Για να μην πετύχει η εγχείρηση και αποθάνει ο ασθενής. Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος.

Η οικονομία της χώρας, καθώς και τα οικονομικά προβλήματα των πολιτών, βρίσκονται σε ένα κομβικό κρίσιμο σημείο, κάτι που η Κυβέρνηση οφείλει να επικεντρώσει ιδιαίτερα την προσοχή της, για να αποφύγει τα χειρότερα. Το πρωτογενές πλεόνασμα είναι ασφαλώς ένα σημαντικό επίτευγμα, αλλά χρειάζεται προσοχή να μην μετατραπεί σε βρόγχο και μας πνίξει. Με την συνεχή οικονομική αφαίμαξη υπάρχει φόβος να περιέλθουμε σε κατάσταση μη επιστροφής και γενικότερη κατάρρευση.
Εκατοντάδες επιχειρήσεις, μικρές και μεγάλες έχουν κλείσει και δυστυχώς θα ακολουθήσουν και άλλες αν δεν ληφθούν μέτρα, τώρα, να σταματήσει αυτός ο κατήφορος. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι πολλές επιχειρήσεις φυτοζωούν και προσπαθούν να κρατηθούν με νύχια και με δόντια, έστω και με ζημίες, με την ελπίδα βελτίωσης της οικονομίας. Όσο λοιπόν δεν ανακάμπτει η οικονομία ή δεν τους χαλαρώνουμε anagnostatosτα ασφυκτικά μέτρα,, οι επιχειρήσεις αυτές αναπόφευκτα θα κλείσουν, δημιουργώντας νέες στρατιές ανέργων και πολίτες αδύναμους να καταβάλουν το παραμικρό ποσό φόρου.
Με το πρωτογενές πλεόνασμα λοιπόν υπάρχει κίνδυνος να εφησυχάσει κατά κάποιο τρόπο η Κυβέρνηση και να μετατραπεί σε βρόγχο τόσο για τους πολίτες όσο και την ίδια την Κυβέρνηση, αν η επιδίωξη είναι να αυξηθεί αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα για να χρησιμοποιηθεί στην πληρωμή τόκων ή/και χρεολυσίων. Οι επενδύσεις λοιπόν είναι το κλειδί και τούτο είναι γνωστό και αποδεκτό από όλους. Η Κυβέρνηση πρέπει να θορυβηθεί και να συγκρουστεί με την Τροϊκα, αν τα τεκμηριωμένα επιχειρήματα δεν την πείσουν.
Είναι πράγματι απορίας άξιο, όχι τόσο για την Τρόϊκα η οποία απλά εκτελεί εντολές ή/και οδηγίες, αλλά για τους «εταίρους» μας, ο Θεός να τους κάνει εταίρους, ακόμη και ως στυγνοί δανειστές, να μην αντιλαμβάνονται ότι για να αποπληρωθούν τα δανεικά τους, θα πρέπει να ανακάμψει η οικονομία και να δημιουργηθούν υγιή πλεονάσματα και όχι αιματηρά που έχουν ημερομηνία λήξης, εκτός και αν άλλα επιδιώκουν και αλλού αποβλέπουν! Να αξιώσουμε να διευκρινιστεί και να αντιδράσουμε αναλόγως!
Το πρώτο λοιπόν που πρέπει να γίνει, είναι να παγώσει κάθε δανειακή μας υποχρέωση, ή να καλύπτεται ως δάνειο από την Ε.Κ.Τ., η οποία τελευταία δείχνει σημάδια αντιλήψεως του οικονομικού προβλήματος, χρεώνοντάς μας και με το επιτόκιό της, μέχρι να ανακάμψει η οικονομία μας, με την Ε.Ε. να μας παρέχει κάθε δυνατή δυνατότητα και βοήθεια για επενδύσεις και συμπαράσταση. Θα χρειαστεί τουλάχιστον μια πενταετία, αλλά για καλύτερα αποτελέσματα να μας δοθεί μια δεκαετία.
Το δεύτερο που πρέπει να γίνει, είναι να σταματήσουν τα πλεονάσματα. Είναι οξύμωρο να υποφέρουν οι πολίτες και συγχρόνως να έχουμε πλεονάσματα. Αντιθέτως πρέπει να χαλαρώσουν τα σκληρά μέτρα στους αδύναμους ως πρόσωπα και από τις επιχειρήσεις και ιδιαίτερα από αυτές που φυτοζωούν, εξαντλώντας το προσδοκώμενο πλεόνασμα. Μια τέτοια κίνηση θα ανακουφίσει πολλούς και θα δημιουργήσει ελπίδα και προσδοκία για ανάκαμψη, αλλά και εμπιστοσύνη του επενδυτή προς την Κυβέρνηση. Μια σοφή όσο και καθοριστική απόφαση θα είναι να καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ. Το καταστροφικό χαράτσι, το οποίο έκλεισε περισσότερες από διακόσες παρεμφερείς επιχειρήσεις και οι εισπράξεις των φόρων είναι ίσως λιγότερες από τα έσοδα που θα απέδιδαν αυτές οι επιχειρήσεις και αντικαταστάθηκε από τον ΕΝΦΙΑ που έχει δημιουργήσει τόσα προβλήματα και δυσαρέσκειες, ας αντικατασταθεί με ένα λογικό ανταποδοτικό φόρο επί της απόδοσης των ακινήτων, όπως στα ευρωπαϊκά κράτη, θα γίνει δεκτός και θα εκτονωθεί έτσι η κοινωνική ένταση και δυσαρέσκεια.
Μια Τρίτη μαγική(;) λύση για μείωση της ανεργίας στο μισό με μια απλή κίνηση είναι η εξής. Με τα ανάλογα κίνητρα, οι περίπου 800.000 λειτουργούσες επιχειρήσεις να προσλάβουν από ένα εργαζόμενο, η ανεργία θα έπεφτε κάτω του 10%. Ένα από τα κίνητρα θα ήταν η απαλλαγή από τις εργοδοτικές ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις, μια και έτσι κι αλλιώς ως άνεργοι δεν θα κατέβαλαν τίποτε. Αν αυτό συνδυαστεί με κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα επιδότησης, θα επιτυγχανόταν αυτό το μικρό θαύμα.
Ένας τέταρτος ακόμη τρόπος να μειωθούν δραστικά οι δημόσιες δαπάνες και δη οι αμυντικές οι οποίες είναι αρκετά υψηλές, είναι αυτό που έχω κουραστεί να το επισημαίνω, Η Ε.Ε., τα πλαίσια των προβλέψεων της Συνθήκης για την Ε.Ε., να διακηρύξει την ενιαία εξωτερική πολιτική και άμυνα, έτσι ώστε οι «καλοί» μας γείτονες, για την αντιμετώπιση των οποίων διατηρούμε υψηλές δαπάνες, να έχουν να κάνουν με την Ε.Ε. και όχι με εμάς.
Τελειώνοντας το σημείωμα τούτο, μόνο με τα πιο πάνω, δεν μπορώ να αποφύγω το πειρασμό να εκφράσω την απορία μου αλλά και τον θυμό μου, να ακούω Ευρωπαίους ηγέτες, ακόμη και τον «πλανητάτρχη», να αγανακτούν και να εξοργίζονται διότι λέει υπάρχουν Ρωσικά στρατεύματα στο έδαφος της Ουκρανίας, ασχέτως αν ισχύει ή δεν ισχύει, ενώ συγχρόνως αγνοούν και δεν ενοχλούνται καθόλου για τα Τούρκικα στρατεύματα που βρίσκονται στην Κύπρο, που είναι και μέλος της Ε.Ε., σαράντα τώρα χρόνια. Αντιλαμβάνομαι τις διεθνείς συγκυρίες και σκοπιμότητες, μήπως όμως θα ήταν μια μοναδική ευκαιρία να τους το υπενθυμίσουμε; Χαμηλόφωνα έστω!
Νίκος Αναγνωστάτος

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ