Χαιρετισμός Πρέσβεως κ. Θεόδωρου Δασκαρόλη στην Δοξολογία για την Εθνική Εορτή της 25ης Μαρτίου 1821 – Ι.Ν. Αναλήψεως Βερολίνου

“Σεβασμιώτατε, πάτερ Εμμανουήλ, κύριε Πρόεδρε της Κοινότητας,

αγαπητές και αγαπητοί συμπατριώτες,

Η σημερινή εθνική μας επέτειος, δεν είναι απλώς μια ημέρα χαράς και δίκαιης συλλογικής υπερηφάνειας. Είναι, επίσης, μια ημέρα εθνικής ανάτασης, αλλά και εθνικής περισυλλογής.  Αποτιμώντας την πορεία της εθνικής μας περιπέτειας, καμιά φορά χάνεται κανείς σε πολυάριθμες σκέψεις.  Ποιοί είμαστε, αν καλώς εξελιχθήκαμε όπως εξελιχθήκαμε, ποιά είναι η ταυτότητά μας, τί μας χωρίζει – και πώς μας χωρίζει – και τί μας ενώνει με τους άλλους λαούς.

Πριν από 196 χρόνια – κλείνουν σχεδόν δύο αιώνες – οι πρόγονοί μας κήρυξαν την ανεξαρτησία τους επαναφέροντας στο προσκήνιο έναν ιστορικό λαό, τον ελληνικό.

Είναι χρήσιμο να θυμόμαστε τα εξής: α) στα 400 – 500 χρόνια της οθωμανικής δουλείας, της χειρότερης δοκιμασίας που πέρασε ο ελληνισμός στην ιστορία του, έλαβαν χώρα τουλάχιστον 153 αποτυχημένες εξεγέρσεις. β) στα τελευταία ιδίως χρόνια της δουλείας, χάρη στο δυναμισμό τους, μεγάλα τμήματα του υπόδουλου ελληνισμού είχαν επιτύχει να εξασφαλίσουν κάποια προνομιούχα θέση στην Οθωμανική Αυτοκρατορία που έκανε τη ζωή τους κάπως υποφερτή. Παρά ταύτα, απαρνήθηκαν την σχετική, ας πούμε, ασφάλεια των όποιων προνομίων τους, για ένα βασικό λόγο: επέλεξαν να διεκδικήσουν την αξιοπρέπεια και την τιμή τους – να ορίσουν μόνοι τους τη μοίρα τους, να διεκδικήσουν τη χειραφέτηση, μία επιταγή τόσο παληά, όσο και η αυγή της ελληνικής σκέψης.

Αυτοί οι καταπληκτικοί άνθρωποι του `21, oι πρόγονοί μας, δεν διέφεραν σε πολλά από εμάς: είχαν τα ίδια ελαττώματα, είχαν τους ίδιους φόβους, τις μικροψυχίες και αρχομανίες καμιά φορά, με εμάς.  Είχαν όμως και μία απίστευτη γενναιότητα και αποφασιστικότητα να αγωνιστούν για την ελευθερία τους, παρ’ όλες τις αντιξοότητες.  Επέτυχαν στον σκοπό τους γιατί επέμειναν αταλάντευτα σε αυτόν.  Έτσι, κατόρθωσαν να συνεγείρουν με το μέρος τους όλον τον πολιτισμένο κόσμο της εποχής.

Ας είναι αιωνία η μνήμη τους και ας μας φωτίζει το παράδειγμά τους, στις δύσκολες ώρες – όπως αυτές που περνάμε σαν έθνος σήμερα – και στις χαρμόσυνες, τις αναστάσιμες που και αυτές θα ξαναζήσουμε.

Σύμμαχό τους στα σκοτεινά χρόνια της δουλείας και μετέπειτα στα χρόνια του μεγάλου ξεσηκωμού, είχαν οι αγωνιζόμενοι Έλληνες την Εκκλησία τους. Έτσι και σήμερα, η Εκκλησία συμπαραστέκεται στους συμπολίτες μας που υποφέρουν από την κρίση και στηρίζει τις προσπάθειες για την εθνική μας ανάταση.

Η επανάσταση του ’21 ήταν μία γενναία πράξη, όχι μόνο στο πεδίο του πολεμικού αγώνα.  Ήταν τολμηρή και καινοτόμα και στο πεδίο των θεσμών.  Τα πρώτα ελληνικά Συντάγματα υπήρξαν πρότυπα δημοκρατικής τάξης και ισονομίας στον ευρωπαϊκό χώρο, αφού όχι μόνο καταργούσαν τη δουλεία, αλλά κήρυτταν αυτομάτως ελεύθερο άνθρωπο, όποιον διέσχιζε τα σύνορα της επικράτειας του νέου, ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.

Η ελληνική επανάσταση του ’21 λοιπόν σηματοδοτεί μια μεγάλη στιγμή στην συνεργασία και μετέπειτα ενωσιακή διαδικασία της σημερινής Ευρώπης.  Όχι μόνο γιατί στις 25 Μαρτίου – ανήμερα στην εθνική μας επέτειο- υπεγράφησαν οι Ιδρυτικές Συνθήκες της ΕΟΚ στη Ρώμη το 1957 – την 60ή επέτειο των οποίων γιόρτασαν χθες τα 27 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Η ημερομηνία μπορεί να θεωρηθεί μάλλον σύμπτωση.

Όσο κυρίως, γιατί η επανάσταση του ’21 ήταν η πρώτη εξέγερση όχι μόνον κατά της οθωμανικής αυτοκρατορίας, αλλά και του ευρωπαϊκού δεσποτισμού.  Μερικές δεκαετίες μετά, ξέσπασαν τα μεγάλα εθνικά ενοποιητικά κινήματα στη Γερμανία και την Ιταλία, αλλά και οι πολιτικές και κοινωνικές επαναστάσεις που οδήγησαν τους σημερινούς ευρωπαϊκούς λαούς να ζούν σήμερα, αν όχι όλοι σε ένα καθεστώς ευημερίας, τουλάχιστον όλοι σε καθεστώτα δημοκρατίας και ευνομίας.

Το ’21  λοιπόν, δεν είναι μόνο η επέτειος της ανεξαρτησίας μας, αλλά αυτοδύναμα και μια γιορτή των ευρωπαϊκών, των πανανθρώπινων ιδανικών, μια γιορτή του ευρωπαϊκού  κόσμου.  Να το θυμόμαστε αυτό το προνόμιο και να το θυμίζουμε και εμείς με τη σειρά μας στους υπόλοιπους Ευρωπαίους και, ιδίως, στους Γερμανούς.

Με τις σκέψεις αυτές, θα ήθελα να κλείσω τον χαιρετισμό μου, να ευχαριστήσω τον Σεβασμιώτατο για την σημερινή παρουσία του στο Βερολίνο και να του ευχηθώ να είναι μαζί μας για πολλά-πολλά έτη ακόμη.

Τέλος, να ευχηθώ σε όλους σας καλή προκοπή και να σας δώσω τη διαβεβαίωση ότι η Πρεσβεία και τα στελέχη της βρίσκονται πάντα στο πλευρό της Κοινότητάς σας και είμαστε πρόθυμοι να τη στηρίξουμε, στο μέτρο που μπορούμε, σε κάθε δυσκολία.

Χρόνια μας Πολλά”

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ