Πώς όμως προσδιορίζει η Eurostat την απειλή φτώχιας και κοινωνικού αποκλεισμού για τους πολίτες ενός κράτους-μέλους; Βάσει του ορισμού που δίνει η Ευρωπαϊκή Στατιστική Αρχή, κίνδυνος φτώχιας υπάρχει όταν οι πολίτες, ακόμη κι αν λαμβάνουν κοινωνικές παροχές, δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις της καθημερινότητας, υποφέρουν από σημαντική στέρηση υλικών αγαθών ή ζουν σε ένα εξαιρετικά χαμηλόμισθο νοικοκυριό. Βέβαια για τις μετρήσεις αυτές λαμβάνονται επιπλέον υπόψιν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε χώρας.
Αυξημένη απειλή φτώχιας στην προνομιούχα γηραιά ήπειρο
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat το 2018 πάνω από 109 εκατομ. άνθρωποι στην ΕΕ βρίσκονταν στα όρια της φτώχιας ή του κοινωνικού αποκλεισμού. Αυτός ο αριθμός αντιστοιχεί στο 21,7% του συνολικού πληθυσμού στις χώρες της ΕΕ – το 2017 το ίδιο ποσοστό ανερχόταν στα 25%.
Aπό την ανάλυση των στοιχείων επίσης προκύπτει ότι 11% των κατοίκων της ΕΕ με τριτοβάθμια εκπαίδευση απειλείται με φτώχια. Μάλιστα ειδικά στο πεδίο αυτό την αρνητική πρωτιά έχει η Ελλάδα με 17% ενώ τα χαμηλότερα ποσοστά καταγράφονται στην Τσεχία και τη Μάλτα (με 4% αμφότερες).
Aναφορικά με τους ανέργους, το 80% των ανέργων στη Γερμανία αντιμετωπίζει τον κίνδυνο φτωχοποίησης, που είναι και το υψηλότερο ποσοστό, με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο να κυμαίνεται στο 65%. Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο που προκύπτει από την έρευνα είναι τέλος ότι το 28% των κατοίκων των ευρωπαϊκών χωρών δεν είναι σε θέση να πληρώσει μια εβδομάδα διακοπών το χρόνο, με το μεγαλύτερο ποσοστό να παρατηρείται στη Ρουμανία (59%) και το χαμηλότερο στη Σουηδία (10%).
Δήμητρα Κυρανούδη (eurostat, afp, kna)