Το Εθνογραφικό Μουσείο της Βιέννης ανήκει στα σημαντικότερα της Ευρώπης. Αυτές τις μέρες παρουσιάζει μία έκθεση αφιερωμένη στην αποικιοκρατία. Σημαντικό ρόλο παίζει η άποψη των ντόπιων.Σε μια βιτρίνα του Εθνολογικού Μουσείου της Βιέννης παρουσιάζεται ένα μικρό πακετάκι, το εύθραυστο υλικό είναι καλά τυλιγμένο. Ένα γυαλί από αμμοβολή δεν επιτρέπει μια διεισδυτική ματιά στο περιεχόμενο. Σύμφωνα με τα έθιμα μιας φυλής από την Κολομβία, οι φλογέρες και οι τρομπέτες δεν ήταν για τα μάτια των γυναικών και των παιδιών και ακριβώς αυτή την παράδοση σέβεται ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία της Ευρώπης στο είδος του. «Θα ήταν πολύ αποικιοκρατικό να σπάσουμε την παράδοση» λέει η Κλαούντια Αουγκουστάτ, επιμελήτρια της έκθεσης και υπεύθυνη για τη συλλογή από την νότια Αμερική του Εθνολογικού Μουσείου της Βιέννης.

Η αποικιοκρατία, η πολιτική και οικονομική εκμετάλλευση κυρίως της Αφρικής από τους Ευρωπαίους, είναι σε πολλά εθνολογικά μουσεία της γηραίας ηπείρου ένα από τα μείζονα ζητήματα συζήτησης. Το Εθνολογικό Μουσείο της Βιέννης επαναλειτούργησε το 2017 με μια νέα ιδέα. Παρουσιάζει τα χιλιάδες εκθέματά του με τον τρόπο που παρουσιάζονταν στις κουλτούρες στις οποίες ανήκουν.

«Σε εμάς αποτελεί θέμα συζήτησης για το πώς τα εκθέματα περιήλθαν στη συλλογή μας. Εάν δεν μιλούσαμε γι αυτό, τότε θα επαναλαμβανόταν το στερεότυπο ότι τα εκθέματα είναι κλεμμένα» λέει ο Κρίστιαν Σικλγκρούμπερ, διευθυντής του μουσείου. Η συλλογή περιλαμβάνει 250.000 αντικείμενα, 140.000 ιστορικές φωτογραφίες και 146.000 χαρακτικά. Πολλά από τα αντικείμενα προέρχονται από τη συλλογή του Φραγκίσκου Φερδινάνδου, διαδόχου της Αυστροουγγαρίας, που δολοφονήθηκε στο Σεράγεβο το 1914.

Διαφορετικοί αλλά όχι αγριάνθρωποι

Στις σκιές της αποικιοκρατίας αφιερώνεται μια από τις 14 αίθουσες του μουσείου. Δίπλα σε τελετουργικά αντικείμενα από την Κολομβία, τα οποία ένας ερευνητής αντήλλαξε το 1970 με ένα όπλο, ένα μεγάλο διαδραστικό τραπέζι ενημερώνει για τις διάφορες πτυχές της αποικιοκρατίας, όπως είναι η δουλεία.

Σε κάποια άλλη αίθουσα παρουσιάζονται βίντεο στα οποία ντόπιοι λένε την γνώμη τους για τον τρόπο παρουσίασης, συμπεριλαμβανομένης και αρνητικής κριτικής. «Εδώ δείχνουμε την πολιτιστική κληρονομιά άλλων πολιτισμών και δεν θα έπρεπε να αποφασίζουμε μόνοι μας πως θα παρουσιάζεται αυτή η κληρονομιά».

Το μουσείο δεν διστάζει να παρουσιάσει και το θέμα του εμπορίου τέχνης και των κλεμμένων θησαυρών από τις πρώην αποικίες. Μιλάει ακόμα και για σχετικές τις αγορές του μουσείου. Ο διευθυντής παραδέχεται πως «δεν θα επιστρέψουμε τα πάντα», ωστόσο υπάρχει μια συζήτηση για προσωρινή επιστροφή υπό μορφή δανείου και επίσης γίνεται μία συζήτηση για το πώς «διηγούμαστε την ιστορία τους με σεβασμό και όχι σαν να πρόκειται για αγριάνθρωπους».

Φάμπιαν Ντίτσμαν (DPA) / Μαρία Ρηγούτσου

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ