Περιοδική έκδοση για την κοινωνική δημοκρατία.
Και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ.
Απάντηση στους «εντός, εκτός ΠΑΣΟΚ και επί τ’ αυτά» «συντρόφους» του Νέου Αγωνιστή, με αφορμή το κείμενό τους.
Του Δαμιανού Βασιλειάδη,
εκπαιδευτικού, ιδρυτικού στελέχους του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ.
Αθήνα, 24.6.2011.
Αγαπητοί «σύντροφοι»,
Πάντα ασυντρόφευτοι να ’σαστε, γιατί το αξίζετε και με το παραπάνω.
Μήπως μπορείτε να μου λύσετε ένα γρίφο, για να μην τρελαθώ: Πώς τα καταφέρνετε να είσαστε και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ; Για πολλούς από την παρέα σας πιθανόν να είναι αυτονόητο, για μένα δυστυχώς όχι.
Αν καταφέρετε και μου λύσετε αυτόν τον γρίφο, θα σας είμαι ευγνώμων και σ’ αυτή την ζωή και στην άλλη (για την άλλη δεν εγγυούμαι). Θα σας στήσω συνάμα εικόνισμα και θα σας προσκυνάω ξημεροβραδιάτικα, έστω κι’ αν ρίχνω μερικές χριστοπαναγίες, που δεν είναι του χαρακτήρα μου. Όμως για το χατίρι σας, επειδή σας συμπαθώ, θα το κάνω.
Περιμένω εναγωνίως τη λύση, γιατί, μα την αλήθεια, σ’ όλη μου τη ζωή δεν κατάφερα να λύσω αυτόν τον γρίφο. Αν μπορείτε – κι’ εσείς είμαι πεπεισμένος (το αποδεικνύετε συνεχώς στην πράξη) πως μπορείτε. Θα με διευκολύνετε κι’ εμένα τον άμοιρο!
Με νέους αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Δαμιανός Βασιλειάδης,
Ο αμετανόητος.
ΥΓ. Αν δεν τα καταφέρετε παρ’ όλα αυτά μόνοι σας, μη χολοσκάτε! Συμβουλευτείτε, σας παρακαλώ, (θα μου κάνετε μεγάλη χάρη) τους «Έλληνες ΣοσιαλΗστές» του Παντελή Οικονόμου και την Αριστερή Πρωτοβουλία των ΣοσιαλΗστών του Γιώργου Παναγιωτακόπουλου και της παρέας τους. (βλ. και αφίσα τους με φωτογραφία του αείμνηστου, για να αποκτήσετε μια ιδέα).
Αυτοί οι «κολλητοί» μας σύντροφοί του ΠΑΣΟΚ, οι άριστοι των αρίστων και με απαράμιλλη συνέπεια (αυτό μετράει) πιθανόν να ξέρουν, γιατί έχουν στο μεταξύ αποκτήσει μεγαλύτερη εμπειρία, επειδή εσείς είσαστε ακόμη νεοσύλλεκτοι, δηλαδή τώρα μαθαίνετε, αν και ομολογώ ότι έχετε κάνει μεγάλη πρόοδο.
Όμως μη στενοχωριέστε: Κάποια στιγμή θα τους φτάσετε και ίσως τους ξεπεράσετε. Ο Πάγκαλος θα είναι σίγουρα ένα μηδενικό μπροστά σας.
Στο δρόμο της αρετής θα γίνετε, αν δεν είστε ήδη, όλοι ασυναγώνιστοι! Αρκεί να έχετε τον Πάγκαλο για πρότυπο, παράδειγμα προς μίμηση (θυμήθηκα και τον Μίμη), που ανακάλυψε ανάμεσα στα άλλα «σοφά» ότι η δημοκρατία στην Ελλάδα ανακαλύφθηκε και εγκαθιδρύθηκε επί ΠΑΣΟΚ το 1981.
Ούτε να σκεφτώ εγώ τέτοιον άθλο! Η φαντασία μου όσο και να τη ζορίζω και να τη ξεζουμίζω δεν επαρκεί. Είναι αδύνατο, σας ομολογώ με παρρησία.
Προσωπικά – κι’ αυτή είναι ή μόνη μου απογοήτευση και δυστυχία– νομίζω ότι ποτέ και ούτε κατά διάνοια δε θα μπορέσω να σας φτάσω.
Θα περιμένω – με διακρίνει υπομονή κι’ επιμονή – να ευτυχήσω να δω κι’ αυτήν την ευλογημένη ημέρα, για να πλέω σε πελάγη ευτυχίας, όπως λένε.
Επιπλέον –πράγμα που επιβάλει η αβροφροσύνη – να σας δώσω συγχαρητήρια και όχι μόνο. Σκέφτομαι να σας στήσω και κανένα λαμπρό μνημείο. Δεν είναι απίθανο. Λεφτά υπάρχουν, αφού –ευτυχώς –ευτυχώς «όλοι μαζί τα φάγαμε».
Ποιητικά θα έλεγα, γιατί με ενθουσιάσατε τόσο πολύ ώστε με έπιασε ποιητικός οίστρος, ότι «τα χρήματα τρέχουν από τα μπατζάκια μου», κατά το «ας φρόντιζαν» ενός άλλου αλεξανδρινού, «παρακατιανού» ποιητή.
Είμαι πραγματικά και χωρίς υπερβολή για όλα, όχι μόνο έτοιμος, αλλά και πανέτοιμος. «Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα», όπως λέει ο ποιητής.
Δεν πιστεύω να δω κάτι καλύτερο στη ζωή μου.
Όμως υπάρχει πάντοτε και ο άγνωστος θεός. Μπορεί δηλαδή, παρ’ όλα αυτά, να βιώσω και κάτι ακόμη καλύτερο!
Ποτέ δεν ξέρεις!
Μη σας παραξενεύει: Και γι’ αυτό ακόμη είμαι πανέτοιμος.
Και ένα τελευταίο: Όταν ιδρύσετε το νέο σοσιαλιστικό κόμμα, να με καλέσετε αμέσως. Θέλω να είμαι από τα ιδρυτικά του, όπως επί ΠΑΚ και ΠΑΣΟΚ. Τι να κάνω; Έχω αυτό το κουσούρι. Κακή συνήθεια από το παρελθόν, αλλά πιστεύω ότι, μέσα στη μεγαθυμία σας, έχετε κατανόηση.
Εξάλλου είσαστε έξυπνοι άνθρωποι, (το «καπάτσοι» και κάτι άλλα παρεπόμενα, το αποφεύγω) σε αντίθεση με μένα, αλλά δε θέλω να μπω σε «προσωπικά δεδομένα». Το αφήνω στην πάντα.
Θέλω λοιπόν να είμαι από τους πρώτους.
Κάνετέ μου τη χάρη.
Θα είναι ότι πολυτιμότερο στη ζωή μου.
Το καλύτερο τελικά δεν μου αρκεί, για να είμαι ένας άνθρωπος νέο –αγωνιστικός, με ένα καινούργιο όραμα, αρχές, αξίες και ιδανικά στη ζωή, τόσο απαράμιλλα, όπως τα περιγράφετε στο κείμενό σας, για να αξίζει πραγματικά η ζωή.
Εξάλλου, χωρίς ηθική, η πολιτική δεν έχει αξία, το υπονοείτε κι’ αυτό, ανάμεσα στα τόσα θαυμαστά, που γράφετε και μου θυμίζει ένα φίλο μου από τη Σαρδηνία.
Εμένα μου προξενείτε την εντύπωση ότι πρόκειται για θαύμα.
Μου δώσατε διέξοδο. Ξέρετε, δεν πίστευα ο αφιλότιμος σε θαύματα.
Εσείς, πέρα από θαύματα, είσαστε το παράδειγμα και το υπόδειγμά μου, γιατί στη ζωή, το έχω μάθει από σας: Το παράδειγμα έχει σημασία. Αλλιώς θα ήμουν ένας χαμένος (αυτό δεν το λέει ο ποιητής, το λέω εγώ), ένας, πώς να το πω, φαρισαίος υποκριτής του αίσχιστου είδους. Σε αντίθεση φυσικά με σας.
Με στη καταφρόνια που μας δέρνει, με κάνετε πραγματικά υπερήφανο.
Επιτέλους, μέσα στη μαύρη μαυρίλα, που πλάκωσε σαν καλιακούδα, λίγο φως!
Σας ευγνωμονώ!
Μόνιμη έκδοση (όχι περιοδική) ενός, ας πούμε, παλιού αγωνιστή
