Η Μαρίνα Μπέτινγκ είχε μια συναρπαστική δουλειά για τα δεδομένα της πρώην Αν. Γερμανίας. Ήταν αεοροσυνοδός στις κρατικές αερογραμμές και μπορούσε να πετάξει σε όλο τον κόσμο. Σήμερα είναι μια ευτυχισμένη γιαγιά.Ταγέρ σε μπεζ απόχρωση και μπλε καπέλο. Έτσι ήταν οι στολές των αεροσυνοδών στις κρατικές αερογραμμές της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, την Ιnterflug. Σήμερα κοσμούν τις προθήκες μιας έκθεσης για την Ανατολική Γερμανία στο Βερολίνο με αφορμή τη συμπλήρωση των 30 χρόνων από την πτώση του Τείχους. Για την Μαρίνα Μπέτινγκ, όπως και τους περισσότερους Ανατολικογερμανούς της γενιάς της η πτώση του Τείχους αποτέλεσε τομή. Η ίδια λέει ότι έχει ζήσει δυο ζωές, μια στην πρώην Ανατολική Γερμανία ως παιδί και κοπέλα και μια δεύτερη πλέον στην επανενωμένη Γερμανία ως γιαγιά.

Το επάγγελμά της στην Ανατολική Γερμανία αποτελούσε όνειρο πολλών. Είχε το μοναδικό πλεονέκτημα ότι μπορούσε να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο. «Για μένα αυτό το προνόμιο δεν ήταν καλό. Δεν μου άρεσε να μπορώ να ταξιδεύω μόνο εγώ, ενώ οι συμπολίτες μου όχι», λέει Μαρίνα Μπέτινγκ σήμερα. Από το 1980 μέχρι το 1987 πέταξε με την Interflug σε όλο τον κόσμο, από την Κύπρο και τον Καναδά μέχρι το Πακιστάν, τη Νιγηρία και την Κούβα.

Ταξιδεύοντας στον κόσμο ως Ανατολικογερμανίδα

H Interflug δεν υπάρχει πια. Ιδρύθηκε το 1958 στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας και λειτούργησε για 33 χρόνια, δηλαδή έως την πτώση του Τείχους. Μάλιστα κατάφερε να μπει και στο βιβλίο Γκίνερ στις 21 Νοεμβρίου 1989 για το ρεκόρ μεγαλύτερης πτήσης διάρκειας 13 ωρών και 25 λεπτών, από το ιαπωνικό νησί Καμαμότο μέχρι το αεροδρόμιο Σένεφελντ του Βερολίνου. Μέχρι τότε αυτό δεν είχε γίνει από κανένα άλλο Airbus A310. Η μελανότερη σελίδα στην ιστορία της Inteflug ήταν η 14η Αυγούστου 1972 με ένα τραγικό αεροπορικό δυστύχημα, που κόστισε τη ζωή σε 156 επιβάτες.

Μέχρι σήμερα η Μαρίνα Μπέτινγκ συναντά κάθε τόσο παλιές συναδέλφους της από την Interflug. Όταν βρίσκονται κάνουν αναδρομή στο παρελθόν και σε ιστορικά συμβάντα όπως το άκουσμα της έναρξης του εμφυλίου πολέμου στο αεροδρόμιο του Λιβάνου ή τη μεταφορά τραυματιών πολέμου από τη Νικαράγουα στην Ανατολική Γερμανία. Μια τις πιο θλιβερές αναμνήσεις της Μαρίνα Μπέτινγκ ήταν η μεταφορά αντιφρονούντων πολιτών πίσω στην Ανατολική Γερμανία.

Ένας κόσμος που έχει πλέον χαθεί

Τα πρώτα δύο χρόνια της επαγγελματικής της ζωής η Μαρίνα Μπέτινγκ επέβαινε σε πτήσεις με προορισμό μόνο σε χώρες του Ανατολικού Μπλοκ, στη Μόσχα, την Πράγα ή τη Βαρσοβία. Έπειτα ακολουθήσαν πτήσεις και στη Δύση. Όπως θυμάται, για να γίνεις αεροσυνοδός έπρεπε να έχεις μια συντηρητική προσωπική ζωή, την οποία βέβαια έλεγχε το κράτος. Οι πτήσεις με την Interflug ήταν λιτές, σύμφωνα με τις αρχές της Ανατολικής Γερμανίας. Kατ‘ εξαίρεση όμως μπορούσε να σερβίρει βότκα.

Για πολλές κοπέλες το επάγγελμα της αεροσυνοδού στην Ανατολική Γερμανία ήταν κάτι σαν το επάγγελμα της ηθοποιού. Κομμάτι της βασικής τους εκπαίδευσης ήταν το μακιγιάζ και το σωστό ντύσιμο, οι ξένες γλώσσες, η συνοδεία επιβατών αλλά και η ψυχολογία. Μέσα όμως από αυτή τη δουλειά, η ίδια άρχισε σταδιακά να αμφισβητεί το καθεστώς της χώρας της. Σε αυτό συνέβαλλε και ο σύζυγός της, ο οποίος είχε συγγενείς στη Δύση.

Μετά την πτώση του καθεστώτος και την Γερμανική Επανένωση η Μαρίνα Μπέτινγκ έγινε γυμνάστρια. Ανήκε στους πολίτες της DDR που κατέκριναν τις αυθαιρεσίες του καθεστώτος και σήμερα απολαμβάνει τα αγαθά της ελευθερίας. Και να μπορεί να ταξιδεύει όπου θέλει: όχι μόνο για δουλειά, αλλά και για διακοπές.

Καρολίνε Μποκ, dpa

Επιμέλεια: Δήμητρα Κυρανούδη

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ