Που στην συντριπτική τους πλειονότητα είναι ενεργητικοί ή παθητικοί καπνιστές!
-Περίπου 384 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως πάσχουν από την νόσο αυτή, ενώ 210 εκατομμύρια παραμένουν αδιάγνωστοι!
-Η νόσος αποτελεί την τρίτη αιτία θανάτου παγκοσμίως, ενώ «συναγωνίζεται» τον σακχαρώδη διαβήτη στον αριθμό των νέων περιστατικών, αλλά και τα καρδιαγγειακά νοσήματα στον αριθμό των θυμάτων, που προκαλεί!
Επιμέλεια: Ευθύμιος Χατζηϊωάννου
Διαστάσεις παγκόσμιας, αλλά και ύπουλης επιδημίας
λαμβάνει η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια
(ΧΑΠ), καθώς περίπου 384 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως πάσχουν από την σοβαρή αυτή αναπνευστική νόσο, ενώ 210 εκατομμύρια παραμένουν αδιάγνωστοι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία τους!
Στην Ελλάδα, οι ασθενείς με ΧΑΠ εκτιμάται, ότι είναι περί τους 600.000, στην συντριπτική τους πλειονότητα καπνιστές, ενεργητικοί ή παθητικοί, κάτι που δικαιολογεί την δεύτερη ονομασία της νόσου αυτής, ως Νόσο των καπνιστών!
Τα στοιχεία, που συλλέγει η επιστημονική κοινότητα για την Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια δείχνουν, ότι η νόσος αυτή αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους για την υγεία, ενώ, ήδη από το 2015, η επιστημονική κοινότητα είχε τονίσει, ότι η ΧΑΠ την επόμενη δεκαετία θα αποτελεί την τρίτη αιτία θανάτου και την πέμπτη αιτία αναπηρίας παγκοσμίως!
Ωστόσο, η ταχεία εξέλιξη της νόσου επιτάχυνε την επιβεβαίωση των προβλέψεων των επιστημόνων μέσα σε δύο μόλις έτη από τότε, αφού, πριν ολοκληρωθεί το 2017, η ΧΑΠ εξελίχθηκε στην τρίτη αιτία θανάτου παγκοσμίως, ενώ «συναγωνίζεται» τον σακχαρώδη διαβήτη στον αριθμό των νέων περιστατικών, αλλά
και τα καρδιαγγειακά νοσήματα στον αριθμό των θυμάτων, που προκαλεί.
Ολοένας και περισσότεροι ασθενείς με ΧΑΠ δεν υπήρξαν ποτέ ενεργητικοί καπνιστές, αλλά παθητικοί, καθώς εισέπνεαν σταθερά και επί μακρόν τον καπνό των άλλων, στο σπίτι τους ή στον χώρο της εργασία τους!
Σε συνέντευξη τύπου, ο καθηγητής Πνευμονολογίας και Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, κ. Θεόδωρος Βασιλακόπουλος, τόνισε, ότι «το κάπνισμα ευθύνεται αποκλειστικά για την εμφάνιση της ΧΑΠ,
τουλάχιστον στην Ελλάδα. Στην Κίνα, π.χ. η νόσος συσχετίζεται με την ρύπανση ή την εργασία στα ορυχεία. Στη χώρα μας, όμως, εάν κοβόταν το κάπνισμα, τότε θα εξέλειπε και η νόσος» !
Βεβαίως, τα δεδομένα, που ισχύουν σήμερα στην χώρα μας, επιτρέπουν να γίνονται μόνον υποθέσεις εργασίας. Με το 41% των Ελλήνων να είναι καπνιστές, το ποσοστό του 10,6% των ασθενών με ΧΑΠ ίσως φαίνεται να ειναι μικρό, σύμφωνα, όμως, με τον καθηγητή Πνευμονολογίας, κ. Βασιλακόπουλο, «τα επιδημιολογικά δεδομένα γύρω από την ΧΑΠ δεν είναι ενθαρρυντικά, καθώς το 15%– 50% των καπνιστών, συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων,
αναμένεται να νοσήσουν με ΧΑΠ μέσα στα επόμενα χρόνια».
Και ενώ το κάπνισμα αποτελεί βασικό παράγοντα πρόκλησης της νόσου, είναι απορίας άξιο, πως οι μισοί από τους πάσχοντες – και καπνιστές- παραμένουν αδιάγνωστοι, γιατί δεν δίνουν σημασία στα συμπτώματα της νόσου, όπως είναι ο βήχας, τα πτύελα και η δύσκολη
αναπνοή και τα θεωρούν λανθασμένα, σαν μία φυσιολογική συνέπεια του καπνίσματος.
«Στην Ελλάδα οι καπνιστές ονομάζουν τον βήχα, βασικό
σύμπτωμα της ΧΑΠ, τσιγαρόβηχα, θεωρώντας τον απολύτως… φυσιολογικό σύμπτωμα» είπε ο κ.Βασιλακόπουλος, προσθέτοντας μια ακόμη θλιβερή παράμετρο, ότι πλέον ολοένας και περισσότεροι ασθενείς με ΧΑΠ δεν υπήρξαν ποτέ ενεργητικοί καπνιστές, αλλά παθητικοί, καθώς εισέπνεαν σταθερά και επί μακρόν τον καπνό των άλλων, στο σπίτι τους ή στον χώρο της εργασία τους.
Το κόστος ενός ασθενή με ΧΑΠ στην Ελλάδα, ανέρχεται στα 5.600 ευρώ ετησίως, γεγονός, που καθιστά την νόσο ένα σοβαρό κοινωνικό αλλά και οικονομικό υγειονομικό ζήτημα!
Σύμφωνα με μελέτες, το κόστος ενός ασθενή με ΧΑΠ στην Ελλάδα, ανέρχεται στα 5.600 ευρώ ετησίως, γεγονός, που καθιστά την νόσο ένα σοβαρό κοινωνικό
αλλά και οικονομικό υγειονομικό ζήτημα. Στην Ευρώπη, επίσης, η ΧΑΠ ευθύνεται για το 50% του κόστους περίθαλψης για το αναπνευστικό. Στις ΗΠΑ, το εκτιμώμενο άμεσο κόστος της ΧΑΠ, ανέρχεται σε 30 δισεκατομμύρια δολάρια και το έμμεσο σε 20 δισεκατομμύρια δολάρια!
Σε ότι αφορά τα χαρακτηριστικά της, η ΧΑΠ είναι μία αναπνευστική νόσος, που περιλαμβάνει την χρόνια βρογχίτιδα, το εμφύσημα ή και τα δύο μαζί. Χαρακτηρίζεται από απόφραξη της ροής αέρα, που παρεμποδίζει την φυσιολογική αναπνοή, ενώ η βρογχοδιαστολή αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο στην θεραπευτική αντιμετώπιση της Χρόνιας Αποφρακτικής Πνευμονοπάθειας (ΧΑΠ).
Σε ότι αφορά εξειδικευμένα τις μεθόδους θεραπείας της ΧΑΠ, κατά την διαδικασία επιλογής βρογχοδιασταλτικής
θεραπείας, η ιατρική κοινότητα βρίσκεται, πλέον, μπροστά σε αρκετές νέες και εξαιρετικά αποτελεσματικές επιλογές. Ένα βασικό μειονέκτημα, έως τώρα, στην αξιολόγηση των θεραπευτικών επιλογών στην ΧΑΠ ήταν η έλλειψη κλινικών μελετών απευθείας
σύγκρισης θεραπειών της ίδιας κατηγορίας.
Αποτέλεσμα ήταν, οι ιατροί και οι ερευνητές, προσπαθώντας να αναγνωρίσουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των διαθέσιμων θεραπειών να καταφεύγουν σε έμμεσες συγκρίσεις.
Υπάρχει σαφής διαβάθμιση στην αποτελεσματικότητα των θεραπειών διπλής βρογχοδιαστολής!
Πλέον, όμως, αυτό έχει αλλάξει και έγινε η πρώτη επιτυχημένη άμεση σύγκριση στην κατηγορία της διπλής βρογχοδιαστολής (LAMA/LABA), που διενεργήθηκε μεταξύ του σταθερού συνδυασμού ουμεκλιδινίου/βιλαντερόλης και του τιοτροπίου/ολοδατερόλης.
Στην μελέτη, συγκρίθηκαν ευθέως οι δύο άπαξ ημερησίως χορηγούμενες θεραπείες και ο συνδυασμός ουμεκλιδίνιου/βιλαντερόλης απέδειξε ανωτερότητα στην βελτίωση της αναπνευστικής λειτουργίας από την έναρξη της μελέτης. Τα δεδομένα της μελέτης δημοσιεύθηκαν στο Advances in Therapy και παρουσιάζονται στην ετήσια συνάντηση CHEST του
Αμερικανικού Κολλεγίου Πνευμονολόγων στο Τορόντο του Καναδά.
Εκτός από την ανωτερότητα στην αναπνευστική λειτουργία (βελτίωση κατά 40% περισσότερο, σε σύγκριση με το τιοτρόπιο/ολοδατερόλη), ο συνδυασμός ουμεκλιδίνιου/βιλαντερόλης απέδειξε διπλάσια πιθανότητα να επιτευχθεί κλινικά σημαντική βελτίωση (>100ml) στην αναπνευστική λειτουργία του ασθενούς.
Εκτιμήθηκε, επίσης, η ευκολία στην χρήση της συσκευής, όπου οι ασθενείς έδειξαν σημαντικά μεγαλύτερη προτίμηση για την συσκευή του ουμεκλιδινίου/βιλαντερόλης, σε σύγκριση με την συσκευή του τιοτροπίου/ολοδατερόλης. Οι δύο σταθεροί συνδυασμοί είχαν παρόμοιο προφίλ ασφάλειας.
Το αποτέλεσμα αυτής της μελέτης αποδεικνύει, πως υπάρχει σαφής διαβάθμιση στην αποτελεσματικότητα των θεραπειών διπλής βρογχοδιαστολής και δίνει απάντηση σε ένα από τα βασικά ερωτήματα των ιατρών, σχετικά με το μέγιστο όφελος, που μπορούν να αποκομίσουν οι ασθενείς με ΧΑΠ.
