“Τη 19η Μαΐου, ο απανταχού Ελληνισμός αποτίει φόρο τιμής στα θύματα της Ποντιακής Γενοκτονίας, στους εκατοντάδες χιλιάδες αδελφούς μας που έχασαν τη ζωή τους και εκδιώχθηκαν με βίαιο τρόπο από τις πατρογονικές εστίες τους, στο πλαίσιο διάπραξης ενός στυγερού εγκλήματος κατά της Ανθρωπότητας.

Οι ακμάζουσες κοινότητες των Ελλήνων στην περιοχή του Πόντου και της ευρύτερης Μικράς Ασίας, με παρουσία και παράδοση που ανατρέχει στα βάθη των αιώνων, κατέχουν ξεχωριστή θέση στη μακρά ιστορική πορεία του Ελληνισμού. Ο βάναυσος ξεριζωμός τους προκάλεσε ένα βαθύ τραύμα στη συλλογική συνείδηση του Έθνους μας, αποκόπτοντας ένα από τα πιο ζωντανά, δημιουργικά και περήφανα τμήματα του οικουμενικού Ελληνισμού από τις αρχέγονες ρίζες του.

Παρά την ανείπωτη αυτή καταστροφή, οι Πόντιοι δεν το έβαλαν ποτέ κάτω. Αληθινοί μαχητές, με υπομονή και επιμονή, εγκαταστάθηκαν στις νέες τους πατρίδες, τις οποίες και εμπλούτισαν με τις γνώσεις, τις ιδέες, τον γλωσσικό και πολιτιστικό τους πλούτο. Με εφόδια τη φιλοπατρία τους και τις αρχές τους, κατάφεραν να διατηρήσουν άσβεστη την κληρονομία του Πόντου σε όλο τον κόσμο, αποδεικνύοντας την αστείρευτη δύναμη που διακρίνει την ελληνική ψυχή.

Η Ιστορία των Ποντίων είναι γραμμένη με αίμα, πόνο και προσφυγιά. Τα θύματα της τραγωδίας εξακολουθούν να επιζητούν τη δικαίωσή τους. Η προάσπιση της ιστορικής μνήμης είναι ηθικό, ιστορικό και εθνικό καθήκον. Οι αφηγήσεις και οι μαρτυρίες όσων επέζησαν, όπως το παράδειγμα της Γιαγιάς του Πόντου, Σάνο Χάλο -Ευθυμίας Βαρυτιμίδου, αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη για τις μελλοντικές γενεές Ελλήνων και Ελληνίδων. Μέσα από αυτές τις αφηγήσεις, ζωντανεύει στα μάτια μας η θυσία και η μαρτυρική διαδρομή των Ποντίων, μια διαδρομή που εν τέλει οδηγεί στη βελτίωση της δική μας αυτογνωσίας και αντίληψης του κόσμου που μας περιβάλλει. Γιατί, όπως λέει εξάλλου μια σοφή ρήση, όποιος λαός δεν γνωρίζει την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.

Ο αγώνας για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων συνεχίζεται. Στο πλαίσιο αυτό, η ελληνική Πολιτεία ζητά από την Τουρκία να αναλάβει, έστω και τώρα, τις ευθύνες της, αποδεχόμενη το παρελθόν της. Η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας είναι η μόνη που εγγυάται την καταπολέμηση κάθε είδους εθνικισμού και μισαλλοδοξίας, σε έναν κόσμο που οφείλει να βασίζεται στις αξίες της ειρήνης, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Είναι χρέος συλλογικό, δικαίωμα και υπόθεση όλων”.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ