Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Ε.Γ.» ο Πάνος Γ. Δροσινάκης, ο πρώτος Έλληνας υποψήφιος για την Βουλή του Αμβούργου, που τελικά δεν κατάφερε να εκλεγεί για 174 ψήφους, τονίζει για άλλη μια φορά, ότι “για να δεθεί ακόμη περισσότερο ο ελληνισμός της διασποράς με την πατρίδα, θα πρέπει επιτέλους να μας δοθεί η δυνατότητα να ψηφίζουμε με επιστολική ψήφο ή άλλο τρόπο, στον τόπο κατοικίας μας”. Πρόκειται για ένα από τα δίκαια αιτήματα της Ομογένειας, το οποίο μέχρι σήμερα η εκάστοτε ηγεσία των ελληνικών κυβερνήσεων, δεν αντιμετώπισε με τη δέουσα σοβαρότητα και υπευθυνότητα.
Προβάλλουν δήθεν προβλήματα άλλων κρατών, όπως είναι οι δυσκολίες εφαρμογής και αντιπροσωπευτικότητας αλλά και φόβους αλλοίωσης του εκλογικού αποτελέσματος, δικαιολογίες που δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα. Και αυτό γιατί είναι γνωστό σε όλους, ότι υπάρχουν πρότυπα ευρωπαϊκών κρατών όπως αυτό π.χ. της Ιταλίας που λειτουργεί παραδειγματικά, άψογα και χωρίς κανένα πρόβλημα εδώ και πολλές δεκαετίες. Η διασπορά ήταν αυτή που κατά την ίδρυση του Νεοελληνικού Κράτους συνείσφερε στην οικονομική ενίσχυσή του, ακόμη και στην χρηματοδότηση πολέμων για την απελευθέρωση ελληνικών εδαφών που κατείχε ακόμη η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Είναι κρίμα μετά από τόσα χρόνια η διασπορά να χρησιμοποιείται αποκλειστικά για κομματικούς και ψηφοθηρικούς λόγους, από την πολιτική ελίτ της χώρας.
