Εγκύκλια Επιστολή του Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως  Πωγωνιανής και Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑ

Αγαπητοί μου Χριστιανοί,

Α: Ο μήνας Αύγουστος δίκαια έχει χαρακτηρισθή ως ο μήνας της Παναγίας μας. Γιατί, με τις ιερές Παρακλήσεις, που ψάλλονται τα απογεύματα του πρώτου μισού του Αυγούστου, με την μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και την “απόδοση” της εορτής αυτής, στις 23 του μηνός, οι πιστοί τιμούν το πρόσωπο της Θεομήτορος. Αναρίθμητα πλήθη ανδρών, γυναικών, παιδιών και νέων σπεύδουν στα ιερά προσκυνήματα, που είναι αφιερωμένα στην χάρη Της, σε κάθε γωνιά της Ελληνικής μας Πατρίδος. Είναι ναοί μεγαλοπρεπείς ; Είναι ταπεινά εξωκκλήσια; Είναι Μοναστήρια ιστορικά η και νεώτερα ; Ο,τι κι’ αν είναι, ο λαός μας τα ευλαβείται. Και πάντοτε μεν, ιδιαιτέρως όμως την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου, αφήνει την καρδιά του να εκχυθή σε ύμνους και θερμές προσευχές προς την Βασίλισσα των Αγγέλων. Και της λέει με λόγια θερμά και πολλές φορές και με δάκρυα στα μάτια : “πάντων προστατεύεις, αγαθή, των καταφευγόντων εν πίστει τη κραταιά σου χειρί”. Όλους, όσοι καταφεύγουν σε σένα με πίστη θερμή ότι θα τους βοηθήσης στις ποικίλες ανάγκες και στις δύσκολες περιστάσεις τους, Εσύ, Παναγία μου, τους προστατεύεις.

Β: Ναι ! Έτσι πάντοτε ένοιωθε και νοιώθει την Παναγία ο ευσεβής και φιλόθρησκος Ελληνικός Λαός : Ως ακαταγώνιστη προστάτιδα, ως γαλήνιο λιμάνι, ως Μητέρα στοργική, αφού, όπως λέει και το απολυτίκιο της εορτής “εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε”. Και είναι γεγονός χιλιομαρτυρημένο, ότι κανένας δεν φεύγει με άδεια χέρια, όταν με πίστη καταφεύγη στην Χάρη Της. Στην δισχιλιόχρονη χριστιανική ιστορία του Γένους των Ελλήνων πόσες φορές η Παναγία αναδείχθηκε Υπέρμαχος του Έθνους μας Στρατηγός ! Από την εποχή του ” ‘Ακαθίστου Ύμνου”, τον 7ο μετά Χριστόν αιώνα, μέχρι το θρυλικό Έπος του 1940 -41, που γράφτηκε “με της καρδιάς το πύρωμα και με το αίμα” των γενναίων παιδιών της Ελλάδος, η Θεοτόκος όχι μόνο προστάτεψε, αλλά και εδόξασε την Πατρίδα μας . Είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικό , ότι κατά την μεγαλειώδη εκείνη περίοδο του Σαράντα, μετά από κάθε νίκη του Στρατού μας, χιλιάδες λαού έσπευδαν αυθόρμητα στους Ιερούς Ναούς, για να ψάλλουν “τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια”…

Γ: Όμως, τους τελευταίους καιρούς και περισσότερο το τρέχον έτος 2010, σύννεφα πολλά και βαρειά έχουν μαζευτή στον ουρανό της Πατρίδος μας. Η πολυσυζητημένη οικονομική κρίση, οι εντεινόμενες φήμες για πτώχευση της Ελλάδος, η κοινωνική αναταραχή, οι απειλές και οι ποικίλες πιέσεις της περιβόητης “τρόϊκας”, έχουν προκαλέσει ανησυχία και φόβους και ανασφάλεια στον Ελληνικό Λαό. Πέρα δε από τα οικονομικά ζητήματα, που οπωσδήποτε είναι σοβαρά, υπάρχουν και τα κρίσιμα εθνικά μας θέματα : το Βορειοηπειρωτικό, το Κυπριακό, το Αιγαίο, η Θράκη, το Σκοπιανό, γύρω από τα οποία πολλά λέγονται και ακούγονται και γράφονται… Κι’ ακόμη η είσοδος στην Χώρα μας ανεξέλεγκτου αριθμού λαθρομεταναστών, όπως και η ποικίλη εγκληματικότητα, που έχει αυξηθή σε βαθμό πολύ ανησυχητικό, είναι ζητήματα, που δεν αφήνουν αδιάφορο τον Λαό μας.

Δ: Αλλά, ακριβώς, όλα αυτά, μαζί, βεβαίως, και με τα προσωπικά προβλήματα που ο καθένας μας έχει, επιβάλλουν την καταφυγή μας στην Παναγία. Ασφαλώς και θα κάνουμε ο,τι είναι δυνατόν και ο,τι περνάει από το χέρι μας για να ξεπεράσουμε τις όποιες δυσκολίες. Όμως, το πρώτιστο είναι – και το τονίζουμε ξανά – η καταφυγή μας στην Παναγία. Γι’ αυτό και η ακριτική Μητρόπολή μας, οργανώνει και εφέτος, την καθιερωμένη από πολλών ετών Ιερά Αγρυπνία στην ιστορική Μονή της Μολυβδοσκέπαστης στην μεθόριο με την Βόρειο Ήπειρο. Η Αγρυπνία θα αρχίση στις 9 το βράδυ της παραμονής 14ης Αυγούστου και, θα τελειώση στις 5.30 το πρωί της Εορτής 15 Αυγούστου με την αρχιερατική Θεία Λειτουργία. Αργότερα, στο Μοναστήρι θα τελεσθή και δεύτερη Θεία Λειτουργία.

Ελάτε να συμπροσευχηθούμε, να αναθέσουμε τα ατομικά και τα εθνικά μας προβλήματα στην στοργική αγάπη της Παναγίας Μητέρας μας. Χρόνια πολλά σε όλους, ειρηνικά και άγια. Επί δε τούτοις, Διατελώ

Διάπυρος προς Χριστόν ευχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ

Εν Δελβινακίω τη 2α Αυγούστου 2010

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ