Kόλαφος για τον πρόεδρο Μακρόν και πραγματικό big-bang. Ριζική αλλαγή στη γαλλική Βουλή, επιφέρει το αποτέλεσμα του Β’ Γύρου των βουλευτικών στη Γαλλία.Ο Εμανουέλ Μακρόν έχασε την απόλυτη πλειοψηφία, ο Ζαν Λικ Μελανσόν έχασε την πρωθυπουργία, κατάφερε όμως να βάλει δυναμικά στη Βουλή την Ενωμένη αριστερά «Nιπές», ενώ η απόλυτη έκπληξη ήλθε από την Μαρίν Λεπέν που πέτυχε το αναπάντεχο, να αποκτήσει ο «Εθνικός Συναγερμός» μία μεγάλη κοινοβουλευτική ομάδα.

246 έδρες στο συνασπισμό «Μαζί» (Ensemble ) του προέδρου Μακρόν, μία σχετικά μικρή πλειοψηφία, με απόσταση από τις 289 απαιτούμενες για την απόλυτη,142 έδρες για την Ενωμένη Αριστερά «Νιπές», 89 έδρες για τον «Εθνικό Συναγερμό» της Λεπέν, 64 έδρες για τους Ρεπουμπλικάνους «LR » της δεξιάς, 13 έδρες για την ομάδα «Διάφοροι αριστεροί». Μεγάλη παρέμεινε και αυτήν τη φορά η αποχή με 54%.

«Ιστορική» ψηφοφορία

Για πολλούς, η χθεσινή ψηφοφορία είναι «ιστορική» και αυτό για πολλούς λόγους: Για πρώτη φορά από το 2002, που οι βουλευτικές γίνονται αμέσως μετά τις προεδρικές, οι Γάλλοι εκλογείς αρνήθηκαν να δώσουν την απόλυτη πλειοψηφία, στον μόλις πριν από ένα μήνα νεοεκλεγέντα πρόεδρο.

Μπορεί ο Εμανουέλ Μακρόν να ξέφυγε από την υποχρέωση συγκατοίκησης με τον επικεφαλής των «Ανυπότακτων» Μελανσόν, οι μέχρι πρότινος όμως διάσπαρτες δυνάμεις της αριστεράς γίνονται με τη «Νιπές», η κύρια ομάδα της αντιπολίτευσης. «Ιστορική» για τον μεγάλο αριθμό των εδρών που απέκτησε για πρώτη φορά ο Συναγερμός της Λεπέν, που δίνει μάλιστα και μια «κανονικότητα» στο εκλογικό σύστημα. Το 2017 παρ’ ότι η Λεπέν ήταν η δεύτερη εκλογική δύναμη, της αντιστοιχούσαν μόλις 8 έδρες. Η ειρωνεία για τον Μακρόν είναι, ότι ενώ είχε προβάλει εαυτόν ως το «αντίδοτο» για την ακροδεξιά, τελικά την ανέβασε στα ύψη. «Ιστορική» τέλος, και για τη νέα ζωτικότητα που αναγκαστικά αποκτά η Εθνοσυνέλευση, η οποία είχε ατονήσει λόγω της απόλυτης κυριαρχίας της παράταξης Μακρόν

Σε συμπληγάδες ο Μακρόν

Τελικά, από απόλυτος κυρίαρχος που ήταν πρόεδρος Μακρόν στην προηγούμενη Βουλή, βρίσκεται σήμερα στριμωγμένος ανάμεσα σε δύο άκρως επιθετικές κοινοβουλευτικές ομάδες, πραγματικές συμπληγάδες, τον Συναγερμό στα δεξιά και τον «Νιπές» στα αριστερά.

Προηγούμενα μάλιστα, είχε την απόλυτη πλειοψηφία μόνος με το κόμμα του LREM, σήμερα έχει την πλειοψηφία μέσω του συνασπισμού «Μαζί» με το «Μόντεμ» του Μπαϊρού και το «Ορίζοντες» του πρώην πρωθυπουργού του Εντουάρ Φιλίπ με τον οποίον υπάρχουν ανταγωνιστικές τάσεις.

Για να κυβερνήσει θα πρέπει «να κατέβει από τον Όλυμπο του μοναδικού άρχοντα», γράφουν οι σχολιαστές και να αναζητήσει συνεργασίες για την εξασφάλιση πλειοψηφιών προκειμένου να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που θα επιδιώξει.

Για να προχωρήσει, θα υποχρεωθεί σε ανταλλαγές, διαπραγματεύσεις, σε μία νέα κοινοβουλευτική κουλτούρα συμβιβασμών, στην οποία δεν είναι συνηθισμένοι οι Γάλλοι πολιτικοί. Θα υποχρεωθεί ο ίδιος ο Μακρόν να εφαρμόσει τη «νέα μέθοδο» διακυβέρνησης που υποσχέθηκε προεκλογικά και ακόμα δεν φάνηκε.

Εκατόμβη για τους υπουργούς που ήταν υποψήφιοι

Με φόντο το αεροπλάνο που τον μετέφερε στις τελευταίες επισκέψεις του μεταξύ των οποίων και Ουκρανία στην αρχή της εβδομάδας, ο Εμανουέλ Μακρόν ζήτησε από τους Γάλλους να του δώσουν μια «σταθερή» πλειοψηφία για να μπορέσει να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Η απάντηση των Γάλλων ήταν «κόλαφος» όπως αναφέρουν ορισμένοι τίτλοι εφημερίδων. Χωρίς καμπάνια για το Β’ Γύρο, βιάστηκε να φτιάξει κυβέρνηση υπερκεράζοντας την πρωθυπουργό του (βασική υπεύθυνη στην 5η Δημοκρατία) και τώρα η Ελιζαμπέθ Μπορν είναι υποχρεωμένη να προχωρήσει άμεσα σε ανασχηματισμό. Τουλάχιστον 8 στελέχη της κυβέρνησής της απέτυχαν στις βουλευτικές και υποχρεούνται σε παραίτηση. Ανάμεσά τους η υπουργός υγείας Μπριζίτ Μπουργκινιόν, αλλά και η Αμελί Μονσαλάν, υπουργός παρά τη πρωθυπουργό για την οικολογία. Στους αποτυχόντες σημειώνουμε και τον πρώην πρόεδρο της Βουλής Ρισάρ Φεράν και τον πρώην υπουργό Εσωτερικών και πρόεδρο του κόμματος LREM Kριστόφ Καστανέ.

Η χθεσινή ψηφοφορία σήμανε και την αποτυχία της στρατηγικής του «En même temps» ήτοι «συγχρόνως δεξιά και αριστερά» που εφάρμοσε πετυχημένα ο Μακρόν διαλύοντας τα μεγάλα δημοκρατικά κόμματα. Στρατηγική που όμως σήμερα μοιάζει να γίνεται «μπούμερανγκ» για τον ίδιο.

Ολυμπία Τσίπηρα, Παρίσι

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ