Της Ντίνας Καρακίριου.
Υπό την προεδρία του Προέδρου της Βουλής , κ. Νικολάου Βούτση, παρουσία βουλευτών, μελών της κυβέρνησης, του πρέσβη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ελλάδα και άλλων επισήμων, ολοκληρώθηκαν στην αίθουσα συνεδριάσεων της Ολο-μέλειας οι εργασίες της ΚΘ΄ Συνόδου της Βουλής των Εφήβων (2016-2017). Οι έφηβοι βουλευτές προσήλθαν στην αίθουσα της ολομέλειας προκειμένου να ανταλλάξουν ιδέες και απόψεις, αλλά και να καταθέσουν τα συμπεράσματα που προέκυψαν μέσα από τις συζητήσεις τους πάνω σε έξι θεματικές ενότητες: δημοκρατικό σχολείο, ανθρώπινα δικαιώματα, πολιτισμός, κοινωνική αλληλεγγύη, ψηφιακή εποχή, περιβάλλον. Ανάμεσα στους έφηβους βουλευτές που εκπροσώπησαν την ελληνική Ομογένεια και δυο δικά μας παιδιά, δυο μαθητές του Ελληνικού Σχολείου Ντύσσελντορφ: ο Κωνσταντίνος Φώνιας και η Νεφέλη Βήττου, μαθητές της Β΄Λυκείου.
Με σεβασμό στο θεσμό της Δημοκρατίας και του βήματος της Βουλής, τοποθετήθηκαν και οι δυο τους με λόγο μεστό επιχειρημάτων σε άριστα ελληνικά,
σε επίπεδο μάλιστα που θα ζήλευαν πολλοί βουλευτές-πολιτικοί, οι οποίοι δε θα λέγαμε
ότι διακρίνονται σε αυτά … Κι όλοι εμείς, καθηγητές, γονείς, φίλοι και συμμαθητές περή-
φανοι και συγκινημένοι να καμαρώνουμε, γιατί στα μάτια αυτών των παιδιών, βλέπουμε την
ελπίδα να αχνοφέγγει δειλά – δειλά. Την ελπίδα για μια Ελλάδα που μπορεί και πρέπει να στα-θεί ξανά στα πόδια της. Και είναι, πράγματι, η νέα γενιά με τη μόρφωση, το ήθος και τον εν-θουσιασμό της, αυτή η δύναμη που θα σηκώσει την Πατρίδα μας και πάλι ψηλά.
«Η ελπίδα επιστρέφει στην ψυχή μου μετά από μεγάλη περιπλάνηση. Δεν θα πάψω να παλεύω για το καλύτερο, γιατί το μέλλον, είμαστε εμείς, η ελπίδα είναι ιδέα και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μας τη στερήσει» δήλωσε η Νεφέλη Βήττου, ενώ σχολιάζοντας τη συμμετοχή της στη Βουλή των Εφήβων και το επίπεδο των συζητήσεων που ολοκληρώθηκαν είπε ότι «αισθανθήκαμε υπερήφανοι, βρήκα την ελπίδα που είχα χάσει κι αυτό είναι κάτι που δεν θα αφήσω να πάει χαμένο …»
Τη σπουδαιότητα της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στη διατήρηση του Ελληνισμού και την ανάγκη ενίσχυσης και αναβάθμισής της στο εξωτερικό επεσήμανε στην τοποθέ-
τησή του ο Κωνσταντίνος Φώνιας. «Αναζητάς και νοσταλγείς την πατρίδα ακόμη κι όταν δεν
έχεις γεννηθεί εκεί, ακόμη κι όταν ζεις μακριά της. Μεγαλώνεις με μια ιδέα, μ’ ένα μακρινό μύθο, κυνηγώντας ως άλλος Οδυσσέας το Νόστο του, την επαφή με την Ελλάδα. Η ελλη-
νόγλωσση εκπαίδευση είναι αυτή που έλκει και διατηρεί την ελληνικότητά μας και η δια-
τήρησή της είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει η πατρίδα για τους Έλληνες του Εξωτε-
ρικού». Αξιοσημείωτη αναφορά έγινε και στο δικαίωμα ψήφου που διεκδικεί η ομογένεια ως
μέσου έκφρασης της πολύτιμης εμπειρίας στο εξωτερικό και της συμβολής τους στην πρό-
οδο της Ελλάδας. Κωνσταντίνε και Νεφέλη, μας κάνατε υπερήφανους!!! Κι η δική μας ελ-
πίδα λοιπόν επιστρέφει στη δική μας ψυχή μετά από πολύ μεγάλη περιπλάνηση στη χώρα
της απογοήτευσης.
Αποσπάσματα από την ομιλία του Κωνσταντίνου Φώνια
Μεταξύ άλλων ο Κωνσταντίνος Φώνιας υπογράμμισε τα εξής: Ο απόδημος Ελληνι-
σμός στερείται της εκπροσώπησής του στη Βουλή όπου θα μπορούσε να ακούγεται, να
συνδιαλέγεται και να συνδιαμορφώνει άποψη για το παρόν και το μέλλον του εντός και εκτός
συνόρων. Είναι μεγάλο το θέμα της ψήφου των ομογενών αλλά και της εκπροσώπησής τους με αιρετό εκπρόσωπο ή εκπροσώπους στη Βουλή των Ελλήνων. Είναι αυτό που λείπει, η γνώση για την εικόνα της χώρας με το πρίσμα του άλλου και όχι μόνο με τη δική μας αντίληψη για το ποιοι είμαστε. Μια εικόνα καθαρή, μια εικόνα που γεμάτη ενέργεια και αυτοπεποίθηση που στέκεται όρθια και ισότιμα απέναντι στους άλλους λαούς, χωρίς φοβίες και συμπλέγματα κατωτερότητας. Είναι το κομμάτι από το πάζλ που λείπει για να έχουμε και ορθή κρίση και την αίσθηση ότι δεν είμαστε ένα αποκομμένο από τον κόσμο νησί.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτό θα το κρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος, η χώρα μας εξάγει
διαρκώς έμψυχο δυναμικό, πλέον ακαδημαϊκού επιπέδου και δεν καταφέρνει, πλην ελαχί-
στων εξαιρέσεων να δημιουργήσει ρεύμα επιστροφής αυτού του δυναμικού στην αφετηρία του. Γενιές Ελλήνων, πλέον μιλάμε για την τρίτη και τέταρτη γενιά Ελλήνων αποδήμων
στις ευρωπαϊκές χώρες τουλάχιστον συνεχίζουν να κρατούν ψηλά τη σημαία της πολιτιστι-
κής τους ταυτότητας, πρεσβεύοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον Ελληνισμό, χωρίς
ποτέ να απαιτούν κάτι από την μητέρα πατρίδα, αντίθετα προσφέρουν χωρίς υστεροβουλία και
καιροσκοπισμό όποτε τους ζητηθεί και χρειαστεί. Με λίγα λόγια … πάντα! Πάντα μιλάμε να μη χαθεί επαφή με την ελληνική αποδημία, και πράγματι τέτοια διάθεση τουλάχιστον από τους απόδημους Έλληνες δεν υπάρχει. Υπάρχει όμως η διάθεση για προσφορά, η διάθεση να φανούν χρήσιμοι, η διάθεση να βάλουν και αυτοί ένα λιθαράκι στο μέλλον του Ελληνισμού, όπου και αν αυτός έχει εξαπλωθεί. Για να συνεχίσει να εξαπλώνεται, χρειάζεται και ένα κέντρο που να τον ακούει. Δεν έχει σημασία, αν είναι πλούσιο ή φτωχό αυτό το κέντρο, σημασία και αξία έχει να είναι δίκαιο. Να δίνει σε κάθε Έλληνα όπου γης, τη δυνατότητα να εκπροσωπηθεί και να προσφέρει. Αυτή είναι η προστιθέμενη αξία της ψήφου των ομογενών, η προστιθέμενη αξία της ομογένειας και της ελληνικής αποδημίας σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Και για
αυτόν τον λόγο η ελληνική πολιτεία οφείλει να δρομολογήσει όλες τις ενέργειες και διεργα-
σίες που θα οδηγήσουν προς αυτήν την κατεύθυνση.
Οι γνώσεις που έχουν αποκομίσει, οι εμπειρίες και οι καλές πρακτικές τους σε συνθήκες
πιο απαιτητικές και ανταγωνιστικές, η πίστη και το πείσμα τους να τα καταφέρουν και να απο-
δείξουν την αξία τους σε ξένη γη και πατρίδα, η διάθεσή τους να ξεπερνούν το παρελθόν, χτίζοντας με όνειρα το καινούργιο είναι στοιχεία και αρετές που λείπουν αυτή την περίοδο από την Πατρίδα. Αυτό το πνεύμα της αλλαγής, της τόλμης, αυτή η ρηξικέλευθη διάθεση για ανατροπές και διαμόρφωσης μιας νέας αντίληψης μπορούν να αποτελέσουν βάλσαμο στις πληγές που άνοιξαν το τελευταία χρόνια στις σάρκες του Ελληνισμού και της χώρας”.
