Συνέντευξη με τη συγγραφέα Παναγιώτα Μπλέτα.

 

Επιμέλεια: Βάσω Β. Παππά.

 

vas_nikpap@yahoo.gr

 

 

 

Με αφορμή την έκδοση του τελευταίου της βιβλίου, ένα οικονομικό δοκίμιο, που φέρει τον τίτλο “Το Δόγμα της Φτώχειας” φιλοξενούμε σήμερα την Παναγιώτα Μπλέτα. Πρόκειται για μια πολυσχιδή και λαμπερή προσωπικότητα, με έναν λόγο καυστικό, που λέει τα πράγματα  με το όνομά τους, καυτηριάζοντας τα κακώς κείμενα που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια και που βιώνουμε όλοι μας, χωρίς να φοβάται τίποτα και κανέναν… Μια σύγχρονη γυναίκα με πολύ καλές σπουδές πάνω στη Διοίκηση και Οργάνωση Επιχειρήσεων και Marketing από το CityUniversityofNewYork και μεταπτυχιακές σπουδές από το ΝewYorkInstituteofTechnology.

 

 

 

Κυρία Μπλέτα, πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο σας βιβλίο, ένα οικονομικό δοκίμιο, που φέρει τον τίτλο “Το Δόγμα της Φτώχειας” από τiς εκδόσεις ΑλΔΕ. Θα θέλατε να μας προτείνετε τρεις λόγους για να διαβάσει κάποιος το τελευταίο σας έργο;

 

 

 

Η αλληλέγγυα στρατηγική του κεφαλαίου συνιστά σήμερα το ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ, ως άλλη πολιτική διάσταση μέσω της τεχνητής κρίσης, που επιβάλλει σε όλο τον κόσμο για να θωρακίσει την κυριαρχία του. Οι παραπαίουσες αρχές της Ευρωπαϊκής Κοινότητας όχι μόνο δεν εξυπηρετούν ούτε καν τους ημέτερους, επιχειρούν και μια καθετοποίηση της δύναμης του κεφαλαίου παγκοσμίως, έτσι ώστε να κλείσουν οι μικρές χώρες/μπακάλικα αντί να προαχθούν σε εκπαιδευμένους/ σύγχρονους παραγωγούς προϊόντων/υπηρεσιών, που θα υλοποιούν ένα πρόγραμμα σύγχρονου αντιπραγματισμού, εξασφαλίζοντας μία βάση τοπικής ανάπτυξης.

 

Οι πολιτικοί και οικονομικοί άρχοντες που οριοθετούν την παιδεία μας, μας μαθαίνουν να χρησιμοποιούμε τις γνώσεις, την ευφυϊα και τις ικανότητες μας, για να χειραφετούμε μαζικά τους λαούς, να γινόμαστε συνένοχοι με το σύστημα, αρπάζοντας στον αέρα λίγα ψίχουλα από το τραπέζι μιας αποσυνθεμένης ολιγοκρατίας, προκειμένου να συμπιέσουμε τα κατώτερα στρώματα στην πολιτική πυραμίδα ή το πολιτικό αεροπλανάκι που έχουν δημιουργήσει. Γι’ αυτό μας εκπαιδεύουν με περισσό οίστρο, μέσω του Δόγματος του Σοκ –του Δόγματος της Φτώχειας, να νοιώθουμε ευτυχισμένοι  που βιώνουμε την φτώχεια, την ανέχεια και την υποτέλεια ως αντικειμενικές συνθήκες ζωής του  «φτωχού συγγενή» της σύγχρονης Ευρωπαϊκής οικογένειας…

 

Όποιος λοιπόν δεν θέλει να αισθάνεται φτωχός γιατί πολύ απλά δεν παραδίδει τα δεδουλευμένα του, την περιουσία του, την τιμή του, όποιος διεκδικεί να ζει με αξιοπρέπεια και ισοτιμία μέσα στην Ευρωπαϊκή οικογένεια, ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΟ ΔΟΓΜΑ  ΣΟΚ –ΣΤΟ ΠΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΟΠΛΟ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΠΟΤΕ…

 

Κάποια στιγμή ο Κόου είχε πει πώς γράφοντας βιβλία μπορεί κανείς να σώσει τον κόσμο. Αληθεύει αυτό; Ποια η δική σας εκτίμηση;

 

 

 

«ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ»  -ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΔΟΚΙΜΙΟ αποτελεί μια προσπάθεια  να αφυπνιστούν όχι μόνο  οι  Έλληνες αλλά ο μέσος  διεθνοποιημένος πλέον πολίτης  απέναντι στην πείνα, την καταστροφή, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις σύγχρονες αδικίες, στο όνομα της παγκοσμιοποίησης καθώς στηρίζει τις όποιες θεωρίες ή απόψεις που τεκμαίρονται σε επιστημονικά εργαλεία κυρίως οικονομικά, ανατρέποντας και υφιστάμενες ακόμη οικονομικές  θεωρίες όπως την μονεταριστική.

 

Η κεντρική ιδέα του βιβλίου είναι ότι  η εξυγίανση  ουδέποτε πρόκειται να συμβεί σε καμιά ελλειμματική οικονομία, αν στην εξίσωση έξοδα=έσοδα  δεν συμπεριλαμβάνεται  ο ανθρώπινος παράγοντας και δεν υπολογίζεται μάλιστα με απόλυτη «μαθηματική ακρίβεια». Οι χώρες  και οι οικονομίες που αναπτύσσουν, στηρίζονται κυρίαρχα πάνω στις βασικές κοινωνικές παροχές που εξασφαλίζουν την εξέλιξη  του ανθρώπου, προκειμένου να βάζουν τη σφραγίδα τους στο μέλλον.

 

 

 

Ποια η στάση σας απέναντι στα όσα συμβαίνουν δίπλα μας; Ποια η γνώμη σας; Η δική σας αντίσταση πώς εκφράζεται;

 

 

 

Η ανεργία, η χαμηλή ποιότητα ζωής που αγγίζει τα όρια της φτώχειας για τον μέσο Έλληνα, η οποία έχει προέλθει από το υψηλό κόστος ζωής σε συνάρτηση με τους πενιχρούς μισθούς, τις συντάξεις πείνας και τις λιγοστές αν όχι ανύπαρκτες κοινωνικές και ασφαλιστικές παροχές, αρχίζουν να μπαίνουν σε καθεστώς μονιμότητας, με αποτέλεσμα να προσβάλλεται χείριστα ο παραγωγικός ιστός της χώρας. Η καταναλωτική δύναμη καθίσταται τελείως ανενεργή και η επιχειρηματικότητα ειδικότερα στο επίπεδο της μικρομεσαίας επιχείρησης, ασφυκτιά μέσα σε ένα περιβάλλον δυσβάστακτων φορολογικών επιβαρύνσεων, με αποτέλεσμα να μην «γυρνάει» όπως λέμε το χρήμα στην αγορά, η ρευστότητα να μην είναι προσεγγίσιμη και το χρήμα να συσσωρεύεται πάλι στα χέρια των ολίγων, ενώ  κανένα αντισταθμιστικό μέτρο δεν λαμβάνεται για την ανάπτυξη της χώρας η οποία θα εξασφαλίσει τα πραγματικά πλεονάσματα για την χώρα.

 

Το κεφάλαιο, είτε πολυεθνικό είτε εγχώριο, δεν καλείται από την πολιτική εξουσία να καταβάλλει όσα της αναλογούν στην καταστροφή από την εξάντληση στην οποία έχει υποβάλλει τον μέσο Έλληνα καταναλωτή.

 

Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα κινούνται, σε άτυπη συνομωσία με την Ελληνική Πολιτεία, αυθαίρετα και πολλές  φορές παράνομα, εναντίον του μέσου Έλληνα πολίτη προσπαθώντας να βάλουν χέρι ακόμη και στην πρώτη κατοικία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, που μόνο ως Ένωση δεν λειτουργεί επί του προκειμένου, όχι μόνο συνεπικουρεί, αλλά ευλογεί και επιβάλλει κιόλας αυτές τις ζοφερές, ευφάνταστες πραγματικά συνιστώσες που καθιστούν την Ελλάδα τριτοκοσμική χώρα με στόχο να εξυπηρετηθούν πρωτίστως τα συμφέροντα των δανειστών και των τραπεζών, το σύστημα δηλαδή μιας διεθνούς ολιγοκρατίας.

 

Οι κρίσεις αντιμετωπίζονται ουσιαστικά και αποτελεσματικά όταν εξασφαλίζονται τα στοιχειώδη αγαθά για την αξιοπρεπή διαβίωση των πολιτών μιας χώρας, μέσω αξιοποίησης ή εξεύρεσης αναπτυξιακών πόρων και όχι όταν υιοθετούνται αντιλαϊκά μέτρα,  που τείνουν να γίνουν μόνιμα, όπως οι  περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές και όταν επιβάλλονται φόροι δυσβάσταχτοι για το μέσο πολίτη.

 

Οι πολιτικές που δεν συμπεριλαμβάνουν τη διαβίωση του μέσου ανθρώπου ως ρυθμιστικό παράγοντα της οικονομίας, και  μοιραία τον οδηγούν στην εξαθλίωση γιατί δεν συνυπολογίζουν τις ανάγκες του για ασφαλή και αξιοπρεπή διαβίωση, καταλήγουν με μαθηματική ακρίβεια σε αποτυχία.

 

Η πολιτική, οι πολιτικοί, οι πολιτικές, τα συστήματα, τα πολιτεύματα, οι οικονομικοί οργανισμοί εφευρέθηκαν για να εξυπηρετούν, μάλλον για να υπηρετούν τον μέσο άνθρωπο και όχι το αντίστροφο. Η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει να εξυπηρετεί συμφέροντα εξωγενών παραγόντων, να αποτιμήσει μαθηματικά και με ακρίβεια τη ζημία της από τους εξωπραγματικούς δανεισμούς που ουδέποτε εξυπηρέτησαν τον μέσο πολίτη, να αποτιμήσει τον φυσικό της πλούτο και τις αναπτυξιακές της δυνατότητες και να δράσει αυτόνομα. Η αλλαγή πολιτικής πλεύσης προς αναπτυξιακά μέτρα θα πρέπει λοιπόν να αποτελεί  κυρίαρχη πολιτική γραμμή για την Ελλάδα.

 

Μέσα από το βιβλίο μου, προσπαθώ να αναπτύξω αυτού του είδους την δημιουργική αντίσταση,  αλλά και να φέρω στο φως  τις  καλά κρυμμένες αλήθειες, να  καταγγείλω  τα εγκλήματα ελέγχου και άγριας υποταγής και εκμετάλλευσης των λαών,  να προκαλέσω το μέσο Έλληνα να σηκωθεί από τον καναπέ του και να δημιουργήσει την ανατροπή όταν αυτή καθίσταται αναγκαία για την αξιοπρεπή και ισότιμη συμμετοχή του στα Ευρωπαϊκά πράγματα.

 

Τα τελευταία χρόνια έχουν επιβληθεί και συνεχίζουν να επιβάλλονται “λεόντεια” μέτρα στον ελληνικό λαό. Μειώσεις αποδοχών, επιδομάτων, συντάξεων, βασισμένες σε πρόχειρες δικονομικά διαρθρωτικές λύσεις και όχι σε μελετημένες λύσεις βασισμένες επάνω στην οικονομική και κοινωνική ανθρωπογεωγραφία της Ελλάδας. Παρ’ όλα αυτά βλέπουμε καθημερινά, τα κέντρα διασκέδασης και οι καφετέριες να είναι ασφυκτικά γεμάτες από κόσμο. Aκόμη παρατηρείται μια στροφή του κόσμου στο θέατρο και σε άλλου είδους θεάματα παρά τις ελλείψεις που ταλαιπωρούν την καθημερινότητά του. Πώς το εξηγείται αυτό το γεγονός;

 

 

 

Τα «λεόντεια» μέτρα που επιβλήθηκαν και συνεχίζουν να επιβάλλονται και  περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων μειώσεις αποδοχών, επιδομάτων και συντάξεων καθώς και περιορισμούς στα εργασιακά και κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα, είναι βασισμένα σε πρόχειρες οικονομικά διαρθρωτικές λύσεις και όχι σε μελετημένες λύσεις βασισμένες επάνω στην οικονομική και κοινωνική ανθρωπογεωγραφία της Ελλάδας, με αποτέλεσμα να οδηγούν σε συνεχείς κοινωνικές αδικίες, εκτινάσσοντας την ανεργία και τον πληθωρισμό στα ύψη.

 

 

 

Τα πιο ευπαθή στρώματα είναι :

 

 

 

-τα μικρομεσαία νοικοκυριά

 

 

 

-οι άνεργοι

 

 

 

-Μικρά και μεσαία στελέχη του Δημόσιου και ιδιωτικού τομέα

 

 

 

-Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις

 

 

 

-Οι συνταξιούχοι

 

 

 

-Και οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες

 

 

 

Ο βασικός μισθός πέφτει σε πρωτοφανή χαμηλά επίπεδα, καθώς και οι συντάξεις, ενώ η μικρομεσαία επιχείρηση βιώνει απίστευτη λεηλασία μέσω υστερικών φορολογικών επιβαρύνσεων. Οι αθρόες και συνεχείς απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με την καταστρατήγηση ουσιαστικά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, ιδρύουν μια καινούργια κατηγορία φτωχών, τη κατηγορία των «ισόβια φτωχών» γιατί έτσι επιτάσσει το Δόγμα του Σοκ, το Δόγμα της Φτώχειας δηλαδή, να κρατά σε καταστολή την εξέγερση του φτωχού άνεργου έτσι ώστε να γίνεται δεκτικός στις πιέσεις του συστήματος και να υποσιτίζεται με ψιχία, ευτυχισμένα τρομαγμένος ότι θα έρθουν τα χειρότερα… Χαρακτηριστικά παραδείγματα, η Ελληνική Δημόσια Ραδιοφωνία/Τηλεόραση – ΕΡΤ, όπου η Πολιτική εξουσία  με αντιδημοκρατικές ενέργειες έπαυσε ξαφνικά τη λειτουργία της με αποτέλεσμα να βρεθούν στο δρόμο εκατοντάδες οικογένειες και η Τοπική Αυτοδιοίκηση όπου πάλι η Πολιτική εξουσία επέβαλλε ξαφνικές ομαδικές απολύσεις με στόχο την επαναπρόσληψη,  με  επαναπροσδιορισμό των μισθολογικών κριτηρίων σε όρια όχι μόνο χαμηλότερα από πριν αλλά χαμηλότερα και από αυτά του Τρίτου Κόσμου…

 

Το συνολικότερο κόστος ζωής ξεπερνά το μέσο όρο προσδόκιμου ζωής στην ευρωζώνη, ενώ οι συνεχείς άμεσοι και έμμεσοι φόροι μέσω ΔΕΗ και άλλων βασικών αγαθών, απαραίτητων για την στοιχειώδη επιβίωση του μέσου Ελληνικού νοικοκυριού, ξεπερνούν κάθε προηγούμενο…

 

 

 

Επιχειρείται δηλαδή μια σαρωτική οικονομική λεηλάτηση του μέσου φορολογούμενου πολίτη, γεγονός που καθιστά το οικονομικό έλλειμμα ως μείζον κοινωνικό έλλειμμα. Οι τράπεζες, ως άλλοι επίσημοι «τοκογλύφοι», εποφθαλμιούν ακόμη και στην πρώτη κατοικία των νοικοκυριών που έχουν αδυναμία αποπληρωμής δανείων.

 

 

 

Ένα τραπεζικό σύστημα με προσλαμβάνουσες από τα κέντρα του κεφαλαίου του εξωτερικού, που έχει αναλάβει υπεργολαβικά την επιβολή  του  Δόγματος του Σοκ επάνω στο Έλληνα φορολογούμενο πολίτη, προκειμένου να δέχεται την καταστροφή ως φυσικό φαινόμενο, χωρίς να του επιτρέπεται να αναζητήσει ευθύνες, και έτσι να μετασχηματισθεί σε υπάκουο σκλάβο/υπήκοο του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου. Έτσι, ο μέσος Έλληνας φορολογούμενος  αδυνατεί, λόγω της αύξησης του κόστους ζωής και σε συνδυασμό με την δραματική μείωση του μισθού του ή της σύνταξης του, να αποπληρώσει το δανεισμό, προϊόν που το ίδιο το σύστημα τον έχει πιέσει να του πουλήσει.

 

 

 

Με το δόγμα του Σοκ υπόκειται σε έναν έκφυλο εκβιασμό από τις τράπεζες, σε συνεργασία με ένα υδροκέφαλο πολιτικό σύστημα, να περικόψει από το φαγητό και την περίθαλψη του ιδίου και των παιδιών του, προκειμένου να αποπληρώσει τις ατασθαλίες του κεφαλαίου και τις επιπτώσεις από την  αδιαφάνεια του συστήματος.

 

 

 

Τα κοράκια του τραπεζικού συστήματος, ενώ έχουν ήδη δανεισθεί από το κράτος με χαμηλότερα επιτόκια και δανείζουν με πολλαπλάσια επιτόκια το καταναλωτικό κοινό, έχουν ήδη βγάλει τις όποιες ζημίες τους συντρέχουν.

 

 

 

Και δεν ισχύει μόνο αυτό, τα χρήματα τα οποία πωλούσαν με περισσή ευκολία στο καταναλωτικό κοινό, που αδυνατούσε να τα αποπληρώσει,  τα μεταπωλούσαν στις εισπρακτικές εταιρίες όπως η ΕΟΣ, ενώ οι ίδιες οι τράπεζες τα ενέγραφαν ως ζημίες στα λογιστικά τους βιβλία, με αποτέλεσμα την απαίτηση ανακεφαλαιοποίησής τους από το κράτος, προκειμένου να μην χρεοκοπήσουν. Την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από τα ανεξόφλητα δάνεια και το PSI, το κράτος ενέταξε μέσα στα χρήματα που συνεχίζει να δανείζεται από την Ευρωπαϊκή  Ένωση, τα οποία τελικά πληρώνει ο φορολογούμενος πολίτης  μέσα από την έμμεση η άμεση φορολογία, διότι εκεί διοχετεύεται το μεγαλύτερο μέρος του εξωτερικού δανεισμού που συνιστούν και απαιτούν τα μνημόνια.

 

 

 

ΣΥΝΕΠΩΣ ΤΑ ΑΝΕΞΌΦΛΗΤΑ ΔΑΝΕΙΑ   ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΩΣ ΖΗΜΙΕΣ ΣΤΟ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟ ΤΩΝ ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΩΝ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΡΣΡΟΗ ΡΕΥΣΤΟΥ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΔΑΝΕΙΣΜΟ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ. 

 

 

 

ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΖΗΜΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΕΙΣΠΡΑΤΤΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΤΑΠΩΛΗΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΩΣ ΖΗΜΙΕΣ.

 

 

 

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΔΗΛΑΔΗ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΕΙΣΠΡΑΞΕΙ ΕΙΣ ΔΙΠΛΟΥΝ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΕΤΩΝ, ΕΝΩ ΟΙ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΚΑΙ ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΤΥΧΟΥΣ ΟΦΕΙΛΕΤΕΣ, ΝΑ ΑΠΟΠΛΗΡΩΣΟΥΝ, ΟΤΙ ΗΔΗ ΑΠΟΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΥΣΒΑΣΤΑΧΤΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΧΑΣΟΥΝ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ /ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΝΕ ΦΥΛΑΚΗ.

 

 

 

Αυτές ενέργειες θα έπρεπε να κρίνονται ως παράνομες και εγκληματικές και έτσι να κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα και να τιμωρούνται παραδειγματικά. Αντιθέτως οι Κυβερνήσεις, Καπιταλιστικές και Σοσιαλιστικές, αφήνουν το λαό στο έλεος  και τα εγκλήματα του κανιβαλισμού των καλών φρουρών, των σωματοφυλάκων του κεφαλαίου τις τράπεζες,  ανίσχυρες να αντιτάξουν τη γροθιά τους ή το ΟΧΙ τους στο Διεθνές Κεφάλαιο, που αποτελεί και το ρυθμιστικό παράγοντα σε όλες τις χώρες όχι μόνο στην Ελλάδα. Γι’ αυτό αποβαίνει και βολική  η μη κατοχύρωση ενός ενιαίου Συντάγματος, που θα διέπει την κανονιστική συμπεριφορά της Ενοποιημένης Ευρώπης. Γιατί τέτοια ζητήματα θα πρέπει να ανασυρθούν στην επιφάνεια και να αντιμετωπισθούν συλλογικά, κάτι το οποίο αντίκειται στην συνολικότερη πολιτική φιλοσοφία των ισχυρών της Ευρώπης.

 

Το σενάριο λοιπόν του δανεισμού σε μια τεχνητή κρίση δεν εξυπηρέτησε ούτε εξυπηρετεί το λαό, αλλά τους κερδοσκόπους, και το κεφάλαιο που δεν έχει πατρίδα, ανεξάρτητα αν και οι τοπικές παθογένειες του συστήματος (αδιαφάνεια – αλλοτρίωση των πολιτικών) χρήζουν διορθωτικών κινήσεων. Η τοπική διάβρωση του εγχώριου πολιτικοοικονομικού συστήματος της κάθε χώρας, στόχο έχει να λειτουργήσει ως προβοκάτσια, που θα στρέφει έντεχνα την οργή του μέσου πολίτη σε εμφυλιοπολεμική ζώνη.

 

Στην Ελλάδα αυτό το σενάριο της εξόντωσης και της κλωνοποίησης μιας κατατονικής γενιάς πολιτών, που θα αποδέχεται ότι τής επιβάλλεται, όσο και αν υποθάλπεται  από  μια εξαϋλωμένη πολιτική σκηνή, φαίνεται να μην βρίσκει καθόλου σύμφωνο το μέσο Έλληνα, που συνεχίζει να γράφει συνθήματα ελευθερίας κοινωνικής και οικονομικής δικαιοσύνης, επάνω στα τοπία θανάτου που έχουν γεμίσει τους τοίχους των γειτονιών, από την Περιφέρεια ως τις αστικές περιοχές… 

 

 Ποιος ο ρόλος της Τέχνης σε εποχές σαν αυτή που διανύουμε όταν ο αγώνας της επιβίωσης είναι πρωταρχικός για εκατομμύρια ανθρώπους;

 

 

 

Θα παραθέσω  τους στίχους του Καβάφη, που ακούγονται πιο επίκαιροι από ποτέ : 

 

«Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως,/ που κάπως ξέρεις από φάρμακα/ νάρκης του άλγους δοκιμές, εν Φαντασία και Λόγω»

 

Η αναλγητική επίδραση της ποίησης και γενικότερα των τεχνών, δρα  ανακουφιστικά αλλά και ενδοσκοπικά για τον άνθρωπο,  προκειμένου να σχεδιάζει καλύτερα το μέλλον του.

 

Η επαναστατική επίδραση της ποίησης και γενικότερα των τεχνών, δρα  διεγερτικά  αλλά και θυμοσοφικά  για τον άνθρωπο, προκειμένου  να διεκδικεί  για το μέλλον του.

 

Οι τέχνες και ειδικότερα η ποίηση, το θέατρο, γνωρίζουν άνθηση σε τέτοιες εποχές. Πρόκειται για την ψυχαγωγική λειτουργία της τέχνης, για την ικανότητά της να διαπαιδαγωγεί και να καλλιεργεί τις ψυχές των ανθρώπων.

 

 

 

Δραστηριοποιηθήκατε στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης όπου και διακριθήκατε ως Αντιδήμαρχος Χαλανδρίου ενώ ήσασταν υποψήφια και ως Νομάρχης στο Νομό Λακωνίας. Το γεγονός ότι είστε μια δυναμική γυναίκα έχει επηρεάσει την ιδιωτική σας ζωή;

 

 

 

Ναι, την έχει επηρεάσει, αλλά δεν μετάνιωσα ποτέ για την ενασχόλησή μου με τα κοινά, παρ’ ότι δεν ήταν όλες οι εμπειρίες που αποκόμισα θετικές. Με γεμίζει ικανοποίηση βέβαια το γεγονός, ότι και τις αρνητικές, κατόρθωσα να τις μετατρέψω σε δημιουργικά εφόδια αυτοβελτίωσης. Η δυναμική γυναίκα, δυστυχώς ακόμη και στη εποχή μας, αντιμετωπίζεται αρκετές φορές, φοβικά από το ανδρικό φύλλο.

 

Επειδή όμως η  προσφορά, αποτελεί για μένα κυρίαρχη οριοθέτηση, όχι μόνο της ανθρώπινης αλλά και της επαγγελματικής, της πολιτικής και της πνευματικής  υπόστασής μου, όχι μόνο δεν θα πάψω να αγωνίζομαι για το ευ-ζήν των συνανθρώπων μου, αλλά θα χρησιμοποιώ  και  την πένα μου, ως αισθητήριο όργανο, για να καταγράφω τις ανάγκες, τις αδικίες και τις αλλούτερες μορφές αυτού εδώ του κόσμου. 

 

 

 

Οι εμφανίσεις σας έχουν πάντα κάτι το ιδιαίτερο και ακολουθούν τις επιταγές της μόδας. Τι σημαίνει “στιλ” για εσάς και τι πρέπει να προσέχει μια γυναίκα για να είναι καλοντυμένη;

 

 

 

Θεωρώ ότι μια γυναίκα μπορεί να είναι καλοντυμένη, με στυλ χωρίς να δαπανά πολλά χρήματα. Οι εποχές εξάλλου, πρέπει να μας διδάσκουν ότι όταν υπάρχει δυστυχία, πείνα και εξαθλίωση γύρω μας, η αισθητική μας έχει να κάνει περισσότερο με την πνευματική και συναισθηματική μας βελτιομανία παρά με την εμφανισειακή. Το στυλ λοιπόν, έχει να κάνει περισσότερο με το καλοντυμένο μυαλό, την καλοντυμένη ψυχή και την αυθεντικότητα.

 

Αυτό που έχω να συστήσω στις γυναίκες του σήμερα, είναι να είναι αυθεντικές, να μην υποτάσσουν την ψυχή τους στον καταναλωτισμό, να συνδυάζουν ένα καλό μυαλό, μια καλή ψυχή με την περιποιημένη εμφάνιση, χωρίς να  αποποιούνται την γυναικεία φύση τους.

 

ΤΟ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ  ΒΕΒΑΙΑ, ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΟΤΕ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΜΕ «ΤΑΓΑΡΙ» Ή ΚΟΥΜΠΩΜΕΝΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΛΑΙΜΟ, Ή ΝΑ ΕΚΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΩΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΡΕΣΤΗ Ή ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΣΟΒΑΡΗ –ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΦΑΝΗ, ΣΕΞΙΣΤΙΚΑ ΚΛΙΣΕ ΠΟΥ ΟΛΕΣ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΠΑΛΕΥΟΥΜΕ,

 

 

 

Τι σας κάνει να χαμογελάτε περισσότερο; Η σκέψη του σήμερα, του αύριο ή του χθες;

 

 

 

ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ,  ΟΤΑΝ  ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑ, ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΟ ΧΤΕΣ –ΝΑ ΕΛΕΓΧΩ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ – ΚΑΙ ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΙΖΩ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΜΕ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΜΠΟΓΙΕΣ…ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΑΝΕΙΚΕΣ…

 

 

 

Τι περιμένετε να σας φέρει το 2014;

 

 

 

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ, ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΖΩΗΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΑ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΑ, ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΕΛΙΤ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΛΛΑ ΤΥΡΑΝΝΙΑ, ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ, ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ, ΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΑΔΙΣΤΑΚΤΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΙΔΟΣ.

 

ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΔΩ ΤΟ 2014 ΤΗΝ  ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΕ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ ΝΑ ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ Η  ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΡΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΛΙΤ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ. 

 

 

 

mpleta1

 

Η συμβουλή μου προς τους Έλληνες είναι να εμπιστευτούν την δύναμη του μυαλού και της ψυχής τους και να την χρησιμοποιήσουν ως χειρουργικό εργαλείο στην σηψαιμία της εποχής…. Τους αφιερώνω δε, το σχετικό ποίημα που αποτελεί τον επίλογο ετούτου εδώ του βιβλίου.

 

 

 

Η δύναμη μου

 

Μάτωσε

 

Ο θησαυρός

 

Που έχω

 

Κάτω

 

Από

 

Τ’ αριστερό μου

 

Στήθος

 

Οι φλέβες

 

Των ματιών μου

 

Ξηλώνουνε

 

Τα δένδρα

 

Απέναντί μου

 

Κι

 

Αυτή

 

Η

 

Δύναμη

 

Μου…

 

Μάτωσε

 

Το μυαλό μου.

 

Στα μάγουλά μου

 

Κρύφτηκε

 

Η πάλη.

 

Τα χείλη μου

 

Κρεμάστηκαν

 

Στα

 

Σκοτεινά

 

Άδεια

 

Κτίρια

 

Σαν

 

Την ρεκλάμα

 

Των τσιγάρων

 

Τους

 

Που ξέφτισε…

 

Τρέχουν

 

Τα πόδια

 

Να προλάβουνε

 

Τα χέρια

 

Που

 

Πήραν

 

Την επανάσταση

 

Στους ώμους…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1 ΣΧΟΛΙΟ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ