Η λαμπρή στη σεμνότητά της παρέλαση της 25ης Μαρτίου εδικαίωσε πολλές ευγενείς προσδοκίες και εσίγησε τις πλείστες από τις συνήθεις δογματικές αντιρρήσεις και κριτικές.

Ιδιαιτέρως συγκινητική ήταν η διέλευση των τοπικών λαβάρων των εξεγερμένων περιοχών που εκυμάτιζαν περήφανα μετά από πολύχρονο εγκλεισμό σε μουσειακές προθήκες.

Χωρίς διάθεση αντιδικίας ή παράπονου έχω την αίσθηση ότι παρά την ανορθογραφία της η

«ΣΗΜΕΑ ΕΛΛΗΝΗΚΙ ΠΑΤΡΗΣ ΚΥΠΡΟΥ»

κάτω από την οποία επολέμησαν κι έδωσαν τη ζωή τους εκατοντάδες Κύπριοι μαχητές, εδικαιούτο να συμπαρελάσει σε κοινή θέα.

Επιπρόσθετα ουδόλως θα εμείωνε το κύρος της Κυπριακής Δημοκρατίας η παρουσία ενός αγήματος της Εθνικής Φρουράς που θα υπενθύμιζε την έμπρακτη συμμετοχή των προγόνων μας στον Αγώνα της Παλιγγενεσίας, πολλώ μάλλον καθ’ όσον συμμετείχαν και άλλα φιλικά κράτη.

Ο προκαθήμενος της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Κύπρου και Εθναρχεύουσας εφ’ όσον το Νησί δεν είναι ακόμα ελεύθερο, είχε την ωραία πρωτοβουλία να αναπαράγει την ιστορική σημαία και να την ανυψώσει σε όλους τους Ναούς της Ελεύθερης Κύπρου ανήμερα της Εθνικής Εορτής.

Η κίνηση αυτή, επικαιροποιεί την ανεκτίμητη συμβολή της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας στη διατήρηση του εθνικού φρονήματος, την καλλιέργεια της Ελληνομάθειας και την έμπρακτη συμμετοχή στον Αγώνα της Ελευθερίας.

Παρά το γεγονός ότι η διακήρυξη και διεθνής αναγνώριση του Ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους έγινε το 1830, ορθώς εορτάζουμε διακόσια χρόνια Ελευθερίας με αφετηρία το 1821, γιατί έκτοτε οι Έλληνες ήταν Ελεύθεροι. Από την ευλογημένη εκείνη ώρα έπαψαν να είναι σκλάβοι γιατί αποφάσισαν να δώσουν τη ζωή τους για τον ιερό σκοπό.

Το ίδιο συνέβη και στην Κύπρο την 1η Απριλίου του 1955. Η Ε.Ο.Κ.Α. βαδίζοντας στα χνάρια του ’21 με την επιταγή «Ή τάν ή επί τάς» έπεσε στη φωτιά της μάχης με το ίδιο σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος». Οι αντιστοιχίες με το ’21 είναι πάμπολλες αν όχι και συνέχεια ενός ημιτελούς αγώνα…

Εξ’ ου και η ημέρα επίσημης ανακηρύξεως της κολοβής και υπονομευόμενης ανεξαρτησίας ουδέποτε απέκτησε την αίγλη και ακτινοβολία της ημέρας ενάρξεως του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνος. Κρυφή λαχτάρα και όνειρο είναι να κυματίσει και στην Αθήνα, ανήμερα της 1ης Απριλίου η σημαία των μαχητών του 1821. Όχι για να διεκδικήσει αναγνώριση αλλά για να θυμίσει και να υπομνήσει ότι στο προκεχωρημένο εκείνο φυλάκιο του Ελληνισμού η αγνή Ελληνική Ψυχή ζει, αγωνίζεται και προσμένει την Λύτρωση.

Με εκτίμηση

Νίκος Ερρίκου Ιωάννου

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ