– Η ομηρεία τους οφείλεται στο απάνθρωπο τοπικό σύστημα ελέγχου “Kafala”, το οποίο καθορίζει τους όρους παραμονής των ξένων εργαζομένων, αλλά και στον “εργασιακό μεσαίωνα”, που ισχύει στις σχέσεις τους με τους εργοδότες τους!
Επιμέλεια: Ευθύμιος Χατζηϊωάννου.
Όπως αναφέρουν δημοσιεύματα του ξένου Τύπου, έναν “εργασιακό μεσαίωνα” ζουν περίπου 16.000 ξένοι εργατες στην Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα του Κόλπου, χωρίς τροφή, νερό και δικαίωμα εξόδου από τις χώρες αυτές και εγκαταλειμμένοι από τους εργοδότες τους!
Όπως αποκαλύπτουν διάφορα ξένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, μεταξύ των οποίων και η εφημερίδα «Wall Street Journal», 7.700 Ινδοί και 8.000 Πακιστανοί εργαζόμενοι -κυρίως του κατασκευαστικού τομέα- έχουν αφεθεί κυριολεκτικά στην τύχη τους από τις εταιρείες, στις οποίες εργάζονταν, αλλά και από τις Κυβερνήσεις των κρατών της περιοχής.
Όπως καταγγέλλουν οι ξένοι εργάτες στα διεθνή ΜΜΕ, οι εταιρείες, στις οποίες εργάζονταν, έπαυσαν να τους πληρώνουν εδώ και μήνες, καθώς η ύφεση στην περιοχή μείωσε δραστικά τις εργασίες τους και τα έσοδά τους.
“Λόγω οικονομικής στενότητας, οι εταιρείες έκλεισαν τις κουζίνες στους καταυλισμούς των εργαζόμενων, όπου δεν υπάρχει, πλέον, ηλεκτρικό ρεύμα, ενώ και το πόσιμο νερό έχει αρχίσει να γίνεται σπάνιο είδος”!
Πέραν, όμως, από αυτό, εδώ και περίπου τρεις εβδομάδες σταμάτησε και η χορήγηση τροφής, καθώς αρκετοί εργοδότες, λόγω οικονομικής στενότητας, έκλεισαν τις κουζίνες στους καταυλισμούς των εργαζόμενων, όπου δεν υπάρχει, πλέον, ηλεκτρικό ρεύμα, ενώ και το πόσιμο νερό έχει αρχίσει να γίνεται σπάνιο είδος.
«Ο κόσμος πίνει νερό, που είναι για λούσιμο», δηλώνει σε σχετικό ρεπορτάζ της «Wall Street Journal» ο Ikbal Khan, Ινδός εργάτης θυγατρικής εταιρείας του μεγάλου κατασκευαστικού ομίλου “Saudi Oger”, η οποία ανήκει στην οικογένεια του πρώην Πρωθυπουργού του Λιβάνου, Saad Hariri.
“Οι ξενιτεμένοι αλλοδαποί εργάτες δεν μπορούν να επιστρέψουν, έστω και απλήρωτοι, στις πατρίδες τους, επειδή οι εργοδότριες εταιρείες δεν τους χορηγούν το απαιτούμενο πιστοποιητικό, που δηλώνει, ότι δεν έχουν αντίρρηση να φύγουν νόμιμα από την χώρα”
Ο Khan, όπως και χιλιάδες εργαζόμενοι από την Ινδία, έχει να πληρωθεί εδώ και επτά μήνες. Ελλείψει αμοιβών και εμβασμάτων, οι οικογένειες αυτών των ανθρώπων, που ζουν στην Ινδία, αναγκάστηκαν να δανείζονται όλους αυτούς τους μήνες, προκειμένου να μπορέσουν να εξασφαλίσουν τα αναγκαία για τον προσπορισμό τους. Και τώρα περιμένουν, ότι, όταν οι ξενιτεμένοι τους επιστρέψουν στην πατρίδα, θα καλύψουν τα χρέη της οικογένειας.
«Πώς να επιστρέψω, όμως, στην Ινδία, χωρίς λεφτά;» αναρωτιέται ο Khan, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Wall Street Journal», που επισημαίνει, ότι
ακόμη κι’ αν οι ξενιτεμένοι αυτοί Ινδοί εργάτες ήθελαν να επιστρέψουν απλήρωτοι στην Ινδία, δεν μπορούν, αφού η “Saudi Oger” και οι άλλες εταιρείες δεν τους χορηγούν το απαιτούμενο πιστοποιητικό, που δηλώνει, ότι δεν έχουν αντίρρηση να φύγουν νόμιμα από την χώρα.
“Η βίζα εξόδου των ξένων εργαζόμενων από τις χώρες της περιοχής εξαρτάται αποκλειστικά από τους εργοδότες, οι οποίοι αρκετές φορές κρατούν παράνομα τα διαβατήρια”
Όπως υπογραμμίζουν τα ξένα ΜΜΕ, η ομηρεία αυτή αποτελεί απόρροια του κυριολεκτικά απάνθρωπου τοπικού συστήματος ελέγχου “Kafala”, το οποίο καθορίζει τους όρους παραμονής των ξένων εργαζόμενων στην Σαουδική Αραβία. Το σύστημα δίνει απεριόριστες εξουσίες στους εργοδότες, ενώ αφαιρεί βασικά ανθρώπινα δικαιώματα από τους εργαζόμενους.
Η βίζα εξόδου των ξένων εργαζόμενων από τις χώρες της περιοχής εξαρτάται αποκλειστικά από τους εργοδότες, οι οποίοι αρκετές φορές κρατούν παράνομα τα διαβατήρια. Αν οι επιχειρήσεις δεν θέλουν, οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να αλλάξουν δουλειά, δεν μπορούν να μετακινηθούν ή να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.
“Η ινδική Κυβέρνηση προχώρησε στην αποστολή χιλιάδων μερίδων φαγητού στους Ινδούς εργάτες, που λιμοκτονούσαν ενώ δέσμευσε την Κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας να άρει τους σχετικούς περιορισμούς εξόδου από την χώρα και να καλύψει με δικά της έξοδα, τις βασικές οικονομικές ανάγκες των εργαζόμενων και το ταξίδι επιστροφής στην πατρίδα τους”
Αρκετές φορές οι επιχειρήσεις δεν υπογράφουν τα απαιτούμενα έγγραφα και έτσι οι εργαζόμενοι εγκλωβίζονται σε μια απίστευτη αιχμαλωσία. Ξεκρέμαστοι μένουν και όταν χάνουν την δουλειά τους, καθώς μένουν de facto χωρίς τα αναγκαία για την διαμονή τους έγγραφα.
Η δημοσιοποίηση της περιπέτειας χιλιάδων εργατών στα ΜΜΕ κινητοποίησε τις επίσημες Αρχές, οι οποίες αδιαφορούσαν. Έτσι, η ινδική Κυβέρνηση προχώρησε στην αποστολή χιλιάδων μερίδων φαγητού στους εργάτες, που λιμοκτονούσαν, ενώ ήλθε για το ζήτημα αυτό σε συμφωνία με την Κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας, που δεσμεύτηκε, ότι θα άρει τους σχετικούς περιορισμούς εξόδου από την χώρα. Η ίδια υποσχέθηκε ακόμη, ότι θα καλύψει με δικά της έξοδα τις βασικές οικονομικές ανάγκες των εργαζόμενων και το ταξίδι τους πίσω στην πατρίδα τους.
“Η ομηρεία των ξένων οφείλεται στο απάνθρωπο τοπικό σύστημα ελέγχου “Kafala”, το οποίο καθορίζει τους όρους παραμονής των ξένων εργαζομένων στην Σαουδική Αραβία”
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα ξένων ΜΜΕ, “Kafala” στα αραβικά σημαίνει «αιγίδα» και είναι το σύστημα των κανόνων, που καθορίζει τους όρους μετανάστευσης των ξένων εργατών και την νόμιμη παραμονή τους στις χώρες της Μέσης Ανατολής, κυρίως αυτές του Περσικού.
Επί της ουσίας αποτελεί ένα σύστημα ελέγχου. Είναι ένας τρόπος μεταβίβασης της ευθύνης και της εποπτείας των ξένων εργαζόμενων, από τις Κυβερνήσεις σε ιδιωτικές εταιρείες ή πολίτες.
Το σύστημα αυτό έχει τις ρίζες του στις παραδοσιακές ψαράδικες οικονομίες του Αραβο-Περσικού Κόλπου. Τότε, οι ιδιοκτήτες των πλοίων είχαν υπό την «αιγίδα» τους δύτες μαργαριταριών, χορηγώντας τους ύπνο και τροφή κατά την διάρκεια της διαμονής τους μέσα στο σκάφος, ενώ κάλυπταν και τα έξοδα συντήρησης των οικογενειών τους.
“Αν ένας εργαζόμενος αφήσει την δουλειά του χωρίς άδεια, ο εργοδότης μπορεί να ακυρώσει την άδεια παραμονής του, καθιστώντας τον παράνομο στην χώρα”
Στο τέλος της περιόδου, οι ιδιοκτήτες αφαιρούσαν αυτές τις δαπάνες από τις αμοιβές των δυτών και τους πλήρωναν τα υπόλοιπα, αν περίσσευε κάτι. Στην πραγματικότητα, οι δύτες παρέμεναν εγκλωβισμένοι σε έναν συνεχή κύκλο χρέους.
Ανάλογη ομηρεία βιώνουν, όμως, και οι σημερινοί εργαζόμενοι. Το σύστημα προσφέρει στις ιδιωτικές επιχειρήσεις και τους εργοδότες απίστευτες εξουσίες.
Χωρίς την έγκρισή τους, οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να αλλάξουν δουλειά, να παραιτηθούν από την εργασία τους ή να αφήσουν την χώρα.
Αν ένας εργαζόμενος αφήσει την δουλειά του χωρίς άδεια, ο εργοδότης μπορεί να ακυρώσει την άδεια παραμονής του, καθιστώντας τον παράνομο στην χώρα.
Όσοι εργαζόμενοι χάνουν την άδεια παραμονής τους, συχνά απελαύνονται, ενώ αρκετοί περνούν κάποιο καιρό στην φυλακή.
“Οι ξένοι εργαζόμενου στερούνται κάθε δυνατότητας αντίδρασης και διαμαρτυρίας, ενώ η απεργία απαγορεύεται διά ροπάλου από τον Νόμο”
Το βασικό πρόβλημα αυτού του συστήματος είναι, ότι ωθεί σε αυθαιρεσία των εργοδοτών, οι οποίοι αρκετές φορές παρακρατούν παράνομα τα διαβατήρια των υπαλλήλων τους ή δεν τους πληρώνουν.
Παράλληλα, στερεί από τους εργαζόμενους κάθε δυνατότητα αντίδρασης και διαμαρτυρίας. Να σημειωθεί, ότι η απεργία απαγορεύεται διά ροπάλου από τον νόμο στην περιοχή.
Ενδεικτική είναι η περιπέτεια του Ινδού Gul Nawaz, που περιγράφεται σε σχετικό δημοσίευμα. Οταν προσπάθησε να αλλάξει εργασία, ο εργοδότης του τον κατέγραψε στους επίσημους καταλόγους ως “χουρούμπ” («δραπέτη» εργαζόμενο). Για να διευθετηθεί το πρόβλημα, ο εργοδότης απαίτησε από τον Nawaz 20.000 ριάντ (περϊπου 5.300 δολάρια).
“Στο έλεος ενός “μεσαιωνικού” νόμου και ενός διεφθαρμένου πρώην εργοδότη”!
Ο Nawaz τα πλήρωσε, αλλά όταν ο νέος εργοδότης του πήγε να τον καταγράψει στις σχετικές καταστάσεις, διαπιστώθηκε ότι η κατηγορία της «απόδρασης» ήταν ακόμη σε ισχύ.
Όταν ο Nawaz επικοινώνησε ξανά με τον παλιό του εργοδότη -που, συν τοις άλλοις, κρατούσε και το διαβατήριό του- αυτός του ζήτησε εκ νέου χρήματα.
Έτσι, ο Nawaz πλήρωσε πάλι. Το ζήτημα δεν λύθηκε, ο πρώην εργοδότης ζήτησε και άλλα χρήματα και αυτός ξαναπλήρωσε. Στην συνέχεια ο πρώην εργοδότης έπαψε να απαντά στα τηλεφωνήματά του.
Σήμερα ο Nawaz είναι παράνομος, χωρίς να έχει κάνει ποτέ κάτι λάθος. Δεν μπορεί να εργαστεί, δεν μπορεί να μετακινηθεί! Δεν μπορεί να στείλει χρήματα στην οικογένειά του, δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη του, ενώ αρκετές ημέρες κοιμάται νηστικός!
