Γράφει ο Αχιλλέας Ζάκκας.
Η Ελληνική Κοινότητα Λέονμπεργκ, όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος στις 30 Ιανουαρίου, τέλεσε το έθιμο της κοπής της Βασιλόπιτας. Η τέλεση του εθίμου έγινε στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα εκδηλώσεων Steinturmhalle του Λέονμπεργκ από τους Έλληνες της πόλεως. Στην αίθουσα ήταν και πολλά παιδιά, γιατί οι ομογενείς γιορτάζουν και διασκεδάζουν μαζί με τα παιδιά τους. Τη Βασιλόπιτα την ευλόγησε ο ιερέας της ενορία μας Κωνσταντίνου και Ελένης π. Βασίλειος Μελεκίδης. Στην συνέχεια η πρόεδρος της Ε.Κ. Ανατολή Χρυσανθίδου αφού ευχήθηκε σε όλους καλή χρονιά, υγεία, ευτυχία και ειρήνη, ευχαρίστησε όλες τις Ελληνίδες νοικοκυρές, που πρόσφεραν τα τόσο εκλεκτά και υπέροχα γλυκά τους. Ήταν πράγματι όλα τα γλυκά το κάτι άλλο! Θερμά συγχαρητήρια στις Ελληνίδες νοικοκυρές.
Το φλουρί έπεσε στο μικρό και χαριτωμένο αγγελούδι Αλέξανδρο Αβραμίδη, εγγονός του Μιχάλη Αβραμίδη, πρώην αντιπροέδρου της Ελληνικής Κοινότητας. Αξίζει να σημειωθεί ότι το έθιμο της πίτας έρχεται από πολύ μακριά. Από την Αρχαία Ελλάδα, όπου οι Αρχαίοι Έλληνες προσέφεραν στους θεούς σε κάθε μεγάλη καμπή του χρόνου ή και της ζωής τους. Όπως για παράδειγμα, κάθε Αθηναίος στρατιώτης, πριν ξεκινήσει για πόλεμο, αφιέρωνε στο θεό του πολέμου τον Άρη, τρία ψωμάκια, ένα για να πάει καλά, ένα για να νικήσει και ένα για να γυρίσει γερός. Παρόμοια ψωμάκια αφιέρωναν και οι εργάτες της γης στη θεά Δήμητρα, για πλούσια και καλή σοδειά, καθώς και οι κυνηγοί στη θεά Άρτεμη, για πλούσιο θήραμα.
Τα 
εορταστικά αυτά ψωμάκια μετεξελίχθηκαν στην πρωτοχρονιάτικη Πίτα. Το έθιμο αυτό, μετά τον 4ο αιώνα μ. Χ., η Ορθόδοξη εκκλησία το πήρε και το συνέδεσε με το έθιμο της Βασιλόπιτας. Κατά το ελληνικό έθιμο η πίτα κόβεται σε οικογενειακή συγκέντρωση αμέσως όταν αλλάζει ο χρόνος. Είναι αλήθεια ότι ο Έλληνας ως μέλος μιας οικογένειας, ή μιας Κοινότητας, ή ενός Συλλόγου ή μιας κοινωνίας οργανωμένων ατόμων, δεν εννοεί αλλαγή του χρόνου, χωρίς την κοπή της Πίτας. Tα ήθη και τα έθιμα είναι ζωτικής σημασίας για μας τους Έλληνες του εξωτερικού και είναι ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία του πολιτισμού μας. Η διατήρηση της παράδοσης είναι ένα μέσον που βοηθά στο να μην υπάρξει αφομοίωση από την τοπική κοινωνία, στην οποία όμως, η ένταξή μας θεωρείτε δεδομένη. Στην εκδήλωση αυτή η θεατρική ομάδα έν πλω μας κράτησε συντροφιά, παρουσιάζοντας μια μικρή θεατρική παράσταση, ο Μικρός Πρίγκιπας. Ο Μικρός Πρίγκιπας είναι ένα πολυαγαπημένο παραμύθι του ΑΝΤΟΝΑΝ ΝΤΕ ΣΑΙΝΤ ΕΞΥΠΥΡΥ. Είναι ένα παραμύθι, που θα έπρεπε να το διαβάσουν όλοι, και οι μεγάλοι. Ναι οι μεγάλοι. Γιατί είναι ένα παραμύθι που πρέπει να διαβάσουν και οι μεγάλοι για να σταματήσουν να επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη κατά τη συναναστροφή τους με τα παιδιά. Γιατί κάποτε και οι μεγάλοι ήταν παιδιά και δεν πρέπει να το παραβλέπουν και να το λησμονούν.
Επίσης, στο σημείο αυτό, θα ήθελα να αναφερθώ σε μια άκρως συγκινητική στιγμή, όταν η πρώην πρόεδρος της Ε.Κ., Δέσποινα Βαρναλίδου, μας ανακοίνωσε με δάκρυα στα μάτια, ότι αυτή και ο σύζυγός της Θανάσης, επιστρέφουν για πάντα στην Ελλάδα.
Η πρόεδρος της Ε.Κ., και αυτή βαθιά συγκινημένη, πρόσφερε στο ζεύγος εκ μέρους του Δ.Σ. από μια ανθοδέσμη και τους ευχήθηκε καλή επάνοδο στην μητέρα Ελλάδα.
