http://fanarion.blogspot.com/2010/10/blog-post_31.html (c)

Συγχαρητήριο γράμμαστον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο, για την επέτειο συμπληρώσεως δέκα ετών από την εκλογή του, απέστειλε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, εκφράζοντας τις αδελφικές και εγκάρδιες ευχές του για την συνέχιση, «επί πολύν έτι χρόνον το φιλόθεον και φιλάνθρωπον εκκλησιαστικόν έργον Υμών, επ᾽αγαθώ του πληρώματος της καθ᾿ Ελλάδα Αγιωτάτης Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας εν γένει, αλλά και της Μητρός Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, της πάντοτε εν αγαθώ πνεύματι και αγαπώση καρδία προσβλεπούσης προς την αδελφήν Εκκλησίαν της Ελλάδος, και επιθυμούσης την συμπόρευσιν μετ᾽ αυτής εν πάσιν, επί τω κοινώαγαθώ».

Στην επιστολή του, με ημερομηνία 7 Φεβρουαρίου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι κατά την δεκαετή διακονία του στο πηδάλιο της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, επιτέλεσε  «αξιάγαστον έργον, όπερ αναγνωρίζεται και τιμάται όχι μόνον εν Ελλάδι, αλλά εν τω Ορθοδόξω και τω λοιπώχριστιανικώκόσμω και γενικώτερον».

«Από της πρώτης στιγμής της αναρρήσεως Υμών εις τον ΑρχιεπισκοπικόνΘρόνον των Αθηνών», αναφέρει, σε άλλο σημείο της επιστολής του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, «εξετιμήθη το φιλάνθρωπον και φιλοπρόοδον πνεύμα Υμών, η αφιέρωσις εις την πολύπλευρονδιακονίαν του λαού του Θεού, καθώς και η απλότης του τόπου και του τρόπου του βίου, χαρακτηριστικόνχριστοπρεπούςιερωσύνης, η οποία, ως ελέχθη προσφυώς, «γνωρίζεται ως θυσία και ουδέποτε ως άνεσις».Αυτό το πνεύμα εξέφραζον και αιπροσπάθειαι της ΥμετέραςΜακαριότητοςδιά την ενότητα της Ορθοδοξίας, διά την προώθησιν των θεολογικών διαλόγων, της καταλλαγής και της ειρήνης, αι εύστοχοι εισηγήσεις Υμών κατά τας Συνάξεις των Ορθοδόξων Προκαθημένων, προς αντιμετώπισιν καιρίωνπανορθοδόξων και δια-χριστιανικών ζητημάτων, καθώς και η ενεργός συμμετοχή Υμών εις τας εργασίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης επισημαίνει ιδιαιτέρως την συμβολή του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος στην προώθηση του «πολιτισμού της αλληλεγγύης» και της διακονίας των ενδεών. «Ο λόγος της ΥμετέραςΜακαριότητοςήτο και παραμένει λόγος αδελφοσύνης. Ετείνατε διαρκώς ευήκοον ούς εις τα αιτήματα των «κοπιώντων και πεφορτισμένων», των θυμάτων της βίας και της αδικίας, τείνετε φιλάνθρωπον χείρα βοηθείας εις τους πρόσφυγας και τους μετανάστας. Η από κοινού συνάντησις της ΥμετέραςΜακαριότητος μετά του αδελφού Προκαθημένου της Πρεσβυτέρας Ρώμης Πάπα Φραγκίσκου και ημών εν Λέσβω, κατ᾿ Απρίλιον του 2016, αποτελεί εν εισέτι ορατόν σημείον της ευαισθήτου Υμών καρδίας διά τον εμπερίστατονσυνάνθρωπον. Εις το πεδίον της εμπράκτου αλληλεγγύης δοκιμάζεται σήμερον πολλαπλώς η γνησιότης της πίστεως εις τον Χριστόν, Όστιςεκάλεσεν ημάς να αναδεικνυώμεθα «πλησίον» εις τους εν ανάγκαις και εν κινδύνοις. Είναι αδιανόητον, ο αγαπών τον Θεόν να αδιαφορήδιά τον άνθρωπον, τον «ηγαπημένον του Θεού». Εις την παράδοσιν της Ορθοδοξίας, η διακονία του πλησίον είναι ουσιαστικόν στοιχείον και κεντρική διάστασις της ευχαριστιακής ταυτότητος της Εκκλησίας».

Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο:

 

ΜακαριώτατεἈρχιεπίσκοπεἈθηνῶνκαίπάσηςἙλλάδος, ἐνΧριστῷτῷΘεῷλίανἀγαπητέκαίπεριπόθητεἀδελφέκαί συλλειτουργέτῆςἡμῶνΜετριότητοςκύριεἹερώνυμε, τήνὙμετέρανσεβασμίανΜακαριότηταἀδελφικῶςἐνΚυρίῳκατασπαζόμενοι, ὑπερήδισταπροσαγορεύομεν.

 

ἩὙμετέραΜακαριότης, κληθεῖσαὑπότῆςΧάριτοςτοῦΚυρίου, κατάΦεβρουάριοντοῦἔτους 2008, ἐπίτόπηδάλιοντῆςἀδελφῆςἘκκλησίαςτῆςἙλλάδος, συνεπλήρωσενἤδηδεκαετίανὅληνπολυκάρπουἐκκλησιαστικῆςδιακονίαςκαίεὐρυτέραςπολυσχιδοῦςπροσφορᾶςπρόςτόναὐτόθιφιλόχριστονλαόνκαίτόνὅλονθεσμόντῆςἘκκλησίας, ἐπιτελέσασαἀξιάγαστονἔργον, ὅπερἀναγνωρίζεταικαίτιμᾶταιὄχιμόνονἐνἙλλάδι, ἀλλάἐντῷὈρθοδόξῳκαίτῷλοιπῷχριστιανικῷκόσμῳκαίγενικώτερον.

Ἀπό τῆς πρώτης στιγμῆς τῆς ἀναρρήσεως Ὑμῶν εἰς τόν Ἀρχιεπισκοπικόν Θρόνον τῶν Ἀθηνῶν, ἐξετιμήθητόφιλάνθρωπον καίφιλοπρόοδον πνεῦμαὙμῶν,ἡἀφιέρωσιςεἰςτήνπολύπλευρονδιακονίαντοῦλαοῦτοῦΘεοῦ, καθώςκαίἡἁπλότηςτοῦτόπουκαίτοῦτρόπουτοῦβίου, χαρακτηριστικόνχριστοπρεποῦςἱερωσύνης, ἡὁποία, ὡςἐλέχθηπροσφυῶς, «γνωρίζεταιὡςθυσίακαίοὐδέποτεὡςἄνεσις».

ΑὐτότόπνεῦμαἐξέφραζονκαίαἱπροσπάθειαιτῆςὙμετέραςΜακαριότητοςδιάτήνἑνότητατῆςὈρθοδοξίας, διάτήνπροώθησιντῶνθεολογικῶνδιαλόγων, τῆςκαταλλαγῆςκαίτῆςεἰρήνης, αἱεὔστοχοιεἰσηγήσειςὙμῶνκατάτάςΣυνάξειςτῶνὈρθοδόξωνΠροκαθημένων, πρόςἀντιμετώπισινκαιρίωνπανορθοδόξωνκαίδιαχριστιανικῶνζητημάτων,καθώςκαίἡἐνεργόςσυμμετοχή Ὑμῶν εἰς τάς ἐργασίας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

ἈξιομνημόνευτοςκαίἐξόχωςἐπαινετέαεἶναιἡσυμβολήὙμῶνεἰςτήνπροώθησιντοῦ «πολιτισμοῦτῆςἀλληλεγγύης» καίτῆςδιακονίαςτῶνἐνδεῶν. Ὁ λόγος τῆςὙμετέραςΜακαριότητοςἦτοκαί παραμένει λόγος ἀδελφοσύνης. Ἐτείνατεδιαρκῶςεὐήκοονοὖςεἰςτάαἰτήματατῶν «κοπιώντωνκαίπεφορτισμένων», τῶν θυμάτων τῆς βίας καίτῆςἀδικίας, τείνετε φιλάνθρωπονχεῖρα βοηθείας εἰς τούς πρόσφυγας καί τούς μετανάστας. Ἡ ἀπόκοινοῦ συνάντησις τῆςὙμετέραςΜακαριότητοςμετάτοῦἀδελφοῦΠροκαθημένουτῆςΠρεσβυτέραςΡώμηςΠάπαΦραγκίσκουκαίἡμῶνἐνΛέσβῳ, κατ᾿Ἀπρίλιοντοῦ 2016, ἀποτελεῖἕνεἰσέτιὁρατόνσημεῖοντῆςεὐαισθήτουὙμῶνκαρδίαςδιάτόνἐμπερίστατονσυνάνθρωπον.

Εἰςτό πεδίον τῆςἐμπράκτουἀλληλεγγύης δοκιμάζεται σήμερον πολλαπλῶς ἡ γνησιότης τῆς πίστεως εἰςτόν Χριστόν, Ὅστιςἐκάλεσενἡμᾶςνάἀναδεικνυώμεθα «πλησίον» εἰς τούς ἐνἀνάγκαιςκαίἐνκινδύνοις. Εἶναιἀδιανόητον, ὁ ἀγαπῶντόνΘεόννάἀδιαφορῇδιάτόνἄνθρωπον, τόν «ἠγαπημένοντοῦΘεοῦ». Εἰςτήν παράδοσιν τῆςὈρθοδοξίας, ἡ διακονία τοῦ πλησίον εἶναιοὐσιαστικόνστοιχεῖονκαί κεντρική διάστασις τῆςεὐχαριστιακῆς ταυτότητος τῆςἘκκλησίας.

ΗὐλογήθημενὑπότοῦμεγαλοδώρουΘεοῦ, τιμιώτατεἐνΧριστῷἀδελφέ, νάεἴμεθα κληρονόμοι ζωτικῶνἀληθειῶν. Φυλάσσομεντήνεὐλογημένηναὐτήνπαρακαταθήκην, τήνὁποίανσυγκροτοῦνοἱἍγιοικαίοἱ Μάρτυρες τῆς πίστεως, ἡ λει-τουργική ζωή τῆςἘκκλησίας, οἱ ναοί καίτάἱεράπροσκυνήματά μας, ὁ ἀσκητισμόςκαί ὁ μοναχισμός, τόθαῦματῆς θεολογίας, ἡ σταυροαναστάσιμος βιοτήτῶνπιστῶν, ὁ ἄσβεστος πόθος τῆςαἰωνιότητος. Ἡ πιστότης εἰςαὐτήντήν παράδοσιν ἀληθείαςκαίἐνθέουἐλευθερίαςδένκαθιστᾷτήνἘκκλησίανἐσωστρεφῆ, ἀκοσμικήνκαίἀδιάφορονδιάτάςπεριπετείαςτοῦἀνθρώπου. Τόδέἐνδιαφέρονδιάτήνἱστορίανκαί ἡ ἐκκλησιαστική μαρτυρία ἔναντιτῶν προκλήσεων τῶνκαιρῶνδένὁδηγεῖεἰςἐκκοσμίκευσιντῆςἘκκλησίας. Εἰςτόσημεῖοναὐτό, Μακαριώτατε, ἔχομεν κοινούς προβληματισμούς καίκοινάςεὐαισθησίας.

Ἐπίπᾶσιτούτοις, ἀδελφικῶς καί ὁλοκαρδίως συγχαίροντες τῇ ὙμετέρᾳπροσφιλεστάτῃἡμῖνΜακαριότητι, εὐχόμεθα ὅπως ὁ Κύριος χαρίζηταιΑὐτῇ ἀκλόνητον ὑγιείαν καί μακροημέρευσιν, ὥστε νά συνεχίσητε ἐπί πολύν ἔτι χρόνον τόφιλόθεονκαίφιλάνθρωπον ἐκκλησιαστικόν ἔργον Ὑμῶν, ἐπ᾽ ἀγαθῷ τοῦ πληρώματοςτῆςκαθ᾿ἙλλάδαἉγιωτάτηςἘκκλησίας καί τῆς Ὀρθοδοξίας ἐν γένει, ἀλλά καί τῆς Μητρός Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, τῆς πάντοτε ἐν ἀγαθῷ πνεύματι καί ἀγαπώσῃ καρδίᾳ προσβλεπούσης πρόςτήν ἀδελφήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, καί ἐπιθυμούσης τήν συμπόρευσιν μετ᾽ αὐτῆς ἐνπᾶσιν,ἐπίτῷκοινῷἀγαθῷ.

Περιπτυσσόμενοι καίαὖθις ἀδελφικῷἐνΚυρίῳ φιλήματι ἀπό τοῦ Ἱεροῦ τῆς Ὀρθοδοξίας Κέντρου τήν Ὑμετέραν Ἀγάπην, γηθοσύνωςδέσυνεορτάζοντες μετ᾽ Αὐτῆς καί νοερῶς μετέχοντες εἰς τήνχαρμόσυνον ταύτην ἐπέτειον, διατελοῦμεν μετά βαθείας ἀδελφικῆς ἀγάπης, ἐξαιρέτου τιμῆς καί ἐγκαρδίων συγχαρητηρίων προσρήσεων.

 

,βιη´Φεβρουαρίουζ´

Τῆς Ὑμετέρας σεβασμίας Μακαριότητος

ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός

 

Γραφείο Τύπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ