Ηθοποιοί της παράστασης. Τρίτος Δεξιά, ο Χρήστος Γιαννάκενας, ο οποίος υποδύθηκε τον Ι. Μάγιερ

Γράφει η Θωμαϊς Παριανού.

Το Σάββατο στις 26 Μαρτίου και την Κυριακή 27 Μαρτίου 2011, στην Αίθουσα ΓΕΧΑ Αμπελοκήπων (Μ.Σπηλαίου 4 και Βαθέως), οι «ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ‘Χαρούμενοι Αγωνιστές’» και η «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ» πραγματοποίησαν εκδήλωση, με την ονομασία «Εθνική Εορτή – ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ – Το Αλωνάκι της Θυσίας». Η εορτή περιελάμβανε μία έξοχη θεατρική παράσταση με το ανωτέρω θέμα, η οποία αποτελείτο από Σκηνές (= σκετσάκια) , που είχαν ενδιάμεσα ιστορική αφήγηση και χορωδιακά κομμάτια. Συγκεκριμένα:

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η χορωδία έψαλε, το «ΤΗ ΥΠΕΡΜΑΧΩ ΣΤΡΑΤΗΓΩ».

ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ «Όλη δόξα, όλη Χάρη». (Χορωδία),

Σκηνή 1η ‘Έρχεται ο Κιουταχής’

Με την Ελλάδα ετοιμοθάνατη στα χέρια του Ιμπραήμ και του Κιουταχή, οι αρχηγοί του Μεσολογγίου συζητούν για τις ενέργειές τους, απέναντι στον τουρκικό στρατό που πλησιάζει.

Ηθοποιοί της παράστασης. Τρίτος Δεξιά, ο Χρήστος Γιαννάκενας, ο οποίος υποδύθηκε τον Ι. Μάγιερ

Σκηνή 2η ‘Τα στερνά καρβέλια’

Οι ελλείψεις σε νερό και τρόφιμα αρχίζουν να γίνονται αισθητές στους κατοίκους, αλλά και γνωστές στους Τούρκους. Ο Κιουταχής στέλνει απεσταλμένο στους αρχηγούς των Μεσολογγιτών για να τους πείσει να παραδοθούν, ο οποίος τους προτρέπει να το κάνουν, δεδομένου ότι τους τελειώνουν και τα τρόφιμα. Οι αρχηγοί αρνούνται να παραδοθούν και διαψεύδουν το γεγονός ότι δεν έχουν τρόφιμα. Μάλιστα, για να τον πείσουν του δίνουν εκλεκτό ψωμί και νερό, που είχαν φυλάξει γι’αυτόν τον σκοπό.

Ο ΘΟΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΡΗΓΑ (Χορωδία)

Σκηνή 3η ‘Σχέδιο παράτολμο’

Ο Καραϊσκάκης μπαίνει στην πόλη με τα παλικάρια του και συναντά τους αρχηγούς. Προσπαθούν να βρουν ένα σχέδιο αντιμετώπισης του εχθρού. Αυτό που προτείνει ο Καραϊσκάκης, το βρίσκουν παράτολμο ο Μακρής και οι άλλοι Μεσολογγίτες οπλαρχηγοί.

Σκηνή 4η ‘Ο Δεσπότης της Ντάπιας [= πολεμίστρας σε κάστρο]’

Προπαραμονή Χριστουγέννων 1825, έχει αναλάβει αρχηγός ο Ιμπραήμ, που πολιορκεί το Μεσολόγγι ασφυκτικά και εμποδίζει κάθε προσέλευση βοήθειας. Ο επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ, μετά την Θεία Λειτουργία, τρέχει και αυτός στα τείχη (ντάπιες) και βοηθάει, και σαν πολίτης και σαν ιερέας, τους δεινοπαθούντες κατοίκους.

«ΜΗΤΕΡΑ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΗ» (‘Ελεύθεροι Πολιορκημένοι’ – χορωδία)

Σκηνή 5η ‘Μία θυελλώδης συνέλευση’

Ιωάννης – Ιάκωβος Μάγιερ

Ο Ιμπραήμ αναλαμβάνει προσωπικά την πολιορκία του Μεσολογγίου, χλευάζοντας τον Κιουταχή. Μαζί με τον Ιμπραήμ πολεμούν και οι ‘Χριστιανοί’ Ευρωπαίοι, οι οποίοι είναι πολύ πιο εύστοχοι από τους Τούρκους. και τους κάνουν μεγαλύτερο κακό. Ο Ιμπραήμ διαπραγματεύεται την παράδοση της πόλης, στέλνοντας ΚΑΙ Ευρωπαίο διαπραγματευτή. Σε σύγκρουση με τους Μεσολογγίτες, ο Ιμπραήμ ΧΑΝΕΙ την μάχη και προτείνει εκ νέου σύμπραξη με τον Κιουταχή. Οι βομβαρδισμοί της πόλης συνεχίζονται και , μεταξύ των άλλων, καταστρέφεται και το τυπογραφείο του Μάγιερ [1. ΜΑΓΙΕΡ ΙΑΚΩΒΟΣ – ΙΩΑΝΝΗΣ (1798 – 1826). Γερμανοελβετός φιλέλληνας γιατρός που ήρθε στην επαναστατημένη Ελλάδα, και, αφού εγκαταστάθηκε στο Μεσολόγγι, εξέδωσε στα Ελληνικά την περίφημη εφημερίδα «Ελληνικά Χρονικά» (1824 – 1826) Αγνός ιδεαλιστής, υπηρέτησε με αφοσίωση τα ιδανικά του Αγώνα και σκοτώθηκε στην διάρκεια της εξόδου. Μνημείο του έχει στηθεί στον χώρο του Ηρώου, στο Μεσολόγγι.] Βοήθεια από πουθενά δεν έρχεται και φαίνεται ότι το Μεσολόγγι έχει ξεχασθεί από όλους.

Αρχές Μαρτίου του 1826, ο Χειμαρριώτης Σπύρος Σπυρομήλιος πηγαίνει μαζί με τον Γεώργιο Καναβό στο Ναύπλιο και συναντάει την απρόθυμη Κυβέρνηση Κουντουριώτη, Μαυροκορδάτου, Κωλέτη. Τους ελέγχει δριμύτατα και με οξείς τόνους απαιτεί να βοηθήσουν το ‘καημένο το Μεσολόγγι’, το οποίο φαίνεται να έχει πλέον εγκαταλειφθεί.

Σκηνή 6η ‘Το δράμα του Μεσολογγίτη’

Εντωμεταξύ στο Μεσολόγγι, μικροί και μεγάλοι ρίχνονται στην μάχη, χωρίς τρόφιμα, με σπίτια κατεστραμμένα, με αρρώστιες, οι νεκροί να πολλαπλασιάζονται κάθε μέρα και οι ζωντανοί να ξέρουν πως γρήγορα θα τους ακολουθήσουν. Η πολυπόθητη βοήθεια πλέον δεν μπορεί να πλησιάσει. Το Μεσολόγγι ξεψυχά μαζί με τους κατοίκους του και οι πολεμιστές είναι πλέον σε απόγνωση. (Σκηνή με τον γιο που πεθαίνει από την πείνα και τον πατέρα σε απόγνωση, έχοντας ήδη χάσει από την πείνα και την γυναίκα του).

«ΑΚΡΑ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΣΙΩΠΗ» ‘Ελεύθεροι Πολιορκημένοι’ Χορωδία

Σκηνή 7η ‘Στην κόψη του ξυραφιού’

Ο Ιμπραήμ θέλει να τελειώνει με το Μεσολόγγι, βοηθούμενος και από τους ‘Χριστιανούς’ Ευρωπαίους. Οι αγωνιστές, σκιές του εαυτού τους, δεν αφήνουν τις επάλξεις τους. Φθάνουν οι ώρες για τις μεγάλες αποφάσεις. Τέλη Μαρτίου προς αρχές Απριλίου 1826, οι Τούρκοι στρατάρχες στέλνουν την τελευταία προειδοποίηση – απαίτηση για παράδοση της πόλης. Οι αγωνιστές δεν παραδίνονται και η μόνη λύση που βλέπουν είναι η έξοδος. Οι αρχηγοί με τους εναπομείναντες πολεμιστές συσκέπτονται και αποφασίζουν να προγραμματίσουν την έξοδο αυτή, παρουσία του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ.

Σκηνή από την παράσταση του έργου

Σκήνη 8η ‘Πέρασμα στην Αθανασία’

Η έξοδος ορίζεται για την νύχτα της 10 Απριλίου 1826, Σάββατο του Λαζάρου, ξημερώνοντας Κυριακή των Βαΐων … Μια – δυο μέρες πριν, δύο αιχμάλωτοι, ένας εκχριστιανισμένος Τούρκος και ένας Βούλγαρος, έφυγαν κρυφά από το Μεσολόγγι και πρόδωσαν το σχέδιο της εξόδου, πράγμα που δεν γνώριζαν οι μαχητές. Οι Τούρκοι τους περιμένουν πανέτοιμοι απέξω, τηρώντας απόλυτη σιγή και τους επιτίθενται μόλις αυτοί βγαίνουν. Ακολουθεί η έκρηξη που προκάλεσε ο Χρήστος Καψάλης, πρόκριτος του Μεσολογγίου, στην πυριτιδαποθήκη, όπου είχαν καταφύγει οι άρρωστοι και τα γυναικόπαιδα. Μαζί τους ανατινάχθηκαν και 100 περίπου Τουρκαλβανοί, που είχαν εισέλθει στον χώρο.

Μετά την παράσταση, ακολούθησαν οι ομιλίες

  1. Του πατρός Χριστοφόρου Μυτιλήνης, ο οποίος εξήρε την ακρίβεια της αφήγησης των ιστορικών γεγονότων και της ανάδειξης των αγώνων των ιερέων (του ‘ράσου’) στον αγώνα του Μεσολογγίου και γενικά της Επανάσταση του Γένους.
  2. Ο Μητροπολίτης Πενταπόλεως [2. Μητροπολίτης Πενταπόλεως υπήρξε για ένα διάστημα και ο Αγιος Νεκτάριος (ο Αιγίνης), ο οποίος χειροτονήθηκε στις 15-1-1889. Επειδή έκανε ένα πολύ πετυχημένο έργο που του επέτρεπε να διεκδικήσει τον Πατριαρχικό Θρόνο της Αλεξανδρείας, πολεμήθηκε από αντιπάλους και τέλος παραιτήθηκε και επέστρεψε στην Ελλάδα την ίδια χρονιά.] / Κεντρώας Αφρικής Σεβασμιότατος πατήρ Ιγνάτιος, ο οποίος είπε ότι αυτά που είδαμε και ακούσαμε πρέπει να μας βάλουν σε περισυλλογή. Γιατί, επιχειρείται η φθορά της ιστορικής ακριβείας και δεν υπάρχει η ανάλογη αντίδραση. Εξήρε το παίξιμο των ρόλων από τα παιδιά, τα οποία, ενώ δεν ήταν ‘επαγγελματίες’ ηθοποιοί, εν τούτοις ήταν άριστοι, διότι ο κάθε ένας δεν έπαιξε απλώς, αλλά ΕΖΗΣΕ τον ρόλο του. Ευτυχώς που υπάρχουν τέτοιοι νέοι και οι διδάσκαλοί τους, οι οποίοι τους εμπνέουν.

Μετά τις ομιλίες των δύο ιερέων, ακολούθησαν 3 δημοτικοί χοροί

  1. Ο χορός του πεθαμένου: Ένας χορός με μεγάλη ιστορία, από την εποχή της τουρκοκρατίας, άμεσα συνδεδεμένος με το χωριό Αι-Συμιός και το πανηγύρι του Αγίου Πνεύματος. Θέμα του ο θάνατος και η ανάσταση ενός αρματολού.
  2. Χριστοπουλέικος: Τοπικός χορός του Μεσολογγίου.
  3. Ένας Αητός: Ο γνωστός τσάμικος από την περιοχή της Ρούμελης.

Και η εκδήλωση τελείωσε με τον Εθνικό Ύμνο.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ