Μιλάει σήμερα στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ ο κ. Δημήτρης Δημόπουλος, ο οποίος είναι «υπεύθυνος» για τη συγγραφή του κειμένου της όπερας “Yasou Aida” η οποία  μετά το Βερολίνο και  στη Neuköllner Oper, μεταφέρθηκε στο Μέγαρο Μουσικής της Θεσσαλονίκης

Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη

«Γράφοντας το κείμενο, άρχισα να «αρχειοθετώ» όλα αυτά που θα έκαναν κάποιον Έλληνα με σπουδές και όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον να αφήσει τη χώρα του. Και σχεδόν άρχισα να πείθομαι και ο ίδιος… Νομίζω πως οι Έλληνες που θα δουν αυτοί την παράσταση θα την ερμηνεύσουν ο καθένας μέσα από τις δικές του εμπειρίες: οι Έλληνες που θέλουν να αφήσουν την Ελλάδα, ίσως βρουν ένα συγχωροχάρτι και να το κάνουν, οι απόδημοι Έλληνες, ίσως θυμηθούν γιατί την άφησαν, αλλά και να ξανανιώσουν αυτό το κεντρί που τσιμπά κάθε ξενιτεμένο».

Αυτά αναφέρει σήμερα στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ ο κ. Δημήτρης Δημόπουλος, ο οποίος είναι «υπεύθυνος» για τη συγγραφή του κειμένου της όπερας «Yasou Aida! Η παραγωγή είχε  ανέβει  στο Βερολίνο, στη Neuköllner Oper, για 23 παραστάσεις. Την πρεμιέρα της παράστασης παρακολούθησαν μεταξύ άλλων ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, ο οποίος πραγματοποιεί επίσκεψη εργασίας στην Γερμανία και ο υφυπουργός Εργασίας της Γερμανίας Χανς-Γιοάχιμ Φούχτελ.
 Η παράσταση παρουσιάστηκε  στο Βερολίνο ως τις 26 Φεβρουαρίου και στις 9 Μαρτίου μεταφέρθηκε  στο Μέγαρο Μουσικής της Θεσσαλονίκης. Τους βασικούς ρόλους ερμηνεύουν η Ελπινίκη Ζερβού, η Λυδία Ζερβάνου, η Μαρία Ντεβιτζάκη, ο Μίκαελ Μπρίσκε και ο Φαμπιάν Μαρτίνο, ενώ η συμπαραγωγή είναι της Όπερας Neukoellner, της εταιρείας μουσικού θεάτρου “Οι Όπερες των Ζητιάνων” και του Μεγάρου Μουσικής της Θεσσαλονίκης.

Ο Δημήτρης Δημόπουλος ξεκίνησε την καριέρα του σκηνή ως σταντ-απ κωμικός το 1996 ως μέλος της ομάδας «Νύχτες Κωμωδίας». Από το 2009 έχει γράψει και παρουσιάσει δύο σταντ-απ μονολόγους που έχουν παρουσιαστεί σε θέατρα και μπαρ ανά την Ελλάδα. Ως ηθοποιός και τραγουδιστής έχει εργαστεί στην Παιδική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στο ελεύθερο θέατρο και στη μεταγλώττιση.

Για την περίοδο 2011-2012, εκτός από τη συγγραφή του κειμένου της όπερας «Yasou Aida!», συμμετέχει στο Φεστιβάλ Κωμωδίας Ξάνθης ως καλλιτεχνικός σύμβουλος και στην κριτική επιτροπή του Φεστιβάλ «Επινοώντας την παράσταση» στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Τη σεζόν 2010-2011 έγραψε και σκηνοθέτησε τη μουσική κωμωδία «Δε Λουκ».

Έχει συνεργαστεί με τις Όπερες των Ζητιάνων στις εξής παραστάσεις: «Τροβατόρε» (βοηθός σκηνοθέτη, 2008). «Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει» (ηθοποιός και τραγουδιστής, 2009-2011), «Νυχτερινά τραγούδια» (δραματουργός, σκηνοθέτης 2011), «Η κόρη της καταιγίδος» (2011, διευθυντής παραραγωγής). Έχει εργαστεί ως μεταφραστής στις εταιρείες SDI Media (μετάφραση υποτίτλων) και Sierra Studios (μετάφραση μεταγλωττίσεων). Γνωρίζει γερμανικά, αγγλικά, ισπανικά και ρώσικα, είναι πτυχιούχος υποκριτικής (Ανωτέρα δραματική σχολή Ίασμος), πτυχιούχος Τμήματος Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΤΕΙ Αθηνών) και είναι απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής Αθηνών.

Η συνέντευξη

Μπορούμε να πούμε ότι το έργο Yasou Aida! επιχειρεί μια προσέγγιση των ελληνογερμανικών σχέσεων σε περίοδο οικονομικής και πολιτικής κρίσης διαμέσου της αναφοράς σε ένα από τα εμβληματικά έργα της αποικιοκρατικής περιόδου της Ευρώπης, την Αΐντα του Βέρντι; Και αν ναι με ποιο τρόπο αυτό επιτυγχάνεται;

«Το Yasou Aida! βασίζεται σε μια ιδέα του σκηνοθέτη της παράσταση, Αλέξανδρου Ευκλείδη, που σε συνεργασία με τον δραματουργό της Neuköllner Oper, Μπέρνχαρντ Γκλόκζιν, δημιούργησαν μια νέα αφηγηματική δομή μεταφερμένη στη σημερινή εποχή. Οι αρχικοί στίχοι, που μιλούσαν για τον έρωτα μιας πριγκίπισσας από την Αιθιοπία και του αρχηγού του στρατού της Αιγύπτου που κατάκτησε τη χώρα της, έδωσαν τη θέση τους σε ένα τρίγλωσσο λιμπρέτο που μιλά για την ιστορία μιας Ελληνίδας στη Φρανκφούρτη που απαρνιέται την Ελλάδα για να υιοθετήσει το «Ευρωπαϊκό Όνειρο» και ενός Γερμανού που συνειδητοποιεί το πόσο οι πράξεις του ως εκπρόσωπου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας βλάπτουν μια άλλη χώρα. Οι συγκρούσεις των λαών, η σχέση σκλαβωμένου και κατακτητή που υπάρχουν στο πρωτότυπο μετουσιώνονται σε συγκρούσεις όχι απαραίτητα λαών, όσο των ασθενέστερων και ισχυρότερων οικονομικά: η οικονομική υποδούλωση  μέσω ενός χρηματοοικονομικού συστήματος που όλοι γνωρίζουμε πως υπάρχει, αλλά αδυνατούμε να κατανοήσουμε πλήρως τη λειτουργία και τους σκοπούς του, και οι συνέπειές της στους λαούς, αυτός είναι ο θεματικός άξονας του Yasou Aida! Στη μουσική του Βέρντι, την οποία διασκεύασε και ενορχήστρωσε ο Χαράλαμπος Γωγιός, υπάρχει μια ισχυρή δραματουργία που καθοδηγεί τις συγκρούσεις, τις εντάσεις και τη λύση του δράματος. Αυτή η μουσική δραματουργία καθοδηγεί και τη δική μας παράσταση, διατηρώντας έτσι μια ισχυρή σχέση με το πρωτότυπο έργο».

 

Στην εποχή μας, παρατηρούμε τη λήψη σκληρών πολιτικών αποφάσεων, που επηρεάζουν άμεσα τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, να νομιμοποιούνται διαμέσου της αναφοράς σε έναν, στην ουσία του, μετααποικιακό λόγο, που βρίθει από φαντασιακές αναπαραστάσεις (οι «εργατικοί» Βόρειοι και οι «τεμπέληδες» Νότιοι, οι «πειθαρχημένοι» Γερμανοί και οι «άσωτοι» Έλληνες…). Ειδικά για το λαό μας πώς σχολιάζετε όλες αυτές τις αναφορές;

«Η παράσταση βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη διάθεση όλων μας να αναπαράγουμε όλα αυτά τα στερεότυπα που μας βοηθούν να νομίζουμε πως γνωρίζουμε κάποιων, ώστε να μη χρειάζεται να αναλωθούμε οι ίδιοι στην ανακάλυψη του ποιος πραγματικά στέκεται απέναντί μας. Όλα αυτά τα στερεότυπα έχουν χρησιμοποιηθεί -και θα χρησιμοποιούνται πάντα- από αρκετούς επιτήδειους που μπορούν και ξέρουν πώς να βασιστούν σε αυτά για να εκμαιεύσουν αυτό που θέλουν, από τον πιο απλό πωλητή μέχρι τον πιο αδηφάγο πολιτικό. Οι Έλληνες που δουλεύουμε για αυτή την παράσταση, αναφέρομαι και στους Έλληνες τραγουδιστές που συμμετέχουν στην παράσταση, νομίζω πως καταρρίψαμε το στερεότυπο του «τεμπέλη Έλληνα»: δεν νομίζω να υπάρχει κάνεις στο θέατρο που μας φιλοξενεί στο Βερολίνο που να μας χαρακτηρίσει πια «τεμπέληδες».

Το Yasou Aida! τι αποτελεί, λοιπόν για μας τους Έλληνες;

«Για εμένα, ως τον Έλληνα που έγραψε το κείμενο, ήταν μια ευκαιρία να δουλέψω σε κάτι καινούργιο που θα παρουσιαζόταν σε μια ξένη χώρα. Γράφοντας το κείμενο, άρχισα να «αρχειοθετώ» όλα αυτά που θα έκαναν κάποιον Έλληνα με σπουδές και όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον να αφήσει τη χώρα του. Και σχεδόν άρχισα να πείθομαι και ο ίδιος… Νομίζω πως οι Έλληνες που θα δουν αυτοί την παράσταση θα την ερμηνεύσουν ο καθένας μέσα από τις δικές του εμπειρίες: οι Έλληνες που θέλουν να αφήσουν την Ελλάδα, ίσως βρουν ένα συγχωροχάρτι και να το κάνουν, οι απόδημοι Έλληνες, ίσως θυμηθούν γιατί την άφησαν, αλλά και να ξανανιώσουν αυτό το κεντρί που τσιμπά κάθε ξενιτεμένο».

Μπορεί να λειτουργήσει ως προπομπός κάποιων εξελίξεων για το λαό και τη χώρα μας;

«Αυτό θα το ανακαλύψω, όταν παρουσιαστεί το έργο στη Θεσσαλονίκη τον Μάρτιο, όπου θα είναι και η πρώτη φορά που η πλειοψηφία του κοινού θα είναι Έλληνες! Μακάρι να μπορούσε ένα έργο τέχνης να επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό τις εξελίξεις στις οποίες αναφέρεστε. Εμείς, οι Έλληνες και οι Γερμανοί συντελεστές της παράστασης, θεωρώ πως κάναμε μια μικρή -αλλά καθαρά πολιτική- κίνηση: μέσα σε μια περίοδο όπου στο πλαίσιο μιας οικονομικής σχέσης των λαών μας θα έπρεπε να μισούμε ο ένας τον άλλον, ήρθαμε κοντά και δημιουργήσαμε κάτι κοινό, κάτι που μας ενώνει και δεν μας χωρίζει».

Οι λαοί έχουν να χωρίσουν κάτι; Ή όλα είναι ζητήματα καθαρά πολιτικών επιλογών και συμφερόντων του παγκόσμιου κεφαλαιοκρατικού συστήματος;

«Η απάντηση στην παράσταση».

 

 

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ