Πάνος Χατζηγεωργιάδης
Μουσικοσυνθέτης, Λογοτέχνης και Δημοσιογράφος

Μέσω του παρόντος, θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα γεγονός το οποίο και με λυπεί αφάνταστα καθώς και δείχνει σε σημαντικό βαθμό τα όσα υποστηρίζουν όσοι βλέπουν πέρα από την τρέχουσα οικονομική κρίση και μιλούν για το απύθμενο βάθος της κρίσης αξιών και χαλάρωσης των ηθών της ελληνικής κοινωνίας εδώ και πολλές δεκαετίες με σημείο καμπής την περίοδο της μεταπολίτευσης και εντεύθεν.

Δεν είναι καθόλου λίγες λοιπόν οι φορές κατά τις οποίες παρατηρώ εικόνες αγίων να βρίσκονται πεταμένες κυριολεκτικά στα σκουπίδια και δυστυχέστατα τούτο να συμβαίνει και από ανθρώπους όχι μόνο αλλοδαπούς και τέλος πάντων ξένους προς τα προσφιλή μας ήθη,πίστη και έθιμα αλλά και από απλά πολιτογραφημένους ως Έλληνες, διότι πραγματικοί Έλληνες δεν είναι το μόνο σίγουρο, μάλιστα πρίν δύο περίπου χρόνια ήμουν μάρτυρας ενός συμβάντος το οποίο είναι ανεπίτρεπτο, όταν γνωστός μου αποφάσισε να πετάξει τις εικόνες που είχε στο σπίτι του γιατί απλά “έπιαναν χώρο χωρίς λόγο” ως έκρινε και μάλιστα εικόνες ιστορικής αξίας διότι πέραν του ότι ήταν εικόνες αγίων της εκκλησίας μας, μερικές εξ αυτών ήσαν και εικόνες φερμένες από την Μικρά Ασία και κατασκευασμένες πρό της μικρασιατικής καταστροφής.

Οι εικόνες εκείνες βλέπετε, γλίτωσαν την μανία των τούρκων και την μικρασιατική καταστροφή,όμως δεν κατάφεραν να γλιτώσουν από την αδιαφορία των νεοελλήνων και την απαξίωση που νιώθουν κάποιοι για τον πνευματικό κόσμο που μας περιβάλλει, κάτι που δείχνει έμπρακτα το πόσο χαμηλά έχουμε πέσει ως άτομα αλλά και ως σύνολο σε σχέση με το πως σκεπτόμαστε και το πως νιώθουμε για ζητήματα πέραν της καθημερινότητας, αντί να πετάμε στα σκουπίδια ότι πραγματικά πρέπει, πετάμε τις πραγματικές αξίες που ανεβάζουν στα ύψη την ψυχή του ανθρώπου δίνοντας τροφή στο σάπιο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης, ένα φαινόμενο λοιπόν καθ’ εικόνα και ομοίωση της σημερινής κοινωνίας, της σήψης, της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα και της απαξίωσης της σημασίας τής πραγματικής ζωής.

Σχεδόν όλοι οι καλομαθημένοι με τις διακοπές τους με δανεικά, τα αυτοκίνητα και τα σπίτια αγορασμένα και αυτά με δανεικά παραπονούνται καθημερινά για το πόσο δύσκολα περνάνε πλέον, αγανακτούν όταν η κυβέρνηση τους κόβει εκατό ευρώ, μαζεύονται χαριεντιζόμενοι στις πλατείες για να φωνάξουν για την ανεργία κλπ  κλπ χωρίς κάν να τους περνά από το μυαλό πως υπήρξαν κάποτε σε αυτόν τον τόπο άνθρωποι οι οποίοι μαρτύρησαν για του Χριστού την πίστη την αγία, πόνεσαν, δίψασαν και πείνασαν πραγματικά, αλλά ποτέ, ούτε κάν την τελευταία τους στιγμή και ενώ θα μπορούσαν ίσως να γλιτώσουν την ζωή τους,δεν απαρνήθηκαν την πίστη τους στα μεγάλα ιδανικά του ανθρώπου, υπήρξαν κάποιοι που το μόνο που πήραν από τους τόπους όπου τους κυνήγησαν και έπρεπε να φύγουν, ήταν τα κόκκαλά των πατεράδων και των μανάδων τους μαζί με τις εικόνες των αγίων, γι’ αυτό όσο κάποιοι από εμάς θα μαζεύουν τις εικόνες από τα σκουπίδια ας μην παραπονεθεί κανείς σχετικά με το γιατί έχουμε περιέλθει σε αυτή την άθλια κατάσταση, ίσως δέ όσα ακολουθήσουν για αυτόν τον λαό τον ποτισμένο μέχρι το κόκκαλο με οκνηρία, κακώς εννοούμενο εγωισμό, έλλειψη οράματος, ωχαδελφισμό και πλήθος άλλων αρνητικών στοιχείων, να αποτελέσουν θεία δίκη για το ’οτι ξεχάσαμε πολύ σύντομα και πολύ εύκολα τις πραγματικές πηγές από όπου ξεδιψά η ανθρώπινη ψυχή και παίρνει δύναμη για τον μεγαλύτερο σε διάρκεια πόλεμο, αυτόν της ίδιας της ζωής, ας μάθουμε επιτέλους να ζούμε με ιδανικά και όχι με δανεικά…

* Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ” στο φύλλο της Κυριακής 4/9/2010

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ