Ο Βασίλης Σεβδαλής γεννήθηκε στην Ιερισσό Χαλκιδικής, ασχολείται από νεαρή ηλικία με το γράψιμο. Το 2011 βραβεύτηκε στον 3ο Διεθνή  Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Νόστος για το διήγημά του «Τα μάρμαρα του Παρθενώνα: Η ιστορία μιας κλοπής ή η κλοπή της Ιστορίας». Σήμερα μιλάει με αφορμή τη νέα του συγγραφική δουλειά με τίτλο: “Το Μαντείο των Δελφών”.

Η συνέντευξη

Η νέα σας συγγραφική δουλεία έχει τίτλο: “Το Μαντείο των Δελφών”.  Μπορείτε να μας πείτε εν συντομία το περιεχόμενό του; Που αναφέρεται το βιβλίο και πώς μπορεί να το προμηθευτεί ο αναγνώστης;

 «Το πόνημά μου με τον τίτλο »Μαντείο των Δελφών» επιδιώκει να αναδείξει αφ’ ενός την ενότητα φύση-κοινωνία-άνθρωπος ως στοιχεία ενός αλληλοεξαρτώμενου και αλληλοεπηρεαζόμενου συνόλου. Αρρωσταίνει η φύση και αρρωσταίνει τόσο η κοινωνία όσο και ο άνθρωπος. Θεραπεύεται ένα στοιχείο του συνόλου, θεραπεύονται και τα άλλα. Έν το Παν.

Αφ’ ετέρου, σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία που διαφεντεύεται από συμφέροντα, ο πολίτης αντιμετωπίζει μέγα πρόβλημα στην εύρεση της αλήθειας. Και πολλές φορές δεν αρκεί μόνον η κριτική μελέτη γεγονότων και απόψεων. Είναι τότε χρήσιμο την γνώση αυτή να την συνδυάζει με την δική του διαίσθηση, να εμπιστεύεται την εσωτερική του Φωνή. Αυτό που κατά καιρούς ονομάζεται ψυχή, δαιμόνιον, συνείδηση, εσωτερική φωνή .

Αυτή η ενότητα (φύση-κοινωνία-άνθρωπος) και εσωτερική φωνή αναδεικνύονται σε ένα αφήγημα που διαδραματίζεται στην Ελλάδα των ημερών μας και αφορά στην  προσπάθεια να εξελιχτεί η έμφυτή μας ικανότητα, η Πυθία που κυοφορούμε, τα λάθη,  οι δυσκολίες και οι δοκιμασίες, αλλά και η τόλμη, να εμπιστευόμαστε και να ξεπερνούμε αυτά που νομίζουμε ότι είναι τα όριά μας.

Το πόνημά μου αυτό διατίθεται ως ebook (www.kobo.com), και ως έντυπο on demand (www.lulu.com) ). Επίσης μπορεί κανείς να το βρει στο διαδίκτυο αν δώσει τον τίτλο και το όνομά του συγγραφέα με ελληνικούς χαρακτήρες».

– Ως φοιτητής και νέος επιστήμονας ζήσατε στη Γερμανία, όπου συμμετείχατε στο κίνημα του ΄68 αλλά και στον αντιδικτατορικό αγώνα. Τα μηνύματα εκείνης της εποχής εκτιμάτε ότι παραμείνουν επίκαιρα και σήμερα; Και ποια είναι αυτά;

 «Θυμούμαι, μια Κυριακή του ’67, αφήσαμε τον φοιτητικό οίκο και κατεβήκαμε στον σταθμό  του Dammtor στο Αμβούργο για να διαμαρτυρηθούμε κατά του Σάχη της Περσίας, ενός ακόμα δικτάτορα. Και μέσα σε σύντομο διάστημα, σε μια εποχή που οι λαοί, επιφανειακά τουλάχιστον, ευημερούσαν, ένα ολόκληρο κίνημα που ξεκίνησε από τους φοιτητές, αλλά αγκάλιασε τους εργάτες, τις γυναίκες και τα παιδιά, ταρακούνησε και μεταμόρφωσε όλη την  Ευρώπη. Ήταν ένα βαθειά κοινωνικό κίνημα, με βασικό αίτημα την Δικαιοσύνη, την απελευθέρωση της Κοινωνίας, το ξεπέρασμα της υποκρισίας της άρχουσας τάξης, την φαντασία στην εξουσία, την επιστροφή στον αυθορμητισμό και την χαρά της ζωής.

Ίσως κάποια στιγμή να εκφυλίστηκε, να ξέπεσε στον μιμητισμό, οι πρωταγωνιστές του να απορροφήθηκαν από το σύστημα εξουσίας. Αλλά, παρόλα αυτά, οδήγησε σε εκδημοκρατισμό της αυταρχικής κοινωνίας, αλλαγή των κοινωνικών δομών, απελευθέρωσε την γυναίκα, το παιδί, την οικογένεια. Άλλη ήταν η Ευρώπη πριν το ’68 και άλλη μετά.

Στις μέρες μας το αίτημα της Δικαιοσύνης είναι τόσο επίκαιρο όσο ίσως σε καμιά άλλη εποχή της ανθρώπινης ιστορίας. Η παγκοσμιοποίηση μπορεί να ενίσχυσε κάποια εισοδήματα στις υπό ανάπτυξη χώρες, αλλά αφ΄ ενός οδήγησε σε μια πρωτοφανή συγκέντρωση πλούτου στα χέρια ελαχίστων ανθρώπων, οι οποίοι ελέγχουν και κατευθύνουν τις χρηματικές ροές. Και αφ΄ ετέρου τα κράτη, σε πολλές περιπτώσεις υπερχρεωμένα, αδυνατούν να ελέγξουν τις αγορές, οπότε τίθεται το αίτημα του δημοκρατικού ελέγχου και της νομιμοποίησης της οικονομίας. Η μεσαία τάξη ως ραχοκοκαλιά της δημοκρατίας εξαφανίζεται, το κλίμα και οι πόλεμοι οδηγούν σε μετακινήσεις πληθυσμών, με συνέπεια την  πίεση των εισοδημάτων –σε συνδυασμό και με τον αυτοματισμό–, και την στροφή μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας σε πολιτικά κόμματα που δεν ενστερνίζονται δημοκρατικές αρχές και δικαιώματα.

Βέβαια, στην ιστορία της ανθρωπότητας τίποτε δεν επαναλαμβάνεται επ’ ακριβώς, και κάθε γενιά καλείται να λύσει τα προβλήματά της με τον δικό της τρόπο. Αλλά όπως λέει και ο Θουκυδίδης, πολλές ανθρώπινες πράξεις συμβαίνουν ξανά και ξανά γιατί έτσι είναι η ανθρώπινη φύση. Κατά την ταπεινή μου γνώμη βρισκόμαστε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορική στιγμή: οι κοινωνικές δομές θα αλλάξουν, λόγω της διάχυσης της τεχνολογίας, με τρόπο που ίσως να αδυνατούμε ακόμα και να αντιληφθούμε. Ίσως καταφέρουμε να κτίσουμε μια καλύτερη κοινωνία αποφεύγοντας τα λάθη της γενιάς του ’68. Εγώ κατατάσσω τον εαυτό μου σ’ αυτούς που ατενίζουν με θετική ματιά το άμεσο μέλλον».

– Στα έργα σας ποια επίκαιρα ζητήματα αναδεικνύετε; Τα οικονομικά και κοινωνικά θέματα είναι πιο ισχυρά σήμερα από άλλες εποχές;

 «Επιδιώκω να παρουσιάσω στα έργα μου καυτά θέματα της σύγχρονης κοινωνίας κοινωνικού και ιστορικού περιεχομένου τα οποία κατανοώ και στα οποία συμμετέχω. Και προσπαθώ να αναδείξω τα οικουμενικά τους στοιχεία. Καθώς είχα την μεγάλη εύνοια της τύχης να ζήσω σε ιστορικά ενδιαφέρουσες περιόδους, αλλά και να εργαστώ σε όλους σχεδόν τις ηπείρους, να γνωρίσω και να ζήσω πολλούς λαούς και πολιτισμούς, μπορώ να αντλήσω από εμπειρίες, γνώσεις και εικόνες, και να κατασκευάζω κάθε φορά τον κόσμο που ταιριάζει στο εκάστοτε θέμα που με εμπνέει.

Όμως η πιο μεγάλη εύνοια της τύχης είναι ότι γεννήθηκα στην Ελλάδα, την τόσο όμορφη και τόσο πλούσια στα γράμματα χώρα, με έναν υπέροχο λαό, την αξία του οποίου συνειδητοποίησα εργαζόμενος στα πέρατα του κόσμου, και που είναι ο απύθμενος φορέας έμπνευσης και δημιουργίας».

ΑΑΖ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ