47η προτεινόμενη παράσταση – «Στάση λεωφορείου» του Αμερικανού μυθιστοριογράφου και θεατρικού συγγραφέα Oυίλιαμ Μόττερ Ινγκ.

Αγαπητοί φίλοι,

Το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού – Κ.Ε.Π. σάς προτείνει να μην χάνουμε την επαγρύπνησή μας, να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και το γνωστικό μας πεδίο, παραμένουμε σε φόρμα, να μυούμεθα άοκνα στην πολιτισμική κληρονομιά του Ελληνικού Κόσμου, στον πλούτο της Ελληνικής Γλώσσας, του Ελληνικού Πολιτισμού.

Στο πλαίσιο αυτό συνεχίζουμε επί 9 συνεχόμενους μήνες το πρόσφατο εβδομαδιαίο εγχείρημά μας, την παρακολούθηση, στην ελληνική, των εξαιρετικών παραστάσεων του αξιολογότατου προγράμματος της  «EΡT» Тο ΘΕΑΤΡΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ.

Το ΘΕΑΤΡΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ υπήρξε μία από τις σημαντικότερες πολιτιστικές δράσεις της «ΕΡΤ». Επί 16 χρόνια, από το 1976 έως το 1992, παρουσιάστηκαν στο πρόγραμμα περισσότερα από 500 θεατρικά έργα ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου, που απευθύνονταν στο κοινό που διψούσε για καλό θέατρο, αλλά δεν είχε την ευκαιρία να το παρακολουθήσει, κυρίως το κοινό της επαρχίας. Πρόκειται για σπουδαίες και σπάνιες παραστάσεις από κορυφαιους ηθοποιούς και σκηνοθέτες, πολλοί εκ των οποίων δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή.

Στο πλαίσιο του καλλιτεχνικού-εκπαιδευτικού μας αυτού εγχειρήματος, ως τεσσαρακοστή έβδομη (47η) συνεχόμενη παράσταση προτείνουμε στο κοινό μας να παρακολουθήσει  το θεατρικό έργο «Στάση λεωφορείου» του Αμερικανού μυθιστοριογράφου και θεατρικού συγγραφέα Γουίλιαμ Μόττερ Ινγκ.

2021-02-24_14-16-47_a8c22a37

Βιογραφία

(William Inge, Ιντιπέντενς, Κάνσας 1913 – Χόλιγουντ 1973). Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας. Πρωτοεμφανίστηκε το 1947 με το έργο Πιο μακριά από τον ουρανό, κωμωδία γραμμένη με εκφραστική ελευθερία, την οποία ακολούθησε το Έλα πίσω, μικρή Σέμπα (1950). Γι’ αυτή τη διεισδυτική ανάλυση ανθρώπων μελαγχολικά κλεισμένων στον εαυτό τους, που φθείρονται μέσα σε μια μέτρια ζωή, τιμήθηκε με το βραβείο Τζορτζ Νάθαν. Με το έργο Πικ-Νικ (1953), το οποίο είχε εξαιρετική επιτυχία, απέσπασε το βραβείο των Θεατρικών Κριτικών και το βραβείο Πούλιτζερ. Πρόκειται για μια χαρούμενη κωμωδία, η οποία γράφτηκε ως αντίδραση στον καταθλιπτικό και απελπισμένο κόσμο των προηγούμενων έργων του. Το 1955 παρουσίασε τη Στάση λεωφορείου και το 1957 Το Σκοτάδι, στην κορυφή της σκάλας, έργα με τα οποία ο Ινγκ επέστρεφε στην ψυχολογική ανάλυση, παρουσιάζοντας τις πιο λεπτές εσωτερικές δραματικές καταστάσεις. Όλες σχεδόν οι κωμωδίες του έγιναν κινηματογραφικά έργα που γνώρισαν επιτυχία.

https://greek_greek.enacademic.com/216916/%CE%99%CE%BD%CE%B3%CE%BA%2C_%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BC

2021-02-24_14-18-01

ΘΕΑΤΡΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ

«Στάση λεωφορείου»

του Αμερικανού μυθιστοριογράφου και θεατρικού συγγραφέα

Oυίλιαμ Ινγκ.

 

Έτος: 1976

Τηλεοπτική πρεμιέρα: 16 Φεβρουαρίου 1976

Κανάλι: ΕΡΤ

Σκηνοθεσία: Μιχάλης Παπανικολάου

Τους ρόλους ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Ελένη Ανουσάκη , Ρένα Βενιέρη , Χρήστος Ζορμπάς , Δημήτρης Καμπερίδης , Τρύφων Καρατζάς , Στέλιος Κυριακίδης , Υβόννη Μαλτέζου , Βασίλης Τσάγκλος

https://www.retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%A3%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B7_%CE%BB%CE%B5%CF%89%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85

 

Πλοκή: Όλο το έργο παίζεται μέσα σ’ ένα μπαρ-ρεστοράν σ’ ένα δημόσιο δρόμο κοντά σε μια μικρή πόλη της πολιτείας του Κάνσας, που απέχει 30 περίπου μίλια, δυτικά από την πόλη του Κάνσας. Το ρεστοράν χρησιμεύει επίσης και για ανάπαυση λίγων ωρών στους επιβάτες των λεωφορείων της γραμμής. Είναι ένα οίκημα βρώμικο με λίγα μοντέρνα αντικείμενα. Ημερολόγια και πιν-απ-γκέρλς διακοσμούν τους ιερούς τοίχους, και ο φωτισμός δίνεται από δυο αναμμένους λαμπτήρες, χωρίς αμπαζούρ, που κρέμονται από το ταβάνι σε σκέτα σύρματα. Υπάρχουν μερικά τετράγωνα τραπεζάκια και μερικές καρέκλες για όσους πρόκειται να φάνε. Αριστερά στο βάθος, είναι ο πάγκος του μπαρ με έξι ψηλά σκαμνιά μπροστά του, και πιάνει όλο το βάθος της σκηνής. Πίσω απ’ τον πάγκο είναι τα συνηθισμένα ενός μπαρ: (Αυτόματη μηχανή καφέ, δίσκοι, ποτήρια, ηλεκτρικό ψυγείο, κ.λ.π.) Πάνω στον πάγκο είναι μερικοί μεγάλοι δίσκοι με ντόναντς, κ.λ.π., σκεπασμένα με γυάλινους κώνους. Αριστερά, κοντά στην πόρτα που οδηγεί στο δρόμο, είναι ένα στήριγμα για περιοδικά και μερικά ράφια με χαρτικά και βιβλία. Στο κέντρο είναι μια σόμπα παλιάς μόδας. Πίσω, δεξιά είναι ένα μεγάλο παράθυρο απ’ όπου φαίνεται το έξω τοπίο. Κολλητά στον τοίχο κάτω απ’ το παράθυρο βρίσκονται δυο μακρινοί πάγκοι για να κάθονται οι ταξιδιώτες. Αριστερά πίσω, είναι η πόρτα εισόδου υπηρεσίας, εκειδά που τελειώνει ο πάγκος του μπαρ. Πάνω απ’ αυτή την πόρτα βρίσκεται μια θολή επιγραφή γραμμένη με το χέρι. “Στο βάθος τουαλέτα”. Και μέσα εκεί ανθρώπινοι χαρακτήρες, με τις αδυναμίες, τους φόβους, τις ανησυχίες, τα πάθη τους…

https://www.politeianet.gr/books/inge-william-atlantis-stasi-leoforeiou-110157
Την παράσταση δύνασθε να παρακολουθήσετε στους εξής συνδέσμους στο Aρχείο της ΕΡΤ στο Διαδίκτυο:

https://archive.ert.gr/72755/ – μέρος 1

https://archive.ert.gr/66744/ – μέρος 2

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ