, γράμμα = αριθμός= μουσικός τόνος, πράγμα που φανερώνει, ότι στην γλώσσα μας, πίσω από τα γράμματα-λέξεις υπάρχουν αριθμοί (λεξάριθμοι) και μουσικοί φθόγγοι (τονάριθμοι).

 

Ο Όμηρος παρέλαβε στην εποχή του μια γλώσσα , που είχε ήδη τεράστιο βάθος στον χρόνο!

 

Το ότι, το Ελληνικό Αλφάβητο δεν είναι αντιγραμμένο από κάπου αλλού, ούτε το πήραν οι πρόγονοί μας από άλλους λαούς, φαίνεται απλά και από το ότι, 2300 χρόνια π.Χ., στην εποχή που, σύμφωνα με νεότερες μελέτες, έζησε ο Όμηρος (και όχι το 800 π.Χ., όπως νομίζαμε παλαιότερα) ο μεγάλος αυτός επικός ποιητής είχε ήδη στην διάθεση του τουλάιστον 6.500.000 πρωτογενείς λέξεις (πρώτο πρόσωπο ενεστώτα και ενικού αριθμού). Αν πολλαπλασιάσουμε τον αριθμό των λέξεων αυτών επί 72, που είναι οι κλήσεις, θα βγάλουμε έναν τεράστιο αριθμό λέξεων, που έχει η Ελληνική Γλώσσα, ο οποίος, όμως, δεν είναι και ο τελικός, διότι η Ελληνική Γλώσσα δεν είναι στείρα, αλλά γεννά συνεχώς νέες λέξεις. Έτσι, π.χ. η λέξη ΘΕΣΙΣ γεννά τις λέξεις σύνθεσις, επίθεσις, κατάΘεσις, υπόθεσις, έκθεσις, πρόσθεσις, πρόθεσις, ανάθεσις, διάθεσις, αντίθεσις κλπ.

Αν συγκρίνουμε τώρα την Ελληνική Γλώσσα, π.χ. με την Αγγλική γλώσσα, που έχει συνολικά περίπου 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς όρους, -εκ των οποίων το μεγαλύτερο μέρος είναι ελληνικής προέλευσης- και υπολογίσουμε, ότι αυτή η στείρα γλώσσα εξελίσσεται τα τελευταία 1000 χρόνια, μπορούμε αβίαστα να βγάλουμε το συμπέρασμα, ότι ο Όμηρος είχε παραλάβει στην εποχή του μια γλώσσα, που είχε ήδη  τεράστιο βάθος στον χρόνο, που αυτό μπορεί να φθάνει ακόμη και σε μερικες εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια!

Αλήθεια, πόσες χιλιετίες μπορεί, άραγε, να χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί αυτό το τέλειο μαθηματικό σύμπλεγμα, που τα γράμματα είναι αριθμοί και συνάμα μουσικοί τόνοι και οι λέξεις, δηλαδή το σύνολο των αριθμών και των μουσικών τόνων, κρύβουν μέσα τους, εκτός από σύνθετες μουσικές αρμονίες, έννοιες, οι οποίες δεν είναι καθόλου τυχαίες, αλλά δημιουργήθηκαν κατόπιν ενδελεχούς και μακροχρόνιας παρατηρήσης της Φύσης;

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ