Sokratis Gkolias
dolofonithike
stis 19. Juli 2010
Καλό ταξίδι στην αιωνιότητα,
άτυχε Σωκράτη Γκόλια !..
Του μετανάστη Αποστόλη Δίκογλου
(μια επιστολή χωρίς παραλήπτη,
χωρίς όνομα, χωρίς διεύθυνση)
Με τα απομεινάρια τής νύχτας
Ήρθαν οι δολοφόνοι σου, Σωκράτη,
Και σκότωσαν το μέλλον σου
Στα τριάντα εφτά σου χρόνια.
Τί αμαρτία, τι οργή, τι καταφρόνια !..
Δε σ’ άφησαν να δεις τον ήλιο να χαράζει,
Ν’ ακούσεις στα κλωνιά τ’ αηδόνια.
Φρίκη, βουβαμάρα γύρω μας τώρα !..
Σιωπηλοί κοιτάμε να περνά η νεκροφόρα…
Πόσα όνειρα, πόσα σχέδια να΄ναι μέσα
Στου λαβωμένου σου κρανίου που πάει
Σε άγνωστα για μας ακόμα μέρη !
Ακούμε και το Χάροντα να τραγουδάει !
Γιορτή γι’ αυτόν μεγάλη και τ’ ασκέρι.
Γιατί σε πέτυχαν τα φονικά τους βόλια
Και σβήσαν τη ζωή σου, Σωκράτη Γκόλια.
Αχ, με τί ψυχή τα ματωμένα χέρια
Θα πάρουν το ψωμί να κόψουνε μια φέτα;
Τα δάχτυλα ένα ποτήρι για μια γουλιά κρασί;
Πώς η παλάμη σας ν’ αγγίξει ένα ποθητό κορμί;
Πώς να κοιτάξετε τη δόλια μάνα σας στα μάτια;
Να πάρετε το χάδι της, το μητρικό αγνό φιλί;
Τού ανύποπτου πατέρα το φρόνιμο λόγο;
Παλικάρια που σας παρασύραν οι ανέμοι
Και τρέχετε, πάνω στου μίσους το μαύρο άτι.
Γιατί σκοτώσατε το Γκόλια το Σωκράτη;
Αλλάξτε πορεία, ίσως να΄ναι καιρός ακόμα.
Κοιτάχτε γύρω σας, η ζωή είναι ωραία.
Μην τη στερείτε από τους συνανθρώπους σας,
Μην τη στερείτε από τον εαυτό σας.
Βγείτε απ΄την κρυψώνα στο φως τής μέρας.
Δείτε πώς κλαίει του Σωκράτη ο πατέρας.
Η μάνα-χήρα με το δίχρονο παιδί της.
Αχ, κάνατε πολύ κακό, γιοί τού σκότους !..
Ρίξατε πολύ φαρμάκι στης Ελλάδας την πηγή.
Αναλογιστείτε ήρεμα τα κατορθώματά σας.
Κι αν δεν μπορείτε, απαρνηθείτε γονείς-αδέρφια,
Σκίστε και πετάξτε την ταυτότητά σας !
Αποκηρύξτε την καταγωγή σας.
Η μάνα Ελλάδα δε χρειάζεται όμοιους γιους,
Δε χρειάζεται φονιάδες, θέλει λεβέντες αγωνιστές.
Με πολύ βαριά καρδιά από τη Γερμανία,
την ξένη χώρα που γεννήθη κι ο Σωκράτης,
σας λέω γεια σας,
περιμένοντας το ελπιδοφόρο μήνυμά σας,
τη λυτρωτική ώρα τού μετανιωμού.
Ίσως, λέω μέσα μου, να΄ναι καιρός ακόμα…