– Η αναμενόμενη μείωση της οικονομικής ανάπτυξης της Γερμανίας θα οδηγήσει σταδιακά στην μετατόπιση του κέντρου βάρους των αποφάσεων και της εξουσίας στην ΕΕ μακριά από το Βερολίνο.
Γράφει ο Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.
Με δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες να συρρέουν καθημερινά στην Γερμανία και τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν πλέον την αυξανόμενη δυσαρέσκεια πολλών Γερμανών, αλλά και την ανοικτή τους αμφισβήτηση στην
πολιτική της γερμανικής Κυβέρνησης, ήταν θέμα χρόνου να αναλάβει δράση η Γερμανίδα Καγκελάριος.
Η Άνγκελα Μέρκελ, η οποία δίνει ιδιαίτερη σημασία στις δημοσκοπήσεις, γνωρίζει, ότι θα πρέπει να σταματήσει την σημερινή ροή των μεταναστών, προτού τεθεί σε κίνδυνο η παντοδυναμία της ιδίας αλλά και των
Χριστιανοδημοκρατών.
Η πρόσφατη επίσκεψή της στην Άγκυρα και οι υποχωρήσεις, που φέρεται διατεθειμένη να γίνουν από την ΕΕ προς την Τουρκία, σε θέματα, όπως η ενταξιακή πορεία της στην ΕΕ, η βίζα σε Τούρκους υπηκόους κ.α.,
αποδεικνύουν, ότι η κ. Μέρκελ έχει αντιληφθεί, ότι τα περιθώρια μιάς αυταρχικής γερμανικής πολιτικής απέναντι στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου και της Βαλκανικής έχουν στενέψει πολύ.
Η Γερμανία δεν μπορεί να λύσει μόνη της το μεγάλο πρόβλημα με τους πρόσφυγες, χωρίς συνδρομή από τους νοτιοευρωπαίους εταίρους της, στους οποίους πρέπει να δώσει ανταλλάγματα για να εξασφαλίσει την συνεργασία τους
Έτσι, η Γερμανία αντιλαμβάνεται πλέον, ότι δεν μπορεί να λύσει μόνη της το μεγάλο πρόβλημα, που αντιμετωπίζει με τους πρόσφυγες, χωρίς συνδρομή από τις χώρες αυτές και σε αυτά τα πλαίσια πρέπει να δώσει ανταλλάγματα,
προβαίνοντας αναγκαστικά σε παραχωρήσεις και παροχές για να εξασφαλίσει την συνεργασία τους.
Είναι, ίσως, η πρώτη φορά από την αρχή της οικονομικής κρίσης, που η μεγαλύτερη χώρα της ευρωζώνης ζητά την αλληλεγγύη των νότιων εταίρων της.
Και βέβαια, μεταξύ των κρατών του ευρωπαϊκού νότου, την συνεργασία των οποίων χρειάζεται απαραίτητα η Γερμανίδα Καγκελάριος, για να αντιμετωπίσει το προσφυγικό πρόβλημα, είναι και η Ελλάδα.
Η Γερμανία φαίνεται διατεθειμένη να κάνει κάποιες υποχωρήσεις απέναντι στην χώρα μας, σε ζητήματα, όπως οι δημοσιονομικοί στόχοι του 3ου προγράμματος, αν η Ελλάδα δεχόταν να φιλοξενήσει περισσότερους πρόσφυγες
και μετανάστες
Έτσι, ενώ μέχρι σήμερα, ήταν η Ελλάδα, αυτή που ζητούσε αλληλεγγύη και οικονομική βοήθεια, τώρα συμβαίνει το αντίστροφο, με την Γερμανία να έχει την ανάγκη της ελληνικής συνεργασίας, για την οποία πρέπει να δώσει
ανταλλάγματα.
Η κ. Μέρκελ θα ήταν, λοιπόν, διατεθειμένη να κάνει κάποιες υποχωρήσεις απέναντι στην χώρα μας, σε ζητήματα, όπως οι δημοσιονομικοί στόχοι του 3ου προγράμματος, αν η Ελλάδα δεχόταν να φιλοξενήσει περισσότερους
πρόσφυγες και μετανάστες, ώστε αυτοί να μην συνεχίσουν τον δρόμο τους προς την Γερμανία.
Φυσικά, αυτό θα γίνει με τρόπο, για να μη θιγεί η εικόνα της Γερμανίας, ως μιας χώρας, που είναι αυστηρά προσηλωμένη στους κανόνες.
Έχει αρχίσει σταδιακά η μετατόπιση του κέντρου βάρους των αποφάσεων και της εξουσίας στην ΕΕ μακριά από το Βερολίνο
Κατά τις εκτιμήσεις, όμως, έγκυρων πολιτικών και οικονομικών αναλυτών, το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα θα είναι πιθανόν μόνον η αρχή μιας αλλαγής στις σχέσεις μεταξύ χωρών μέσα στην ευρωζώνη, καθώς έχει αρχίσει
σταδιακά η μετατόπιση του κέντρου βάρους των αποφάσεων ή της εξουσίας στην ΕΕ μακριά από το Βερολίνο.
Αυτή η μετατόπιση αντικατοπτρίζει κυρίως νέους οικονομικούς συσχετισμούς. Σε μια μελέτη του ΔΝΤ εκτιμάται, ότι ο ρυθμός ανάπτυξης της γερμανικής οικονομίας θα υποχωρήσει αρκετά κάτω από τον αντίστοιχο μέσον όρο των χωρών της ευρωζώνης αλλά και τον μέσο ρυθμό ανάπτυξης της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας την επόμενη πενταετία.
Θα περιοριστεί σταδιακά η επιρροή του Βερολίνου στις κύριες αποφάσεις, που λαμβάνονται στην Ευρωζώνη και στις οικονομικές πολιτικές, που εφαρμόζονται
Όπως υπογραμμίζουν οι ίδιοι αναλυτές, αυτό είναι, άλλωστε, αναμενόμενο, καθώς από το 2008 και μετά η γερμανική οικονομία αναπτυσσόταν με χαμηλότερους ρυθμούς, συγκριτικά με τον μέσο όρο των τριών επόμενων
μεγαλύτερων χωρών της ευρωζώνης τα 12 από τα τελευταία 20 χρόνια. Οι εξαγωγές της Γερμανίας αναμένεται να μειωθούν και η εξασθένιση αυτή του ρυθμού των εξαγωγών προς τις αναδυόμενες αγορές της Ασίας, κυρίως
την Κίνα, θα παίξει σημαντικό ρόλο στην επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης της γερμανικής οικονομίας.
Αυτό, όμως, θα επιφέρει σταδιακά και τον περιορισμό της επιρροής του Βερολίνου στις κύριες αποφάσεις, που λαμβάνονται στην Ευρωζώνη και επομένως στις οικονομικές πολιτικές, που εφαρμόζονται.
Βέβαια, σε ότι αφορά το δικό μας πρόβλημα, δημιουργείται το εύλογο ερώτημα, αν, πώς και κατά πόσο θα μπορέσει η Ελλάδα να επωφεληθεί από τις επερχόμενες αυτές αλλαγές.
