Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα.
Γράφει ο Παναγιώτης Κονδύλης, τον οποίο, «ειρήσθω εν παρόδω», αλλά και «εν οδώ», εκτιμώ τα μέγιστα:
«Όποιος δεν θέλει να συγχέει τις ευχές του με την πραγματικότητα, οφείλει να διαπιστώσει ότι, όσο κι αν αυτό φαίνεται λυπηρό για τις προοπτικές της παγκόσμιας κοινωνίας, το έθνος ως βασική μονάδα πολιτικής συνομάδωσης και συνεπώς η επιβίωσή του ως εγγύηση της φυσικής και πολιτικοκοινωνικής επιβίωσης συγκεκριμένων ανθρώπων διόλου δεν έχουν πρακτικά ξεπεραστεί, ούτε σε ευρωπαϊκό, ούτε σε παγκόσμιο επίπεδο… Η συγχώνευση της πολιτικής με την οικονομία δεν σημαίνει κατάργηση της πολιτικής και μάλιστα της εθνικής πολιτικής, παρά προκαλεί μια ολοένα και στενότερη σύνδεση ανάμεσα σε οικονομική και εθνική επιτυχία ή αποτυχία».
Και προσθέτει:
«Η εθνική στρατηγική δεν είναι ούτε “δεξιά” ούτε “αριστερή”, ούτε “εθνικιστική”, ούτε “διεθνιστική”. Είναι τα πάντα, ανάλογα με τις επιταγές της συγκεκριμένης περίστασης. Αλίμονο στη χώρα και στην πολιτική της ηγεσία, αν ερμηνεύει τη συγκεκριμένη κατάσταση με “δεξιές” ή “αριστερές” προτιμήσεις».
Να πω όμως και κάτι δικό μου, που προέρχεται κι αυτό όχι από μένα αλλά από τον Μαρξ και τον Ένγκελς, δηλαδή το ασπάζομαι, άρα είναι και δικό μου:
«Έχουμε πάντα συνείδηση ότι οι γνώσεις που αποκτούμε είναι αναγκαστικά περιορισμένες, ό,τι καθορίζονται απ’ τις συνθήκες , όπου τις αποκτήσαμε». Η αλήθεια για τους γενάρχες του μαρξισμού φαίνεται ότι ήταν διαλεκτική, δηλαδή δεν είχαν διαχρονική αξία. Για το λόγο αυτό προσθέτει ο Ένγκελς: «Η αλήθεια βρισκόταν τώρα στο ίδιο το προτσές της γνώσης, στη μακρόχρονη ιστορική εξέλιξη της επιστήμης που από τις κατώτερες βαθμίδες της γνώσης ανεβαίνει διαρκώς σε ανώτερες, χωρίς όμως ποτέ να φτάσει στην ανακάλυψη μιας λεγόμενης απόλυτης αλήθειας σε σημείο που να μη μπορεί να προχωρήσει πιο πέρα».
Παναγιώτης Κονδύλης, Πλανητική πολιτική μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, εκδ. «Θεμέλιο», Αθήνα, σ. 165.
Παναγιώτης Κονδύλης, Από τον 20οστον 21ο αιώνα, εκδ. «Θεμέλιο», Αθήνα 1998, σ. 185.
Φρίντριχ Ένγελς, Ο Λουδοβίκος Φόυερμπαχ και το τέλος της κλασικής γερμανικής φιλοσοφίας, , στο Καρλ Μαρξ – Φρίντριχ Ένγελς, Διαλεχτά έργα, τόμ. ΙΙ, , εκδοτικό της Κεντρικής Επτροπής του ΚΚΕ, 1951, σ. 449.
Ό.π. σ. 418 -419.