Του Νίκου Λυγερού.

 Σε φάση εκλογών, η αξία του ψηφοφόρου διαφοροποιείται από την αξία του πολίτη, διότι σε αυτή τη χρονική περίοδο όλη η πατρίδα βασίζεται μόνο στους πρώτους για να έχει κυβέρνηση. Αυτή και μόνο η παρατήρηση αφοπλίζει τον ψηφοφόρο του λευκού και τον μετατρέπει σε πολίτη. Το θέμα μας λοιπόν είναι ο ψηφοφόρος. Μόνο αυτός μπορεί ν’ αποφασίσει ότι θα παίξει ένα ρόλο στο δημοκρατικό πλαίσιο. Αν δεν το κάνει όμως είναι υπεύθυνος για τη ζωή του μόνο με ένα παθητικό τρόπο. Εδώ θα προσπεράσουμε βέβαια και τους ψηφοφόρους που έχουν τιμή με τη μίζερη σημασία της λέξης. Το υπόλοιπο των ψηφοφόρων, αν και δεν έχουν απαραίτητα επίγνωση όλων των επιπτώσεων της επιλογής τους, είναι δυναμικοί παίκτες ή τουλάχιστον έτσι προσδιορίζονται. Στην Ελλάδα, έχουμε πολλούς που δεν ξέρουν τι να ψηφίσουν, αλλά θέλουν να έχουν την εντύπωση ότι είναι αυτόφωτοι στον πολιτικό χώρο. Συνήθως είναι τα καλύτερα θύματα της πολιτικής. Κατά συνέπεια, ο μόνος τρόπος να έχουμε μία αποτελεσματική απόφαση είναι να παραμένει ανεξάρτητη από την πολιτικάντικη προσέγγιση. Επί του πρακτέου, πρέπει να υπάρχουν ορθολογικά κριτήρια που καθορίζουν την επιλογή μας. Αυτά τα κριτήρια μπορεί να είναι τα εξής: η αναγνώριση της γενοκτονίας, η ποινικοποίηση της άρνησης της γενοκτονίας, η θέσπιση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, η ελευθερία διακίνησης ανθρώπων, η διεκδίκηση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η Ιστορία στην Παιδεία κλπ. Κάθε κριτήριο τέτοιου τύπου δημιουργεί ένα τεστ που πρέπει να πετύχει ο υποψήφιος, αν θέλει να εκλεγεί. Δίχως αυτά τα ορθολογικά κριτήρια είναι εύκολο να παρασυρθεί ένας υποψήφιος από μια κομματική προσέγγιση, ειδικά όταν τον αφορά προσωπικά ή σε οικογενειακό επίπεδο. Οι δυσκολίες που περνά η Ελλάδα δεν είναι φαντασιώσεις, αλλά δεν είναι ούτε αξεπέραστες. Αρκεί να υπάρξει μια συγκρότηση στις επιλογές μας, μια συνοχή στις σκέψεις μας και μια στρατηγική στις αποφάσεις μας. Κάθε ψήφος είναι μια θέληση. Και αυτή η θέληση πρέπει να είναι συντονισμένη.

 

2 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Χρόνια και χρόνια, βρίσκουν τρόπους να πηγαίνουν το καράβι κατά πως τους γουστάρει. Τις ποιο πολλές φορές με αυτόματο πιλότο ταξιδεύει Και ο καπετάνιος είναι έξω κοιτάζει με τα κιάλια και βλέπει σε ποια ξέρα πάει. Οι ηλίθιοι επιβάτες αγωνιούν, τρέμουν από τον φόβο τους κάνουν μετάνοιες σε όλους τους Αγίους να βγουν σε λιμάνι, και ορκίζονται πως δεν θα ταξιδέψουν ξανά σε αυτή την γραμμή και μ’ αυτό το σαπιοκάραβο. Κάτι γίνεται όμως πάντα στην στεριά, λες και τρώνε τον λωτό ξεχνούν και όταν πάνε και πάλι στο λιμάνι ανεβαίνουν και πάλι σε αυτό. Άξιοι της μοίρας τους, Λες και φοβούνται μην χάσουν την πείνα τους, την φτώχεια τους την αναξιοπρέπειά τους.

  2. Είναι αλήθεια ότι όλα αυτά που γράφει ο κ.Μίμης Οικονόμου.
    Μόνο που δεν φέρνουν λύση στο πρόβλημα του Έλληνα.
    Νομίζω οτι το πρόβλημα είναι στο ότι ο ίδιος κατασκευάζει Στρατάρχες, Εθνάρχες, γερους της δημοκρατιας ανυπαρκτους αγιους τους οποιους λατρεύει με φανατισμό, περιστασιακούς ήρωες που τους γιορτάζει αναλογα με τις πολιτικες τους πεποιθήσεις καιείναι προσκολλημένος σε ενα λαμπρο παρελθον χωρίς να αναπαράγει κάτι καινούργιο. Υπήρξαν κάποτε μερικές αναλαμπές,που δεν είχαν συνέχια. Αυτό όμως δεν φτάνει τη στιγμή που ολόκληρος ο κόσμος σχεδόν εργάζεται και παράγει πλούτο. Ο Κων. Καραμανλής είχε προτρέψει τους Έλληνες το 1977 σε λιτότητα και παραγωγή. Τα περιττώτματα της Δημοκρατίας Όμως τότε τον λοιδώρησαν και έμαθαν το ΛΑΟ να ζεί με επιδοτήσεις της Ευρώπης και με δανεικά.
    Ένα άλλο ελληνικό φαινόμενο είναι η κατασκευή ηρώων
    και αγίων, λες και όλοι οι ήρωες και οι άγιοι έχουν
    μεταναστεύσει στην Ελλάδα. Έτσι κάθε τρείς και λίγο οργανώνουμε γιορτές και πανηγύρια, τη στιγμή που άλλοι λαοί εργάζονται και παράγουν πλούτο.Το ότι υπάρχει οικονομική κρίση δεν είναι δικαιολογία, γιατί και τότε που δεν υηπήρχε αυτή η κρίση,εμείς απολαμβάναμε το FRAPPEδΆκι μας στον Ήλιο παριστάνοντας τους αγανακτησμένους η κλείνοντας δρόμους λιμάνια αεροδρόμια κ.λ.π. με αρχηστράτηγο όλου αυτού του ΑΙΣΧΟΥΣ το…μεγάλο Ηγέτη Α.Τσίπρα, που συνεχίζει επ άξια το έργο του …μεγάλου Ανδρέα του οποίου τις θύελλες θερίζουν σήμερα οι Ελληνες!Έτσι και αυτός σπέρνει ανέμους σήμερα για να θερίσουν θύελλες οι Ελληνες σε λίγα χρόνια. Κάποτε έιχαμε τους Αλβανούς να δουλεύουν! Τώρα μας φταίη η ΜΕΡΚΕΛ και οόσοι ζητάνε τα δανεικά που εμείς άσκοπα σπαταλήσαμε!
    Το να βρίζουμε και να απειλούμε αυτούς που παρακαλάμε να μας δανείσουν,είναι τουλάχιστον ΘΡΑΣΣΟΣ.Τί θα έκαναν όλοι αυτοί οι Καραγκιόζηδες εάν κάποιος τους χρωστούσε έστω και μία Δραχμή?

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ