Προς την Ομογενειακή εφημερίδα «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ» Düsseldorf,
με την παράκληση για δημοσίευση.

Αλφρέδος-Γεώργιος Κουρής, Μελβούρνη Αυστραλίας

«ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΒΑΛΕΤΕ!..»

ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΓΛΩΣΣΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ «ΤΗΣ ΑΛΛΟΔΑΠΗΣ»

Πρόσφατα έκανε επερώτηση στη Βουλή των Ελλήνων στην Υπουργό Παιδείας Διά Βίου κα. Αννα Διαμαντοπούλου μία βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, όπως έγραψαν οι εφημερίδες, και ερώτησε:

«Τι θα κάνετε με τα Ελληνόγλωσσα Σχολεία της Αλλοδαπής;..».

Τη φράση αυτή, «ελληνόγλωσσα σχολεία της αλλοδαπής», την χρησιμοποίησαν και επανέλαβαν τα ΜΜΕ δυστυχως, ενώ ήτο λανθασμένη, ατυχής και απαράδεκτη.

Οι Έλληνες της Διασποράς δεν νιώθουν Αδέλφια “αλλοδαποί”, ακόμα κι’ όταν γιά πολλούς λόγους έχουν ξένη υπηκοότητα και αγανακτούμε όταν βλέπουμε, ότι δεν το έχετε καταλάβει!.. Μας προσβάλλετε!.

Γιά το λόγο αυτό ίδρύσαμε και στην Αυστραλία, αλλά και σε άλλες χώρες, όχι μόνο τα «Ελληνόγλωσσα Σχολεία μας της Διασποράς» στερούμενοι πολλά, γιά να μάθουν τα παιδιά μας ελληνικά!

Και το σπουδαιότερο, καταφέραμε το πιό δύσκολο, τα Σχολεία και Πανεπιστήμια των χωρών που μας δέχθηκαν ως μετανάστες, να κάνουν έδρες Νέων Ελληνικών και Τμήματα Ελληνικών στα Κρατικά Σχολεία τους, γιά να μαθαίνουν οι μαθητές τους, που θέλουν, και Ελληνικά και γιά το σκοπό αυτό τα επιδοτούν με $ 120 το χρόνο γιά κάθε μαθητή.

Γι’ αυτό, όχι μόνο ικανοποιηθήκαμε, αλλά και συμφωνήσαμε με τα όσα είπε η Υπ. Παιδείας Διά Βίου, Αννα Διαμαντοπούλου, ως απάντηση στην Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας γιά την επερώτησή της, που ήσαν τα εξής ικανοποιητικά λόγια:

«Η πολιτική της κυβέρνησης συνοψίζετε στο δόγμα, ότι δεν πρέπει Ελληνόπουλο κανένα, πουθενά στον πλανήτη μας, που θέλει να μάθει ελληνικά, να μην έχει τη δυνατότητα να τα μάθει!. Γι’ αυτό και το θέμα της γλώσσας είναι το κεντρικό στοιχείο, γύρω από το οποίον οργανώνεται αυτή η πολιτική της δικής μας Κυβέρνησης, πολύ δε περισσότερο όταν ο στόχος μας είναι να δώσουμε την δυνατότητα, την ελληνική γλώσσα να την διδαχθούν και άλλοι».

Και μπράβο της! Μακάρι να το κάνει!.

Η Υπ. Παιδείας παρέθεσε επίσης τα εξής ενδιαφέροντα στοιχεία:

1ον) Το 2004 ήταν 1650 εκπαιδευτικοί ανά τον κόσμο που δίδασκαν ελληνικά και το 2008 έγιναν 1965 και το 2009 αυξήθηκαν στους 2400. Εδώ είμαι υποχρεωμένος ν’ αναφέρω ότι μέχρι το 1974, που με εράνους εδώ στην Μελβούρνη καταφέραμε να συγκεντρώσουμε το ποσόν των $ 100.000, μαζί με μία επίσης επιχορήγηση της Ελλ. Κυβέρνησης ιδρύσαμε ως Ομογένεια, την πρώτη Έδρα Νέων Ελληνικών στο εδώ Πανεπιστήμιο Μελβούρνης με Καθηγητή από το Λονδίνο τον φιλέλληνα κι’ άριστο Ελληνιστή Στάθη Γκώντλετ το 1974.

Στις 28.08.1977 το Υπουργ. Παιδείας και Θρησκευμάτων και το Υπ. Εξωτερικών επικύρωσε με “Προεδρικό Διάταγμα” την απόφαση τής τότε Ελλ. Κυβέρνησης να διορίζουν τα εν λόγω Υπουργεία στα Ελληνικά Γεν. Προξενεία της Αυστραλίας, των ΗΠΑ, του Καναδά και της Ευρώπης, κι’ άλλου, αν υπάρχουν πολλές ανάγκες, Συμβούλoυς Εκπαίδευσης. Αυτή η απόφαση όμως, ουσιαστικά υλοποιήθηκε μόνο μετά από τρία χρόνια, στο τέλος του 1979 !

Όταν δηλαδή μετά από πολλές επιφυλάξεις και διαβουλεύσεις, τελικά διορίστηκε πρώτος Σύμβουλος Εκπαίδευσης στο Προξενείο της Μελβούρνης, ο πρώην Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης Παναγιώτης Λιβεριάδης, που έφθασε στη Μελβούρνη την παραμονή των Χριστουγέννων του 1979 κι’ ανέλαβε καθήκοντα την 1η Ιανουαρίου του 1980.

Επίσης ήλθαν από την Ελλάδα άλλοι 2 Σύμβουλοι Εκπαίδευσης και ανέλαβαν καθήκοντα την ίδια εποχή, ένας στην Καμπέρρα, ένας στο Σύδνεϋ και μετά από 8 μήνες ήλθε και ένας τρίτος γιά την Αδελαϊδα.

Επίσης στο Γραφείο Εκπαίδευσης του Ελληνικού Γεν. Προξενείου Μελβούρνης στις 09.07.1980 έστειλαν και 3 έμπειρους εκπαιδευτικούς: τον Αλέκο Κυριακού, Δημ. Στεργιούλη και τη Βασιλική Στεργιούλη, γιά να διδάξουν στα Κοινοτικά Σχολεία μας τα Απογευματινά και τα Σαββατιανά τα Νέα Ελληνικά, που διδάσκονται στα Σχολεία της Ελλάδας με τα βιβλία και τα προγράμματα του Υπουργείου Παιδείας.

Ο έγκριτος καθηγητής και πρώην Σύμβουλος Εκπαίδευσης επί πέντε χρόνια Παναγιώτης Λιβεριάδης στο αξιόλογο και πολύτιμο βιβλίο του, που συνέγραψε πριν 5 χρόνια, γράφει στο εξώφυλλο: « Πως γνώρισα, λάτρεψα και υπηρέτησα την Ελληνόμαθεια των Ομογενών της Αυστραλίας, μέσα από αγώνες, κατορθώματα, και κατατρεγμούς !..

Από κάτω ο τίτλος: «Η ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑ ΤΩΝ ΟΜΟΓΕΝΩΝ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ».

Είναι ένα πολύτιμο βιβλίο που εξιστορεί όλα τα προβλήματα των Σχολείων της Διασποράς.

Συνιστώ σ’ όσους δεν το έχετε διαβάσει να το αγοράσετε, να το διαβάσετε, γιά να μάθετε τους αγώνες μας και ορισμένα λάθη μας και φιλοδοξίες, ενώ τα σχολεία μας εστερούντο προσοντούχων δασκάλων αλλά και ελληνικών βιβλίων, γιά την ελληνομάθεια των παιδιών μας και των εγγονών μας, αλλά και τις θυσίες μας, γιά να προοδεύσουν τα Σχολεία μας και τα Κολέγιά μας, γιά τα οποία είμαστε περήφανοι!

Εδώ μάλιστα πρέπει να τονίσουμε με έμφαση, ότι οι Έλληνες Μετανάστες που πρώτοι μετανάστευσαν στη Μελβούρνη, ιδρύσανε το 1898 την 1η ” Ελλ. Ορθόδοξη Κοινότητα Μελβούρνης και Βικτωρίας” και αμέσως κάνανε έρανο γιά να κτίσουν την εκκλησία τους τον «Ευαγγελισμό» στην οδό Victoria Parade στο κέντρο της Μελβούρνης και γιά να ιδρύσουν το πρώτο απογευματινό και Σαββατιανό Ελληνικό Σχολείο στο οποίο Διευθύντρια ήτο η σεβάσμια Δασκάλα αείμνηστη κυρία Βραχνά γιά πολλά χρόνια.

Επομένως αυτό ήτο το 1ον Ελληνόγλωσσο Σχολείο μας τής Διασποράς των Ελλήνων τής Αυστραλίας τού 19ου αιώνα !

Να πούμε επίσης ότι με την μαζική μετανάστευση μετά το 1950 και έως το 1970 στην Αυστραλία και Ν.Ζ, που φτάσαμε να είμαστε πάνω από 750 χιλιάδες ομογενείς, τα ελληνικά βραδυνά και Σαββατιανά Σχολεία ήτανε μόνο του Δημοτικού και δίδασκαν την ελληνική γλώσσα, ανάγνωση, ορθογραφία, ιστορία και λίγη γεωγραφία.

Το 1967 διαπίστωσα ως πρόεδρος της Κοινότητας Mentone, ότι είχαμε άμεση ανάγκη Γυμνασίων και το είπα στον τότε Αρχιεπίσκοπο Σεβασ. Ιεζεκιήλ, στον τότε Γεν. Πρόξενο Χαράλαμπο Παπαδόπουλο, στον Αρχιμ. Ιερόθεο Κουρτέση κι’ όλοι με υποστήριξαν γιά την ίδρυση τού 1ουΑπογευματινού & Σαββατιανού Σχολείου” γιά όσους ήθελαν να αρχίσουν μαθήματα 1ης Γυμνασίου και να συνεχίσουν μέχρι και την 6η Γυμνασίου και στο VCE.

Τότε έβαλα τα αναγκαία χρήματα γιά να ενοικιάσουμε τον 1ον όροφο του κτηρίου στο 252 Swanston street – στο City, (βλ. σ. 377-381 στο βιβλίο μου “Μετανάστης – Η Ευλογία και Δυστυχία να Αγαπάς δυό Πατρίδες), όπου αναφέρω λεπτομερώς κι’ εγώ και πολλοί άλλοι, πως ιδρύσαμε την πρώτη νυχτερινή και Σαββατιανή Σχολή με Δημοτικό και Γυμνάσιο, την οποία επίπλωσα με θρανία, πίνακες και 15.000 βιβλία που μας έδωσε δωρεάν η τότε Ελληνική Κυβέρνηση και μας τα έστειλε με το « Πατρίς».

Τη Σχολή αυτή τη δηλώσαμε αμέσως ως “Academy of Modern Greek” – Ελληνική Ακαδημία Μελβούρνης, κι’ ως Παροικιακό μη κερδοσκοπικό Εκπαιδευτικό ίδρυμα στις Aρμόδιες Αυστραλιανές Αρχές.

Διευθυντή βάλαμε τον διπλωματούχο απ’ την Ελλάδα εκπαιδευτικό Σπύρο Λιόλιο και την επίσης έμπειρη δασκάλα σύζυγό του Κούλα Λιόλιου, τον πεπειραμένο απ’ την Αίγυπτο δάσκαλο αείμν. Ν. Μαρτάκη, Ελληνιστή Καθηγητή τον κ. Δημόπουλο και δασκάλα την Ανθή Χάνου. Όλοι αυτοί ήσαν το έμισθο προσωπικό. Άμισθο προσωπικό κι’ εθελοντές ήσαν: Ως Γραμματέας, γιά πληροφορίες και εγγραφές, ήτο η συγχωρεμένη Μητέρα μου Αντιγόνη Κουρή, ο δημοσιογράφος Αρχισ. της Εφημερίδας “Πυρσός“ της Μελβούρνης συγχωρεμένος Θανάσης Χάνος, ως καθηγητής Ελληνικών στο Τμήμα Ελληνικών γιά αρχαρείους Αυστραλούς – όπως ήμουν κι’ εγώ, τον ένα χρόνο και Θρησκευτικά δίδασκε ο συγχωρεμένος Αρχιμανδρίτης του Ιερού Ναού τού Αγ. Ιωάννου στη Μελβούρνη, Ιερόθεος Κουρτέσης.

Trusteesδιευθύνοντες αυτό το μη κερδοσκοπικό Εκπαιδευτικό ίδρυμα ήσαν οι: Αρχιμ. Ιερόθεος Κουρτέσης, Αλφρέδος Κουρής, Πώλ Ταίηλορ, Χρήστος Μίκος, Στάθης Σακελαρόπουλος, τότε Πρόεδρος της ΕΕΑΜΑ, και ο αείμν. Γιώργος Καπετανάκης τότε Γραμματέας του Ελληνικού Γεν. Προξενείου της Μελβούρνης.

Αυτό ήτο το πρώτο Εκπαιδευτικό Ελ. Ίδρυμα στην Αυστραλία, που το 1967 άρχισε να διδάσκει τα απογεύματα από τις 5.00 μ.μ. – 8.00 μ.μ. ελληνικά στα ελληνόπουλα όλων των τάξεων του Δημοτικού Σχολείου, της Πρώτης Τάξης Αρχαρίων Αυστραλών και της Α’ Τάξης του Γυμνασίου, όπως επίσης ίδιες τάξεις λειτουργούσαν τα πρωϊνά τού Σαββάτου από τις 9.00 π.μ.1 μ.μ.

Τον επόμενο χρόνο φυσικά είχαμε στο Γυμνάσιο και Τάξη 2ας Γυμνασίου, 1969 και Τάξη 3ης Γυμνασίου, το 1970 και Τάξη 4ης Γυμνασίου, το 1971 και Τάξη 5ης του Γυμνασίου και το 1972 και Τάξη της 6ης Γυμνασίου με απολυτήριο Αποφοίτων.

Η “Ελληνική Ακαδημία Μελβούρνης” έγινε παράδειγμα προς μίμηση και τα επόμενα χρόνια πολλές Ελληνικές Κοινότητες στη Μελβούρνη ιδρύσανε Γυμνάσια, επίσης και στο Σύδνεϋ και στην Αδελαϊδα, αλλά και σε άλλες πόλεις της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας αλλά όπως μάθαμε και της Αμερικής και Ευρώπης.

Επίσης απ’ το 1970 και μετά, άρχισαν να Ιδρύονται και να λειτουργούν και Ιδιωτικά Ελληνικά Σχολεία, βραδινά & Σαββατιανά, στη Μελβούρνη, όπως και σ’ άλλες πόλεις της Αυστραλίας και ν’ αμίλλονται των Κοινοτικών Σχολείων, των οποίων τα δίδακτρα ήσαν φυσικά φθηνότερα!

Μέχρι το 1979 – πρέπει να το πούμε – δεν είχαμε καμία βοήθεια από την Ελλάδα, γιά την εκμάθηση και παιδεία των παιδιών μας, εκτός των βιβλίων που μου δώσανε γιά την “Ελληνική Ακαδημία Μελβούρνης”, όπως αναφέρω πιό πάνω, το 1967.

Μόνο μας βοήθησε η Γενέτειρα, όταν το 1980 ήρθε ως Σύμβουλος Εκπαίδευσης στο Ελλ. Γεν. Προξενείο της Μελβούρνης ο έγκριτος Εκπαιδευτικός Παναγιώτης Λιβεριάδης και ανέλαβε καθήκοντα την 1η Ιανουαρίου 1980.

Παρόμοιοι διορισμοί έγιναν και στα Ελληνικά Γεν. Προξενεία του Σύδνεϋ, της Καμπέρρας, και της Αδελαϊδας, όπως και τέσερεις Σύμβουλοι Εκπάιδευσης διορίστηκαν στις Η.Π.Α. τον Καναδά και δύο στην Ευρώπη.

Ο διορισμός αυτών των Συμβούλων Εκπαίδευσης, ο οποίος θεωρητικά ήτο μόνο συμβουλευτικός στα Σχολεία μας, πολύ σύντομα έγινε καταλυτικός, αφού οι Σύμβουλοι Εκπαίδευσης ήσαν αυτοί, που βλέποντας την ανάγκη και το ζήλο των παιδιών μας της Διασποράς να μάθουν την γλώσσα των Γονέων τους, έπειθαν, οι περισσότεροι, το Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας να στέλνει Εκπαιδευτικούς στα Ελληνικά Σχολεία της Διασποράς και ελληνικά βιβλία δωρεάν, κι’ όλα αυτά βοήθησαν πολύ την ελληνομάθειά τους.

Γι’ αυτό και μας άρεσαν τα λόγια της Υπουργού Παιδείας, κυρίας Διαμαντοπούλου, στην επερώτηση τής βουλευτού τής Ν.Δ. και επικροτήσαμε, επειδή είπε, και μπράβο της, ότι: ”Στα Ελλ. Σχολεία της Διασποράς το 2009 να διδάσκουν 2400 εκπαιδευτικοί διορισμένοι του Ελληνικού Υπουργείου Παιδείας, γιά να διδάσκουν ελληνικά και γενικά το δόγμα μας είναι, όχι μόνο κάθε ελληνόπουλο της Διασποράς που θέλει, να μπορεί να μάθει ελληνικά, αλλά κι’ άτομα μη ελληνικής καταγωγής”.

Μακάρι κα. Διαμαντοπούλου να το επιτύχετε!.. Το μέλλον θα το δείξεi!..

ΑΛΦΡΕΔΟΣ-ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΡΗΣ, ΟΑΜ

Υ.Γ. Το άρθρο αυτό το έστειλα σήμερα με e-mail στον αρχισυντάκτη της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» των Αθηνών με την παράκληση να το δημοσιεύσει, αφού όπως του αναφέρω, η ίδια εφημερίδα του το Σάββατο τις 26ης Οκτωβρίου 1996 δημοσίευσε άρθρο τού συνεργάτη της Μάκη Σελαμαζίδη με τίτλο: «Ανωνύμου του Έλληνος-Φάρος Ελληνισμού στη Μελβούρνη» στο οποίο εγκωμιάζει το έργο μας, την «Ελληνική Ακαδημία Μελβούρνης» και εξιστορεί όλα τα ανωτέρω γιά τα Ελληνόγλωσσα Σχολεία της Διασποράς.

Το άρθρο αυτό γιά όσους έχουν το βιβλίο μου «Ο Μετανάστης – Η Ευλογία και Δυστυχία ν’ Αγαπάς δυό Πατρίδες», θα το βρουν στη σελίδα 376 .

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ