Γράφει ο Ευθύμιος Χατζηϊωάννου, δημοσιογράφος – ερευνητής .

Η ελληνική γλώσσα αποτελεί αναμφισβήτητα την βάση, επάνω στην οποία στηρίχθηκε πλήθος άλλων σύγχρονων γλωσσών. Θα μπορούσαμε, μάλιστα, να πούμε, ότι όλες οι ευρωπαϊκές γλώσσες είναι ιδιώματα της ελληνικής γλώσσας. Όποια λέξη τους κι’ αν εξετάσουμε, θα διαπιστώσουμε, ότι η ρίζα της προέρχεται από κάποια αρχαία ελληνική λέξη (της Ομηρικής εποχής και μετέπειτα) ή είναι παράφραση αυτής.EFTHIMIS

Σύμφωνα με πολλές μελέτες Ελλήνων και ξένων επιστημόνων υπάρχουν σήμερα δεκάδες χιλιάδων λέξεις, τόσο στην αγγλική, όσο και σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες, που έχουν αυτούσια Ομηρική προέλευση. Πολλές από τις λέξεις αυτές, που “χάθηκαν” στο πέρασμα του χρόνου από την ελληνική γλώσσα, διασώθηκαν μέσα στις ξένες γλώσσες και χρησιμοποιούνται κατά κόρον στην καθημερινότητα από τους ξένους, που μιλούν έτσι αρχαία ελληνικά, χωρίς να το ξέρουν ή να το συνειδητοποιούν. Αλλά και εμείς οι Νεοέλληνες δανειζόμαστε και χρησιμοποιούμε καθημερινά πολλές τέτοιες λέξεις από ξένες γλώσσες, κυρίως την αγγλική, μαθαίνοντάς τις ως ξένες, χωρίς να φανταζόμαστε, ότι είναι αρχαίες ελληνικές λέξεις της Ομηρικής εποχής!

Ακόμα κι’ αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά, ακόμα κι’ αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε μόνον η ελληνική γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο απώτερο παρελθόν, μιας εποχής ενός μεγάλου και ένδοξου πολιτισμού…

Όπως αναφέραμε και σε παλαιότερα σχετικά άρθρα μας, μέσα στην γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση, που κατέκτησε ο άνθρωπος, από τα πανάρχαια χρόνια έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, ένα φορτίο, που οι προγενέστεροι “εξόδευσαν” για να κατακτήσουν γνωστικά την συγκεκριμένη έννοια και να την “βαπτίσουν” με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη.

Η ελληνική γλώσσα δεν είναι, λοιπόν, ένα τυχαίο πνευματικό δημιούργημα. Κάθε λέξη στην ελληνική γλώσσα έχει μαθηματικό υπόβαθρο και ιδιαίτερη μαθηματική σημασία. Τα γράμματα στην ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα σύμβολα. Είτε όρθια, είτε ανάποδα με ειδικό τονισμό, αποτελούσαν το σύνολο των 1620 συμβόλων, που χρησιμοποιούνταν κατά την αρχαιότητα στην Αρμονία, την οποία σήμερα ονομάζουμε Μουσική.

Η πιο σημαντική ιδιότητα της γλώσσας μας είναι, ότι το κάθε γράμμα της έχει μια συγκεκριμένη αριθμητική τιμή/αξία, δηλαδή κάθε γράμμα είναι ένας ξεχωριστός αριθμός, οπότε κατ’ επέκταση και κάθε λέξη, που αποτελείται από γράμματα, είναι επίσης ένας αριθμός. Αυτό σημαίνει, ότι η γλώσσα μας περιέχει μια τεράστια γνώση, “κλειδωμένη” και “κωδικοποιημένη” μέσα σε λέξεις, λόγω των μαθηματικών τιμών που έχουν.

Ένας από τους πρωτοπόρους μύστες της ελληνικής γλώσσας ήταν ο αρχαίος Σάμιος φιλόσοφος, μαθηματικός, γεωμέτρης και θεωρητικός της μουσικής Πυθαγόρας (570-495 π. Χ.). Σύμφωνα με τον μεγάλο αυτόν φιλόσοφο της αρχαιότητας, οι αριθμοί, τα σχήματα, η αρμονία και τα άστρα έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους. Έτσι αντίστοιχα τα Μαθηματικά (αριθμοί), η Γεωμετρία (σχήματα), η Αρμονία (μουσική) και η Αστρονομία (ετυμ.:αστήρ=α-χωρίς- στήριγμα + φυσικοί νόμοι που τα διέπουν) ήταν αδελφές επιστήμες, που, με την συγκεκριμένη σειρά που τις αναφέραμε, ήταν η σκάλα για την εξέλιξη (ετυμ.:εκ -του- έλικος, DNA) του νου-ψυχής προς τον Δημιουργό. Έναν Δημιουργό, που έκανε τον κόσμο, βάσει αυτών των τεσσάρων επιστημών. Εικοσιεπτά σύμβολα-αριθμοί με αριθμητική αξία συνθέτουν το ελληνικό αλφάβητο, χωρισμένα σε 3 ομάδες με 9 σύμβολα-αριθμούς η κάθε ομάδα και με άθροισμα κάθε ομάδας 45, 450, 4.500.

ΑΛΦΑ = 1+30+500+1= 532 =>5+3+2= 10 => 1+0= 1

ΕΝ = 5+50 = 55 => 5+5 = 10 => 1+0= 1

ΟΜΙΚΡΟΝ = 70+40+10+20+100+70+50= 360, όσες και οι μοίρες του κύκλου

 

Ένα τέλειο μαθηματικό αριστούργημα

 

Για να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τα νοήματα των εννοιών των λέξεων και την δομή της γλώσσας των αρχαίων προγόνων μας, που κληρονομήσαμε κι’ εμείς στη σημερινή νεοελληνική, που αποτελεί την φυσική συνέχεια της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, πρέπει πρωτίστως να γνωρίζουμε κάποια πράγματα για την ίδια την ελληνική γλώσσα.

Η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική, η οποία δεν είναι βασισμένη στο ότι κάποιοι απλά κάθισαν και συμφώνησαν να ονομάζουν ένα αντικείμενο ως «χ» ή «ψ», όπως έγινε με όλες τις υπόλοιπες “στείρες” γλώσσες του κόσμου. Η ελληνική γλώσσα είναι ένα μαθηματικό αριστούργημα, το οποίο θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε.

Η αρχή των πάντων είναι το ίδιο το ελληνικό αλφάβητο, το οποίο φυσικά δεν το πήραμε από τους Φοίνικες ή οποιονδήποτε άλλον πολιτισμικά κατώτερο αρχαίο λαό. Ακόμη και αν τα γράμματα του ελληνικού αλφάβητου ομοιάζουν στο σχήμα τους με τα φοινικικά, ή ενδεχομένως με τα γράμματα, που χρησιμοποιούσαν άλλοι αρχαίοι λαοί, κρύβουν μέσα τους ένα ανώτερο και μοναδικό πνευματικό, φιλοσοφικό και εννοιολογικό περιεχόμενο, το οποίο κανένας άλλος λαός της εποχής εκείνης δεν είχε το διανοητικό και πολιτιστικό επίπεδο να τους προσδώσει.omiros

Τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου στο σύνολο τους δεν ήσαν μόνο 27 αλλά 33, όσοι είναι και οι σπόνδυλοι του ανθρώπου. Από αυτά τα 27 ήταν τα κοινώς γνωστά και χρησιμοποιούμενα, ενώ υπήρχαν και άλλα 5 “μυστικά”, τα οποία αντιστοιχούσαν στους 5 τελευταίους σπονδύλους (που παίζουν τον ρόλο της κεραίας) και έχουν άμεση σχέση με τον εγκέφαλο. Αυτούς συμβολίζουν τα 5 τελευταία αυτά άρρητα (μυστικά) γράμματα, τα οποία γνώριζαν μόνον οι ιερείς. Ένα από αυτά τα άρρητα γράμματα ήταν η Σώστικα (ή Γαμμάδιον), την οποία πήραν από τους Έλληνες οι Ρωμαίοι και έγινε στα λατινικά swastika. Ήταν ο γνωστός σε όλους μας αγκυλωτός σταυρός, που ήταν αριστερόστροφος και οι αρχαίοι πρόγονοί μας τον θεωρούσαν σύμβολο του Δία ή του ζωογόνου Ηλίου (του θεού Απόλλωνα). Το σύμβολο αυτό χρησιμοποιήθηκε και από άλλους αρχαίους λαούς και αργότερα από τους Χριστιανούς, που του προσέδιδαν παρόμοια σημασία. Αυτό το σύμβολο το υιοθέτησαν και οι Εθνικοσοσιαλιστές, οι λεγόμενοι Ναζί. Αφού κράτησαν την ονομασία Σβάστικα (από τα λατινικά), το χρησιμοποίησαν ως σύμβολο της κοσμοθεωρίας και της ιδεολογίας τους, που βασίζεται σε πολλές σκοτεινές μυστικιστικές και αποκρυφιστικές αντιλήψεις. Όμως οι Ναζί το αντέστρεψαν και το υιοθέτησαν με την δεξιόστροφη μορφή του για να συμβολίσουν ακριβώς το αντίθετο του “ζωογόνου Ήλιου”, δηλαδή τον “σκοτεινό θάνατο”.

Στο ελληνικό αλφάβητο υπήρχαν ακόμα και κάποια άλλα γράμματα, τα οποία με την πάροδο του χρόνου καταργήθηκαν. Τα κυριότερα εξ αυτών ήταν το Δίγαμμα (F), το Κόππα (Q), το Στίγμα (S’) και το Σαμπί (που έμοιαζε με το γράμμα τ)

 

Τα 3 επίπεδα της γλώσσας μας και οι 4 αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα

 

Ο Πυθαγόρας υποστήριζε, ότι υπήρχαν 3 επίπεδα στην ελληνική γλώσσα, τα οποία είναι τα εξής: 1. Ομιλών, 2. Σημαίνον (α. σήμα, β. σημαινόμενο), 3. Κρύπτον (α. διαστήματα, β. κραδασμός, γ. λεξάριθμος, δ. τονάριθμος)

-Το πρώτο είναι η ομιλία

-Το δεύτερο είναι η σχέση του σήματος με το σημαινόμενο, που θα αναλύσουμε παρακάτω

-Το τρίτο είναι το διάστημα (απόσταση και χρόνος), ο κραδασμός (που αφυπνίζει τον εγκέφαλο μέσω ιδιοσυχνοτήτων από τους δημιουργηθέντες παλμούς – Παλλάδα Αθηνά), ο λεξάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με αριθμούς) και ο τονάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με μουσικούς τόνους).

Κατά τον Πυθαγόρα το κάθε γράμμα αντιστοιχεί σε έναν αριθμό, αλλά και σε έναν μουσικό τόνο. Άρα υπάρχει η σχέση γράμμα=αριθμός=τόνος (μουσικός), πράγμα που φανερώνει, ότι στην γλώσσα μας, πίσω από τα γράμματα-λέξεις, υπάρχουν αριθμοί (λεξάριθμοι) και μουσικοί φθόγγοι (τονάριθμοι).

Οι 4 αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα ήταν:

1) Αριθμοί (μαθηματικά), 2) Σχήματα (Γεωμετρία), 3) Μουσική (Αρμονία) και 4)Αστρονομία.

Οι επιστήμες αυτές είναι αλληλένδετες και βρίσκονται η μια μέσα στην άλλη, όπως είναι οι γνωστές μας ρωσικές κούκλες – μπαμπούσκες, μέσα σε κάθε μια από τις οποίες κρύβεται μια όμοια κούκλα μικρότερου μεγέθους.

Με βάση αυτά μπορούμε να συνδυάσουμε το αλφάβητο, που εσωκλείει αριθμούς και μουσικούς τόνους, με τις 4 αυτές επιστήμες.

Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα, Αστρονομία (ετυμ.: αστήρ + νόμος, α-στηρ = αυτό που δεν στηρίζεται) είναι οι συμπαντικοί νόμοι, που διέπουν αυτό, που δεν στηρίζεται κάπου και που έχουν να κάνουν με μουσική (αρμονία), σχήματα (γεωμετρία) και αριθμούς (μαθηματικά). Και όλα αυτά έχουν να κάνουν με τον Αιθέρα, ο οποίος, κατά τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους περιβάλλει τις ουράνιες σφαίρες και είναι το ανώτατον και καθαρότατον στρώμα του αέρος. Η λέξη Αιθήρ παράγεται από το ρήμα αίθω, που σημαίνει ανάβω, αναφλέγω, φέγγω, φλέγομαι ή καίομαι.

Ο Πυθαγόρας άκουγε την αρμονία (μουσική) των ουρανίων Σφαιρών, άρα η ελληνική γλώσσα είναι μια γλώσσα, η οποία έχει να κάνει με την ροή του σύμπαντος.

Η ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ηλεκτρονικούς υπολογιστές, λόγω της μαθηματικότητας και της μουσικότητας, όχι μόνο του αλφαβήτου-λέξεων, αλλά και των μαθηματικών εννοιών, που γεννώνται. Έτσι π.χ. η λέξη ΘΕΣΙΣ γίνεται συνΘεσις, επίΘεσις, κατάΘεσις, υπόΘεσις, εκΘεσις, πρόσΘεσις, πρόΘεσις, ανάΘεσις, διάΘεσις, αντίΘεσις κλπ. Αν τώρα αυτές τις λέξεις τις μεταφράσουμε στα Αγγλικά, θα προκύψουν εντελώς άσχετες μεταξύ τους αγγλικές λέξεις. Το ίδιο γίνεται και αν τις μεταφράσουμε σε άλλες γλώσσες.

Το ότι δεν γίνεται το ελληνικό αλφάβητο να το είχαν πάρειοι αρχαίοι πρόγονοί μας από κάπου αλλού, φαίνεται από το γεγονός, ότι το 2300 π.Χ. (και όχι το 800 π.Χ. όπως εσφαλμένα πίστευαν παλαιότερα και εξακολουθούν να πιστεύουν κάποιοι μέχρι και σήμερα), ο Όμηρος έχει στην διάθεση του ήδη 6.500.000 πρωτογενείς λέξεις (πρώτο πρόσωπο ενεστώτα & ενικού αριθμού) τις οποίες, αν πολλαπλασιάσουμε επί 72, που είναι οι γραμματικές κλίσεις, θα βγάλουμε έναν τεράστιο αριθμό, που, μάλιστα, δεν είναι ο τελικός, διότι δεν πρέπει να ξεχνούμε, ότι η ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα, αλλά γεννάει συνεχώς!

 

Η απαρχή της δημιουργίας της ελληνικής γλώσσας χάνεται στο βάθος του χρόνου

 

Αν συγκρίνουμε με την ελληνική π.χ. την Αγγλική γλώσσα, που έχει σήμερα περίπου 80.000 λέξεις συνολικά, και που σε ποσοστό 80% οι λέξεις της είναι αυτούσιες ή παρεφθαρμένες ελληνικές, -όπως μας ενημερώνει το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας-, και αν υπολογίσουμε, ότι αυτή η γλώσσα εξελίσσεται τους τελευταίους 10-11 αιώνες, μπορούμε αβίαστα να βγάλουμε το συμπέρασμα, ότι ο Όμηρος χρησιμοποιεί και χειρίζεται στην εποχή του μια γλώσσα, η οποία έχει τεράστιο βάθος στον χρόνο, με απαρχή ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν από αυτόν και, βέβαια, πριν εμφανιστούν οι Φοίνικες ή οι οποιοιδήποτε άλλοι θεωρούμενοι “φωτοδότες” μας.diaforetiko.gr_16-600x435

Όμως η απόλυτη απόδειξη είναι η ίδια η μαθηματικότητά της, η οποία δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα του πλανήτη. Ας μην ξεχνούμε ακόμα, ότι ο Δημιουργός “χρησιμοποιεί” μαθηματικά για την δημιουργία του κόσμου, άρα η γλώσσα μας έχει αναγκαστικά σχέση με την πηγή.

Πριν από το «Κρύπτον» υπάρχει το «Σημαίνον», δηλαδή η σύνδεση των λέξεων με τις έννοιες αυτών. Όλες οι άλλες ξένες διάλεκτοι ορίστηκαν κατόπιν συμφωνίας, δηλαδή κάποιοι συμφώνησαν, ότι το τάδε αντικείμενο θα το ονομάσουν «Χ». Αυτό κάνει τις γλώσσες αυτές στείρες. Οι στείρες γλώσσες δεν μπορούν να γεννήσουν νέες λέξεις, άρα δεν υπάρχει μαθηματικότητα, άρα δεν δύναται να περιγράψουν νέες έννοιες, που υπάρχουν στην Φύση. Αποτέλεσμα αυτού είναι, ο εγκέφαλος του ανθρώπου -εφόσον δεν μπορεί να περιγράψει μέσω των νέων λέξεων καινούργιες έννοιες- να μένει στο σκοτάδι, αφού οι νευρώνες του εγκεφάλου δεν γεννούν νέους, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει σε όσους χρησιμοποιούν την ελληνική γλώσσα.

Πώς θα μπορούσε π.χ. ο Άγγλος ή ο Γάλλος ή ο Γερμανός ή ο οποιοσδήποτε άλλος ξένος, με μια λέξη, που έχει 10 έννοιες, να περιγράψει στην γλώσσα του με ακρίβεια, άρα και σαφήνεια, μια βαθύτερη έννοια και πόσο μάλλον τις πολλαπλές πλευρές αυτής;

Ασφαλώς και δεν μπορεί, γιατί η γλώσσα του δεν του παρέχει καμία τέτοια δυνατότητα!

Να, λοιπόν, γιατί υποστηρίζουμε, ότι όλα στον κόσμο ξεκίνησαν από τους Έλληνες!

Το Σημαίνον είναι η σύνδεση του σήματος με το σημαινόμενο, δηλαδή η ίδια η λέξη είναι δημιουργημένη με τέτοιον τρόπο, που περιγράφει την έννοια την οποία εσωκλείει μέσα της.

Ας δούμε μερικά παραδείγματα: Η ονοματοδοσία της λέξης ΚΑΡΥΟΝ (Καρύδι) προέρχεται από μια παρατήρηση ενός φαινομένου της Φύσης (όπως όλες οι λέξεις). Δηλαδή, όταν δύο κερασφόρα ζώα (Κριοί, τράγοι, ελάφια κλπ.) τρα-κάρ-ουν με τα κέρ-ατα τους, ακούγεται το «κρακ» ή «καρ». Ο ήχος αυτός έδωσε το όνομα “κέρας” (κέρατο), το κέρας έδωσε το όνομα “κράτα” ή “κάρα” (κεφάλι) και το υποκοριστικό αυτού έδωσε το “Κάρυον” (μικρό κεφάλι). Όλοι γνωρίζουμε, ότι το Κάρυον (καρύδι) ομοιάζει καταπληκτικά με το ανθρώπινο κεφάλι και το εσωτερικό του με τον ανθρώπινο εγκέφαλο.

Το Υ είναι η ρίζα του ρήματος ΥΩ (βρέχω) και όπου υπάρχει το Υ, υπάρχει κοιλότητα (ή κυρτότητα), δηλαδή θηλυκώνει κάτι, όπως κάνει η βροχή (υγρό στοιχείο), που μπαίνει (θηλυκώνεται) μέσα στην γη.

Το μουσικό – αριθμητικό αλφάβητο δημιουργεί μουσικο – μαθηματικές λέξεις, οι οποίες περιγράφουν αντίστοιχες έννοιες, που προέρχονται από την παρατήρηση της Φύσης, δηλαδή της Δημιουργίας και άρα κατ’ επέκταση του ίδιου του Δημιουργού.

Εύλογα προκύπτει, λοιπόν, στον καθένα μας το ερώτημα: Άραγε, πόσες χιλιετίες μπορεί να χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί αυτό το τέλειο μαθηματικό σύμπλεγμα, που τα γράμματα είναι αριθμοί και συνάμα μουσικοί τόνοι και όπου οι λέξεις, δηλαδή το σύνολο των αριθμών και των μουσικών τόνων, κρύβουν μέσα τους, εκτός από σύνθετες μουσικές αρμονίες, έννοιες, οι οποίες δεν είναι καθόλου τυχαίες αλλά δημιουργήθηκαν κατόπιν εκτενέστατης παρατήρησης της Φύσης;

Κανείς δεν μπορεί σήμερα να απαντήσει με βεβαιότητα στο ερώτημα αυτό. Μπορεί, όμως, να συνειδητοποιήσει το μεγάλο έγκλημα, -όχι μόνον σε βάρος των σημερινών Ελλήνων αλλά και σε βάρος ολόκληρης της ανθρωπότητας-, που διαπράττουν όλοι αυτοί, οι οποίοι πασχίζουν με κάθε τρόπο -ή έστω και ανέχονται- να περιθωριοποιείται, να διαστρεβλώνεται και να “θάβεται” η αρχαία ελληνική γλώσσα, με αποτέλεσμα να αποκόπτεται η γλώσσα μας και όλες οι σύγχρονες γλώσσες του Δυτικού πολιτισμού από την φυσική τους “μητέρα” και “τροφό”…

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Πριν από λίγα χρόνια έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο, που αν θυμάμαι καλά είχε τον τίτλο “Η Μαθηματική Αποκωδικοποίησις της Ελληνικής Γλώσσης” ή κάτι τέτοιο http://www.synarithmos.com/content/view/9/12/lang,el/
    Ξεκίνησα να το διαβάζω με πολύ ενδιαφέρον και να το ξεφυλλίζω λαίμαργα, θεωρώντας ότι κάτι καινούργιο φέρνει ο συγγραφέας του αντιστοιχίζοντας τα γράμματα με τους αριθμούς, μέχρι που έφτασα σε ένα οδυνηρό σημείο. Σε εκείνο, που ο “σπουδαίος” ερευνητής απέδειξε ότι “η Εμπορική Τράπεζα στηρίζει την ελληνική γλώσσα”!! Κάποιο δόντι είχε ο άνθρωπος στην Εμπορική και του χρηματοδότησε την έκδοση του βιβλίου και αυτός ξεπλήρωσε “επιστημονικά” την υποχρέωση! Ας σημειωθεί ότι οι αρχαίοι δεν χρησιμοποιούσαν τα (αραβικά) αριθμητικά σύμβολα!
    Δεν είμαι γλωσσολόγος, αλλά κάθε τόσο διαβάζω διάφορα για τη γλώσσα μας, ότι δηλαδή είναι η μήτρα όχι μόνο κοντινών μας γλωσσών πχ της εβραϊκής ή της αραβικής, αλλά και γλωσσών σε απίθανα μέρη της γης, όπως πχ σε κάτι νησιά του Ειρηνικού! Να αγαπάμε τη γλώσσα μας και να σεβόμαστε τον πολιτισμό μας, αλλά είναι σοβαρά πράγματα αυτά;
    Για το θέμα αυτό θα πρότεινα στους αναγνώστες σας την ανάρτηση με θέμα “Η μαθηματική δομή της ελληνικής γλώσσας και άλλες τέτοιες βλακείες” στην ιστοσελίδα “Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία” όπου σημειώθηκε και ένας τεράστιος αριθμός -1182- σχολίων!
    http://sarantakos.wordpress.com/2013/09/04/mathematics-lang/

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ