Kostas-Lampos“Όπως γνωρίζετε το επίπεδο και η ποιότητα ζωής των ανθρώπων και των κοινωνιών εξαρτάται τόσο από το είδος, την ποσότητα και την ποιότητα της ενέργειας που διαθέτουν για να θερμανθούν, να οργανώσουν την παραγωγή των αναγκαίων αγαθών και να μετακινηθούν από το ένα μέρος στο άλλο, όσο και κύρια από τον τρόπο διαχείρισης της κάθε φορά διαθέσιμης ενέργειας. Από αυτή την άποψη η ιστορία της ανθρωπότητας μπορεί να διακριθεί στην περίοδο της ενέργειας με πηγή το ξύλο, στην περίοδο της ενέργειας των δούλων και των ζώων εργασίας, στην περίοδο της ενέργειας με πηγή τον άνεμο, το νερό και τον άνθρακα και στην περίοδο της ενέργειας με πηγή το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και το ουράνιο”. Αυτά δηλώνει σήμερα στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ, ο Κώστας Λάμπος με αφορμή το βιβλίο του «Ποιος φοβάται το υδρογόνο;» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Νησίδες”.

Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη.

Ε. Γ.: Μπορείτε, κύριε Λάμπο, να αναφερθείτε στον τίτλο του πρόσφατου βιβλίου σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Νησίδες”; Τι ακριβώς εννοείτε;

Κώστας Λάμπος: Καλημέρα σας κύριε Ζώη και σας ευχαριστώ για την πρόσκληση σ’ αυτή τη συζήτηση. Ο τίτλος «Ποιος φοβάται το υδρογόνο;», βγήκε μέσα από μια διαδικτυακή έρευνα γνώμης εκατό και πλέον ατόμων που είχαν να επιλέξουν μεταξύ πολλών εναλλακτικών τίτλων, αλλά είχαν και την επιλογή να προτείνουν κάτι διαφορετικό. Οι περισσότεροι υπόδειξαν αυτόν τον τίτλο και φυσικά τον αποδέχτηκα, αν και εγώ προτιμούσα κάποιον άλλον χωρίς ερωτηματικό. Εκτιμώ πως, εκτός από τα αστυνομικά μυθιστορήματα, ο συγγραφέας που σέβεται τους αναγνώστες του οφείλει να είναι σαφής αναφορικά με το βιβλίο που παρουσιάζει στο δημόσιο διάλογο. Για να μην φανεί λοιπόν το βιβλίο ως ‘αστυνομική νουβέλα’ πρόσθεσα, το συνηθίζω άλλωστε σε όλα τα βιβλία μου, το συγκεκριμένο υπότιτλο, «Η επανάσταση του υδρογόνου, η ελεύθερη ενέργεια και η απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τα ορυκτά καύσιμα και την καπιταλιστική βαρβαρότητα». Αυτός ο υπότιτλος αποτελεί σύνθεση περισσότερων τίτλων, με λιγότερες προτιμήσεις, που δίνει το στίγμα του βιβλίου. Έτσι ώστε, ο αναγνώστης με την πρώτη ματιά να μπορεί εύκολα να καταλάβει τι μπορεί να προσφέρει το υδρογόνο και ποιος φοβάται αυτή την εξέλιξη που απελευθερώνει τον καθένα μας προσωπικά, τις οικογένειες, τις γειτονιές, τις πόλεις, τις κοινωνίες και την ανθρωπότητα συνολικά από τα ορυκτά καύσιμα και από την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Όπως γνωρίζετε το επίπεδο και η ποιότητα ζωής των ανθρώπων και των κοινωνιών εξαρτάται τόσο από το είδος, την ποσότητα και την ποιότητα της ενέργειας που διαθέτουν για να θερμανθούν, να οργανώσουν την παραγωγή των αναγκαίων αγαθών και να μετακινηθούν από το ένα μέρος στο άλλο, όσο και κύρια από τον τρόπο διαχείρισης της κάθε φορά διαθέσιμης ενέργειας. Από αυτή την άποψη η ιστορία της ανθρωπότητας μπορεί να διακριθεί στην περίοδο της ενέργειας με πηγή το ξύλο, στην περίοδο της ενέργειας των δούλων και των ζώων εργασίας, στην περίοδο της ενέργειας με πηγή τον άνεμο, το νερό και τον άνθρακα και στην περίοδο της ενέργειας με πηγή το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και το ουράνιο. Ποτέ και σε καμιά ενεργειακή περίοδο της ανθρωπότητας η διατιθέμενη ενέργεια δεν έφτανε για την κάλυψη των αναγκών όλων των ανθρώπων με αποτέλεσμα τα φτωχά κοινωνικά στρώματα ακόμα και σήμερα να μην έχουν αρκετή ενέργεια για να θερμανθούν, να παράγουν τα αναγκαία για τη ζωή τους αγαθά, να ψυχαγωγηθούν και να μετακινηθούν, χωρίς ωστόσο αυτό να οφείλεται στην έλλειψη ενεργειακών πηγών και δυνατοτήτων. Το σημερινό συγκεντρωτικό ενεργειακό σύστημα που στηρίζεται στα ορυκτά καύσιμα και ελέγχεται από μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού οικονομικά συγκροτήματα, αδυνατεί εκ των πραγμάτων να καλύψει όλες τις ενεργειακές ανάγκες της ανθρωπότητας, πράγμα που οδηγεί στους ασταμάτητους καταστροφικούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους για τον έλεγχο των πηγών των ορυκτών καυσίμων με σκοπό να διασφαλιστεί ενέργεια για τα κυρίαρχα κοινωνικά στρώματα και το όποιο περίσσευμα να πωληθεί πανάκριβα σε όσους μπορούν να το αγοράσουν. Και όμως η γήινη βιόσφαιρα διαθέτει ανεξάντλητες και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, που συνεργαζόμενες και με βάση το καύσιμο υδρογόνο, μπορούν να εξασφαλίσουν αποκεντρωμένη, άφθονη, φθηνή και καθαρή ενέργεια για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μόνο που μια τέτοια μορφή ενέργειας βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις υφιστάμενες ιεραρχικές εξουσιαστικές δομές του καπιταλισμού και προϋποθέτει μια άλλη αρχιτεκτονική αποκεντρωμένης και αυτοπροσδιοριζόμενης κοινωνικής οργάνωσης.

Ε. Γ.: Μπορεί να υπάρξει ένας κόσμος ίσων ευκαιριών, δικαιωμάτων, κοινωνικής ισότητας, χωρίς πλουσίους και φτωχούς; Και αν ναι με ποιες προϋποθέσεις;

Κώστας Λάμπος: Η έλλειψη ίσων ευκαιριών, δικαιωμάτων και κοινωνικής ισότητας και η διάσπαση της κοινωνίας-ανθρωπότητας σε λίγους πλούσιους και πολλούς φτωχούς δεν είναι φυσιολογικά φαινόμενα και δεν έχουν να κάνουν ούτε με τη Μάνα –Φύση, ούτε με την «ανθρώπινη φύση», γιατί όλοι ξέρουμε πως όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι, διαφορετικοί βέβαια αλλά ίσοι. Εκείνο που δίνει σε κάποιους, λίγους, περισσότερες ευκαιρίες και δικαιώματα και λιγότερες ή και καθόλου ευκαιρίες και δικαιώματα στους πολλούς, είναι η ανισότητα των οικονομικών και κοινωνικών δομών που την επιβάλλουν με τη βία των θεσμών, την προστατεύουν με την κτηνώδη βία των όπλων και την εμπεδώνουν με τις σκοταδιστικές θεωρίες των εξουσιαστικών θρησκειών, με την ταξική παιδεία της άγνοιας και με την καταιγιστική προπαγάντα των πολιτικών διαχειριστών της οικονομικής και κοινωνικής ανισότητας και των ελεγχόμενων ΜΜΕ.

Όμως δεν ήταν πάντα έτσι τα κοινωνικά πράγματα. Η αλήθεια είναι πως η οικονομική και κοινωνική ανισότητα έχει ηλικία μικρότερη από τρεις χιλιάδες χρόνια, με αφετηρία το σχηματισμό της πατριαρχικής οικογένειας, της ιδιοκτησίας και του κράτους, η οποία σε σύγκριση με την εκατομμυριόχρονη βασανιστική πορεία της ανθρωπότητας αποτελεί απειροελάχιστη περίοδο. Η ανθρωπότητα επέζησε και εξελίχτηκε γιατί επέλεξε να ζει σε συνθήκες ισοκατανομής, συλλογικής αμεσοδημοκρατικής λήψης των αποφάσεων και συμμετοχής των μελών της στον αγώνα για την επιβίωση ανάλογα με τις δυνατότητές τους με απολαβές ανάλογες των αναγκών τους. Από τότε που η βία κάποιων ‘νικητών’ μετάτρεψε την κοινόχρηστη γη σε ατομική ιδιοκτησία τους και τους ‘ηττημένους’ σε δούλους τους, από τότε εμφανίστηκε η οικονομική και κοινωνική ανισότητα, η οποία ξεστράτισε την ανθρωπότητα και την οδήγησε στη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα. Στα πλαίσια αυτής της βαρβαρότητας το 1% του πληθυσμού του πλανήτη, που κατέχει, παράνομα και με τη βία, τους φυσικούς πόρους και τα μέσα παραγωγής ρυθμίζει ιδιωτικοκερδοσκοπικά την παραγωγή και την κατανομή του κοινωνικού πλούτου με τέτοιο τρόπο, που οδηγεί το 99% της ανθρωπότητας να ζει σε συνθήκες εργοδοτικής και κρατικής τρομοκρατίας που της επιβάλουν επισφαλή και κακοαμειβόμενη υπεραπασχόληση, ανασφάλιστη υπαμειβόμενη υποαπασχόληση, εξοντωτική ανεργία, οικονομικό αποκλεισμό, πείνα και κοινωνική περιθωριοποίηση, τη στιγμή που η εξέλιξη θα μπορούσε, αν δεν ήταν υποταγμένη στα συμφέροντα του 1% του παγκόσμιου πληθυσμού να εξασφαλίσει παγκόσμια ευημερία, ισότητα και ελευθερία για όλους.

Επειδή όλα αυτά είναι αφύσικα πράγματα και απάνθρωπα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και του πολιτισμού, η ανθρωπότητα προσπαθεί και αγωνίζεται ασταμάτητα να μετακινηθεί από τις βάρβαρες συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής ανισότητας, σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής ισότητας, πράγμα που επιτρέπει σήμερα, στον 21ο αιώνα, ο υψηλός βαθμός ανάπτυξης της επιστήμης, της τεχνολογίας και του πολιτισμού. Βέβαια τα κυρίαρχα συμφέροντα προσπαθούν να αποτρέψουν αυτή την εξέλιξη. Οι κοινωνίες όμως αντιστέκονται και συνεχίζουν να διεκδικούν ίσες ευκαιρίες και ίσα δικαιώματα για όλους, κατανοώντας πως για να συμβεί αυτό χρειάζεται να αποκτήσει η πλειονότητα των ανθρώπων Γνώση, Ενότητα και Όραμα με τη δύναμη των οποίων θα αναγκάσει τον καπιταλισμό που παρακμάζει να αποσυρθεί από την ιστορία και να ανοίξει ο δρόμος για ένα καλύτερο κόσμο της ισότητας, της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης, της καθολικής ευημερίας, της πραγματικής δημοκρατίας της ελευθερίας και της ευτυχίας. Σε ένα κόσμο της οικονομικής και κοινωνικής ισότητας, των ίσων ευκαιριών και δικαιωμάτων, δεν θα μπορεί κανένας να εκμεταλλεύεται τους συνανθρώπους του και φυσικά δεν θα υπάρχει κανένας λόγος κάποιοι λίγοι να είναι πλούσιοι και κάποιοι, οι πολλοί, να είναι φτωχοί, γιατί θα έχουν αλλάξει οι ανθρώπινες και οι κοινωνικές αξίες και στη θέση του ανταγωνισμού, της εκμετάλλευσης, της περιβαλλοντικής ρύπανσης και του πολέμου θα μπουν αξίες όπως της αλληλεγγύης, της συνεργασίας, της ισότητας, της καθολικής ευημερίας, της άμεσης δημοκρατίας, της αταξικής κοινωνίας, της ειρήνης και του ανθρωπισμού.

Ε.Γ.: Είναι εφικτή σήμερα μια ανθρώπινη, μια ανθρωπιστική κοινωνία; Ποιο ρόλο παίζουν οι επιστήμες και η τεχνολογία σε μια τέτοια προοπτική;

Κώστας Λάμπος: Η μελέτη της ιστορίας μας δείχνει πως η ανθρωπότητα πορεύεται αργά και βασανιστικά, αλλά σταθερά από το Χθες, στο Σήμερα και από το Σήμερα στο Αύριο, από το Παρελθόν στο Μέλλον, από την κάθε φορά υφιστάμενη κατάσταση σε μια καλύτερη και από εκεί σε μια ακόμα καλύτερη με προορισμό έναν κάθε φορά καλύτερο κόσμο. Έτσι από τη δουλοκτησία πέρασε στη δουλοπαροικία και από εκεί στον καπιταλισμό, δημιουργώντας τις αναγκαίες υλικές και πνευματικές, αντικειμενικές και υποκειμενικές προϋποθέσεις με τις οποίες θα μπορούσε κάποια στιγμή να αφήσει πίσω της τον καπιταλισμό και να περάσει σε μια καινούργια φάση της πορείας της που θα κάνει εφικτή την κοινωνική ισότητα. Το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας χιλιάδων γενεών των επιμέρους κοινωνιών και της ανθρωπότητας ολόκληρης είναι οι σύγχρονες επιστήμες και η αξιοθαύμαστη τεχνολογία που δίνουν στο σύγχρονο πολιτισμό καινούργιες οικουμενικές ανθρωπιστικές διαστάσεις και αντίστοιχες προοπτικές. Με την υποκατάσταση της ανθρώπινης εργασίας από την τεχνολογία, προσφέρεται περισσότερος ελεύθερος χρόνος στους εργαζόμενους για να μπορούν να ασχοληθούν οι ίδιοι συλλογικά με την διαχείριση της κοινωνικοποιημένης οικονομίας, με την οργάνωση της κοινωνίας τους και με το μέλλον τους, χωρίς αφεντικά, εκμεταλλευτές, εξουσιαστές και παγκόσμιους ηγεμόνες.

Όσοι φροντίζουν να έχουν ενημέρωση για τα θέματα αυτά, γνωρίζουν πως οι σημερινές επιστήμες και τεχνολογίες μπορούν, αν περάσουν στον έλεγχο των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, δηλαδή, στον έλεγχο της κοινωνίας, να εξασφαλίσουν καθολική ευημερία με ταυτόχρονο περιορισμό του αναγκαίου εργάσιμου χρόνου στις 10-15 ώρες την εβδομάδα. Αντί γι’ αυτό όμως ο καπιταλισμός αυξάνει αντί να μειώνει τον εβδομαδιαίο εργάσιμο χρόνο των εργαζόμενων, μειώνοντας στο μισό την αμοιβή της επισφαλούς εργασίας δημιουργώντας ταυτόχρονα ατέλειωτες στρατιές εξαθλιωμένων ανέργων και τρομοκρατημένων υποαπασχολούμενων με σκοπό να στραγγαλίσει τις διεκδικήσεις και τους κοινωνικούς αγώνες για μα ανθρώπινη ζωή και για κοινωνική ισότητα. Αυτή όμως η απάνθρωπη συμπεριφορά του καπιταλισμού ωθεί τις κοινωνίες στην αναζήτηση διεξόδου, πυροδοτεί το δημόσιο διάλογο που προσφέρει περισσότερη επιστημονικά έγκυρη και κοινωνικά χρήσιμη Γνώση, η οποία οδηγεί σε Επίγνωση, δηλαδή στη συνειδητοποίηση πως ο καπιταλισμός έχει γίνει επικίνδυνος για την ανθρωπότητα, πως ο καπιταλισμός δεν είναι η μοίρα της ανθρωπότητας, πως δεν είναι αήττητος και πως ήρθε η ώρα να αντικατασταθεί από ένα σύστημα άμεσης δημοκρατίας και αταξικής κοινωνίας. Αυτές οι διεργασίες ανεβάζουν το κοινωνικό θερμόμετρο σε βαθμό που αρχίζει η τήξη των θεσμών και των δομών του καπιταλισμού, γιατί ένας καλύτερος κόσμος γίνεται πλέον εφικτός.

Ε. Γ.: Γράφετε ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να σκοτώσεις ή να σκοτωθείς… Ναι αλλά η απληστία για όλο και περισσότερα κέρδη;

Κώστας Λάμπος: Είναι ακριβώς αυτή η απληστία του κεφαλαίου για όλο και περισσότερα κέρδη που τον οδήγησε σ’ αυτή την παρακμή και που ξεσηκώνει όλο και μεγαλύτερα τμήματα των επιμέρους κοινωνιών και της ανθρωπότητας συνολικά εναντίον του. Όταν ένας άνθρωπος έχει ετήσιο εισόδημα μεγαλύτερο από το εισόδημα σαράντα πέντε φτωχών χωρών και μερικές δεκάδες τέτοιων άπληστων κεφαλαιοκρατικών ομίλων ελέγχουν το 80-90% του παγκόσμιου πλούτου, τότε δεν απομένει στις δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, που ως μισθωτοί λειτουργούν το καπιταλιστικό σύστημα, άλλη επιλογή από την υπέρβαση του καπιταλισμού για να πάρουν οι ίδιες τις τύχες τους στα χέρια τους.

Και για να συμβεί αυτό δεν χρειάζεται ‘να σκοτώσεις ούτε να σκοτωθείς’ γιατί το ξεπέρασμα του καπιταλισμού δεν συντελείται με την βία, όπως υποστηρίζουν όσοι σκέφτονται με ιδεολογήματα των περασμένων αιώνων ή λειτουργούν με βάση τις προσωπικές ή κομματικές εξουσιαστικές επιδιώξεις τους. Με όσα συντελούνται στις μέρες μας με τα διάφορα κοινωνικά κινήματα που αγωνίζονται με επιστημονικά και κοινωνικά πειράματα να ανοίξουν ορίζοντες για την ενεργειακή αυτονομία σε επίπεδο οικογένειας, γειτονιάς, συνοικίας, πόλης, έθνους και συνολικά της ανθρωπότητας, (που είναι και το θέμα του βιβλίου με αφορμή την παρουσίαση του οποίου γίνεται και αυτή η μεταξύ μας συζήτηση), με στόχο να επιβάλλουν το ελεύθερο λογισμικό, την κοινωνικοποίηση του Διαδικτύου για την ελεύθερη διακίνηση της πληροφορίας και της δωρεάν επικοινωνίας, την τρισδιάστατη εκτύπωση, την απομάκρυνση από την εμπορευματοποίηση των ανθρώπινων σχέσεων και της κοινωνικής ζωής με μορφές αλληλέγγυας, κοινωνικής ακόμα και αχρήματης οικονομίας, αλλά και πολλών άλλων δραστηριοτήτων που διευρύνουν τους ορίζοντες, το πλήθος και το εύρος των κοινών αγαθών.

Ένας καινούργιος καλύτερος κόσμος γεννιέται σήμερα στους κόλπους της κοινωνίας που αλλάζει αφήνοντας θεωρητικά και πρακτικά πίσω του τον απάνθρωπο και καταστροφικό καπιταλισμό, ο οποίος προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία με την παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου, την κινεζοποίηση της Εργασίας την εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία και τον γενικευμένο φασισμό που ετοιμάζει να επιβάλλει στην ανθρωπότητα ολόκληρη για να αποτρέψει τη μοιραία κοινωνική ανατροπή του, η οποία γίνεται αναπόφευκτη στο βαθμό που οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού συσσωρεύουν την αναγκαία Γνώση και αποκτούν την αναγκαία συνείδηση για το χτίσιμο ενός καλύτερου κόσμου.

Τελικά η άπληστη φύση του καπιταλισμού δεν τον σώζει, αλλά τον οδηγεί στην παρακμή και στο θάνατό του…

Ε. Γ.: Τελικά ένας καλύτερος κόσμος είναι μπροστά μας αλλά δεν τον βλέπουμε; Τι πρέπει να κάνουμε για να γίνει δικός μας;

Κώστας Λάμπος: Ναι, ένας καλύτερος κόσμος είναι μπροστά μας. Διαμορφώνεται μέρα τη μέρα στους κόλπους του παλιού κόσμου που θέλουμε να αλλάξουμε, γιατί αυτός δεν ανταποκρίνεται πια στις ανάγκες των επιμέρους κοινωνιών και της ανθρωπότητας συνολικά. Αλλά, αυτός ο καινούργιος καλύτερος κόσμος δεν είναι δημιούργημα μεταφυσικών, ούτε όμως και φυσικών δυνάμεων, γιατί οι κοινωνικές διεργασίες είναι το αποτέλεσμα των άπειρων ατομικών, συλλογικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων που ωθούν προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Αυτό σημαίνει πως αυτός ό κόσμος δεν μπορεί να προκύψει ούτε ως αποτέλεσμα κάποιων καλύτερων τάχα εξουσιών, εξουσιαστών και εξουσιαστικών ‘πρωτοποριών’, γιατί δεν υπάρχουν καλύτερες εξουσίες και εξουσιαστές, όσο θα υπάρχουν εξουσιαζόμενοι.

Γι’ αυτό και δεν είναι βέβαιη η ολοκλήρωση αυτών των υποδόριων κοινωνικών διεργασιών που διαμορφώνουν λίγο-λίγο με υπομονή και επιμονή τον κόσμο της κοινωνικής ισότητας, των ίσων ευκαιριών και δικαιωμάτων, αν δεν βοηθήσουμε όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του και με τις όποιες δυνατότητές του να γίνει ορατός και πεδίο δράσης όλο και μεγαλύτερων τμημάτων της κοινωνίας-ανθρωπότητας μέχρι η κοινωνική πλειονότητα να αποφασίσει συνειδητά να τον ολοκληρώσει και να τον κάνει δικό της.

Υπάρχει βέβαια μια πραγματικότητα, η πραγματικότητα της κοινωνικής τύφλωσης, που έχει να κάνει με την απολίτικη αντίληψη του ατομισμού και του ωχαδερφισμού, που μας φύτεψαν τα σκοταδιστικά και εξουσιαστικά ιερατεία, με την οποία πορεύονταν μέχρι σήμερα πολλοί εργαζόμενοι, πράγμα όμως που δεν τους προστάτεψε από τον κανιβαλισμό του κεφαλαίου. Και σήμερα αναγκάζονται να εγκαταλείψουν σταδιακά τον μίζερο εαυτούλη τους, το εγωιστικό Εγώ τους και να αναζητήσουν καταφύγιο στο Κοινωνικό Εμείς, για να αντιμετωπίσουμε συλλογικά και όλοι μαζί την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Βέβαια δεν είναι εύκολη υπόθεση το ξερίζωμα των αντικοινωνικών αντιλήψεων και νοοτροπιών του ατομισμού, που εκφράζεται συνήθως ως συντηρητικές πολιτικές επιλογές, ως αυταρχισμός στην οικογένεια, ως θρησκοληψία, ως ρατσισμός και ως φασιστική ιδεολογία, αλλά χωρίς το ξεπέρασμά τους από την κοινωνική πλειονότητα αυτός ο καλύτερος κόσμος που προσπαθεί να γεννηθεί μπορεί να μην τα καταφέρει και αντί για γέννα της ιστορίας να ζήσουμε μια ακόμα αποβολή της με πισωγύρισμα σε ένα νέο μεσαίωνα, στο μεσαίωνα ενός τεχνοφασισμού και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Για να μην συμβεί αυτό θα πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε πως μια βιβλιοθήκη στο σπίτι μας είναι το ίδιο σημαντική με το ψυγείο και την κουζίνα και σε κάθε περίπτωση πολύ σημαντικότερη από την τηλεόραση και το βίντεο που γεμίζουν τα κεφάλια μας με ψέματα, προπαγάνδα και με κάθε είδους πολιτιστικά σκουπίδια. Να συνειδητοποιήσουμε πως μια ανοιχτή συζήτηση για τα προβλήματα που μας δημιουργεί το καπιταλιστικό σύστημα και για το ξεπέρασμά τους είναι για εμάς τους ίδιους πολύ πιο χρήσιμη από τη συζήτηση για το στημένο ποδόσφαιρο και για τη ζωή των σάπιων προτύπων που αποσκοπούν στον αποπροσανατολισμό μας. Να συνειδητοποιήσουμε πως η μόρφωση και κυρίως η ατομική και συλλογική αυτομόρφωσή μας είναι πηγή Γνώσης, Ενότητας και Δύναμης που θα μας ανεβάσει τον αυτοσεβασμό, την αυτοπεποίθηση και θα μας καταστήσει ικανούς να πάψουμε να είμαστε αντικείμενα εκμετάλλευσης και να γίνουμε υποκείμενα της ιστορίας και συνειδητοί δημιουργοί της άμεσης δημοκρατίας και της αταξικής κοινωνίας στα πλαίσια ενός Οικουμενικού Ουμανιστικού Πολιτισμού.

Ε.Γ.: Κύριε Λάμπο, είστε πολύ σαφής και σας ευχαριστώ πολύ γι’ αυτή τη συνέντευξη.

Κώστας Λάμπος: Κι’ εγώ σας ευχαριστώ κύριε Ζώη για την καλοσύνη σας να μου παραχωρήστε το φιλόξενο βήμα της εφημερίδας Ελληνική Γνώμη και με την ευκαιρία θα ήθελα να στείλω τους χαιρετισμούς μου στην ομογένεια του Βερολίνου, ενεργό μέλος της οποίας υπήρξα για οκτώ ολόκληρα χρόνια.

Σύντομο βιβογραφικό

Ο Κώστας Λάμπος
Είναι Διδάκτορας της Σχολής Οικονομικών Επιστημών του FREIE UNIVERSITÄT BERLIN.
Δίδαξε:
* Ιστορία Οικονομικών Θεωριών και Οικονομική Ιστορία της Ευρώπης, στην ΑΒΣΘ, (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας),
* Κράτος και αναπτυξιακή εμπειρία της Ελλάδας και Τεχνολογία και Εργασιακές σχέσεις , στην ΕΘΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ,
* Οικονομικό Προγραμματισμό και Συνεταιριστική Οικονομία στο ΤΕΙ ΑΘΗΝΑΣ.
Έχει δημοσιεύσει βιβλία , μελέτες και άρθρα, στα ελληνικά και σε αρκετές ξένες γλώσσες. Κυριότερα έργα του είναι :
1.           Αbhangigkeit und fortgeschrittene Unterentwicklung dargestellt am Beispiel der Landwirtschaft Griechenlands, R. G. Fischer Verlag, F/M 1981.
2.           Εξάρτηση, προχωρημένη υπανάπτυξη και αγροτική οικονομία της Ελλάδας, ΑΙΧΜΗ, Αθήνα 1983.
3.           Συνεταιρισμοί και Ανάπτυξη, Τυπωθήτω-Δαρδανός, Αθήνα 1999.
4.           Από την κρίση στην υπέρβαση του Ελληνικού Περιφερειακού Καπιταλισμού, ΑΙΧΜΗ, Αθήνα 1988.
5.           Συντεταγμένες Εθνικής Αγροτικής Ανασυγκρότησης ΗΛΙΑΝΘΟΣ, Αθήνα 1991.
6.           Εισαγωγή στον Οικονομικό Προγραμματισμό, ΗΛΙΑΝΘΟΣ, Αθήνα 1996.
7.           Αμερικανισμός και Παγκοσμιοποίηση, ΠΑΠΑΖΗΣΗΣ, Αθήνα 2009.
8.           Άμεση Δημοκρατία και Αταξική Κοινωνία, ΝΗΣΙΔΕΣ, Θεσσαλονίκη 2012.
9.            Ποιος φοβάται το υδρογόνο;, ΝΗΣΙΔΕΣ, Θεσσαλονίκη 2013.
10.        Η Άμεση Δημοκρατία στον 21ο αιώνα, (Πρόλογος και επιμέλεια), ΝΗΣΙΔΕΣ, Θεσσαλονίκη 2013.

2 ΣΧΟΛΙΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ