Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη.

Πού βαδίζει η ελληνική κοινωνία στην εποχή του μνημονίου; Τι έφερε η τρόικα στην ελληνική κοινωνία; Σε αυτά και άλλα ερωτήματα απαντά σήμερα ο δημοσιογράφος και εκδότης, Ντίνος Σιώτης.

Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Συγκριτική Λογοτεχνία στο San Francisco State University. Στην Αμερική και τον Καναδά, όπου έζησε από το 1971 έως το 1989 και από το 1997 έως το 2004, εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες, σε περιοδικά στο ραδιόφωνο, αλλά και ως Σύμβουλος Τύπου στην Πρεσβεία της Ελλάδας στην Οτάβα και στα Προξενεία της Ελλάδος του Σαν Φρανσίσκο, της Νέας Υόρκης και της Βοστόνης. Από το 1976 έως το 1997 διεύθυνε τον εκδοτικό οίκο Wire Press. Έχει δώσει διαλέξεις και έχει οργανώσει και λάβει μέρος σε ημερίδες, συνέδρια και συμπόσια για την ελληνική λογοτεχνία και τον πολιτισμό στην Ευρώπη και την Βόρειο Αμερική.SIOTIS

Οργανώνει εκδηλώσεις για τα ελληνικά γράμματα από το 1971 στη Νέα Υόρκη,  το Σαν Φρανσίσκο, το Τορόντο, το Μοντρεάλ, το Βανκούβερ, τη Μινεάπολη, το Λος Άνζτελες, το Μπόκα Ρατόν και σε πολλές πόλεις της Ελλάδας.

Το 2007 η συλλογή του Αυτοβιογραφία ενός στόχου (Κέδρος, 2006) τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Τον Οκτώβριο του 2010 εγκαινίασε στο Μέγαρο Αθηνών (Megaron Plus) τη σειρά Poets of the World, παρουσιάζοντας τον αμερικανό ποιητή Charles Simic. Έχει εκδώσει 25 συλλογές ποίησης σε πολλές γλώσσες. Είναι πρόεδρος του Κύκλου Ποιητών και Υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων του World Poetry Movement με έδρα το Μεντεγίν της Κολομβίας. Σήμερα, μιλά στην ΕΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ.

-Εκτιμάτε ότι η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, καθημερινά αυτοκτονεί;  Ως εκ τούτου οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στον γκρεμό, αλλά πριν τον γκρεμό, έχει  βρεθεί ήδη στο χάος;

Κάπως έτσι. Ή σε κενό ή σε διάκενο, σε συνεχή ελεύθερη πτώση. Αλλά φαίνεται ότι το έχομε πάρει απόφαση και δεν μπορούμε να ζήσουμε μακριά από το γκρεμό και από το χάος. Χρειαζόμαστε «δράμα» στη ζωή μας, χρειαζόμαστε να επενδύουμε την καθημερινότητά μας με «τραγωδία». Ήμαστε ένας λαός, χρεωμένος, υπερχρεωμένος, υποχρεωμένος να πληρώνει τα χρέη του. Με τις πρακτικές της κυβέρνησης που υπαγορεύει η τρόικα, ο Έλληνας και η Ελλάδα αυτοκαταστρέφονται και στον πάτο του γκρεμού περιμένει η χρεοκοπία. Δύσκολο να βρεθεί έξοδος. Μια και φαίνεται ότι στις Βρυξέλες έχουν αποφασίσει να μείνουμε ένα «πελατειακό κράτος», όπου θα χρεωνόμαστε  και θα δανειζόμαστε ες αεί και θα είμαστε συνεχώς υποτελείς, χωρίς πραγματική ανάπτυξη, χωρίς πρόοδο, χωρίς οπτική για ένα άλλο πολιτικό και οικονομικό γίγνεσθαι, καταδικασμένοι στην απαξίωση εις το διηνεκές.

-Έχει σαπίσει το παλαιό πολιτικό σύστημα που εκτρέφει τη διαφθορά και τη διαπλοκή;  Έχουν ωριμάσει τα πράγματα για ένα νέο νόημα της πολιτικής; Πού βρίσκεται η ελληνική πολιτική πραγματικότητα;

Είναι ένα σύστημα τόσο σάπιο που δεν επιδέχεται καμιά επιδιόρθωση, καμιά επισκευή. Μόνο για τα μπάζα είναι το σύστημα. Τα πράγματα έχουν φθάσει στα άκρα. Σε επικίνδυνα άκρα. Στις 21 Δεκεμβρίου 2013, ένας εργαζόμενος σε εστιατόριο στην Ομόνοια πήγε να ζητήσει τα δεδουλευμένα και τον σκότωσαν στο ξύλο ο εστιάτορας-ιδιοκτήτης και ένας φουσκωτός. Τον σκότωσαν! Τα δεδουλευμένα πήγε να ζητήσει ο άνθρωπος, όχι δανεικά.

Δεν πήγε να ζητιανέψει, δεν πήγε να κλέψει. Αυτού φθάσαμε. Και ένας οικογενειάρχης στην Κρήτη πουλάει το ένα του νεφρό για να ζήσει τα παιδιά του. Αυτό είναι το πολιτικό σύστημα, αυτή είναι η ελληνική πολιτική πραγματικότητα και όχι η θεωρεία των δύο άκρων. Τα άκρα στα οποία έχουν οδηγήσει τμήμα της ελληνικής κοινωνίας οι κρατούντες είναι άκρως επικίνδυνα. Τα πράγματα έχουν ωριμάσει για αλλαγή, αλλά δεν υπάρχουν ιδέες ούτε ηγέτες να εμπνέουν το λαό, να τον πείσουν ότι αξίζουν τον κόπο όσα κάνουν για να σωθεί η πατρίδα και οι ίδιοι.

-Σε μια παλαιότερη συνέντευξή σας είχατε πει: «Μνημόνια, διαρθρωτικές αλλαγές, φοροδιαφυγή, ΔΝΤ, ακρίβεια, ανεργία, ανισότητα, ατιμωρησία. Όλα αυτά αν τα βάλετε σε ένα μίξερ θα βγάλετε ένα νέο εκρηκτικό μείγμα που λέγεται «ηθική κρίση». Μπορείτε να γίνετε περισσότερο αναλυτικός;

Πόσο πιο αναλυτικός να γίνω; Δεν είναι ηλίου φαεινότερο ότι αν επικρατούσε η στοιχειώδης ηθική άμυνα απέναντι στο δέλεαρ της εξουσίας και του πλούτου δεν θα υπήρχε κρίση; Γιατί να θέλεις κάτι που δεν σου ανήκει; Γιατί να ζητάς μίζα; Γιατί να κάνεις ρουσφέτι; Γιατί να διαφθείρεις και να διαφθείρεσαι;  Γιατί να περιφρονείς την αξιοκρατία; Γιατί να κρύβεις το στικάκι με τη λίστα Λαγκάρντ στο συρτάρι του γραφείου σου ένα χρόνο; Φυσικά, θα πει κάποιος δεν είμαστε άγγελοι, ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι πολίτες. Γιατί αν ήμασταν θα είχαμε και καμιά διαδήλωση κατά της φοροδιαφυγής ή κατά της ασυλίας των υπουργών ή κατά του πελατειακού κράτους. Όμως πολιτική και ηθική μεγάλωσαν μαζί και στο δρόμο χώρισαν. Εξ αιτίας της οικονομίας κινδυνεύει η πολιτική η οποία αυτοπαγιδεύθηκε στο στόχο της «τελειότητας» της αγοράς. Οι πολιτικοί μας ηθικολογούν αποφεύγοντας τον σκόπελο της «ηθικής-πολιτικής» αντίληψης της πραγματικότητας. Διαφωνούμε συνεχώς ως προς το τι είναι «καλό» και «κακό» γιατί δεν έχομε ηθικούς κώδικες κρίσης. Αν επικρατούσε ηθική ακεραιότητα δεν θα είχαμε οικονομική κρίση: ούτε φοροφυγάδες θα υπήρχαν, ούτε μιζαδόροι υπουργοί, ούτε κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές, ούτε γενικώς κλέφτες, αλλά ούτε και ατιμωρησία. Γιατί αυτό είναι το μέγα δράμα τη χώρας μας, η ατιμωρησία, διαπράττονται εγκλήματα και μένουν ατιμώρητα.

-Η ζημιά από την τρόικα νομίζετε  ότι είναι εξίσου κατανεμημένη στην τσέπη και στην ψυχή του Έλληνα;

Η ζημιά αφήνει ανέπαφους τους έχοντες και κατέχοντες. Η μεσαία τάξη και ο λαουτζίκος πληρώνουν το μάρμαρο. Η τρόικα ενδιαφέρεται μόνο για την ευημερία των αριθμών και όχι των ανθρώπων. Να πιάνει στόχους η κυβέρνηση, αυτό την ενδιαφέρει την τρόικα, ασχέτως αν καταρρέουν τα πάντα γύρω της στην πορεία προς την επίτευξη των στόχων. Μόνη της η τρόικα δεν θα μπορούσε να είναι ζημιογόνος, γιατί υπάρχουν και θετικά σημεία στα μνημόνια, όπως είναι ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης και κάνα δυο άλλα όπως το λιγότερο κράτος, αλλά σε συνέργεια με την κυβέρνηση, που δεν διαπραγματεύεται τίποτε, προκαλεί ίλιγγο και κατακερματισμό της ελληνικής κοινωνίας αγγίζοντας τα όρια του εμφυλίου, στρέφοντας τη μια τάξη κατά της άλλης. Σήμερα έχουμε μια νεοφιλελεύθερη «αριστερή» κυβέρνηση που απεμπόλησε τις ιδέες της για να μη βουλιάξει η χώρα. Το εξασκημένο μάτι όμως παρατηρεί ότι η χώρα είναι στην Εντατική.

-Υπάρχει φως στον ορίζοντα; θα αντέξει ακόμη ο μέσος Έλληνας, καθώς βλέπουμε να συρρικνώνεται η μεσαία τάξη, να φτωχαίνουν κι άλλο οι φτωχοί και να πεινάνε οι πολύ φτωχοί;

Αυτά που έρχονται θα είναι χειρότερα από αυτά που ζούμε. Έχει όμως δει και ακόμη χειρότερα ο Έλληνας από αυτά που ζει σήμερα από τότε που γίναμε κράτος. Έχει δει εθνικές ήττες και συμφορές, προσφυγιά, συρρίκνωση εθνικών εδαφών, κατοχή, πείνα, εμφύλιο, χούντα. Φως υπάρχει. Τούνελ δεν υπάρχει. Πρέπει να σκάψουμε για να βρούμε το τούνελ. Και το σκάψιμο δεν το αντέχει ο πολύς κόσμος. Φθίνει, φθείρεται, γονατίζει, λιποτακτεί, μεταναστεύει, αυτοκτονεί. Ο μέσος Έλληνας δεν πιστεύει σε κάτι να το κυνηγήσει, να το παλέψει, να το κατακτήσει. Βλέπει ότι οι θυσίες του πάνε χαμένες. Τρόικα και κυβέρνηση του έχουν κόψει τα πόδια, τα φτερά, τις ελπίδες, τις προσδοκίες. Θα γίνουν πολύ χειρότερα τα πράγματα πριν υπάρξει κάποια αλλαγή, πριν σταματήσει ο κατήφορος. Έχουμε γίνει πειραματόζωο. Στην μετάβαση από το κοινωνικό στο ιδιωτικό κράτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είμαστε τα μεγάλα θύματα. Εξαφανίζεται σταδιακά ό,τι έχει σχέση με το δημόσιο. Τα επόμενα πέντε με δέκα χρόνια δεν θα υπάρχει τίποτε υπό τον έλεγχο του κράτους: παιδεία, συγκοινωνίες, υγεία, κοινωνική ασφάλιση, φόροι, όλα θα περάσουν στα χέρια του ιδιωτικού τομέα. Ο μονεταρισμός και το κέρδος θα είναι οι απόλυτοι κυρίαρχοι και οι μοναδικοί παίχτες. Τα κράτη-έθνη θα εξαφανιστούν και στη θέση τους θα υπάρχουν επαρχίες με μεγάλα μητροπολιτικά κέντρα, όπως Βερολίνο, Παρίσι, Ρώμη, Μαδρίτη, Αθήνα, Κωνσταντινούπολη και με κεντρική εξουσία απορρέουσα από τις Βρυξέλες. Με ευρωεκλογές, βέβαια! Κάθε τέσσερα χρόνια! Για να έχομε την ψευδαίσθηση ότι έχομε δημοκρατία! Όσο για την πατρίδα μας, η Ελλάδα δεν θα σβήσει. Το DNA του Έλληνα είναι σπάνιας ποιότητας, ιδιότροπης και ιδιόμορφης ιδιοσυγκρασίας και ανθεκτικότητας.

Η Ελλάδα σήμερα είναι μια γονατισμένη, χώρα, μια τσακισμένη χώρα, αλλά όχι μια χώρα ξοφλημένη, όχι μια τελειωμένη χώρα. Η Ελλάδα πάντα θα υπάρχει, έστω και ως επαρχία ενός υπανάπτυκτου Ευρωπαϊκού Νότου. Γιατί κάθε διαφωτιστική ιδέα, ο ίδιος ο δυτικός πολιτισμός, προέρχεται απ’ την Αθήνα, απ’ την Ελλάδα. Η Ελλάδα ποτέ δεν τελειώνει. Δεν ξέρω όμως αν θα υπάρχουν Έλληνες, όπως τους ξέρουμε σήμερα…

 

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ