Θεσσαλονίκη.
Γραφεί ο Γιάννης Δελόγλου.
Ευχάριστες νότες από ποιήματα του Νικηφόρου Βρεττάκου έζησαν οι Θεσσαλονικείς στο Βαφοπούλειο πνευματικό κέντρο του δήμου Θεσσαλονίκης σε εκδήλωση για τα 100 χρόνια από την γέννηση του διακεκριμένου λογοτέχνη. Η εκδήλωση διοργανώθηκε από την λογοτεχνική ομάδα «ιδεοκύματα» και τη μουσική ομάδα «Ωδη-πόροι της Σαλονίκης».
Ήταν μια θαυμάσια εκδήλωση που αγαπήθηκε ιδιαίτερα όπως άλλωστε και ο κορυφαίος ποιητής Νικήφορος Βρεττάκος που ξανά –χειροκροτήθηκε από το κοινό της Μακεδονικής μεγαλούπολης που αγκαλιάζει τέτοιου είδους προσπάθειες.
Ο μεγάλος ποιητής – πεζογράφος και λογοτέχνης Ν. Βρεττάκος γεννήθηκε στις Κροκεές Λακωνίας την 1η Ιανουαρίου 1912 σε ένα ειδηλιακό τοπίο κρεμασμένο στις ομορφιές της φύσης και έζησε τα παιδικά του χρόνια στο πατρικό του κτήμα στην Πλούμιτσα και τελείωσε το Γυμνάσιο στο Γύθειο . Η Αθήνα ήταν ο επόμενος σταθμός της ζωής του όπου άσκησε διάφορα επαγγέλματα και τελείωσε τις σπουδές του. Από ιδιωτικός υπάλληλος (1930-1938) και στη συνέχεια ως δημόσιος υπάλληλος
(1938-1947), και ως φιλολογικός συντάκτης εφημερίδων και περιοδικών της εποχής. Υπηρέτησε στον Ελληνικό στρατό και πήρε μέρος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο 1940-1941 και ύστερα στην Εθνική Αντίσταση. Το 1954 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος στον Πειραιά και την περίοδο της δικτατορίας έζησε σε χώρες της Ευρώπης . Μεγάλο μέρος των ποιημάτων του μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες ,υπήρξε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και τιμήθηκε με δύο πρώτα κρατικά βραβεία (1940-1956),με το βραβείο Εθνικής Αντίστασης (1945),το βραβείο Ακαδημίας Αθηνών (1976),με το βραβείο Ουράνη και μια σειρά διακρίσεων από δήμους και διάφορα πνευματικά ιδρύματα. Το 1980 πραγματοποίησε ένα κρυφό όνειρο της ζωής του.Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου του «Άγνωστου Ναυτικού» στο λιμάνι του Γυθείου.
Το 1987 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών ενώ από το 1934 ήταν παντρεμένος με την Πίτσα Αποστολίδου με την οποία είχαν δυο παιδιά ,τον Κώστα και την Τζένη. Ήταν Κυριακή πρωί 4 Αυγούστου 1991 όταν ο ποιητής του Έθνους άφησε την τελευταία του πνοή στην Πλούμιτσα Λακωνίας .
Έγραψε μεταξύ άλλων μια μεγάλη συλλόγη ποιημάτων καθώς και το ορατόριο
«Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη»,μια προσφορά στον Ελληνισμό της Διασποράς . Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Δήμος Αθηναίων απονέμει ένα λογοτεχνικό βραβείο στη μνήμη του . Το Αρχείο του έχει δωρηθεί και σώζεται στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σπάρτης. Μια μικρή ,μια ελάχιστη αναφορά , μα γεμάτη αγάπη στο τεράστιο έργο του ποιητή της ειρήνης ,της ελευθερίας και της αγάπης.
«Δεν ξέρω ,μα δεν έμεινε καθόλου σκοτάδι.
Ο ήλιος χύθηκε μέσα μου από χιλιάδες πληγές.
Και τούτη τη λευκότητα που σε περιβάλλω
δε θα τη βρείς ούτε στις Άλπεις ,γιατί αυτός ο αγέρας
στριφογυρνά ως εκεί ψηλά και το χιόνι λερώνεται.
Και στο λευκό τριαντάφυλλο βρίσκεις μια ιδέα σκόνης.
Το τέλειο θαύμα θα το βρείς μονάχα μες στον άνθρωπο:
λευκές εκτάσεις που ακτινοβολούν αληθινά
στο σύμπαν και υπερέχουν.Το πιο καθαρό
πράγμα λοιπόν της δημιουργίας δεν είναι το λυκόφως ,
ούτε ο ουρανός που καθρεφτίζεται μες το ποτάμι,
ούτε ο ήλιος πάνω στης μηλιάς τ’ άνθη . Είναι η αγάπη
