Υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης και της πρωτοφανούς για τη μεταπολεμική Ελλάδα συρρίκνωσης των εισοδημάτων η πολιτική τάξη είναι αναγκασμένη να προχωρήσει σε αλλαγές στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και όχι μόνο…

Καλείται με άλλα λόγια να αναλάβει τις ευθύνες όσο είναι καιρός, πριν επέλθει οριστική καταστροφή στη χώρα.

Μπροστά στην καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων που οικοδομήθηκαν για αιώνες, την φτώχεια και την ανέχεια, αυτοί που κάποτε είχαν ύφος χιλίων καρδιναλίων, φουσκώνοντας από πολιτική ματαιοδοξία για την ασκούμενη οικονομική πολιτική τους, ποδοπατώντας όποιον έμπαινε μπροστά στο πέρασμά τους, θα πρέπει να αναλάβουν τώρα και μάλιστα άμεσα, τις ευθύνες που τους αναλογούν απέναντι στην ελληνική κοινωνία.

Να σταματήσουν σήμερα να ισχυρίζονται πως για όλα φταίει η νυν εξουσία, ότι αυτοί έκαναν το καθήκον τους, όσες δεκαετίες κυβερνούσαν την Ελλάδα…  Ποιο καθήκον ασκούσαν; Μοιράζοντας απλόχερα παροχές και θέσεις εργασίας στα δικά τους παιδιά; Αυτή  είναι η Ελλάδα που οικοδόμησαν από το 1974 μέχρι σήμερα… Και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάνε…

Παράλληλα δεν πρέπει να αδιαφορούν στο γεγονός  ότι σήμερα οι νέοι έχουν αφυπνιστεί και δεν μασάνε το παραμύθι.

Οι νέοι αγωνίζονται με συγκεκριμένες θέσεις και βροντοφωνάζουν για να δοθούν λύσεις στα προβλήματα της χώρας, λύσεις προοπτικής.

Επιθυμούν διεξόδους και βαθιές αλλαγές στο σημερινό κράτος και την οικονομία.

Θα τους ακούσουν κάποτε, ορισμένοι που δεν έχουν χορτάσει ακόμα θέσεις και χρήμα; Θα ερμηνεύσουν σωστά και όπως πρέπει τις αγωνίες και ανησυχίες των νέων ανθρώπων; Θα  εγκαταλείψουν τις παχυλές σε μισθούς καρέκλες; Μέχρι τώρα πάντως αυτό δεν γίνεται πράξη. Για αυτό και χιλιάδες νέοι, αποτελώντας το πιο παραγωγικό κομμάτι της χώρας μας έχει πάρει το δρόμο της ξενιτιάς…

Αυτή η χώρα δυστυχώς αργοπεθαίνει με δική της καθαρά ευθύνη…

 

 

 

 

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ