Mητροπολίτου Γερμανίας καὶ Ἐξάρχου Kεντρῴας Eὐρώπης κ. Aὐγουστίνου.

«Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή.

(…) πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ

οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα»

(Ἰω. 11, 25-26)

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι τῆς Γερμανίας!

Πρὶν ἀπὸ δύο μόλις ἡμέρες, τὴν Μ. Παρασκευή, ζήσαμε στὶς ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας τὰ πάθη τοῦ Χριστοῦ καὶ Τὸν ἀκολουθήσαμε μέχρι τὸν Σταυρό. Ἐκεῖ ἀκούσαμε ἕναν ἀπὸ τοὺς δύο ληστές, ποὺ ἦταν σταυρωμένοι μαζί Του, νὰ Τὸν παρακαλεῖ: «Θυμήσου με, Κύριε, ὅταν ἔρθεις στὴν βασιλεία σου»[1]. Τὴν ὥρα τῆς ἔσχατης ἀπόγνωσης, ἐνῷ πλησιάζει ὁ θάνατός του, ὁ ληστὴς αὐτὸς δὲν δείχνει μόνο τὴν μετάνοιά του, ἀλλὰ καὶ τὴν πίστη του ὅτι ὁ θάνατος δὲν εἶναι τὸ τέλος.

Ἡ μετάνοια καὶ ἡ πίστη αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐπιβραβεύονται ἀπὸ τὸν Χριστὸ μὲ τὴν συγκλονιστικὴ ἀπάντησή Του: «Σὲ βεβαιώνω πὼς σήμερα κιόλας θὰ εἶσαι μαζί μου στὸν παράδεισο»[2]. Ὁ Χριστός, τὴν φοβερὴ ὥρα τῆς ἀγωνίας Του, ἀνταποκρίνεται γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ μὲ ἀγάπη σ᾽ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ τὸν ἀναζητεῖ καὶ τὸν ἐμπιστεύεται· καὶ ἔτσι τὸν θεραπεύει: τὸν βεβαιώνει ὅτι ἀντὶ τιμωρίας θὰ λάβει συγχώρεση κι ἀντὶ λύπης θὰ χαίρεται, σήμερα κιόλας, τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Ἀπὸ ἀγάπη ἔφτιαξε ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο· ἀπὸ ἀγάπη ἔστειλε τὸν Υἱό Του γιὰ νὰ ἐλευθερώσει κάθε ἄνθρωπο, ποὺ βασανίζεται μακριά Του ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὸν θάνατο· κι ἀπὸ ἀγάπη τοῦ χαρίζει τὴν δυνατότητα τῆς αἰώνιας ζωῆς μὲ τὴν Ἀνάστασή Του.

Ὅλοι, ὅσοι βρισκόμαστε σήμερα στὴν ἐκκλησία, ἀναρωτιόμαστε συχνά: Τί μὲ περιμένει μετὰ θάνατον, χαρὰ ἢ λύπη; Θὰ εἶναι ἀρκετὴ ἡ πίστη μου; Ποιό εἶναι πιὸ δυνατό, τὸ κακὸ ἢ τὸ καλὸ ποὺ ἔχω κάνει; Καὶ τί συνέβη μὲ τοὺς δικούς μου ἀνθρώπους; Θὰ τοὺς ξαναδῶ; Αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα εἶναι ἡ ἔκφραση ἑνὸς φόβου, ποὺ τὸν μοιραζόμαστε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀκόμη καὶ οἱ πιὸ πιστοὶ ἀνάμεσά μας. Ἀπὸ αὐτὸν τὸν φόβο μᾶς ἐλευθερώνει ὁ Χριστός. Δὲν μᾶς μιλάει μόνο γιὰ τὴν αἰώνια ζωή, μᾶς τὴν δείχνει κιόλας μὲ τὴν νίκη Του πάνω στὸν θάνατο. Τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα, ὁ Χριστὸς μᾶς ἀποκαλύπτει μὲ τὴν Ἀνάσταση Του, ποιό θὰ εἶναι τὸ μέλλον ποὺ μᾶς ἐπιφυλάσσει ὁ Θεός. «Ἐγὼ εἶμαι ἡ ἀνάσταση καὶ ἡ ζωή· ἐκεῖνος ποὺ πιστεύει σ᾽ ἐμένα, κι ἂν πεθάνει, θὰ ζήσει· καὶ καθένας ποὺ ζεῖ κι ἐμπιστεύεται ἐμένα δὲν θὰ πεθάνει ποτέ»[3], λέει στὴν Μάρθα λίγο πρὶν ἀναστήσει τὸν ἀδελφό της Λάζαρο.

Κι ἀργότερα, στὸν Μυστικὸ Δεῖπνο, διαβεβαιώνει τοὺς μαθητές Του: «Στὸ σπίτι τοῦ Πατέρα μου ὑπάρχουν πολλοὶ τόποι διαμονῆς (…) ἐγὼ πηγαίνω νὰ σᾶς ἑτοιμάσω τόπο. Κι ὅταν πάω καὶ σᾶς ἑτοιμάσω τόπο, πάλι θὰ ᾽ρθῶ καὶ θὰ σᾶς πάρω κοντά μου, ὥστε ὅπου εἶμαι ἐγὼ νὰ εἶστε κι ἐσεῖς»[4]. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι θεωρία· εἶναι ἡ προσωπικὴ σχέση Του μὲ τὸν καθένα ἀπὸ μᾶς. Πόσες φορὲς δὲν νιώσαμε τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας, σχεδὸν σὰν νὰ μπορούσαμε νὰ Τὸν ἀγγίξουμε: μέσα ἀπὸ τὸ ἀθῶο βλέμμα ἢ τὸ χαμόγελο ἑνὸς παιδιοῦ· μέσα ἀπὸ ἕναν λόγο παρηγοριᾶς ἑνὸς φίλου σὲ μιὰ δύσκολη στιγμή μας· μέσα ἀπὸ ἕνα ὄμορφο ἡλιοβασίλεμα ἢ τὸ ἄρωμα μιᾶς πασχαλιᾶς· μέσα ἀπὸ ἕναν ὕμνο τῆς Ἐκκλησίας ποὺ μᾶς συγκίνησε ἢ ἕναν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου ποὺ ἄγγιξε καὶ μεταμόρφωσε τὴν καρδιά μας!

Ἡ ἀγάπη, ὡς σχέση τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν συγκεκριμένο ἄνθρωπο, εἶναι λοιπὸν κάτι σταθερὸ καὶ δὲν παρέρχεται. Ἡ ἀγάπη αὐτὴ εἶναι ἀδύνατο νὰ ἔχει ἡμερομηνία λήξεως. Γι᾽ αὐτό, ἄλλωστε, στὸ καίριο ἐρώτημα: «τί μπορεῖ νὰ μᾶς χωρίσει ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ γιὰ μᾶς;»[5] ὁ ἀπόστολος Παῦλος δίνει τὴν συγκλονιστικὴ ἀπάντηση: «Εἶμαι πραγματικὰ βέβαιος πὼς οὔτε θάνατος οὔτε ζωή, (…) οὔτε παρόντα οὔτε μέλλοντα, οὔτε κάτι ἄλλο εἴτε στὸν οὐρανὸ εἴτε στὸν ἅδη, οὔτε κανένα ἄλλο δημιούργημα θὰ μπορέσουν ποτὲ νὰ μᾶς χωρίσουν ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ μᾶς, ὅπως φανερώθηκε στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου μας»[6]. Σ᾽ αὐτὴν τὴν ἀγάπη θ᾽ ἀνταμώσουμε ξανὰ μὲ τοὺς δικούς μας, συγγενεῖς καὶ φίλους, ποὺ ἔφυγαν πρὶν ἀπὸ μᾶς· στὸν τόπο ποὺ μᾶς ἑτοίμασε ὁ Χριστός.

Ὁ Κύριός μας, ἀφοῦ διαβεβαίωσε ὅτι καθένας ποὺ ζεῖ καὶ Tὸν ἐμπιστεύεται δὲν θὰ πεθάνει ποτέ, ρώτησε τὴν Μάρθα – καὶ τώρα ρωτάει καὶ τὸν καθένα μας: «Τὸ πιστεύεις αὐτό;»[7]. «Ναί, Κύριε, τοῦ λέει [ἡ Μάρθα], ἐγὼ τὸ ἔχω πιστέψει πὼς ἐσὺ εἶσαι ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ περιμέναμε νὰ ᾽ρθεῖ στὸν κόσμο»[8]. Αὐτὴ εἶναι ἡ εὐχή μου γιὰ ὅλους μας: εἴθε ν᾽ ἀπαντήσουμε στὸ ἐρώτημα τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν πίστη τῆς Μάρθας καὶ τὴν βεβαιότητα τοῦ ἀποστόλου Παύλου! Ναί, Κύριε, ἐσὺ εἶσαι ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς χωρίσει ἀπὸ τὴν ἀγάπη Σου! Καλὴ ἀνάσταση, ἀδέλφια!

Βόννη, Ἅγιο Πάσχα 2016

Ὁ Μητροπολίτης σας

† ὁ Γερμανίας Αὐγουστῖνος

 

[1] Λκ. 23,42.

[2] Λκ. 23,43.

[3] Ἰω. 11,25-26.

[4] Ἰω. 14,2-3.

[5] Ρωμ. 8,35.

[6] Ρωμ. 8,38-39.

[7] Ἰω. 11,26.

[8] Ἰω. 11,27.

MITROPOLITIS

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ