Ούτε 40ντα και τόσες διακυμάνσεις …

Γράφει ο Χρήστος Χριστόγλου.

Leverkusen. Από το καλοκαίρι του 2010 πάλι στη Γερμανία. Αλλά ας ξεκινήσω από την αρχή. Γεννήθηκα στη Γερμανία το 1973 στο Αμβούργο, αφού σχεδόν όλο το χωριό των γονιών μου … Ν. Σελεύκεια Θεσπρωτίας είχε μετακομίσει εκείνα τα χρόνια στο Αμβούργο. Η μάνα μου είχε ραφείο, ο πατέρας μου δούλευε εργάτης σε ένα από τα μεγάλα εργοστάσια της περιοχής. Εκεί ήταν και το υπόλοιπο σόι, τα αδέρφια του πατέρα μου, ένας με ραφείο και ο άλλος με εστιατόριο, εκεί και μια αδελφή της μάνας μου. Το 1985 όμως, αντίθετα με αρκετούς άλλους συμπατριώτες μας και για διάφορους λόγους, μετακομίσαμε στην Αθήνα. Εκεί ολοκλήρωσα το σχολείο και πέρασα φοιτητής στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών της Πάτρας … θυμάμαι που δεν τα κατάφερα με την πρώτη και αναθεμάτιζα την ατυχία μου να μην μπορώ να δώσω Πανελλήνες εξετάσεις με τους ομογενείς, καθώς είχα ήδη αρκετά χρόνια στην Ελλάδα.

Στην Πάτρα έμεινα ως το 2004, με μια διακοπή 14 μηνών για τη στρατιωτική μου θητεία. Στα χρόνια αυτά ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στην Πολυτεχνική Σχολή, το Διδακτορικό μου και ένα Μάστερ που ξεκίνησα παράλληλα καθώς δεν υπήρχαν λεφτά να πληρώνομαι από το Διδακτορικό μου. Δεν πειράζει, ωραία ήταν. Το εργαστήριο στο οποίο είχα αποφασίσει να εργαστώ είχε γερμανικό χαρακτήρα. Καθηγητές που είχαν ζήσει στη Γερμανία (Δημήτρης Παπαμαντέλλος, Παναγιώτης Νικολόπουλος), συνεργασίες με Γερμανικά Πανεπιστήμια (Aachen, Jülich) και επαφές με τη βιομηχανία στην Ελλάδα. Έτσι επισκέφτηκα το Άαχεν μερικές φορές ως το 2002 αφού και εγώ είχα ένα κοινό πρόγραμμα με τους συνάδελφους εκεί.

Το 2004 και πριν καλά καλά τελειώσω το Διδακτορικό μου, είχα βρει δουλειά σε μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες στην Ελλάδα, κοντά στην Αθήνα. Εκεί δεν έμεινα όμως για πάνω από 6-7 μήνες αφού και πάλι με τράβηξε κάτι στο εξωτερικό … τη νότια Γαλλία τούτη τη φορά. Εκεί όμως βρέθηκα με συμβόλαιο 2 ετών, στο μεταξύ παντρεύτηκα και περιμέναμε το πρώτο μας παιδί.

Αφού οι πρώτες προσπάθειες για δουλειά στη Γερμανία … να’τη πάλι η Γερμανία, δεν έπιασαν τόπο, γυρίσαμε Ελλάδα την άνοιξη του 2007, για να συνεχίσω να ψάχνω από εκεί μέχρι να γεννηθεί η κόρη μας. Μέχρι να γεννηθεί, είχα πάλι δουλειά στην παλιά μου εταιρία ως μηχανικός στο χυτήριο μετάλλων. Τακτοποιηθήκαμε, βρήκε δουλειά αμέσως μετά τη γέννα και η σύζυγος μου και όλα φαίνονταν μια χαρά … μέχρι που στην Ελλάδα ήρθε η κρίση. Το 2008 και όντας από τους πιο νέους, έφυγα από τη δουλειά, πριν όμως προλάβω να ψάξω καλά καλά, είχα βρει την επόμενη … επιθεωρητής ποιότητας για σωλήνες χάλυβα. Με αυτή τη δουλειά βρέθηκα μακριά από το σπίτι και την οικογένεια μου και γυρνούσα μόνο τις Κυριακές. Μετά βρέθηκα πολλές φορές σε 5-6 μήνες στην Αλγερία και ξαφνικά το 2010 με θυμήθηκαν οι Γερμανοί στους οποίους είχα έρθει για συνέντευξη το 2008!!! Και να’μαι από το καλοκαίρι του 2010 εδώ, στο Λεβερκούζεν, λίγο έξω απ΄το σταθμό που τραγούδησε και ο Νταλάρας …

Ξανά στη Γερμανία λοιπόν μετά από τόσα και τόσα χρόνια … 25 ολόκληρα χρόνια. Ευτυχώς τα γερμανικά μου είναι ακόμα πολύ καλά, δεν τα πάω πολύ καλά με τις τεχνικές εκφράσεις, δεν ξέρω όλα τα είδη λουκάνικου και μπύρας … γεγονός που παραξενεύει τους Γερμανούς αφού μιλάω καλά γερμανικά σα να ζω μια ζωή εδώ, αλλά κατά τα άλλα με τη γλώσσα δεν έχω πρόβλημα. Το πρόβλημα θα το έχει η γυναίκα μου όταν έρθει … ναι, τον πρώτο χρόνο ήρθα μόνος. Γυναίκα και κόρη θα ακολουθήσουν το καλοκαίρι που μας έρχεται. Η σύζυγος άρχισε μαθήματα γερμανικών στην Αθήνα, η μικρή θα είναι 4 όταν έρθει και ελπίζουμε να τα μάθει γρήγορα στον παιδικό σταθμό. Για καλό και για κακό όμως λέμε να ψάξουμε σπίτι στο Ντύσσελντορφ που έχει ελληνικό σχολείο … το μοναδικό που θα μείνει μετά το καλοκαίρι. Έτσι, σε δύο χρόνια που θα πρέπει να πάει σχολείο η κόρη μας, θα έχουμε την επιλογή, γερμανικό ή ελληνικό. Ακόμα και η πεθερά μου ψάχνει για μετάθεση στο προξενείο εδώ (πολύ δύσκολο εγχείρημα) μετά τα τόσα χρόνια υπηρεσίας στις αραβικές χώρες.

Όταν έφτασα, τακτοποιήθηκα σχετικά γρήγορα, δημαρχείο για δήλωση, διαμέρισμα (το είχε βρει η εταιρία μου επιπλωμένο για μένα) και αμέσως δουλειά. Εδώ ήρθα σε άσχημη στιγμή και από την αρχή είχα να ακούω αστεία, ότι αντί να πουλήσει η Ελλάδα τα νησία της, όπως γραφόταν τότε, έστειλε τους Έλληνες μηχανικούς να δουλεύουν εδώ για να ξεπληρώσουμε το χρέος … ευτυχώς όλα ήταν καλοπροαίρετα, αλλά ακόμα και έτσι, κατάντησα να απολογούμαι για οτιδήποτε έχει κάνει η Ελλάδα … μάλλον όχι η Ελλάδα … ορισμένοι Έλληνες πολιτικοί … ή τελικά όλοι μαζί τα φάγαμε;

Η εμπειρία μου εδώ είναι καλή, πολύ δουλειά, αλλά γελιέται όποιος νομίζει ότι στην Ελλάδα δουλεύουν λιγότερο … το δημόσιο φαντάζομαι ότι παντού είναι πιο ξεκούραστο … αλλού πιο παραγωγικό, αλλού λιγότερο. Στον ιδιωτικό τομέα, ή αν είσαι ανεξάρτητος/ελεύθερος επαγγελματίας, θα δουλέψεις. Εδώ επίσημα 10 ώρες και ανεπίσημα παραπάνω, στην Ελλάδα επίσημα παραπάνω. Η χώρα μού αρέσει, έχει αλλάξει πολύ. Το καλοκαίρι και με καλό καιρό ο κόσμος κάθεται έξω να πιεί καφέ ή μπύρα. Ακόμα και στο φαγητό υπάρχει ποικιλία και πληθώρα επιλογών. Με τον κόσμο επίσης τα πάω καλά, πολλοί συνάδελφοι έχουν ζήσει στο εξωτερικό και ξέρουν πως είναι να ψάχνεις για παρέα να πεις μια κουβέντα ή να πας μια βόλτα. Είναι πλέον πιο ανοιχτοί οι άνθρωποι από όσο τους θυμόμουν ή ήμουν μικρός τότε και δεν το συνηδητοποιούσα; Ή απλά μου έκαναν πλύση εγκεφάλου με όσα στερεότυπα λένε στην Ελλάδα για τη Γερμανία και τους Γερμανούς;

Η αληθινή δοκιμασία θα είναι το καλοκαίρι. Έχω την τύχη να εργάζομαι σε μια εταιρία που θα φροντίσει για τη μετακόμιση και για τον μεσίτη για το διαμέρισμα που πρέπει να βρω να μας χωρέσει όλους. Αλλά ακόμα και έτσι μας περιμένουν δυσκολίες και τρέξιμο μέχρι να τακτοποιηθούμε. Άντε μετά να βρει δουλειά και η γυναίκα μου που είναι καθηγήτρια αγγλικών για να μπούμε σε μια σειρά. Το ωραίο στην περιοχή είναι ότι έχει πολλά μέρη να επισκεφτείς, οπότε τα Σαββατοκύριακα μας δεν θα είναι βαρετά. Ακόμα και οι φίλοι μας στη Γαλλία ή το Βέλγιο δεν είναι απαγορευτικά μακριά από εδώ. Οι τωρινοί μου σπιτονικοκυραίοι μας έχουν καλέσει ήδη από τώρα στο εξοχικό τους στην Ολλανδία, οι συγγενείς και φίλοι στο Αμβούργο περιμένουν να μας περιποιηθούν τα Σαββατοκύριακα … σχεδόν σα να είσαι σπίτι. Τί σου λείπει λοιπόν; Οι γονείς που γερνάνε σιγά σιγά και ενώ γύρισαν στην πατρίδα, βλέπουν τα παιδιά τους να αναγκάζονται να φύγουν πάλι … Gastingenieur με λέει ο πατέρας μου. Φίλοι και συγγενείς που αρκετοί από αυτούς θα ακολουθήσουν τον ίδιο ή παρόμοιο δρόμο λόγω ανεργίας στην Ελλάδα. Τα πράγματα σίγουρα δεν είναι όπως ήταν στην προηγούμενη γενιά. Δεν περιμένω να πάω την Κυριακή στο σταθμό για να τηλεφωνήσω με 5 μάρκα στους γονείς μου, όχι. Μέσω ίντερνετ βλέπω τη γυναίκα και την κόρη μου κάθε εβδομάδα, στο τηλέφωνο μιλάμε με τις ώρες αν θέλουμε (το flatrate να’ναι καλά) και οι βόλτες; Μα και στην Ελλάδα με τόση δουλειά δεν έμενε χρόνος για βόλτες. Γελιέται όποιος νομίζει ότι η Ελλάδα είναι όπως τη ζει τα καλοκαίρια στο χωριό του ή το νησί.

Εδώ τουλάχιστον τακτοποίησα γρήγορα τα χαρτιά μου, δήλωσα το αμάξι που έφερα από την Ελλαδα σε ελάχιστο χρόνο, με φιλικό προσωπικό όπου πήγα. Στην Ελλάδα ακόμα να καταφέρω να το ξεδηλώσω … το ίδιο και η ασφάλεια μου … εδώ δηλωμένος, εκεί ακόμα δηλωμένος … εδώ όλα σε μια μέρα, εκεί φέρε το ένα χαρτί, φέρε το άλλο χαρτί. Και όλα με σφαγίδα από το προξενείο … ε, πως να βγάλουν λεφτά, έτσι να εμπιστευτούν την υπογραφή μου; Στην ερώτηση μου στην γερμανική υπηρεσία, αν δε φοβούνται ότι ο κόσμος δεν θα ασφαλίζει το αμάξι του, με κοίταξε απορημένα η κυρία και ρώτησε γιατί να θέλει κάποιος να το κάναι αυτό … τι να της πώ … να πάει να ρωτήσει τόσους και τόσους Έλληνες στην Ελλάδα που νομιζουν κατόρθωμα το να μην πληρώσουν 300 ευρώ το χρόνο για την ασφάλεια αυτοκινήτου; Ή να πω ότι είναι χαζή που δέχεται τα χαρτιά μου χωρίς πιστοποίηση γνησίου υπογραφής; Μπα, κάτι θα ξέρουν … γιατί να θέλει κάποιος να κάνει απατεωνιά; Έλα ντε …

Το καλοκαίρι αρχίζει, για άλλη μια φορά, η νέα μας ζωή. Για πόσο θα μείνουμε εδώ; Η εταιρία μου το συνηθίζει να στέλνει τους μηχανικούς της στην Αμερική ή την Κίνα για μια πενταετία … αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, ως τότε θα δούμε.

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. EISAI O PROTOS ANTHROPOS POU LES TA PRAGMATA ME TO ONOMA TOUS SAS EFHOME NA SAS PANE OLA KALA EGO ME THN OIKOGENEIA MOU SKEFTOMASTE NA METAKOMISOUME KOLONIA O GIOS MOU EINE 17 ETON TELIONEI MHX/OX K LEO NA TON GRAPSO STON OAED THS GERMANIAS GIA NA TELIOSEI EIDIKOTHTA EKEI TO PROBLEM EIMASTE EMEIS POU DEN XEROUME GERMANIKA EGO KANO MATHIMATA O SIZIGOS OXI EIMAI KOMMOTRIA K O SIZIGOS ODIGOS E KAT XARIKA POU DIAVASA THN ISTORIA SOU ME KALIPSES STO OTI OI GERMANOI MAS EKTIMOUN AKOMA Tshuss!

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ