Ως όπλο κατά του εθνικού και πολιτισμικού μας αφανισμού, που θέλει να επιβάλλει η Παγκοσμιοποίηση.
Γράφει ο δημοσιογράφος – ερευνητής Ευθύμιος Χατζηϊωάννου*. Σύμβουλος έκδοσης της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΝΩΜΗΣ.
Στις ημέρες που ζούμε σήμερα, ημέρες της Βιβλικής Αποκάλυψης, όπως υποστηρίζουν πολλοί, ολόκληρη η ανθρωπότητα έχει μπει στο πολεμικό καμίνι της παγκοσμιοποιημένης τυραννίας. Γεωπολιτικά σχέδια, προετοιμασμένα με απόλυτη μεθοδικότητα και μυστικότητα εδώ και δεκαετίες από τους διεθνείς εξουσιαστές, ξεδιπλώνονται και μπαίνουν σε εφαρμογή, ανατρέποντας παγιωμένες σχέσεις και ισορροπίες, ενώ πανίσχυροι διεθνείς πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες, οι οποίοι συχνά χρησιμοποιούν και ολόκληρους στρατούς, αναλαμβάνουν να τα υλοποιήσουν με κάθε μέσο και κάθε κόστος σε διάφορα κράτη, σε κάθε γωνιά του πλανήτη μας. Έτσι γινόμαστε μάρτυρες κοσμοϊστορικών μεταβολών, κατά τις οποίες εξαφανίζονται ή και δημιουργούνται ολόκληρα κράτη, αλλάζοντας τον παγκόσμιο πολιτικό χάρτη. Στην πορεία των εξελίξεων αυτών θυσιάζονται στον βωμό των συμφερόντων των ισχυρών της γης εκατομμύρια ανθρώπων, που γίνονται τα αθώα θύματα πολύνεκρων πολεμικών συγκρούσεων, αναγκαζόμενα να εγκαταλείψουν με την βία τις πατρογονικές τους εστίες, αναζητώντας σαν πρόσφυγες νέες πατρίδες. 
Οι σημερινοί επικυρίαρχοι του κόσμου, έχοντας στην διάθεσή τους την άμεση μετάδοση ήχου και εικόνας, αλλά και τον πλήρη παγκόσμιο έλεγχο των ανθρώπων μέσω της ψηφιακής υπερ-τεχνολογίας, έχουν ξεπεράσει πλέον τις παλιές μεθόδους ποδηγέτησης των ανθρώπων μέσω της ελεγχόμενης από αυτούς κρατικής εξουσίας. Με τα νέα σύγχρονα μέσα, που διαθέτουν, προωθούν τον Διεθνισμό, δηλαδή την αλλοτρίωση και την υποδούλωση των λαών όλου του κόσμου, εφαρμόζοντας τα μακροπρόθεσμα σκοτεινά σχέδια της Παγκοσμιοποίησης. Χωρίς να αρκούνται πλέον στον ψυχοσωματικό καταναγκασμό και την οικονομική απομύζηση των ανθρώπων, οι υπερ-εξουσιαστές του κόσμου επιχειρούν και την πλήρη πνευματική καθυπόταξη, όπως επίσης και την πολιτισμική αποψίλωση όλων των λαών, πασχίζοντας να τους καταστήσουν μια ανομοιογενή εύπλαστη και άβουλη μάζα, που θα μπορούν να την ελέγχουν και να την κυβερνούν χωρίς δυσκολία, σύμφωνα με τα σχέδια και τα συμφέροντά τους.
Η αδυσώπητη τυραννία των λαών από την Παγκοσμιοποίηση και η υποβάθμιση του ρόλου του «εθνικού κράτους»
Η Παγκοσμιοποίηση, που μας επιβάλλουν και επιταχύνουν με το πρόσχημα της στενότερης συνεργασίας, της σύσφιγξης των καλών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων και της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, δεν είναι, όπως προβάλλεται, ένας δρόμος ειρηνικής συμβίωσης των λαών. Είναι κατάσταση αναγκαστικής επιβολής ενός αδυσώπητου ελέγχου των λαών, από υπερδυνάμεις, που αποσκοπούν στην πολιτισμική ισοπέδωση και την οικονομική εκμετάλλευσή τους, και δεν έχει καμιά σχέση με την ειρήνη, την αυτοδιάθεση και την ελεύθερη επιλογή των ανθρώπων.
Με τις εξελίξεις αυτές η κλασσική έννοια του εθνικού κράτους αρχίζει πλέον διεθνώς να περιθωριοποιείται, παρουσιάζοντας σημαντικές αδυναμίες επίλυσης των προβλημάτων, που το ίδιο προκάλεσε και συσσώρευσε, ενώ η Παγκοσμιοποίηση αυξάνει και εντείνει τα προβλήματα αυτά σε μεγαλύτερο βαθμό.
Δυστυχώς, τα σχέδια των διεθνών εξουσιαστών φαίνεται ότι περιλαμβάνουν κάποιες σημαντικές αλλά και αρνητικές αλλαγές και για εμάς εδώ στην Ελλάδα. Όμως οι πολιτικοί μας, τοποτηρητές των συμφερόντων των ξένων εξουσιαστών και εκτελεστές των σχεδίων του παγκόσμιου Διεθνισμού, απασχολημένοι να διασφαλίσουν τα αξιώματά τους και παγιδευμένοι στη μιζέρια της ελληνικής καθημερινότητας, αδιαφορούν για τους κινδύνους, που μπορεί να επιφέρει η διεθνής κατάσταση για την εθνική μας υπόσταση.
Ειδικοί επιστήμονες και μελλοντολόγοι πιστεύουν, ότι στο μέλλον ο ρόλος του εθνικού κράτους θα υποβαθμιστεί ακόμη περισσότερο και σταδιακά η έννοια του εθνικού κράτους, όπως την γνωρίζουμε σήμερα, θα εξαλειφθεί πλήρως. Σύμφωνα, μάλιστα, με τις προβλέψεις τους, οι επερχόμενες δυνάμεις στον διεθνή στίβο θα συγκροτούνται από εθνικούς πληθυσμούς, που θα ζουν στην Υφήλιο διεσπαρμένοι, θα διατηρούν κοινά εθνικά χαρακτηριστικά, θα υποστηρίζονται από τα νέας δομής εθνικά κράτη και θα έχουν τα προσόντα να οικοδομήσουν παγκόσμια δίκτυα οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής στήριξης, διαφυλάτοντας την πολιτισμική τους ταυτότητα.
Ο διαχρονικός ρόλος του Ελληνισμού σαν οικουμενικό έθνος
Σε ολόκληρη την Υφήλιο υπάρχουν σήμερα πολύ λίγα έθνη, που συγκεντρώνουν αυτές τις προϋποθέσεις. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται, κατέχοντας πρωταρχική θέση, και το ελληνικό Έθνος από τα πανάρχαια ακόμη χρόνια.
Πράγματι, ποτέ οι Έλληνες δεν είδαν τα βουνά, τα ποτάμια και τις ακτές της πατρίδας μας ως το τέλος του κόσμου τους. Αντιθέτως, ήταν οι βάσεις για τις εξορμήσεις τους στα πέρατα της Οικουμένης. Στην αρχαιοελληνική αντίληψη, η Πόλη αποτελούνταν από ένα σύνολο πολιτών, που είχε χαλαρή σχέση με την εκάστοτε εδαφική τηςέκταση. Υπήρχε μεν συγκεκριμένη έδρα, αλλά η επικράτειά της ήταν μεταβλητή. Εδώ και χιλιάδες χρόνια οι Έλληνες, είτε ως κατακτητές αλλά είτε και ως κατακτημένοι, έπλασαν και εξακολουθούν να πλάθουν μια ιστορική οντότητα, διατηρώντας αμετάβλητη την εθνική τους ταυτότητα και θεωρώντας την απανταχού της γης εγκατάστασή τους ως προέκταση της πατρίδας τους.
Και η επέκταση αυτή του Ελληνισμού σε ολόκληρο τον κόσμο υπήρξε ευεργετική για την ανθρωπότητα. Δεν υπάρχει τίποτα γύρω μας, στην καθημερινότητα και τον πολιτισμό, που να μην ξεκίνησε από τον ευλογημένο τόπο μας και να μην στηρίχθηκε στην ελληνικήέμπνευση. Από την πολιτική, που δημιουργήθηκε για να εκφράζει τον λαό και το έθνος, μέχρι τα γράμματα και τις τέχνες. Από την ανθρώπινη λαλιά και το αλφάβητο, μέχρι την καλαισθησία και την αρμονία. Από το αθλητικό Ιδεώδες, που προετοιμάζει τους εργάτες και τους πολεμιστές της Φυλής μέχρι την πολεμική αρετή, που ορθώνει όπλα ιερά για Πίστη, Πατρίδα και Οικογένεια, για την δόξα και την ισχύ τού Οικουμενικού Ελληνισμού και όχι για να επιβάλει ξένα ήθη και εξουσίες.
Ακόμη και η ίδια η παγκόσμια ανθρωπογεωγραφία αναδεικνύει την παγκοσμιότητα του Ελληνισμού. Αρχαιολογικά ευρήματα, ελληνικά γλωσσολογικά στοιχεία με ελάχιστες παραλλαγές, εορτές και συνήθειες καθαρά ελληνικές σε θρησκευτικές και λαογραφικές εκδηλώσεις, αναδεικνύουν το αληθινό μέγεθος της Φυλής μας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Από τον γαλλικό και τον ιταλικό νότο, την Ιβηρική χερσόνησο και τα πέρατα της Ευρώπης μέχρι τα βάθη της Ασίας, της Αφρικής, της Αμερικής και της Αυστραλίας οι επιστήμονες ανακαλύπτουν συνεχώς στοιχεία της εξάπλωσης του Ελληνισμού από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι και σήμερα.
Ο Ελληνισμός ήταν και είναι οικουμενικός. Δεν περιορίστηκε ποτέ ούτε τελειώνει εκεί που έφθαναν κάποτε ή και εκεί που φθάνουν σήμερα τα γεωγραφικά σύνορα της πατρίδας μας. Άλλωστε, ακόμα και στις ημέρες μας υπάρχουν εκατομμύρια Έλληνες, που ζουν ατυχώςέξω από τα σύνορά μας, στις σκλαβωμένες ακόμα ελληνικές πατρίδες. Είναι αυτοί, που ανάβουν κρυφά το κερί και το καντήλι τους και τραγουδούν τον εθνικό μαςύμνο, κρατώντας και μεταλαμπαδεύοντας άσβεστη την φλόγα του Ελληνισμού.
Οι δε ελληνικές κοινότητες, που μαζί με τους ελληνόριζους του κόσμου είναι μια ασύλληπτη δύναμη για τον Ελληνισμό αλλά και για όλη την ανθρωπότητα, διαπρέπουν στις επιστήμες, τις τέχνες, την επιχειρηματικότητα και με ότι καταπιάνονται..
Σαν απάντηση, λοιπόν, στην αποδυνάμωση των εθνικών κρατών από τους διευρυνόμενους και ενισχυόμενους παγκόσμιους οργανισμούς, (Ε.Ε., ΝΑΤΟ, ΕΔΕ κλπ). και από την βουλιμία των ακόρεστων διεθνιστικών υπερδυνάμεων, εμείς οι Έλληνες μπορούμε να προβάλλουμε το πρότυπο του «Οικουμενικού Εθνικού Κράτους».
Το «Οικουμενικό Εθνικό Κράτος» των Ελλήνων
Το «Οικουμενικό Εθνικό Κράτος» θα είναι η νέα μορφή πολιτικής οντότητας στον κόσμο, στην οποία θα προτάσσεται η επικοινωνία απέναντι στα σύνορα και η οικουμενική διάσταση του έθνους απέναντι στο περιορισμένο, εδαφικά, Κράτος. Η ίδρυσή της θα συμβάλει σημαντικά σε μια πιο εύρυθμη συμβίωση των λαών, θα μηδενίσει τις εδαφικές διεκδικήσεις, θα εξαλείψει την έννοια της καταπιεσμένης μειονότητας, θα επιτρέψει την ταχύτερη ανάπτυξη όλων των εθνών μέσα στα σημερινά σύνορά τους, και θα εδραιωθούν συνθήκες για μια διαρκή παγκόσμια ειρήνη. Μια εκούσια ειρήνη, που δεν θα αφορά στους ισοπεδωτικά τυποποιημένους πολίτες της Παγκοσμιοποίησης, αλλά στους «πολίτες της Οικουμένης», που με διακεκριμένη την εθνική τους ταυτότητα θα συνυπάρχουν σε κράτη ανοιχτών συνόρων.
Η ιδέα του «οικουμενικού πολίτη» είναι ταυτόσημη με τον Ελληνισμό. Ενυπάρχει σε κάθε Έλληνα κάθε εποχής, μεταφερόμενη γονιδιακά από γενεά σε γενεά. Είναι ο προαιώνιος πόθος τηςένωσης των Ελλήνων, που οι παγκόσμιες συνθήκες και το διχαστικό του χαρακτήρα μας δεν επέτρεψαν να ικανοποιηθεί. Είναι καιρός, αντί να χωριζόμαστε ιδεολογικά, μέσα στα στενά ελλαδικά σύνορα, να συμφωνήσουμε να ενωθούμε πολιτικά με τους ομογενείς μας ανά την Οικουμένη, τους απόδημους συμπατριώτες μας, που αποτελούν την ελληνική διασπορά, αλλά και τους ξενιτεμένους αδελφούς μας σε κάθε γωνιά της Γης. Αυτό θα πρέπει να επιδιώκουμε, αν θέλουμε ως λαός να διασφαλίσουμε την πολιτισμική μας ταυτότητα και την εθνική μας ανεξαρτησία, χωρίς οικονομικές βοήθειες και δάνεια, που υποδουλώνουν. Μόνον έτσι μπορούμε να αξιοποιήσουμε, στο έπακρον, όλες τις δυνάμεις και τις δυνατότητές μας για να ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον.
Και εδώ θα πρέπει να διευκρινίσουμε, ότι, όταν μιλούμε για απόδημο Ελληνισμόή ελληνική διασπορά, εννοούμε το σύνολο των εκπατρισμένων Ελλήνων, που μολονότι εγκαταστάθηκε, έστω και με σχετική μονιμότητα, σε χώρεςή περιοχές εκτός του εθνικού χώρου, εξακολουθεί να συντηρεί, σε επίπεδο συλλογικόή και ατομικό, τις υλικές, πολιτιστικές και συναισθηματικές του σχέσεις με την χώρα τηςάμεσηςή της παλαιότερης καταγωγής του. Αναφερόμενοι δε στον ξενιτεμένο Ελληνισμό, εννοούμε τους Έλληνες, που βρίσκονται μεν στο εξωτερικό αλλά δεν διαμένουν μόνιμα εκτός Ελλάδας, όπως είναι π.χ. οι Έλληνες ναυτικοί, οι διπλωμάτες, οι εμπορικοί αντιπρόσωποι κ.α.
Η Ομογένεια είναι μια εθνική δύναμη, κατά πολύ υπέρτερη της Ελλαδικής, και η πολιτειακή διασύνδεση μαζί της, είναι η μόνη προοπτική συνέχισης της αυτόνομης ιστορικής μας πορείας στο αύριο. Είναι αυτή, που θέλει και μπορεί να επενδύσει, να τρανώσει τις γονικές και προγονικές παρακαταθήκες, να μας αγκαλιάσει και να σχηματίσει μαζί μας ένα τεράστιο, συμπαγές, αδιάσπαστο και ηγεμονικό ελληνικό μέτωπο εναντίον της εθνικής μας αλλοτρίωσης και της πολιτισμικής μας ισοπέδωσης, που επιδιώκει η Παγκοσμιοποίηση.
Η αξιοποίηση της Ομογένειας και η συσπείρωση του Ελληνισμού ως όπλο εναντίον του μεθοδευμένου επαπειλούμενου αφανισμού μας
Η αξιοποίηση των δυνατοτήτων και των ευκαιριών, που μας προσφέρονται από την Ομογένεια, είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος, για να ανταποκριθούμε, ως έθνος, στις προκλήσεις του νέου αιώνα. Το 2001 θεσμοποιήθηκε το Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού (Σ.Α.Ε.), για το δυναμικό των 7.000.000 και πλέον ομογενών μας, που ζουν σε 140 χώρες τού κόσμου, με 400 Μ.Μ.Ε. και 3.000 οργανώσεις. Ήταν μια καλοδεχούμενη αρχή, που έμεινε, όμως, χωρίς την αναμενόμενη συνέχεια και ουσία, χωρίς πολιτειακό περιεχόμενο και χωρίς προοπτική να ξεφύγει από το τέλμα και την μιζέρια της νεοελληνικής πολιτικής και οικονομικής πραγματικότητας.
Γι’ αυτό οι επιταγές του επόμενου ελληνικού Συντάγματος πρέπει να διαπνέονται από το πνεύμα της οικουμενικότητας της Πολιτείας των Ελλήνων. Να εκφράζουν την σθεναρή βούληση του ελληνικού λαού για πολιτειακή συνένωση των απανταχού δυνάμεων τού Έθνους μας, με συνταγματική αποδοχή της διπλής ιθαγένειας.
Να επιτρέπουν νομοθετικές διευκολύνσεις για διακρατικές συμφωνίες προστασίας των συμφερόντων των ομογενών, ευνοϊκές ρυθμίσεις εγκατάστασης στην Ελλάδα επιχειρήσεων ελληνικού ενδιαφέροντος, και παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων με επιστημονική στελέχωση από ομογενείς, όπως και για την υπαγωγήόλων των ελληνικών πλοίων υπό την ελληνική σημαία. Το καθοριστικό γεγονός θα είναι ο σχηματισμός του «Οικουμενικού Κοινοβουλίου των Ελλήνων», που τα μέλη του θα εκπροσωπούν τους Έλληνες και του εσωτερικού και του εξωτερικού. Η παρουσία των ομογενών βουλευτών θα προσδώσει παγκόσμια αίγλη στο ελληνικό Κοινοβούλιο και η Οικουμενική Πολιτεία μας δυναμική οικονομική ανάπτυξη στον λαό μας.
Σήμερα είμαστε μια αδρανής μάζα, που ελαττωνόμαστε σε ανθρώπους και αξίες εντός του κράτους μας. Πρέπει, λοιπόν, να γίνουμε άμεσα ενεργόέθνος και να σχηματίσουμε ένα ελληνικό κράτος εθνικής ασφάλειας και ισχυρής επιρροής. Χρειαζόμαστε στο εσωτερικό μια αποφασιστική πατριωτική πολιτική διοίκηση με μια συμπαγή και εργώδη ελληνική κοινωνία, που θα δώσει όραμα στο λαό και γέφυρα επικοινωνίας και συνεργασίας με τον Οικουμενικό Ελληνισμό.
Αυτό που θα μετασχηματίσει τη μιζέρια μας, σε σφύζουσα δύναμη, είναι η ενσωμάτωση της Ομογένειας στο «Οικουμενικό Κράτος» των Ελλήνων, το οποίο με ανοιχτά σύνορα θα εκτείνεται μέχρι εκεί που έχουν φτάσει οι Έλληνες. Κράτος που θα στελεχωθεί και θα αρθρωθεί πολιτικά, με απλούς εργάτες, επιστήμονες και καλλιτέχνες κάθε βεληνεκούς, στελέχη οικονομικών κολοσσών, εφοπλιστές και επιχειρηματίες, που δεσπόζουν στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, συμβούλους διεθνών εξουσιαστικών κέντρων, μέλη ξένων κυβερνήσεων, και τόσουςάλλους, που η συμμετοχή τους θα κορυφώσει τις εθνικές μας επιτυχίες, αλλά θα προσφέρει και στις δικές τους επιδιώξεις, την ομπρέλα μιας ισχυρής πολιτικής οντότητας, στην οποία θα ανήκουν με εθνική υπερηφάνεια.
Η ιστορία μας αποδεικνύει, ότι όταν πιστεύαμε αυτό, για το οποίο αγωνιζόμαστε, το επιτυγχάναμε, ακόμη και όταν οι δυσκολίες απαιτούσαν ένα θαύμα. Είναι καιρός να στοχεύσουμε υψηλότερα και μακρύτερα, για μια αντάξιά μας πορεία μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας τον 21ο αιώνα. Οι συγκυρίες το καλούν, οι συνθήκες το ευνοούν, δεν έχουμε παρά να πιστέψουμε στην ιδέα τού Οικουμενικού Κράτους, να το αποφασίσουμε και θα το καταφέρουμε.
Βρισκόμαστε μπροστά στην απειλή της δίνης, της μεγάλης απορρόφησης των πολιτισμικών ταυτοτήτων, που επιχειρούν διεθνώς οι υπερδυνάμεις. Για να γλυτώσουμε από τον εθνικό μας αφανισμό και την οικονομική μας υποταγή, πρέπει να προτάξουμε συγκεντρωμένες και συσπειρωμένεςόλες τις δυνάμεις τού Ελληνισμού. Δεν είμαστε φτωχή χώρα. Αυτό πλέον το ομολογούν οι πάντες, ακόμη και οι επαγγελματίες ψεύτες μαζί με τους εξαγωγείς «δημοκρατίας». Έχουμε πλούτο πνευματικό και γεωφυσικό. Δεν είμαστε μόνοι μας. Έχουμε τους καλύτερους συμμάχους. Είναι κρυμμένοι μέσα μας. Είμαστε εμείς οι ίδιοι, ο Λαός μας, η Φυλή μας η Ελληνική!
* Ο Ευθύμιος Χατζηϊωάννου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958 και μεγάλωσε στη Δράμα, όπου τέλειωσε το Γυμνάσιο Αρρένων. Σπούδασε στην Αθήνα και στη Βόννη Δημοσιογραφία, Οικονομικά, Πολιτικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία. Στη Γερμανία εργάστηκε ως ορκωτός διερμηνέας και μεταφραστής ενώ από το 1978 ξεκίνησε την δημοσιογραφική του καριέρα ως αρθρογράφος και στη συνέχεια ως ανταποκριτής ελληνικών εφημερίδων και περιοδικών. Συ-
νεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με τις εφημερίδες “Ακρόπολις” και “Απογευματινή” (Αθηνών), «Ελληνικός Βορράς» (Θεσσαλονίκης), «Ταχυδρόμος» (Καβάλας), «Πρωϊνός Τύπος» (Δράμας), «Σπόρ του Βορρά» (Θεσσαλονίκης) κ.α. ενώ υπήρξε τακτικός συνεργάτης του περιοδικού «Μακεδονική Ζωή» (Θεσσαλονίκης) και του γερμανικού περιοδικού «EG-Magazin» (Βόννη) για ευρωπαϊκά θέματα.
– Από το 1985 διετέλεσε μέλος και εκπρόσωπος στην Ευρώπη της ελληνικής εταιρείας αναπτυξιακών μελετών «Magnus» ΕΠΕ και από το 1990 υπήρξε εκδότης της – εβδομαδιαίας και μετέπειτα μηνιαίας- ομογενειακής εφημερίδας των Ελλήνων της Ευρώπης «Ευρωελληνική» (κυκλοφόρησε έως το 2003) και τακτικός συνεργάτης της ραδιοφωνίας της ΕΡΤ 3 για τα θέματα του απόδημου Ελληνισμού της Ευρώπης.
– Εγκαταστημένος από το 1995 στην Αθήνα, ασχολήθηκε με ζητήματα του Απόδημου Ελληνισμού ως ιδρυτικό στέλεχος του “Οργανισμού Γενικής Εξυπηρέτησης Ελλήνων Μεταναστών” (ΟΓΕΕΜ) και διετέλεσε αρχισυντάκτης εφημερίδων και περιοδικών του χώρου της Αυτοδιοίκησης.
Υπήρξε συντάκτης του περιοδικού «Διεθνής Επιθεώρηση» και συνεργάτης του Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων (ΜΠΕ), ενώ παράλληλα ασχολήθηκε επιχειρηματικά στον τομέα των εκδόσεων, ως στέλεχος και μέτοχος στους εκδοτικούς οίκους «Ευρωεκδοτική» και «Αττικά Γράμματα».
Είναι παντρεμένος και έχει δύο κόρες.
