Του Πάνου Χατζηγεωργιάδη
Μουσικοσυνθέτης, Λογοτέχνης και Δημοσιογράφος

Μέρα με την ημέρα αυξάνει ο σκεπτικισμός περί της ευρωπαικής ενώσεως και για το αν στην παρούσα μορφή της τουλάχιστον, εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας, πέρα δέ απο τους γνωστούς – αγνώστους στους οποίους συμπεριλαμβάνεται δυστυχέστατα το σύνολο του πολιτικου κόσμου πέραν ελαχίστων, οι οποίοι διαρυγνύουν τα ιμάτια τους όπου σταθούν και όπου βρεθούν υπέρ της παραμονής μας σε μία τέτοια ένωση με όποιο κόστος ακόμα και εθνικό,έχοντας τον ρόλο τριτοκοσμικού εταίρου και επαίτη όπου όλοι αισθάνονται ως βάρος και αποφεύγουν συστηματικά,ενώ απο την άλλη δεν μπορούν να απαλλαγούν απο την παρουσία του και τον “ανέχονται” λόγω του ότι ενδεχόμενη καταστροφή του να σημαίνει και την αρχή του δικού τους τέλους, καθίσταται πλέον σαφές πως υπάρχει ανάγκη πέρα απο την βελτίωση της δικής μας κατάστασης, να υπάρξει και αναθεώρηση της στάσης μας απέναντι σε μία τέτοια αντιμετώπιση και συμπεριφορά.

ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΑ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΕΚΧΩΡΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

Μα τούτο είναι προφανές πως έχει ήδη γίνει απο την στιγμή που αποφασίσαμε να συμμετέχουμε σε αυτή την ένωση….

Δυστυχώς όλα τα όνειρα κάποτε τελειώνουν και έτσι το όνειρο της δήθεν ενωμένης ευρώπης ήδη δείχνει τα δόντια και τις πραγματικές προθέσεις του πως στην ουσία δεν πρόκειται για κείνο το όραμα που σερβίρισαν κάποιοι στον Ελληνικό λαό αλλά και σε άλλους εταίρους περί ισότιμης ένταξης σε έναν όμιλο εθνών,παρά μία στυγνή συμμορία τοκογλύφων και εκμμεταλευτών ακόμα και με την μορφή ολόκληρων κρατών, τα οποία προσπαθούν να επιβληθούν χωρίς να στάξει ρουθούνι στα άλλα ασθενέστερα κράτη δημιουργώντας μία δήθεν ένωση κρατών πολλών ταχυτήτων χωρίς κοινή εξωτερική πολιτική αλλά και άλλες κεντρικές πολιτικές κατευθύνσεις,δρώντας ως δανειστές και ολοένα και πιό στυγνοί αιμοπότες για όσους δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τις πραγματικές προθέσεις τους,αφαιρώντας όλο και πιο γρήγορα οτι έχει απομείνει απο την ικμάδα αλλά και την αίσθηση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών μελών στα πλαίσια της παγκοσμιοποίήσης και των ρευμάτων της νέας εποχής ή αλλιώς του νέου μεσαίωνα που οδηγούν τους λαούς.

Ο δικός μας λαός το βλέπει αυτό καθημερινά,βλέπει δηλαδή να αντιμετωπίζεται ως κολίγος ο οποίος πωλείται μαζί με την γη στους νεοτσιφλικάδες του νεοεποχίτικου κόσμου, να απαξιώνεται η προσφορά του καθημερινά στον παγκόσμιο ρού της ιστορίας με σαφές προσανατολισμό να του δημιουργηθει σε επίππεδο κοινωνικού ασυνείδητου,ένα αίσθημα ενοχής για το ποιός πραγματικά είναι και το τι έχει προσφέρει και το σημαντικότερο έχει να προσφέρει σε αυτό που λέμε κοινωνία των εθνών,με αποτέλεσμα του να προσπαθεί να αποταχθεί της εθνικής του ταυτότητας ολοένα και πιο επιδεικτικά, προκειμένου να “τον κάνουν παρέα”, χάριν ενός ανεξήγητου φιλοευρωπαίσμου και ξενομανίας η οποία ενδεχομένως να συμβαίνει ακριβώς γιατί τούτος ο λαός μην έχωντας πουθενά να σταθεί και μην έχοντας ακόμη και σήμερα ξεκαθαρίσει τα δικά του ζητήματα περί ελληνικότητας,θεωρεί ως μόνη λύση το σωσίβιο που τελικά θα τον οδηγήσει στον σίγουρο χαμό και την υποδούλωση μέσω της εξαθλίωσης του και της σύνθλιψης του εθνικού του εγωισμού.

Τα κίνητρα όσων εμπνεύστηκαν μία δήθεν τέτοια ένωση η οποία καθίσταται πλέον ως λερναία ύδρα του διεθνισμού και η οποία έχει ως μοναδικό σκοπό να καταπιεί τα έθνη προς χάριν της δήθεν οικονομικής σταθερότητας και ευμάριας,αποδυκνείωνται ταπεινότερα και πλέον ποταπά απο όσο μπορεί να νόμισε και ο μεγαλύτερος διώκτης μίας τέτοιας ιδέας συνασπίσμού κρατών και το μόνο κέρδος το οποίο διαφαίνεται στον ορίζοντα,είναι το κέρδος τον ολίγων έναντι των κολίγων της νέας τάξης και αυτό το αέναο αναμάσημα του τοκογλυφικού κεφαλαίου το οποίο αυγατίζει στις ίδιες τσέπες υποδουλώνοντας τους λαούς.

Η αλήθεια είναι πως η μετεξέλιξη του καπιταλισμού ήδη απο τις αρχές του 20ου αιώνα σε κεφαλαιοκρατικό ιμπεριαλισμό μέσω εξαγορών και συγχωνεύσεων κεφαλαίου με ιδεολογική πλατφόρμα τον διεθνισμό,συνεπικουρούμενη απο την συγκέντρωση του χρηματιστικού κεφαλαίου στα χέρια των τραπεζιτικών καρτέλ, υπήρξαν οι αρχές ίδρυσης της “Ευρωπαικής Ένωσης” πασπαλισμένες με ιδεολογικές μπαρούφες,προκειμένου να τσιμπίσουν οι λαοί, εξάλλου ήδη ο Λένιν απο το 1916 μιλάει για “Ενωμένες πολιτείες της Ευρώπης” στο έργο “ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ” καταδυκνείωντας πλήρως τον ρόλο της “Deutche Bank” αλλά και όλων των τραπεζιτικών κολλοσών καθώς και το γεγονός πως το σχέδιο περί ευρωπαικής δήθεν ένωσης εξυφαίνετο δεκαετίες πρίν την πραγμάτωση του….

Εάν δέ έννοιες,όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα,η ελευθερία,η δημοκρατία μπορούσαν να μιλήσουν, είναι το πλέον σίγουρο πως θα ούρλιαζαν καθημερινώς όλο και περισσότερο απο τον βασανισμό τον οποίο υπόκεινται απο τους δήθεν προστάτες τους,η δέ κατά το δοκούν χρησιμοποίηση τους απο τους διεθνιστές και γενικώς τους άρχοντες της νέας τάξης, αποτελεί ακόμα μια μαύρη σελίδα στο βιβλίο της νέας εποχής,ενώ το γεγονός είναι ένα,πως τα σύγχρονα βαμπίρ του διεθνισμού με όλες τις εκφάνσεις του, απο τροικανούς μέχρι μια κήβλιδη ευρωπαική ένωση, γνωρίζουν καλά την τέχνη του να σερβίρουν περιττώματα προς βρώσιν περιτυλιγμένα μέσα σε χρυσόχαρτο, ενώ και οι λαοί στην αντίπερα όχθη θα πρέπει να μάθουν επιτέλους να μην εκτρέφουν μέσω της οκνηρίας και του μιμητισμού – ίδιον της ανθρωπίνου φύσεως – όλα αυτά τα τέρατα που μόνο σκοπό έχουν την καταστροφή τους.

Να γνωρίζουν – αν και είμαι σίγουρος πως το γνωρίζουν και το φοβούνται – τέλος όσοι αντιμάχονται την πατρίδα μας,πως ο πραγματικός Έλληνας και οχι ο απλώς ελληνόφωνος,το είδος του οποίου προσπαθούν παντοιοτρόπως να επιβάλλουν,δεν έχει μάθει να ακολουθεί κανένα μονοπάτι όσο θελκτικό και αν φαίνεται, παρά δημιουργεί ο ίδιος το μονοπάτι που ακολουθούν οι υπόλοιποι επιλέγοντας έστω και καθυστερημένα τον στενό δρόμο της αρετής απο τον πλατύ δρόμο της κακίας…

* Το παρόν άρθρο δημοσιευθέν στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ” στο φύλλο της 15.10.2011

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ