Ο Μένης Κουμανταρέας μιλάει στον στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη.

¨Όπως γράφει ο Μένης  Κουμανταρέας ,γεννήθηκε στην Αθήνα και σπάνια φεύγει μακριά της. Από το πρώτο βιβλίο «Τα μηχανάκια» γνώρισε την καθολική αναγνώριση από τους κριτικούς. Από τότε έμεινε πιστός στην λογοτεχνία και μας έδωσε έργα ποιότητας ,που είναι ικανά για να τον θεωρήσουμε έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες πεζογράφους. Ο Μένης Κουμανταρέας έχει το χάρισμα να γοητεύει τους αναγνώστες και να τους κερδίζει με τη γραφή του. Ακόμη και ο πιο απαιτητικός αναγνώστης θα βρει πολύτιμα υφάδια που με θαυμαστή οικονομία πλέκονται μέσα στα μυθιστορήματά του. Η συνάντηση μαζί του έλαβε χώρα για να τον γνωρίσετε από κοντά αλλά και να μας καταθέσει τις σκέψεις του για τη λογοτεχνία .

Ερώτηση: Ποια ήταν τα πρώτα σας διαβάσματα;

Απάντηση: Τα πρώτα μου διαβάσματα ήταν παιδικά ,αλλά είχα αρχίσει από πολύ μικρός να διαβάζω βιβλία για μεγάλους. Ένα βιβλίο που μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση ήταν «Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς  Χόλγκερστον » με τις αγριόχηνες της Σουηδής συγγραφέας Σέλμα Λάγκελφελντ, το οποίο είναι εφηβικό μυθιστόρημα ,αλλά αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση είναι ο «Τομ Σώγιερ»του Μάρκ Τουαίην, όπως και «Ο Τρελαντώνης»της Πηνελόπης Δέλτα. Το 1944 θυμάμαι ήταν σημαδιακή ημερομηνία ,για το κίνημα της Αθήνας, ο Κόκκινος Δεκέμβρης .Τότε διάβαζα «Τα ξένα χέρια»,του Μαξίμ Γκόρκι και ήμουνα δώδεκα χρονών.

Ερώτηση: Τι ήταν  αυτό που σας έκανε να ξεκινήσετε να γράφετε;

Απάντηση: Αυτή είναι μια ερώτηση που όποιος απαντήσει είναι ψεύτης. Κανείς δεν θυμάται τι ήτανε αυτό που τον έκανε να γράψει. Αυτό είναι κάτι πιστεύω έμφυτο , είναι σαν ένα μικρόβιο που έχεις μέσα του και αν έχεις  αρκετή περιέργεια, το αναπτύσσεις.

Ερώτηση:  Συναντήσατε δυσκολίες για να εκδώσετε το πρώτο σας έργο;

Απάντηση: Στο πρώτο μου έργο όχι γιατί πήγα με μια κάρτα του Μάνου Χατζιδάκι, στον αείμνηστο Φέξη που είχε μεγάλο εκδοτικό οίκο και μου έβγαλε αμέσως «Τα μηχανάκια».Αλλά όταν αυτός φαλίρισε ,γιατί έπαιξε χαρτιά και στα άλογα και έχασε την περιουσία του , ένα εκδοτικό οίκο μεγάλο μετά στο δεύτερο βιβλίο μου ,δεινοπάθησα, για να βρω εκδοτικό οίκο, για να το εκδώσω. Με βοήθησε σ’ αυτό ο Βασίλης Βασιλικός.

Ερώτηση: Η ενασχόλησή σας με την γραφή έχει ως αποτέλεσμα την έκδοση πολλών μυθιστορημάτων. Χρησιμοποιείται σωστά τον ελεύθερο χρόνο;

Απάντηση: Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος χρόνος. Να χρησιμοποιείς τον ελεύθερο χρόνο σου φτάνει να μένεις ευχαριστημένος και να κάνεις αυτό με ευχαρίστηση , γιατί αυτό σημαίνει πώς κάνεις κάτι που σε ευχαριστεί.

Ερώτηση:  Σήμερα υπάρχουν εργαστήρια που διδάσκουν πώς πρέπει να γράφει ο εκκολαπτόμενος συγγραφέας. Διδάσκεται άραγε η γραφή; Ποια είναι η γνώμη σας;

Απάντηση: Σε ανθρώπους που έχουνε ταλέντο μπορεί να χρησιμέψει , για να τους δείξει μερικά τεχνικά πράγματα και να τους παρακινήσει. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να αντιμετωπίσουν τη λογοτεχνία με εφόδια. Όταν όμως δεν είναι φτιαγμένος για συγγραφέας μπορεί η διδασκαλία της γραφής να τον βοηθήσει για να γράψει αργότερα τα απομνημονεύματά του, όπως συμβαίνει πολλές φορές άμα θέλει να καλλιεργήσει ένα χόμπι .Αλλά και αυτό είναι καλό.

Ερώτηση: Ποια ήταν η αφορμή για να γραφεί η νουβέλα «Σε ένα στρατόπεδο στην ερημιά», εκδόσεις  Κέδρος;

Απάντηση: Η εκκίνηση ήταν γιατί είχα μια παραγγελία να γράψω ένα παραμύθι και τα έσοδα θα πήγαιναν στην οργάνωση «Κάνε μια ευχή» .Είναι η οργάνωση που όταν είναι άρρωστα τα παιδιά κάνουν μια ευχή και η οργάνωση προσπαθεί να ικανοποιεί αυτές τις ευχές. Ήταν πολύ δύσκολο να γράψω ένα παραμύθι για τα παιδιά και έτσι έγραψα ένα παραμύθι για μεγάλους και ως τέτοιο βιβλίο το βλέπω ακόμη και σήμερα.

Ερώτηση: Αυτά που συμβαίνουν στο βιβλίο σας θα μπορούσαν να συμβούν και στην πραγματικότητα;

Απάντηση: Τα πάντα μπορούν να συμβούν στην πραγματικότητα , από αυτά που γράφω αλλά και στα υπόλοιπα βιβλία μου. Η πραγματικότητα είναι πού δυσκολότερη και αβυσσαλέα από αυτή της λογοτεχνίας.

Ερώτηση: Για την ατμόσφαιρα του στρατού μιλάτε στη νέα σας νουβέλα αλλά και στο παρελθόν στο μυθιστόρημα «Ο ωραίος λοχαγός». Αυτά που συμβαίνουν στον στρατό εξακολουθούν να ενδιαφέρουν τη σημερινή κοινωνία;

Απάντηση: Ο στρατός είναι κάτι που με συνοδεύει έτσι περιοδικά , όπως περνάμε περιοδεύων έτσι και εγώ περνάω περιοδεύουσα όρεξη για να γράψω για το στρατό.

Ερώτηση: Διαβάζουν σήμερα οι νέοι ;

Απάντηση: Νομίζω ότι διαβάζουν , όσο διάβαζαν πάντα , μία μειοψηφία. Το ότι διαβάζουν διάφοροι αργόσχολοι για να περάσουν την ώρα τους ή κυρίες , που δεν έχουν τι να κάνουν και στο βάθος του μυαλού τους είναι να καταφέρουν να γράψουνε, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Τα παιδιά τα φανατικά για γράμματα , όπως λέει ο Καβάφης, ο αριθμός τους είναι περιορισμένος.

Ερώτηση: Πώς αισθάνεστε όταν σας χαρακτηρίζουν οι κριτικοί έναν από τους καλύτερους και ποιοτικότερους Έλληνες συγγραφείς;

Απάντηση: Αν όντως είναι έτσι και έχουν δίκιο , οι κριτικοί, αισθάνομαι ευχαριστημένος.

Ερώτηση: Με δεδομένη την έκδοση πολλών βιβλίων κατ’ έτος στις μέρες μας υπάρχουν «εργαλεία»,για την καλύτερη δυνατή επιλογή από τους αναγνώστες; Τι θα τους συμβουλεύατε;

Απάντηση: ¨Όχι δεν υπάρχουν «εργαλεία» ,δυστυχώς. Ο μέσος αναγνώστης σήμερα είναι ριγμένος στο απέραντο πέλαγο των εκδόσεων. Μπαίνει κανείς σε ένα βιβλιοπωλείο και τα χάνει. Αλλά αυτό οφείλεται και στην αταξία που υπάρχει, στα βιβλιοπωλεία , όπου συμφύρονται ,τα καλά με τα μπεστ-σέλερ , βιβλία με αποτέλεσμα να τα χάνεις. Ομολογώ ότι και εγώ ο ίδιος καμιά φορά δυσκολεύομαι, μπαίνοντας σε ένα βιβλιοπωλείο. Οι τίτλοι είναι πάρα πολλοί και δυσανάλογοι με την απορροφητικότητα που μπορεί να έχει το αναγνωστικό κοινό.

 

 

 

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ