Ο γερμανικός Τύπος για τις συνθήκες εργασίας και διαβίωσης στην Ελλάδα, τις κινητοποιήσεις σε Γαλλία και Γερμανία και την τετραήμερη εβδομάδα εργασίας.Ανήμερα της εργατικής Πρωτομαγιάς, πραγματοποιήθηκαν μαζικές διαδηλώσεις και απεργίες σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη. Η tageszeitung αναφέρεται στις κινητοποιήσεις που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα, σχολιάζοντας επιπλέον τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το ελληνικό εργατικό δυναμικό: «Πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα είναι δυσαρεστημένοι με την κυβέρνηση, θεωρώντας πως δεν στέκεται δίπλα στους εργαζομένους. Στην Αθήνα, όλα τα τρένα του προαστιακού και το μετρό ήταν ακινητοποιημένα τη Δευτέρα, όπως και πολλά πλοία. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους την Ημέρα της Εργασίας […] Όπως διακήρυξαν οι απεργοί του Μετρό της Αθήνας, “αγωνιζόμαστε ενάντια στην εξαθλίωσή μας”. Την 1η Απριλίου, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αύξησε τον κατώτατο μισθό στα 10.920 ευρώ μεικτά ετησίως, δηλαδή στα 9.336 ευρώ καθαρά. Όμως, δύσκολα μπορείς να τα βγάλεις πέρα με τόσα σε αυτή τη χώρα, όπου, για παράδειγμα, το κόστος ζωής στην Αθήνα είναι σχεδόν εξίσου υψηλό με αυτό του Βερολίνου.
Τα βασικά τρόφιμα, όπως το γάλα, τα αυγά και το νερό, είναι ακόμη πιο ακριβά. Όσον αφορά στην αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών, η Ελλάδα βρίσκεται στην προτελευταία θέση στην ΕΕ, ξεπερνώντας μόνο τη Βουλγαρία […] Η Ελλάδα είναι μια χώρα φθηνού εργατικού δυναμικού. Κατά μέσο όρο, ένας άγαμος χωρίς παιδιά στην Ελλάδα κερδίζει 15.119 ευρώ καθαρά ετησίως, δηλαδή σχεδόν 10.000 ευρώ λιγότερο από τον μέσο όρο της Ε.Ε. Ένα ζευγάρι με δύο παιδιά έχει εισόδημα κατά μέσο όρο 33. 044 ευρώ καθαρά και 20.000 ευρώ λιγότερα από τον μέσο όρο της ΕΕ (53.397 ευρώ)».
Η taz επισημαίνει τέλος πως «οι περισσότερες συλλογικές συμβάσεις καταργήθηκαν και αντικαταστάθηκαν από εσωτερικές εταιρικές συμφωνίες και ατομικές συμβάσεις – σε βάρος των εργαζομένων. Επί του παρόντος, υπάρχουν μόλις 26 συλλογικές συμβάσεις στον ιδιωτικό τομέα. Και αυτές επηρεάζουν μονάχα το 25% του εργατικού δυναμικού».
Διαδηλώσεις και σε Γαλλία, Γερμανία
Αντιδρώντας στη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση της γαλλικής κυβέρνησης, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες διαδήλωσαν και στη Γαλλία. «Περισσότερα από 300 συλλαλητήρια είχαν προγραμματιστεί σε όλη τη χώρα και οι αρχές έκαναν λόγο για 780.000 διαδηλωτές» αναφέρει σε δημοσίευμά της η Frankfurter Allgemeine Zeitung. «Στο Παρίσι και σε άλλες μεγάλες πόλεις προκλήθηκαν επεισόδια, με την αστυνομία να κάνει χρήση δακρυγόνων. Οι διαδηλωτές έβαλαν φωτιά σε αυτοκίνητα και κάδους απορριμμάτων και έσπασαν βιτρίνες τραπεζών και καταστημάτων».
Η εφημερίδα της Φρανκφούρτης εξηγεί πως «ο αγώνας κατά της σύνταξης στα 64 έτη έχει ενώσει τα συνδικάτα, τα οποία υποφέρουν εδώ και χρόνια από πολλά ζητήματα: τα μέλη τους μειώνονται, η επιρροή τους περιορίζεται και επικρατεί μεταξύ τους διχόνοια. Η τελευταία φορά που διαδήλωσαν μαζί ήταν πριν από 14 χρόνια, την 1η Μαΐου, και η συνεχιζόμενη αντιδημοτικότητα της μεταρρύθμισης μεταξύ του πληθυσμού δυναμώνει τα συνδικάτα ακόμη περισσότερο».
Την ίδια ημέρα, δεκάδες χιλιάδες διαδήλωσαν για καλύτερες συνθήκες εργασίας και στη Γερμανία. «Πολλοί διαδήλωσαν ειρηνικά, ωστόσο υπήρξαν και συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις. Πάντως, η αστυνομία ήταν προετοιμασμένη για την “Επαναστατική Πρωτομαγιά”. Κατά τα τελευταία χρόνια, σε αντίστοιχες διαδηλώσεις αριστερών και ριζοσπαστικών ομάδων είχαν σημειωθεί ιδιαίτερα σοβαρά επεισόδια και επιθέσεις κατά της αστυνομίας. Φέτος, οι διοργανωτές έγραφαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι “καίγονται” από ανυπομονησία για τις διαδηλώσεις και ενημέρωναν τους ακολούθους τους ποιες τράπεζες είχαν οχυρώσει τα παράθυρά τους για προληπτικούς λόγους και ποιες όχι», αναφέρει η FAZ.
Προς μία τετραήμερη εβδομάδα εργασίας;
Πάντως, η εργατική Πρωτομαγιά δεν χαρακτηρίστηκε μόνο από εργατικές κινητοποιήσεις και συγκρούσεις με την αστυνομία, αλλά αποτέλεσε και αφορμή για το μοντέλο τετραήμερης εβδομάδας εργασίας στις δημόσιες συζητήσεις, το οποίο εξετάζεται ήδη από τις αρχές του 2022. «Τα επιχειρήματα υπέρ ενός τέτοιου μοντέλου είναι γνωστά και, σε τελική ανάλυση, είναι και σωστά», παρατηρεί η Süddeutsche Zeitung. «Κάποιος που εργάζεται μόνο τέσσερις ημέρες την εβδομάδα ζει μια πιο ισορροπημένη ζωή, είναι πιο ευτυχισμένος και υγιής, έχει περισσότερο χρόνο για την οικογένειά του και μπορεί ακόμη και να είναι πιο παραγωγικός από κάποιον που εργάζεται πέντε ή έξι ημέρες την εβδομάδα. Και επιπλέον, σε μια τετραήμερη εβδομάδα με αντίστοιχα χαμηλότερες εβδομαδιαίες ώρες εργασίας, περισσότερες γυναίκες θα επέστρεφαν ως εργαζόμενες πλήρους απασχόλησης.
[…] Ωστόσο, αυτό δύσκολα μπορεί να αποτελέσει μια ολοκληρωμένη και γενική λύση. Σε πολλούς τομείς, οι εργαζόμενοι δουλεύουν ακατάπαυστα. Στη νοσηλευτική, στα νοσοκομεία, σε πολλές βιοτεχνίες, στην αστυνομία. Πρόκειται για τομείς της δημόσιας ζωής που πλήττονται ιδιαίτερα από την έλλειψη εξειδικευμένων εργαζόμενων και η οποία δεν οφείλεται στο ότι εργάζονται πέντε ημέρες την εβδομάδα αντί για τέσσερις». Η SZ εκτιμά, πάντως, πως «όλα αυτά δεν αντιτίθενται ουσιαστικά στο μοντέλο της τετραήμερης εβδομάδας. Σε μεμονωμένες εταιρείες και τομείς, κάτι τέτοιο μπορεί να εφαρμοστεί πρακτικά – όσοι το επιθυμούν μπορούν να εργάζονται τέσσερις ημέρες την εβδομάδα αντί για πέντε. Για παράδειγμα, με την προσαρμογή των ημερήσιων ωρών εργασίας ή εναλλακτικά με την αντίστοιχη αφαίρεση ωρών από τον μισθό τους».
Γιώργος Πασσάς
