Μία εξαιρετική εκδήλωση της νεολαίας του Συλλόγου Ποντίων Κολωνίας
Σε ημερίδα με θέμα «Ποντιακοί χοροί και η πορεία τους στον χρόνο» κάλεσε πρόσφατα ο Σύλλογος Ελλήνων Ποντίων Νομού Κολωνίας «Οι Αργοναύτες». Η ημερίδα ήταν αφιερωμένη στην ομοούσιο και αδιαίρετη τριάδα του λαϊκού πολιτισμού, το τραγούδι, την μουσική και τον χορό και με βασικούς σκοπούς: 
· Την ανάδειξη των χορών και των τραγουδιών ως τις κυριότερες συνιστώσες της λαϊκής μας παράδοσης και τα οποία με την σειρά τους αποτελούν τρόπο βίωσης της ιδεολογίας ενός λαού και μορφή επικοινωνίας.
· Την διατήρηση των ηθών και των εθίμων καθώς και της δομής της ποντιακής κοινωνίας που αποκρυσταλλώνονται μέσα από τις χορευτικές διαδικασίες.
· Την ανάδειξη εκείνων των στοιχείων που διαφοροποιούν τους ποντιακούς χορούς και δίνουν σε αυτούς μία ιδιαίτερη ταυτότητα.
· Την παρουσίαση των προβληματισμών, των λαθών και των παραλείψεων στην προσπάθεια έρευνας και καταγραφής των ποντιακών χορών στο πέρασμα του χρόνου.
· Την ανάδειξη των προοπτικών εξέλιξης, προσαρμογής και ένταξής τους στο σύγχρονο τρόπο ζωής
Εισηγητής της ημερίδας ήταν ο χοροδιδάσκαλος και ερευνητής Νίκος Ζουρνταζίδης, ο οποίος κατά την διάρκεια της ημερίδας αναφέρθηκε μεταξύ άλλων σε λιγότερο γνωστούς ποντιακούς χορούς, μουσική και τραγούδια ιστορικών περιοχών του Πόντου όπως: Περιοχή «Ακ Νταγ Ματέν» και τους χορούς Τσαραχότ, Χαλάϊ και Γιουβαρλάντουμ, περιοχή «Κιουμούς Ματέν» και τους χορούς Τσουρτούγουζους, Διπλόν Ομάλ και Μαντήλια, περιοχή Μπάφρα και χορούς Τεκ Καϊτέ, Καρά Πουρνάρ και Σαρίκουζ, περιοχή Τραπεζούντας-Ματσούκας και χορούς Μονό Τικ, Ομάλ και Σέρρα, περιοχή Αργυρούπολης και χορούς Τίταρα, Σερανίτσα και Φόνα και τέλος περιοχή Καρς και χορούς Τικ-Τρομαχτό, Κότσαρι και Τας.
Ειδικές αναφορές έκανε ο Νίκος Ζουρνατζίδης στους ρυθμούς, τα μουσικά όργανα, την ονομασία των χορών και τις ενδυμασίες. Παράλληλα μέσω φωτογραφικού υλικού και βίντεο παρουσίασε και εξήγησε πώς διάφοροι χοροί χορεύονταν από ανθρώπους της πρώτης γενιάς που ήλθαν στην Ελλάδα και σε ποιές περιστάσεις της κοινωνικής ζωής γινόταν αυτό. Μεγάλο του παράπονο η έλλειψη τήρησης της αυθεντικότητας των χορών, των ενδυμασιών και της τοπικής ιδιαιτερότητας αυτών. Βασικό στοιχείο πολλών χορών ήταν π.χ. ότι εκτελούντο σε κλειστό κύκλο. Επηρεασμένοι από το γεγονός ότι σήμερα οι περισσότεροι χοροί εκτελούνται σε παραστάσεις μπροστά σε θεατές ο χορός σε ανοιχτή σειρά υπερίσχυσε του κλειστού κυκλικού χορού. Στο πέρασμα των καιρών περιορίσθηκε ή χάθηκε επίσης η ποικιλία των ρυθμών ορισμένων χορών. Οι μικρές παραλλαγές που αποτελούσαν κάτι το συνηθισμένο στον Πόντο, όπου συχνά ένος χορός παράλλασσε ακόμη και σε δύο γειτονικά χωριά, χάθηκαν. Αλλού διάφοροι χοροδιδάσκαλοι για χάρη της χορογραφίας άλλαξαν τους ρυθμούς η πρόσθεσαν/αφαίρεσαν φιγούρες.
Μετά από την αναφορά του Νίκου Ζουρνατζίδη σε κάθε χορό οι πάνω από 40 νέοι κα νέες του χορευτικού συγκροτήματος του συλλόγου, χωρισμένοι σε δύο ομάδες, παρουσίαζαν τους χορούς συνοδεία λύρας, κεμανέ, φλογέρας, ζουρνά, κλαρίνου και νταουλιού. Το χορευτικό υπό την καθοδήγηση του Αλέξανδρου Τσολάκη εντυπωσίασε όχι μόνο με την τέλεια προετοιμασία και έναν πρωτοφανή συγχρονισμό όλων των χορευτών αλλά και με τις θαυμάσιες παραδοσιακές ανδρικές και γυναικείες φορεσιές από σχεδόν όλες τις περιοχές του Πόντου.
Ο Νίκος Ζουρνατζίδης γεννήθηκε στον Κεχρόκαμπο Καβάλας τον Νοέμβριο του 1947. Περάτωσε τις σπουδές του στην Καβάλα το 1969 παίρνοντας την ειδικότητα του εργοδηγού μηχανολόγου. Γνώρισε το χορό από τα πρώτα βήματα της ζωής του σ’ έναν χώρο (το χωριό του) που ήταν αμιγώς ποντιακός. Η πρώτη ένταξή του σε χορευτική ομάδα ήταν το 1965 στη Λέσχη Ποντίων Καβάλας. Από το 1971 διετέλεσε χορευτής και υπεύθυνος του ποντιακού τμήματος του χορευτικού συγκροτήματος του Θεάτρου «Δόρα Στράτου» και από το 1975 έως το 1979 ήταν υπεύθυνος όλου του συγκροτήματος. Από το 1969 έως το 1972 ήταν χορευτής στο Σύλλογο Ποντίων «Αργοναύται-Κομνηνοί», από το 1971 έως το 1983 χορευτής και χοροδιδάσκαλος στον Καλλιτεχνικό Οργανισμό Ποντίων Αθηνών (ΚΟΠΑ). Από το 1973 άρχισε μια έρευνα για τη συλλογή και καταγραφή όλων των ποντιακών χορών, γιατί διαπίστωσε σοβαρά κενά στις μέχρι τότε προσπάθειες. Δίδαξε – και εξακολουθεί να διδάσκει – κατά καιρούς σε ποντιακούς και μη συλλόγους, στο Λύκειο Ελληνίδων και στην Ακαδημία Σωματικής Αγωγής στην ειδικότητα χορού. Εχει χορέψει ή διδάξει επανειλημμένα σε διάφορα μέρη του κόσμου από τις ΗΠΑ, την Ινδία, την Ρωσσία, τον Καναδά, πολλές αραβικές χώρες και σχεδόν όλες τις χώρες της Ευρώπης. Στην Νότια Αφρική μάλιστα έτυχε να έχει και μαθητή Ζουλού χορευτή. Στην Γερμανία έρχεται πολύ συχνά σαν προσκεκλημένος της Ομοσπονδίας Ποντιακών Συλλόγων Ευρώπης όπου διδάσκει στους χοροδιδάσκαλους των διαφόρων συλλόγων. Έχει εκδόσει το βιβλίο “ΧΟΡΕΥΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΧΟΡΟΙ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ” καθώς και μετά την έρευνα, έχει δημιουργήσει το δεύτερο κατά σειρά έργο του “ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΙ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ” (4 cd) καθώς και “ΧΟΡΟΙ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ” (4 dvd).
Ενα μεγάλο μπράβο στην νεολαία και το χορευτικό του Συλλόγου Ελλήνων Ποντίων Κολωνίας που υπό την άξια και σοφή προεδρία του Δημήτρη Κωνσταντινίδη διοργάνωσαν άψογα και υποδειγματικά αυτήν την ημερίδα. Η κατάμεστη αίθουσα σειόταν από τα χειροκροτήματα του κόσμου που ήλθε όχι μόνο για να ακούσει και να μάθει από τον πεπειραμένο Νίκο Ζουρνατζίδη αλλά και να καμαρώσει τα παιδιά του χορευτικού και να μεταλαμπαδεύσει τα μηνύματα της ημερίδας εφόσον συμμετείχαν σε αυτήν και πολλοί εκπρόσωποι τόσο της Ομοσπονδίας όσο και ποντιακών συλλόγων από πολλά μέρη της Γερμανίας.
Εκείνο που κυριάρχησε τελικά στις συζητήσεις μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν: «Όποια λάθη και αν έγιναν στο παρελθόν, είναι προτιμότερο οι ποντιακοί χοροί να χορεύονται έστω και έτσι όπως χορεύονται σήμερα, παρά να εξαφανιστούν. Συγχρόνως όμως είναι ανάγκη οι ποντιακές οργανώσεις όπου γης να κινητοποιηθούν και να ενεργοποιηθούν. Πρέπει να πάρουμε το θέμα που έθιξε τόσο κατανοητά ο Νίκος Ζουρνατζίδης στα χέρια μας ώστε να πραγματοποιηθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται η συστηματική περίσωση και αποθησαύριση των χορών και των τραγουδιών του Ποντιακού Ελληνισμού με τα σύγχρονα μέσα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Αυτό το οφείλουμε στους προγόνους μας και στην ποντιακή νεολαία.»
