????????????????????????????????????

Στό Μόναχο έλαβε χώρα στις 11 Δεκεμβρίου 2018 μια ιδιαίτερη ελληνοβαυρική κηδεία του μακαριστού δρ. Δημητρίου Παπαδόπουλου (1941-2018), τενόρου όπερας, διευθυντού ορχήστρας, μουσικοδιδασκάλου και διευθυντού διαφόρων γερμανικών χορωδιών.

Ο μακαριστός Παπαδόπουλος ήρθε σε ηλικία 18 ετών στη Γερμανία, για μουσικές σπουδές, με 5 ευρώ στη τσέπη του. Σπούδασε στην ανωτάτη μουσική Σχολή της Κολωνἰας, ενώ παράλληλα έψελνε σε διάφορες χορωδίες γερμανικών εκκλησιών.

Μετέβη στο Μόναχο όπου έκανε καί άλλες πανεπιστημιακές σπουδές. Εργάστηκε επίσης σε γερμανικές θεατρικές επιθεωρήσεις και διετέλεσε σολίστας στη χορωδία του μεγάλου και διεθνώς ονομαστού Θεάτρου της Γερτνερπλατς Μονάχου (Gärtnerplatztheater). Εργάστηκε επίσης και ως μουσικοδιδάσκαλος σ’ένα ελληνικό σχολείο του Μονάχου. Ίδρυσε δύο Ιδιωτικές Μουσικές Σχολές στη Βαυαρία, εργάστηκε ως Λέκτορας στο Τμήμα Ηλεκτρικών Εκκλησιαστικών Μουσικών  Οργάνων του Πανεπιστημίου Μονάχου και αναγορεύθηκε σε διδάκτορα της Μουσικής Παιδαγωγικής.

Η μεγάλη του θλίψη να βλέπει μνημειώδη βαυαρικά κτίσματα να υφίστανται βαρειές φθορές στο χρόνο, γέννησε το ενδιαφέρον του να ασχοληθεί και με τις δυνατότητες ανακαίνισής τους και για το λόγο αυτό σπούδασε Ασβεστολογία, Τσιμεντολογία και συντήρηση φυσικής πέτρας στο Πολυτεχνείο της Καρλσρούης.

Διετέλεσε επιτετραμμένος της Ομοσπονδίας Γερμανικών Ναυτικών Ομίλων και διευθυντἠς πολλών βαυαρικών χορωδιών στο Μόναχο.

Διετέλεσε επίσης από 1992 μέχρι 2008 Γενικός Γραμματέας της „Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινότητας Μονάχου“, ενός συλλὀγου που είχε από το 1976 αντικανονικά και αντίνομα υφαρπάσει την ιστορική Σαλβάτορκιρχε από την Ιερά Μητρόπολη Γερμανίας και την είχε υπαγάγει στη σχισματική ομάδα των ΓΟΧ, με αποτέλεσμα να μη εκκλησιάζεται πλέον ο ορθόδοξος ελληνισμός του Μονάχου στη Σαλβάτορκιρχε. Το Βαυαρικό Κράτος, ως διαχειριστής της από το 1802 κρατικής Σαλβάτορκιρχε, διεξήγαγε ένα πολυετή δικαστικό αγώνα εναντίον του προεδρείου της „Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινότητας Μονάχου“ με σκοπό της επαναφορά της Σαλβάτορκιρχε στη Μητρόπολη Γερμανίας.

Ο μακαριστός Παπαδόπουλος θέλησε ως γενικός γραμματέας του συλλόγου της „Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινότητας Μονάχου“, να  βοηθήσει στο να λήξει αυτή η δικαστική διαμάχη και να επανέλθει η Σαλβάτορκιρχε στη Μητρόπολη Γερμανίας και στους ορθοδόξους έλληνες Μονάχου και Βαυαρίας. Όταν διαπίστωσε όμως ότι από πλευράς του προεδρείου της „Ελληνικής Εκλησιαστικής Κοινότητας Μονάχου“ υπήρχαν άλλες ενέργειες και βλέψεις, που δεν απηχούσαν στις προσπάθειές του, υπέβαλλε την παραίτησή του από το προεδρείο και συνέχισε να προσφέρει της υπηρεσίες του στις ενορίες της Ιεράς Μητρόπολης Γερμανίας, στο Μόναχο.

Είναι μνημειώδης ο ζήλος του να ψάλλει με πάθος, σε επίσημες εκδηλώσεις των Ελλήνων Μονάχου, τον Ελληνικό Εθνικό Ύμνο και να απαγγέλει ποιήματα ονομαστών ελλήνων εθνικών ποιητών σχετικά με τους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης 1821.

Η θυγατέρα του Δανιέλα σπούδασε μουσική και θέατρο και προσφέρει με μεγάλη επιτυχία το πολυποίκιλο ταλέντο της στο μουσικό και θεατρικό πολιτιστικό γίγνεσθαι του Μονάχου και της Βαυαρίας.

Η Ορθόδοξη κηδεία του τελέστηκε στο Μόναχο στο ονομαστό μεγάλο „Δημοτικό Κοιμητήριο του Δάσους“ από τον Αρχιμανδρίτη Γεώργιο Σιώμο, τον Πρωτοπρεσβύτερο Απόστολο Μαλαμούση και τον Πρεσβύτερο-Οικονόμο Πλούταρχο Κωσταντινίδη. Ο διάσημος πιανίστας κ. Μηνάς Κουτσαμπασόπουλος και η σοπράνο κ. Anna Morva  ερμήνευσαν θαυμάσια τις μελωδίες: Panis Angelicus: „Engelsbrot“, Sacris solemnis (Text: Thomas v. Aquin, 1264, Vertonung: 1872 d. Cesar Frank),  και Caro mio ben: Arie der Arietta v.Giuseppe Giordani.

Επίσης ο εκπρόσωπος του ναυτικού ομίλου κ. Josef Mottl, αναφέρθηκε διεξοδικά στη ζωή και το έργο του μακαριστού Παπαδόπουλου και διάβασε και ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα-ποίημα. (επισυνάπτεται σε ελληνική μετάφραση).

Μετά το πέρας της ταφής η βαυαρική χορωδία ναυτιλομένων „Die Seelords“, στην οποία ο Δημήτριος Παπαδόπουλος ήταν χοράρχης και διευθυντής ορχήστρας, έψαλλε  δύο μελωδίες προς τιμή του μακαριστού Παπαδόπουλου, στις οποίες εξέφρασαν την αγάπη, το σεβασμό, την αναγνώριση και τη λύπη τους για τον „αγαπητό Δημήτρη“ και την ελπίδα να συναντηθούν και πάλι ως χορωδία και ορχήστρα στον ουρανό και να υμνήσουν το Θεό.

Τελευταίο γράμμα της βαυαρικής χορωδίας ναυτιλομένων „Die Seelords“ στον αποθανόντα σύντροφο  Δημήτριο Παπαδόπουλο

Αγαπητέ σύντροφε Δημήτρη

Άκουσες το κτύπημα της καμπάνας του καραβιού; Το κἀλεσμά του το κατάλαβες και ακολούθησες την τελευταία εντολή ανάληψης δράσης στη ζωή σου: „Αλλαγή φρουράς“.

Το καράβι της ζωής σου έδεσε στο λιμάνι και απαλλάχτηκες από την υπηρεσία σου για να ξεκινήσεις για μια νέα και τελευταία εντολή και αποστολή, με το καράβι του θανάτου. Αυτό το καράβι θα σε μεταφέρει στο τελικό σου λιμάνι, που βρίσκεται στη μεταθανάτια παραλία της αιώνιας ειρήνης και της αιώνιας ησυχίας. Εκεί θα αγκυροβολήσεις για πάντα.

Ίσως να ήταν το ταξίδι σου με το καράβι της ζωής σου ευχάριστο και όχι τόσο επίπονο. Για το λόγο αυτό θέλουμε να χαρούμε μαζί σου και να ευχαριστήσουμε το Θεό που σου έδωσε αυτή την άνεση.

Όμως εσύ, αγαπητέ Δημήτρη είχες στο τελευταίο στάδιο της πορείας του καραβιού της ζωής σου ένα εξαιρετικά επίπονο και θυελλώδες ταξίδι. Ο μεγάλος μας πλοίαρχος εκεί πάνω, σε έβαλε σε μια ιδιαίτερη πορεία, η οποία απαίτησε τα πάντα από σένα. Εμείς όλοι δεν αναμέναμε μια τέτοια αντίξοη πορεία. Όμως εσύ αψήφησες για αρκετό χρονικό διάστημα τις καταιγίδες και τα κύματα.

Η δύναμή σου δεν φάνηκε ποτέ να στερεύει.Εμείς οι σύντροφοί σου σε θαυμάζουμε για τη δύναμη της θέλησής σου και είμαστε υπερήφανοι για το ότι σε συνοδεύσαμε σ΄αυτὀ το τελευταίο ταξίδι του καραβιού της ζωής σου.

Τώρα το καράβι του θανάτου σου αναχώρησε.  Στη ερυθρότητα της δύσης του ήλιου ανοίγει τα πανιά του, ταξιδεύει προς τον ορίζοντα και αφήνει πενθούντες πίσω στην αποβάθρα την οικογένειά σου, τους φίλους σου και τους συντρόφους σου. Όταν το καράβι θα χαθεί από τον ορίζοντα τότε θα σκεφθούμε θλιμμένα: „ Έφυγε…“

Όμως παρά τη θλίψη μας δεν ξεχνούμε ότι την ίδια στιγμή σε περιμένουν στη μακρυνή ακτή πέρα από τον ορίζοντα, ἀλλα μέλη της οικογένειάς σου, φίλοι και σύντροφοι, οι οποίοι ενθουσιασμένοι θα αναφωνήσουν: „Έρχεται…„

Εκεί στην ακτή  θα στέκεσαι και εσύ μια ημέρα, όταν και εμείς με το καράβι του θανάτου θα προσαράξουμε εκεί και με χαρά θα μας καλοσωρίσεις.

Όχι αγαπητέ Δημήτρη, δεν θέλουμε να βυθισθούμε στη θλίψη. Θέλουμε να χαρούμε σ΄ένα επανιδείν με σένα και μέχρι τότε να σε κρατήσουμε ως μέλος του πληρώματος, στις καρδιές μας, στις σκέψεις μας και στις συζητήσεις μας.

Μέχρι σύντομα, αγαπητή Δημήτρη !

—————————————————————————-

Φωτογραφία εντός του ναού και επί του τάφου: Χρήστος Μαραζίδης

Φωτογραφία στα Προπύλαια Μονάχου, όπου απήγγειλε ποιήματα και τον Εθνικό Ύμνο: Ingrid Grossmann

Φωτογραφία στο λιμάνι: Anton Halmos

———————————————————————

Ευχόμαστε να αναπαύει ο Κύριος την ψυχή του μακαριστού Δημήτρη Παπαδόπουλου.

Πρωτοπρεσβύτερος Απόστολος Μαλαμούσης

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ