Γράφει η Μαρία Αρβανίτη-Σωτηροπούλου*.

Η ετυμολογία του χρήματος το καθορίζει από την απόλυτη ανάγκη μέχρι την έσχατη διακύμανση της επιθυμίας. Άλλωστε και η λέξη «νόμισμα» παραπέμπει σε αυθαίρετη ερμηνεία. Από το «νομίζω» σημαίνει κάτι που σκεπτόμαστε ότι έχει αξία ή κάποιος μας έπεισε ότι έχει αξία, ενώ στ’ αλήθεια δεν έχει. Κάποτε αντιπροσώπευε την αντιστοιχία κάποιου χαρτιού με κάποιες αποθήκες σε χρυσάφι.

Από τα μέσα του 20ου αιώνα που ανακαλύφθηκε η αντιστοιχία σε  FIAT money, το χρήμα αντιστοιχεί σε αέρα κοπανιστό, που αντικατοπτρίζει την «ψυχολογία» του Χρηματιστηρίου. Όχι ότι το χρυσάφι ήταν πιο βρώσιμο σε περιόδους κρίσης. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι το ήξεραν καλά γιαυτό και ελληνικό χρυσό νόμισμα πρωτοεμφανίσθηκε το 390 πΧ επί Φιλίππου Β΄. Μέχρι τότε ο χρυσός χρησιμοποιήθηκε μόνο σε ναούς, τάφους και κοσμήματα, ενώ τα νομίσματα κατασκευαζόντουσαν με χαλκό και σίδηρο, μέταλλα δηλαδή ισχυρά αφού με αυτά κατασκευαζόντουσαν και τα όπλα.

Τα πρώτα χρυσά νομίσματα στην ιστορία κατασκευάστηκαν από το διαβόητο πρώτο Golden boy, Κροίσο, ενώ τα πρώτα μέσα ανταλλαγής που δεν αντιπροσώπευαν πραγματικά αγαθά αξίας ήταν οι αιγινήτικες Χελώνες (σύμβολο μέχρι σήμερα του διεθνούς Κεφαλαίου) που αντικαταστάθηκαν κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο από την αθηναϊκή Δραχμή. Από τη δραχμή στο Ευρώ η τσέπη των ελλήνων άδειασε, αλλά η παγκόσμια αγορά αγκάλιαζε τους προνομιούχους, ενώ οι τράπεζες προεξοφλούσαν τις μελλοντικές ανάγκες αδιαφορώντας για την έλλειψη ή μη του επιουσίου. Εορτοδάνεια, διακοποδάνεια, φοιτητικοί λογαριασμοί σε μελλοντικούς όπως αποδείχθηκε ανέργους, μεταφορές υπολοίπων, περιφορά οφειλών, με τυμπανοκρουσίες απατηλών υποσχέσεων, διαφημίσεις ξεγνοιασιάς και καλοπέρασης σε ένα τοπίο θολό και κατασκευασμένο.

Κι εκεί που δεν είχαν γι αυξήσεις λίγων ευρώ στους προϋπολογισμούς τους οι κυβερνήσεις, πρόχειρα ενισχύουν με δισεκατομμύρια τις Τράπεζες να μη χρεοκοπήσουν. Τα δικά τους χρέη γίνονται αέρας κοπανιστός, ενώ τα χρέη των ιδιωτών βουλιάζουν τα νοικοκυριά στην εσχάτη ένδεια και οι επιχειρηματίες προεξοφλούν την αναμενόμενη κρίση με αυξήσεις σε τιμές, μειώσεις σε μισθούς, εκβιαστικές απολύσεις, διαγραφή των εργατικών συμβάσεων. Οι αξίες ανατρέπονται. Στον καταποντισμό μόνη πραγματική αξία η επιβίωση.

«Πάντων χρημάτων μέτρων άνθρωπος» έλεγαν οι στωικοί και μόνο με στωικότητα αντιμετωπίζεται η σημερινή κρίση. Ο κόσμος προφανώς δε θα χαθεί. Απλώς θα επιστρέψει στις παλιές αναγνωρισμένες ισοτιμίες, στον περιορισμό της σπατάλης, στις αρχές της αποταμίευσης. Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι μαθαίναμε κάποτε, ενώ τώρα έχουμε ξεπουλήσει προκαταβολικά και τα φασούλια και το σακούλι.

Οι υπεύθυνοι υπόσχονται ότι θα μάθουν ν’ αποφεύγουν τα ίδια λάθη. Κανείς δεν τους πιστεύει πια. Δεν έμαθαν ποτέ. Η ανθρωπότητα επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη. Κάθε γενιά ΔΕΝ διδάσκεται από τα πάθη των προγόνων. Οι απλοί άνθρωποι απλώς προσαρμόζονται, προσπαθώντας να επιζήσουν, είτε στους κεφαλαιοκρατικούς παραδείσους, που κλυδωνίζονται από την πρόσφατη οικονομική κρίση, είτε στις χώρες του Τρίτου κόσμου, που έτσι κι αλλιώς σταθερά λιμοκτονούν.

Και το χρήμα θα παραμένει απατηλό κι αόρατο, όσο οι άνθρωποι του δίνουν μεγαλύτερο βάρος από την μπουκιά της κάθε μέρας τους.

*Η Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου γεννήθηκε το 1951 στον Πειραιά και κατάγεται από το Μεγαλοχώρι της Σαντορίνης. Μεγάλωσε στη Σύρο και τον Πειραιά, όπου τελείωσε τις γυμνασιακές της σπουδές και ζει και εργάζεται έκτοτε.
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το οποίο πήρε πτυχίο Ιατρικής Σχολής το 1974 και ειδικεύτηκε (1977) στη Μικροβιολογία (Βιοπαθολογία).  Το 1983 με υποτροφία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας μετεκπαιδεύτηκε στην Αγγλία, σε θέματα Ηπατίτιδας και AIDS. Εργάστηκε σαν ιδιώτης ιατρός και στα νοσοκομεία “Τζάννειο”, Αντικαρκινικό “Μεταξά” (επιμελήτρια) και τον ΟΙΚΟ ΝΑΥΤΗ (επί πολλά χρόνια υπεύθυνη εργαστηρίων) απ’ όπου συνταξιοδοτήθηκε το 2010.
Είναι παντρεμένη με τον παιδίατρο Σωτήρη Σωτηρόπουλο, εκδότη του Ιστορικού-Λαογραφικού περιοδικού “ΔΙΒΡΗ” και έχει τέσσερα παιδιά και ένα εγγόνι.
Στα γράμματα πρωτοπαρουσιάστηκε το 1975 με το πρώτο της βιβλίο “Ιστορία δίχως όνομα” και έκτοτε έχει γράψει συνολικά 14 βιβλία (διηγήματα, μυθιστορήματα, πεζογραφήματα, δοκίμιο, μυθιστορία, παιδικά αφηγήματα):
Ιστορία δίχως όνομα (διηγήματα) 1976
Αλίμονο στον άπατρι (διηγήματα)1981
Θηλυκός άνθρωπος (διηγήματα) 1982
Ιφιγένεια εν Ελλάδι (μυθιστόρημα) 1984, 1986
Το φως του κόσμου (μυθιστόρημα) 1987
Γρηγόρης Λαμπράκης, ο πρωτοπόρος ειρηνιστής γιατρός (μελέτη) 1988
Η ώρα της σιωπής (μυθιστόρημα)  1989
Πάνω από τον 38ο Βόρειο παράλληλο (ταξιδιωτική μυθιστορία) 1991
Στη σοφία της άγνοιας δόξα (ποιητικά πεζογραφήματα) 1993
Οι ιστορίες του μικρού Αλέξανδρου (παιδικό αφήγημα) 1993
Ο παππούς από την Οντέσα (διηγήματα) 1995
Ονείρου απατηλότερα (μυθιστόρημα) 1996
Επί πτερύγων ανέμων (επιφυλλίδες δημοσιευμένες στα «εξ αφορμής» της εφημερίδας ΑΥΓΗ) 1999
Παρασύνθημα Λαμπράκης (μελέτη) 2003
Το λογοτεχνικό της έργο έχει κριθεί πολύ ευνοϊκά από εξαιρετικές προσωπικότητες των Γραμμάτων και έχει τιμηθεί με σημαντικά λογοτεχνικά βραβεία. Την περίοδο 1989-1993 διηύθυνε το Ιατρολογοτεχνικό περιοδικό “ΚΑΣΤΑΛΙΑ”.
Παράλληλα με την επιστημονική και λογοτεχνική ενασχόλησή της, η Μαρία Αρβανίτη-Σωτηροπούλου έχει να επιδείξει πλούσια κοινωνική δράση με τη συμμετοχή της στα κινήματα Ειρήνης και Πολιτισμού.
·     Από το 1992 μέχρι σήμερα είναι πρόεδρος της “Πανελλήνιας Ιατρικής Εταιρείας Προστασίας Περιβάλλοντος και κατά της Πυρηνικής και Βιοχημικής Απειλής” που αποτελεί τον Ελληνικό κλάδο της βραβευμένης με Νόμπελ Ειρήνης (1985) “International Physicians for the Prevention of Nuclear War” (ΙPPNW). Διετέλεσε μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΙPPNW και μέλος του Ευρωπαϊκού  κλάδου. Με την ιδιότητα της αυτή πραγματοποίησε δύσκολες και σημαντικές αποστολές στην Τουρκία, Αλβανία, Ιράκ και Γιουγκοσλαβία σε λίαν κρίσιμες περιόδους (΄Ιμια, πόλεμος στο Κόσοβο, Βελιγράδι, Βαγδάτη κ.λ.π.).
· Το 1995 πήρε βραβείο Ειρήνης Ιπεκτσί (Ελληνο-Τουρκικής φιλίας).
· Το 1996 εξελέγη 3η “Ελληνίδα Γυναίκα της Ευρώπης” στον ομόλογο θεσμό.
· Το 2000 Τιμήθηκε με το  δημοσιογραφικό βραβείο “ Χρυσό πενάκι – Παύλος Παλαιολόγος”.
· Είναι αντιπρόεδρος του «Παρατηρητηρίου Διεθνών Οργανισμών κατά της Παγκοσμιοποίησης»
· Είναι αντιπρόεδρος του Ιδρύματος «Σταύρος Καλλέργης».
· Αρθρογραφεί συχνά σε μεγάλης κυκλοφορίας αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά πάνω σε θέματα υγείας, κοινωνικά, γυναικεία και ιδιαίτερα ενημέρωσης γύρω από την πυρηνική, βιολογική και χημική  απειλή.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ