Γράφει ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Πάλλας.

«Κρατήσαμε για πάρτη μας τις εύκολες βεβαιότητες για το «τι είναι η πατρίδα μας, αλλά δεν μπήκαμε στον κόπο να απαντήσουμε στο «τι είναι η πατρίδα τους».

Και ποια θα είναι η τιμή της; Γιατί οι πατρίδες και τα έθνη και όλα τα μυθικά φορτία που κουβαλούν οι σύγχρονες κοινωνίες έχουν την τιμή τους στο χρηματιστήριο της Ιστορίας;

« Δεν ξέρω ο μετανάστης τι είναι. Ξέρω την τιμή του μονάχα»

Η επιλογή του παραφρασμένου στίχου του Μπρεχτ, θεωρώ ότι εκφράζει πολύ παραστατικά το πώς αντιμετωπίζουν το σύγχρονο μετανάστη η ΕΕ και οι λοιπές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

«Ντροπή στο Καλαί» τιτλοφορείται άρθρο στους ΝΥ Times, που αναφέρεται στις σκηνές ντροπής που δια­δραματίζονται κάθε βράδυ στο λιμάνι του καναλιού του Καλαί της Γαλλίας όπου – σύμφωνα με τηναρθρογράφο – πλήθη φτωχών κι εξαθλιωμένων ανθρώπων περιμένουν το σκοτάδι για να επιχειρήσουν την υψηλού κινδύνου επιχείρηση να μπουν ή να κρεμαστούν κάτω από κάποιο φορτηγό που θα τους οδηγήσει στη Μ. Βρετανία, μία χώρα που καλωσορίζει τη μαύρη εργασία τους, αλλά αρνείται να αναγνωρίσει ως νόμιμη την παραμονή τους. Πόσο μοιά­ζει αυτή η σκηνή, με τις αντίστοιχες σκηνές που ζουν οι Αφγανοί και Ιρακινοί πρόσφυγες και μετανάστες στο λιμάνι της Πάτρας;

Στην Ελλάδα, σχεδόν κάθε δελτίο ειδήσεων φέρνει στην επικαιρότητα το δράμα μικρού ή μεγάλου αριθμού μεταναστών και προσφύγων που είτε χάνονται στο Αιγαίο και τον Έβρο, είτε υφίστανται κακομεταχείριση σε απάνθρωπα κέντρα κράτησης είτε μαρτυρούν στις πάσης φύσεως Μανωλάδες της χώρας μας.

Με αφορμή, την άρνηση της Φινλανδίας και δικαστηρίου της Σου­ηδίας παρά τις προβλέψεις του Κανονισμού Δουβλίνο II’, να επιστρέψουν στην Ελλάδα πρόσφυγες που είχαν κάνει την πρώτη αίτηση ασύλου στη χώρα μας καθώς και τη σύσταση, της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, προς τα κράτη μέλη της ΕΕ, να αποφεύγουν την εφαρμογή του Δουβλίνου II, αν πρόκειται για την Ελλάδα, πληθώρα δημοσιευμάτων καλλιεργούσαν την εντύπωση ότι η κατάσταση αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι η Ελλάδα παραβιάζει την ευρωπαϊκή νομο­θεσία για το άσυλο και τη μετανάστευση. Η εντύπωση αυτή, που σε ένα μικρό μόνο μέρος ανταποκρίνεται στην αλήθεια, και που αφορά μόνο το άσυλο και τους πρόσφυγες δηλαδή ένα επίσης μικρό μέρος του συνολικού αριθμού των μεταναστών, κρύβει τη μεγάλη αλήθεια, ότι δηλαδή η ΕΕ, ως συλλογικός εκφραστής και διαμορφωτής των πολιτικών των κυβερνήσεων των κρατών μελών, έχει στρώσει το έδαφος για τα αντιπροσφυγικά και αντιμεταναστευτικά μέτρα που εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση, όπως και άλλες κυβερνή­σεις κρατών μελών της ΕΕ σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό.

Η ΑΝΤΙΜΕΤΑΝΑΧΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΕ

Μετά την 11η Σεπτέμβρη, που έδωσε την αφορμή για μια σειρά επεμβάσεις ενάντια σε λαούς και δικαιώματα, οι μετανάστες μου­σουλμανικής ιδίως προέλευσης ήταν οι πρώτοι που στοχοποιήθηκαν και υπέστησαν τα νέα αντιτρομοκρατικά μέτρα.

Είναι γνωστό το σκάνδαλο των ιπτάμενων φυλακών της CIA, με το οποίο συνδέεται η υπόθεση της απαγωγής των Πακιστανών στην Ελλάδα, το καλοκαίρι του 2005. Η αντιτρομοκρατική νομοθεσία της ΕΕ έχει εφαρμοστεί ευρέως σε βάρος μεταναστών α’ ή β’ γενιάς.

Οι λαοί που δέχθηκαν τη ΝΑΤΟΪκή επέμβαση και κατοχή, βρέθηκαν στη συνέχεια αντιμέτωποι με το κλείσιμο των συνόρων των κρατών που τους επιτέθηκαν, εμφανιζόμενοι ως αυτόκλητοι «απελευθερω­τές» τους. Το ίδιο είχε συμβεί μια δεκαετία νωρίτερα με τους λαούς των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, που τις υποσχέσεις για γκρέμισμα των συνόρων, του τείχους και την ελεύθερη πρόσβαση στη δήθεν «γη της επαγγελίας», διαδέχτηκαν οι απαγορευτικές νομοθεσίες, οι απελάσεις, η εκμετάλλευση και σι κάθε είδους ταπεινώσεις.

Οι μετανάστες χρησιμοποιούνται ως πειραματόζωα για την εφαρμογή των νέων κατασταλτικών μεθόδων. Τους μετανάστες μου­σουλμανικής προέλευσης στοχοποιεί κατ’ αρχήν η λεγάμενη στρατηγική κατά της ριζοσπαστικοποίησης, για να επεκταθεί όχι μόνο στη ριζοσπαστική δράση, αλλά ακόμη και στη ριζοσπαστική σκέψη.

Η ΕΕ διακρίνει τη μετανάστευση σε «νόμιμη» και «παράνομη», με εσωτερική και εξωτερική διάσταση. Κριτήριο του διαχωρισμού, η  εξυπηρέτηση των κυρίαρχων οικονομικών συμφερόντων, δηλαδή των μονοπωλίων των ισχυρών κυρίως κρατών μελών.

Στην πράξη και ανεξάρτητα από τις κομψές και στρογγυλεμένες εκφράσεις και τις αναφορές στα ανθρώπινα δικαιώματα, η ΕΕ ασκεί             επιλεκτική μεταναστευτική πολιτική, υπέρ της λεγάμενης «χρήσιμης» μετανάστευσης, που πρακτικά σημαίνει να κλείσουν τα σύνορα σε όσους μετανάστες δεν είναι:

α) απολύτως απαραίτητοι για την υλοποίηση της Στρατηγικής της Λισσαβόνας και τη λεγάμενη ανταγωνιστικότητα της Ευρωενωσιακής οικονομίας, και

β) πειθήνιοι, υπεράνω πάσης υποψίας για τη δημόσια τάξη, την ασφάλεια και την αντιτρομοκρατική στρατηγική της ΕΕ, σύμφωνα με τους ασφυκτικούς για τις δημοκρατικές και λαϊκές ελευθερίες ορισμούς που δίνει η ΕΕ στις έννοιες ασφάλεια και τρομοκρατία.

Η αντιμετώπιση των μεταναστών εντός συνόρων ΕΕ

Κράτηση μεταναστών

Παρόλο που δεν υπάρχει εκτίμηση για τον αριθμό των μεταναστών που κρατούνται έγκλειστοι στα κράτη μέλη της ΕΕ, τα επίσημα στοι­χεία αναφέρουν 178 ειδικά Κέντρα Κράτησης αλλοδαπών στα 25 κράτη μέλη (δεν υπάρχουν στοιχεία για Βουλγαρία και Ρουμανία).

Σε πολλές περιπτώσεις, οι συνθήκες διαβίωσης στα Κέντρα Κράτησης είναι απάνθρωπες και εξευτελιστικές. Η χώρα μας έχει τα πρωτεία στις άθλιες συνθήκες κράτησης, ενώ ακολουθούν χώρες όπως η Ολ­λανδία (χρήση πλωτών κοντέινερς) και η Γαλλία, όπου συχνά οι αλλοδαποί κατεβαίνουν σε απεργίες πείνας τόσο για τις συνθήκες όσο και  για την ίδια την κράτηση. 

Το ζητούμενο είναι να καταργηθεί η κράτηση και τα διάφορα κέ­ντρα. Να υπάρξουν αξιοπρεπείς και ανθρώπινοι χώροι υποδοχής όπου – με τη φροντίδα του κράτους και όχι των διάφορων ΜΚΟ – θα παρέχεται ιατρική φροντίδα, στέγαση, σίτιση, ρουχισμός κλπ., και όπου θα μπορούν να διατυπώσουν οι μετανάστες και πρόσφυγες τα αιτήματά τους.

Απελάσεις – Οδηγία απέλασης ή Οδηγία της ντροπής

Σε πλήρη αντίθεση με το παραπάνω αίτημα, η ΕΕ έχει προετοιμάσει μια Οδηγία για τις απελάσεις, όπου νομιμοποιεί τη φυλάκιση των «παράνομων» μεταναστών μέχρι και 18 μήνες «αν δεν συνεργάζο­νται με τις αρχές». «Νομιμοποιεί» τη φυλάκιση ακόμη και παιδιών, σε πλήρη αντίθεση με διάφορες διεθνείς συμβάσεις την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού. Επίσης, η Οδηγία προβλέπει ως συ­μπληρωματικό μέτρο, την απαγόρευση εισόδου για τα επόμενα 5 χρόνια, σε όποιον συλληφθεί να έχει παράνομα εισέλθει στο έδαφος της ΕΕ.

Φακέλλωμα

Ο κανόνας είναι ότι κάθε μετανάστης που θα συναντηθεί με τις αρ­χές επιβολή του νόμου, φακελλώνεται. Δηλαδή, φακέλλωμα με το Καλημέρα!

Δυο ειδικά συστήματα καταγραφής αποθήκευσης και επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων έχουν δημιουργηθεί αποκλειστικά και μόνο για τους μετανάστες. Πρόκειται για το VIS (Σύστημα Πληροφοριών για τις Βίζες) και το Eurodac (σύστημα δακτυλοσκόπησης), το οποίο αρχικά σχεδιάστηκε για τους αιτούντες άσυλο και την εφαρ­μογή του Κανονισμού Δουβλίνο, αλλά προς το παρόν, και μέχρι να τελειοποιηθεί και να τεθεί σε πλήρη εφαρμογή το VIS, εφαρμόζεται σε όλους τους μετανάστες. Με πρόσφατο Κανονισμό προβλέπεται ότι πρόσβαση στις πληροφορίες του VIS θα έχουν και οι μυστικές και αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες της ΕΕ, που με τη σειρά τους θα μπο­ρούν να τις διοχετεύουν στις υπηρεσίες των ΗΠΑ ή οποιουδήποτε άλλου συμμάχου της ΕΕ στο λεγόμενο «αντιτρομοκρατικά αγώνα».

Ήδη στο γενικό Σύστημα Πληροφοριών της Σέγνκεν, το SIS, το Δεκέμ­βρη του 2009 υπήρχαν 752.338 καταγραφές «ανεπιθύμητων» μετα­ναστών στο σύνολο των 894.776 καταγεγραμμένων «ανεπιθύμητων προσώπων».

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ