Φωτό αρχείου

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπιος Παυλόπουλος δέχθηκε σε ακρόαση Στελέχη Ελληνοαμερικανικών και Αμερικανοεβραϊκών Οργανώσεων, στα οποία τόνισε, μεταξύ άλλων, και τα εξής:

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με ιδιαίτερη χαρά σας υποδέχομαι στην Προεδρία της Δημοκρατίας, εσάς τους εκπροσώπους των ελληνοαμερικανικών και αμερικανοεβραϊκών οργανώσεων. Η χαρά μου αυτή οφείλεται και στο γεγονός ότι αποτελείτε ένα πραγματικό υπόδειγμα επιτυχίας σε ό,τι αφορά τον ρόλο, τον οποίο διαδραματίζει ο καθένας από σας. Είστε Αμερικανοί πολίτες, οι οποίοι διαπρέπουν στις Ηνωμένες Πολιτείες και, ταυτοχρόνως, δεν ξεχνούν τις Χώρες από τις οποίες προέρχονται. Την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ. Είστε ένα υπόδειγμα για όλους εκείνους τους ανθρώπους της διασποράς, οι οποίοι και διαπρέπουν –το τονίζω- εκεί όπου βρίσκονται και δραστηριοποιούνται, αλλά τις ρίζες δεν τις αφήνουν να κοπούν.

Θέλω να τονίσω δε και τούτο. Αξίζει τον κόπο να μην ξεχνάτε τις Χώρες από τις οποίες προέρχεσθε. Αξίζει τον κόπο να θυμόμαστε και να στηρίζουμε τις ρίζες μας. Και αυτό ισχύει και για την Ελλάδα και για την Κύπρο και για το Ισραήλ. Γιατί; Είναι απλό. Οι Χώρες μας, Χώρες καταγωγής σας, βρίσκονται σε μια ιδιαίτερα ταραγμένη περιοχή σήμερα. Και σ΄ αυτή την ταραγμένη περιοχή στην οποία βρίσκονται, μπορούν να είναι αναγνωρισμένες διεθνώς ως πραγματικοί πυλώνες ασφάλειας και δημοκρατικής σταθερότητας. Και οι τρεις Χώρες είναι υποδειγματικές στον τομέα αυτόν και μπορούν να συμβάλουν τα μέγιστα για να υπάρξει, επιτέλους, ειρήνη στην περιοχή. Γι’ αυτό πρέπει να στηριχθούν.

Πριν ολοκληρώσω αυτό το χαιρετισμό μου, μιλώντας σας για τον τρόπο που εμείς οι Έλληνες αντιμετωπίζουμε τα δικά μας προβλήματα μέσα στο διεθνές πλαίσιο, θέλω να σας πω ποια είναι η κοσμοθεωρία της Ελλάδας σε ό, τι αφορά τη συνεργασία μας με τις ΗΠΑ, με την Ευρωπαϊκή Ένωση και φυσικά με καθεμιά από τις τρεις Χώρες μας. Εμείς, οι Έλληνες, πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχει στενή συνεργασία μεταξύ των ΗΠΑ και της Ε.Ε. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ειρήνευση στον κόσμο, προώθηση των μεγάλων αρχών και αξιών που έχει ανάγκη ο κόσμος σε αυτή την ταραγμένη εποχή, χωρίς τη στενή συνεργασία ΗΠΑ – Ε.Ε. Να το πω απλά. Και οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη από μια ισχυρή Ε.Ε. Γιατί μόνο μέσα από αυτή τη συνεργασία μπορούμε να εμπνεύσουμε ΗΠΑ και ΕΕ τις αρχές και τις αξίες που έχει ανάγκη ο Πλανήτης, και που είναι, κατά βάση η Ειρήνη, η Αλληλεγγύη, η Δημοκρατία, η Δικαιοσύνη και ιδίως η Κοινωνική Δικαιοσύνη.

Επιπλέον γνωρίζετε ότι Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ συνεργάζονται πολύ στενά. Και συνεργάζονται πάνω στη βάση του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Εμείς, οι Έλληνες, ξέρετε, θεωρούμε ότι το Ισραήλ πρέπει να είναι πολύ κοντά στην ΕΕ. Όλα τα χαρακτηριστικά του Ισραήλ, άλλωστε, αποδεικνύουν ότι είναι μια Χώρα πολύ περισσότερο κοντά στη Δύση, παρά στην Ανατολή. Πολύ περισσότερο στην ΕΕ, παρά στην Ανατολική πλευρά της Μεσογείου. Θεωρούμε, λοιπόν, ότι βάση μας και για τα δικά μας προβλήματα, για την επίλυση των εθνικών προβλημάτων, των εθνικών θεμάτων που έχει κάθε χώρα, η Ελλάδα, η Κύπρος και το Ισραήλ, είναι το Διεθνές Δίκαιο και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Και εδώ ήθελα, ολοκληρώνοντας, να σας πω ποιες είναι οι θέσεις μας για τα δικά μας εθνικά θέματα. Γιατί πρέπει να το γνωρίζετε εσείς που δραστηριοποιείσθε σε μια τόσο μεγάλη Χώρα ποιες είναι οι θέσεις μας και πόσο δίκαιες είναι οι θέσεις αυτές, βασιζόμενες στο Διεθνές αλλά και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Πρώτον, σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, διευκρινίζοντας ότι το Κυπριακό δεν είναι θέμα της Ελλάδας και της Κύπρου μόνο. Είναι πρωτίστως Ευρωπαϊκό και Διεθνές ζήτημα. Το Κυπριακό, ναι, πρέπει να λυθεί. Αλλά προϋπόθεση είναι ο πλήρης σεβασμός του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Γιατί η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του σκληρού πυρήνα της, της Ευρωζώνης. Επομένως, οποιαδήποτε λύση πρέπει να σέβεται το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Μια βασική παράμετρος του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου είναι η έννοια της κυριαρχίας κατά το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, όπως αυτή ορίζεται από το άρθρο 4 της Συνθήκης της ΕΕ. Η ευρωπαϊκή κυριαρχία δεν αποδέχεται κράτος της ΕΕ να έχει στρατεύματα κατοχής και εγγυήσεις τρίτων. Αυτό είναι αδιανόητο. Ναι, λοιπόν, να λύσουμε το Κυπριακό, αλλά με πλήρη σεβασμό της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτή δε η έννοια της κυριαρχίας, όπως την στηρίζουμε οι Έλληνες και οι Κύπριοι σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, είναι κάτι το οποίο βοηθάει πάρα πολύ και την επίλυση αντίστοιχων προβλημάτων του Ισραήλ μελλοντικά. Έχουμε κάθε λόγο, λοιπόν, να συμπλέουμε προς αυτή την κατεύθυνση.

Δεύτερον, σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Γνωρίζετε ότι επιδιώκουμε – και το αποδείξαμε και κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου κ.Ερντογάν – την φιλία, την καλή γειτονία με την Τουρκία και βεβαίως στηρίζουμε την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Και την στηρίζουμε ειλικρινά. Αλλά για να υπάρξει αυτή η προοπτική απαιτείται σεβασμός, όπως είπα πριν, και του Διεθνούς Δικαίου και του Ευρωπαϊκού κεκτημένου. Βασική προϋπόθεση για να γίνει αυτό είναι ο σεβασμός της πεμπτουσίας του Διεθνούς Δικαίου σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, της Συνθήκης της Λωζάνης, η οποία καθορίζει τα σύνορα όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της ΕΕ. Αν δεν υπάρχει αυτός ο σεβασμός, δεν υπάρχει αντικείμενο φιλίας και καλής γειτονίας. Και η Συνθήκη της Λωζάνης είναι πληρέστατη. Ένα πράγμα να διευκρινίσω: Δεν νοείται ούτε τροποποίηση, ούτε αναθεώρηση, ούτε επικαιροποίηση. Ούτε έχει ανάγκη η Συνθήκη της Λωζάνης από ιδιαίτερη ερμηνευτική προσαρμογή γιατί δεν αφήνει κενά στην ερμηνεία και την εφαρμογή της. Η Συνθήκη της Λωζάνης δεν έχει κενά, δεν αφήνει γκρίζες ζώνες. Είναι ξεκάθαρη. Τόσα χρόνια το γνωρίζουμε. Προκύπτει από την διεθνή πρακτική, από τη νομολογία του Δικαστηρίου της Χάγης. Επομένως, η Τουρκία οφείλει να σεβασθεί την Συνθήκη της Λωζάνης. Εφόσον την σεβασθεί, εδώ είμαστε. Και είμαστε ειλικρινά εδώ γιατί το πιστεύουμε εμείς οι Έλληνες: Το συμφέρον της Τουρκίας και του τουρκικού λαού είναι να κοιτάζει προς την Δύση περισσότερο και όχι προς την Ανατολή. Στο κάτω κάτω της γραφής είμαστε σύμμαχοι μέσα στον ίδιο χώρο που λέγεται ΝΑΤΟ.

Έρχομαι στο τρίτο και ιδιαίτερα επίκαιρο ζήτημα που αφορά την ονομασία του γειτονικού κράτους της ΠΓΔΜ. Γνωρίζετε ότι η επίλυση αυτού του ζητήματος είναι προϋπόθεση και για την ένταξη της γειτονικής αυτής χώρας στο ΝΑΤΟ και βεβαίως για την όποια ευρωπαϊκή της προοπτική. Σας διαβεβαιώ, εμείς οι Έλληνες, που δεν έχουμε και καμία βλέψη στην γειτονική μας χώρα, έχουμε κάθε λόγο να ευνοούμε αυτή την προοπτική και στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Αυτό όμως έχει μια προϋπόθεση: Το τι όνομα θα επιλεγεί. Γιατί είναι λάθος να πιστεύουμε ότι, ξέρετε, η σημασία του ονόματος ενός μικρού κράτους δεν δημιουργεί προβλήματα. Είναι λάθος. Από τέτοια μικρά προβλήματα πολλές φορές δημιουργούνται και παρανοήσεις και εστίες κακής γειτονίας. Και μάλιστα σε μια περιοχή όπως τα Βαλκάνια που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη ακόμα και σήμερα. Τι λέμε λοιπόν εμείς οι Έλληνες; Ότι η ονομασία αυτή πρέπει να σέβεται, όπως είναι αυτονόητο, το Διεθνές Δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Άρα πρέπει να είναι μια ονομασία που σέβεται πρώτα απ’ όλα την Ιστορία, δεν παραχαράζει την Ιστορία. Και, δεύτερον, αυτή η ονομασία δεν μπορεί να αποπνέει αλυτρωτικές τάσεις. Τι θα πει αλυτρωτικές τάσεις; Γιατί εδώ χρειάζεται μια διευκρίνιση. Δεν επιτρέπεται δηλαδή η ονομασία αυτή που θα επιλεγεί να αφήνει ανοιχτά ζητήματα ως προς το status quo των συνόρων. Τα σύνορα αυτά είναι και αυτά θα μείνουν. Κανένα όνομα δεν μπορεί να επιλεγεί που θα παρέπεμπε, έστω και εμμέσως, σε αλλαγή των συνόρων. Δεν μπορεί να το δεχτούμε αυτό εμείς οι Έλληνες όχι μόνο λόγω Ελλάδας, αλλά λόγω ΝΑΤΟ και ΕΕ. Αυτό είναι προϋπόθεση και από πλευρά Ευρωπαϊκού Δικαίου και από πλευράς του ιδίου του Δικαίου του ΝΑΤΟ σε ό,τι αφορά το status quo. Όμως ο αλυτρωτισμός εκφράζεται πολλές φορές και διαφορετικά. Γι’ αυτό το όνομα δεν πρέπει μόνο να σέβεται την Ιστορία και τα σύνορα αλλά πρέπει να μην παραπέμπει σε άλλες έννοιες που επίσης αποπνέουν αλυτρωτισμό. Και τέτοιες έννοιες είναι, παραδείγματος χάριν, μεταξύ άλλων αλλά κυρίως, το ζήτημα της γλώσσας και το ζήτημα της εθνότητας. Είναι αδιανόητο λόγω του ονόματος να δημιουργούνται ψευδείς διεκδικήσεις για ζητήματα γλωσσικά και εθνοτικά.  Αυτό είναι ξεκάθαρο. Και σας τονίζω: Δεν είναι μόνο θέμα σεβασμού της Ιστορίας, αλλά είναι θέμα  σεβασμού του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Επομένως, η ΠΓΔΜ πρέπει να κάνει όλες τις αλλαγές στην έννομη τάξη της που είναι απαραίτητες για την επίλυση του ζητήματος του ονόματος υπό τις ως άνω προϋποθέσεις. Αν δεν τις κάνει, αυτή θα είναι αποκλειστικώς υπόλογη για τις αντίστοιχες συνέπειες. Όχι η Ελλάδα.

Τέλος, επιδιώκουμε την ευρωπαϊκή προοπτική και της γειτονικής μας Αλβανίας. Αλλά η Αλβανία για να έχει ευρωπαϊκή προοπτική πρέπει να σέβεται και το Ευρωπαϊκό και το Διεθνές Δίκαιο. Και ένα από τα σημαντικότερα τμήματα του Ευρωπαϊκού και Διεθνούς Δικαίου είναι ο σεβασμός των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Και ιδίως Θεμελιώδη Δικαιώματα του Ανθρώπου είναι πρωτίστως το δικαίωμα στην ιδιοκτησία και τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Εφόσον υπάρχει σεβασμός, από την πλευρά της Αλβανίας, εδώ είμαστε να βοηθήσουμε. Αν, όμως, δεν υπάρχει σεβασμός, η Αλβανία επωμίζεται τις συνέπειες. Η Ελλάδα είναι ευρωπαϊκή Χώρα, είναι θεματοφύλακας των ευρωπαϊκών θεμάτων στην περιοχή. Να είμαστε σαφείς σ΄ αυτό: Δεν μπορούμε να κάνουμε εκπτώσεις εν ονόματι της όποιας καλής φιλίας, καλής γειτονίας. Γιατί το αντιλαμβάνεσθε, εσείς ιδίως στο Ισραήλ, το γνωρίζετε πολύ καλά, φιλίες με παραβιάσεις των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δεν μπορούν να εδραιωθούν.

Με αυτές τις σκέψεις σας καλωσορίζω. Συγνώμη που μακρηγόρησα κάπως δίνοντάς σας αυτές τις εξηγήσεις. Αλλά σας διαβεβαιώνω είναι εξηγήσεις ειλικρίνειας. Αυτά πρέπει να καταστούν γνωστά και στις Ηνωμένες Πολιτείες προς πάσα κατεύθυνση.

Και πάλι σας ευχαριστώ που είστε εδώ. Και πάλι σας συγχαίρω για την μεγάλη σας επιτυχία και κυρίως για την λαμπρή προοπτική την οποία έχετε.

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ