Μέσα ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, έξω για την ώρα ο ΠΑΟΚ και αδιάφορος πέρα για πέρα, προς το παρόν, ο Βαρδής Βαρδινογιάννης.

Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου.

Δεν ήταν δυνατόν ο Ολυμπιακός να μην έχει δικό του κανάλι και έτσι να αλωνίζει ο Αλαφούζος του Παναθηναϊκού, κατηγορώντας επιπλέον τον Μαρινάκη για διαφθορά και άλλα πολλά. Η πρόκληση για τον Τσίπρα, που είναι Παναθηναϊκός, ήταν μία μεγάλη ευκαιρία. Θα βοηθούσε τον Ολυμπιακό να μπει στο επικοινωνιακό παιχνίδι υπό τον όρο ότι ο Μαρινάκης θα παίζει μπάλα μόνον για τον Τσίπρα. Αμ’ έπος, αμ’ έργον. Ο Μαρινάκης είχε ήδη δώσει σαφέστατα δείγματα γραφής με την εφημερίδα του «Παραπολιτικά» και το ραδιόφωνό του. Έβαλε στο pay roll του και κάποιους δημοσιογράφους και, πηγαίνοντας στο Μαξίμου, προσέφερε γην και ύδωρ –που μεταφράζεται σε 74 εκατ. ευρώ.

Έτσι, σε λίγο ο κ. Τσίπρας το όποιο νέο κόμμα θα δημιουργήσει στην πολιτική του πορεία, θα έχει έναν επιπλέον υποστηρικτή.

Παράλληλα, ως άνθρωπος που προέρχεται από τον χώρο των εργολάβων –χώρος που, ως γνωστόν, είναι ακόμα πανίσχυρος στην Ελλάδα του κρατισμού και της διαφθοράς– ο πρωθυπουργός εξασφάλισε και την αμέριστη στήριξη της οικογένειας Καλογρίτσα, που θα παίζει φουλ στο εθνικο-λαϊκιστικό ταμπλό. Θα με θυμηθείτε. Το τί θα δούμε και θα ακούσουμε από τα κανάλια του εργολάβου θα μείνουν στην ιστορία. Ο άνθρωπος και οι συν αυτώ είναι κυριολεκτικά αδίστακτοι. Και προφανώς θα βγουν λάδι και από την ελληνική δικαιοσύνη. Ώρες που είναι, δεν παίζει κανείς με την φωτιά.

Εξάλλου, το «όραμα» του Τσίπρα είναι η επανασύσταση του πάλαι ποτε ένδοξου καραμανλικού εργολαβικού υπερκράτους, που στην ουσία υπήρξε και η σοβαρότερη αιτία χρεοκοπίας του μεταπολεμικού ελληνικού κράτους. Αυτό, όμως, ο Τσίπρας ούτε το γνωρίζει αλλά ούτε και θέλει να το καταλάβει. Ο άνθρωπος δεν ασχολείται με τέτοιες λεπτομέρειες… Ζει και αναπνέει για την εξουσία και μόνον αυτήν.

Γι αυτό και δεξί του χέρι είναι ο Χρήστος Σπίρτζης, για τον οποίο απλώς λέμε ότι δεν έχει ιερό και όσιο. Θα δείτε, έτσι, πως στην συριζαϊκή εργολαβική Ελλάδα θα ανέβει πολιτικά. Οι Σπίρτζης, Φλαμπουράρης, Παππάς και άλλοι τινες γνωρίζουν ότι, για να μπορέσουν να αποκοιμήσουν την κοινή γνώμη, μόνον δημόσια έργα και συναφή θεάματα μπορούν να προσφέρουν. Ποσώς τούς ενδιαφέρει μία προσανατολισμένη προς το μέλλον οικονομική πολιτική. Εξάλλου, παρόμοια πολιτική ούτε τους προκατόχους τους ενδιέφερε.

Κατά συνέπεια, κάνουν ό,τι μπορούν για να αξιοποιήσουν σκουριασμένες και ξεπερασμένες δομές της ελληνικής οικονομίας, που προσφέρουν γρήγορη και εύκολη ευκαιριακή απασχόληση χωρίς να απαιτούν μεταρρυθμίσεις. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα θα σέρνεται για πολλά χρόνια ακόμα και θα είναι βορά απίθανων πολιτικών και καιροσκόπων «επιχειρηματιών» και των πραιτωριανών τους.

Τί προκύπτει λοιπόν από την δημοπρασία-παρωδία για τις τηλεοπτικές άδειες;

1.Στο εθνικής εμβέλειας τηλεοπτικό πεδίο κυρίαρχος θα είναι ο εθνικολαϊκισμός, με αιχμές τα κανάλια του κράτους, τον Καλογρίτσα, τον Μαρινάκη και εν μέρει τον Αντέννα. Σε δεύτερη φάση, στον χορό θα μπει και ο Σαββίδης του ΠΑΟΚ και το τοπίο θα αποκτήσει και φιλορωσικό περιφερειακό κανάλι, που θα δοξάζει τον Πούτιν και το «ξανθό έθνος».

2.Το εργολαβικό κατεστημένο αποκτά και αυτό ένα δικό του μέσον, που θα στηρίζει την Ελλάδα της εσωστρέφειας και της διαπλοκής, όπως είθισται. Μία μεγάλη μερίδα της ελληνικής πολιτικο-επιχειρηματικής ελίτ ενοχλείται από ο,τιδήποτε είναι ανοικτό, ανταγωνιστικό και έχει σχέση με την γνώση. Ο άρτος και τα θεάματα είναι ό,τι πρέπει για την πλέμπα. Δώσε της μπάλα και Λαζόπουλο και κάνεις την δουλειά σου. Ο Μαρινάκης θα σκίσει στο γήπεδο αυτό. Τώρα μάλιστα που και οι Κινέζοι ενδιαφέρονται για την μπάλα, θα δούμε ωραία πράγματα… Υπομονή.

3.Κάπου εκεί έχασαν το παιχνίδι οι Βαρδινογιάννηδες. Κάτι η διεθνής ναυτιλιακή κρίση, κάτι η πτώση των τιμών στο πετρέλαιο, κάτι η κατάρρευση της κτηματαγοράς, για νοικοκυραίους όπως ο Βαρδής δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για πλάκες. Εξάλλου, η οικογένεια έχασε μπόλικο χρήμα τόσο στα ΜΜΕ όσο και με τον Παναθηναϊκό. Περιμένει πάντως στο παρασκήνιο και σίγουρα δεν είπε την τελευταία λέξη της.

4.Σε φάση παρακμής και κρίσης μπαίνουν ο ΔΟΛ και ο Πήγασος, που διατηρούν ωστόσο κάποια ερείσματα στον γραπτό Τύπο. Το θέμα όμως είναι πόσο θα αντέξουν σε ένα περιβάλλον συνολικής κρίσης και σκληρού ανταγωνισμού. Από την άποψη αυτή, πρέπει να ειπωθεί ότι η υπερχρέωση των δύο συγκροτημάτων υπήρξε δώρον εξ ουρανού για τον Τσίπρα και γενικά τις εθνικολαϊκιστικές δυνάμεις στην χώρα μας.

Δεν χωράει καμμία αμφιβολία ότι η παρακμή του ΔΟΛ αποτελεί σοβαρό πλήγμα για την ευρωπαϊκή κεντροαριστερά στην χώρα μας, η οποία, μετά την κατάρρευση του Mega, βρίσκεται χωρίς τηλεοπτική φωνή. Αυτό σημαίνει ότι σε κάποια φάση θα αναγκαστεί να αναζητήσει ερείσματα στην υπό εκκόλαψη νέα διαπλοκή –με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον της.

  1. Σοβαρό επικοινωνιακό πρόβλημα θα έχουν τόσον ο φιλελεύθερος χώρος όσο και ο κεντροδεξιός υπό την ευρεία έννοια. Μοναδική τηλεοπτική φωνή τους θα είναι ο Σκάϊ, η επιβίωση του οποίου όμως θα εξαρτάται εφεξής από την διαφημιστική δαπάνη. Και στο επίπεδο αυτό τίθεται ένα σοβαρότατο πρόβλημα: αυτό της στάσης των διαφημιζομένων απέναντι στην ολιγοπωλιακή δομή της τηλεοπτικής αγοράς, στην ποιοτική της υποβάθμιση και την πολιτική της μονομέρεια. Θα αντιδράσουν οι διαφημιζόμενοι στην κατάσταση αυτή; Αφήνουμε το ερώτημα ανοικτό και θα επανέλθουμε.

Συμπέρασμα: Η χώρα έχει ήδη μπει σε έναν τραγικό ολισθηρό δρόμο. Και μόνον μία γενική λαϊκή αφύπνιση μπορεί να την σώσει από τον κατήφορό της. Πολύ φοβούμεθα όμως ότι θαύματα δεν συμβαίνουν…

 

PAPANDROPOULOS

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ