Άποψη του Ανέστη Αναστασιάδη, Πολιτικού Κρατούμενου 1967-1974.
Το φετινό Πάσχα μας ξαναθυμίζει και το πραξικόπημα της 21η του Απρίλη του 1969. Πέρασαν 42 χρόνια από τότε που η χούντα των Συνταγματαρχών μας ξεφτίλισε διεθνώς διότι αυτοί που έκαναν το πραξικόπημα ήταν ότι πιο φθηνό από πλευράς ποιότητας του Ελληνικού Στρατού.
22 του Απρίλη του 1969 όλος ο τότε πολιτικός κόσμος, αλλά και όλες οι νεολαίες των πολιτικών Κομμάτων πιάστηκαν κοιμώμενοι, ενώ όλοι γνωρίζαμε και μας το έλεγε η τότε φυλλάδα του Κωνσταντόπουλου ότι ο στρατός θα αναλάβει τις τύχες του έθνους…
Πέρασαν 42 χρόνια από τότε που η σημερινή δικαιοσύνη με τον τότε Κόλια Πρωθυπουργό εκτός ελαχίστων συνέπραξαν με το χουντικό καθεστώς.
42 χρόνια πέρασαν από τότε και πάλι εκτός ελαχίστων, που η σημερινή εκκλησία και η τότε συνέπραξε με τα τότε Χουντόσκυλα για επτά ολόκληρα χρονιά.
42 χρόνια πέρασαν όπου η τότε Αμερικάνικη Κυβέρνηση ήταν αυτή που συνωμότησε με το φόβο μήπως γίνει πρωθυπουργός αρχικά ο Γέρος της Δημοκρατίας και αργότερα το τέρας του Αντιαμερικανισμού (έτσι τον αποκαλούσαν στις εκθέσεις τους τα εδώ τσιράκια του Αμερικανικής Πρεσβείας τον Ανδρέα Παπανδρέου).
42 χρόνια πέρασαν από τότε που χιλιάδες Αγρότες στη Θεσσαλονίκη και στο Αγρίνιο φώναζαν και μάλιστα με πάθος «ζήτω η χούντα, ζήτω ο Παπαδόπουλος» γιατί τους χάρισε τα αγροτικά χρέη και κυρίως αυτοί που ποτέ δεν πληρώνανε.
Πέρασαν 42 χρόνια όταν η χούντα θέλησε να κάνει εκλογές για αλλαγή συντάγματος και ο Λαός της Ελλάδας σαν πρόβατα … δίχως καμιά διαμαρτυρία πήγαινε και έριχνε το Ναι δίχως να ντρέπεται για αυτό που κάνει.
35 χρόνια πέρασαν από τότε που άδειασαν οι φυλακές από εκατοντάδες πολιτικούς κρατούμενους από τα κολαστήρια της χούντας.
Άλλα τόσα πέρασαν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου με το λάθος που τότε δεν επέμεναν να πέσει η χούντα με αποτέλεσμα αργότερα το τέρας της Χούντας του Ιωαννίδη και Ανδρουτσόπουλου κ.λ.π. να ζήσουμε τα γεγονότα της Κύπρου, όπου εκατοντάδες σκοτώθηκαν από τους Τούρκους του Αττίλα και σήμερα ένα 37% του Κυπριακού εδάφους να είναι στα χέρια της Τουρκίας.
42 χρόνια πέρασαν από τότε που ο Στρατός αυτού του τόπου με την καθοδήγηση των Αμερικανών έκαναν το μεγαλύτερα έγκλημα της μετεμφυλιακής Ελλάδας.
Αυτά απλά θέλω να θυμίσω με το φετινό Πάσχα του Απρίλη, μιας και ακόμη ζούμε όταν στα χρόνια της Χούντας με άλλους πολιτικούς κρατουμένους πέρασα στα κάτεργα των φυλακών για 3 ολόκληρα χρόνια και άλλοι για 7 ολόκληρα χρόνια.
Θέλω εδώ να θυμίσω σε πολλούς που κατά καιρούς και μάλιστα σε φιλικές συζητήσεις μας λένε τι κερδίσατε που μπήκατε φυλακή, λες και εμείς θέλαμε να μπούμε στις φυλακές, ότι ο τότε αγώνας είχε ένα απλό σκοπό, τη Δημοκρατία και την ελευθερία και κυρίως την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και μετά τα άλλα που κατά καιρούς λέγονται.
Για αυτά τα απλά πράγματα παλεύαμε, που είναι το αγαθό του ανθρώπου, η αξιοπρέπειά του και η ελευθερία του. Τα τότε διάφορα Χουντόσκυλα της αστυνομίας και της ΕΑΤ. ΕΣΑ όσοι σήμερα ζούνε και μάλιστα όλοι ζούνε, ας θυμηθούν τα απάνθρωπα βασανιστήρια που έφτιαχναν, και μάλιστα με λύσσα λες και δεν ήμασταν άνθρωποι αλλά χειρότερα από ζώα, που όλοι αυτοί με το στιγμιαίο του Καραμανλή δεν δικαστήκαν.
Τέλος αυτήν μου την άποψη την αφιερώνω πολιτικούς κρατούμενους που έφυγαν από την ζωή και μάλιστα πρόωρα: Γεώργιος Σιπιτάνος, Γιάννης Ζαρβόπουλος και επίσης όπου εδώ και χρόνια μας έφυγαν και που για τρία χρόνια ήμασταν στο ίδιο κελί, τον Παύλο Ζάννα, τον Νίκο Χλωρό αλλά και τον αλησμόνητο Γιατρό από τα Χανιά τον Ανδρέα Αρχοντάκη, τον Τάσο Δαρβέρη και ασφαλώς τον Ανδρέα Παπανδρέου που για 7 μήνες ήταν στις φυλακές και για 7 ολόκληρα χρόνια έξω από την Ελλάδα έδινε μάχες κατά της χούντας.
Επίσης την αφιερώνω στους έξω από τις φυλακές γονείς και συγγενείς μου που δίνανε κάτω από αντίξοες συνθήκες αγώνα για να μας επισκέπτονται στις φυλακές:.
42 χρόνια πέρασαν και σήμερα χάριν της πολιτικής της δεξιάς περιμένουμε κάθε τρεις μήνες την Τρόικα που είναι τα ίδια παιδιά που τότε δεν ήρθαν για χρήματα αλλά ήρθαν με τα άρματα μάχης και ξανά με τα γνωστά λάθη και αποστασίες κ.λ.π. να μας βάλουν στο γύψο του Παπαδόπουλου, του Πατακού, του Μακαρέζου κ.λ.π. για 7 ολόκληρα χρόνια.